cümbüş ü alem

(taçlandırılmış bir ömrün yapraklarını düşürüyorum toprağa tutulmuş dallarından
Yağmurun gıdıklayan serinliğiyle değişiyorum kurak kuytularımda sabahlarken
Son perdeden düşüyor gölgeler yeni bir hayatın başlangıcına
Güneş entarimi kuşanıyorum boşalan zamanın doldurulmamış kutularında yürürken
Bir elimde terazi diğer elimde ecel senin için başlatıyorum
Bu meçhul tarihin son yolculuğunu... )

Geçip gider zaman aşk bahçemizde sevgi yoluna girerim sende çözülürken
Güneş beni aya kilitledi ruhuma sahne koydum geçmişe yol alırken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

Yağmurlu zaman yar olup düşümüze sevgiden sevgiye açarım sen perdelerimi
Güneş seni ayda mühürledi ruhuna ışık tuttum geçmişi güllere karşılarken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

Yorulur zaman kızgın çöl kuyularında sevgi ezele doğar seni yudumlarken
Güneş bizi gülen acı eyledi ruhlar adına eridi geçmişin mumları yanarken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(Akıyor damlalar halinde nur çöllerine yerleşmiş aşkın el değmemiş matemsi gözyaşları)

Dertli bir göçerim ben gezerim kurak çayırlarda cennete bakar gözüm senden uzaklaşırken
Güneş zamanı kuşatılmaz eyledi canlar topragına uzandım seni dilime örerken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(Ben sendeki izi sürüyorum, seni bendeki kıyamete zütürecek olana ulaşmak için)

And olsun şölenim dilimdeki tevekküle and ettim ben bana verilenleri gönüller atölyesinde
Şahidim oldu gölgelerim dışımdaki karanlığa kervan yürür durur içimde büyüyen aydınlığa
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(taçlandırılmış bir ömrün yapraklarını düşürüyorum yine toprağa tutulmuş dallarından
Yağmurun gıdıklayan serinliğiyle sende değişiyorsun kurak kuytularında sabahlarken
Son perdeden düşüyor gölgesiz gölgeler yeni bir hayatın başlangıcına
Güneş entarimi çıkartıyorum doldurulan zamanın boşaltılmış kutularında koşarken
Bir elimde terazi diğer elimde ecel bu kez sen benim için başlatıyorsun
Bu meçhul tarihin son yolculuğunu kader masasında bağdaş kurup otururken... )

Özgür oldum mavi aşkı kovalarken zehir yuttum hep acıda harmanlanırken
Gece beni sende filizledi filiz vermek için nice ömürler tüketti
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

Sonundan başladım alfabenin a noktasına ulaştım seçkin bir aşık gibi gözyaşlarıyla savaştım
Salıncağa bindim rüzgar olup sana geldim sallandım durdum içimide aynalarda şekillendim
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(gölgeler geçiyor ayak izlerimin üzerinden onu bana getiren, beni sana zütüren,
Seni ötekine sürükleyen, ötekini bir sonrakine, bir sonrakini bir sonrakine,
Bir sonrakini tekrar ona ve ordan görünmeyendeki hükümdara eriştiren)

Vurgun yedi gözlerim yazılmamış dizelerde
Sel gibi taştım hüzünlerden önüne nice sırlar serdim
Sürgündeki ağaç kuzgundum ben uykularımda yaşadım bu savaşı
Yapışkan bir hüzündü kalbimde büyüttüğüm dökülüyordu çatallı yollarıma
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(Akıyor yine damlalar halinde serap göllerine taşınmış olan el değmemiş matemsi gözyaşlarım)

izlenmemiş filmlerin oyuncusuydun bütün zamanlara
Kölesi olduğum acılarda öterdi gelecekteki kanarya
Aşıklar makdıbına mürekkepler akıttım
Salına salına geldin yanıma akıbetimden kaçarken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(Sen bendeki izi sürüyorsun, beni sendeki kıyamete zütürecek olana ulaşmak için)

serüvenci bir beşer kahramanım ben hiç yorulmadan biçerim başakları tarlalarda
Topladım nimetler için şükrederim cemâle aşk hırkasını giydiririm yolu sevgiden geçenlere
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

ne diyosun dıbına soktugum

(taçlandırılmış bir ömrün yapraklarını düşürüyoruz toprağa tutunmuş dallarından
Yağmurun gıdıklayan serinliğiyle değişiyoruz ikimizde kurak kuytularında sabahlarken
Son perdeden düşüyor gölgesiz gölgeler yeni bir hayatın daha başlangıcına
Güneş entarimizi bir kuşanıp bir çıkartıyoruz yok olan zamanın adlandırılmamış kutularında uyurken
Bir elimde terazi diğer elimde ecel dünya için başlatıyoruz
Bu meçhul tarihin son yolculuğunu kader masasında bağdaş kurup otururken... )

Sonsuz şarkılar verdik bilinmez alemlere hiç farkına varmadılar
Sözcüklerle boğuşurken ummansı bir silkilişti benimkisi
Kıyametin resmini çizdim kara kaplı defterlere harfler kayar gider ve hüzünler yaprağına olunmadık şeyler olur
Ve kaderci başımın üstünde fıtrat yolu hazin bir sayfadır akmaktadır ömür mahşerdeki resitale
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(huzurlu bir keyif çatıyorum gölgelerimle birlikte iki kelebek konuyor yanaklarımdaki ay ışıgının üzerine
Biri yaşam diğeri ölüm kelebeği uyanıyorum gerçeğin dışındaki bir beşiğin ipeksi örtüsünde serpiştirilmiş
Mutluluk repliklerini gülücükler atarak izlerken uyanıyorum tıpkı gökyüzünün yaramaz güneşi gibi)

Bu şehirde ne ben nede sen çocuklar gibi oynayamayız mutluluk sahnesinde bulunup yaşlanırken
Girdap gibi içine çeker bizi şu kadınsı deniz oyun orda canlar eskitiriz dünyayı arşınlarken
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(Akıyor bu kez okyanuslar halinde çile uykularında yol alan el değmemiş matemsi gözyaşlarım)

Acı destek diledim paylaştım son lokmamı geride kalan son bir nefesti dinledim o ilk şarkıyı
Ruhu aşkın beden halidir dedim kimseye dinletemedim arzın merkezine seyahat ettim bütün insanlık kanatlandı

(Biz gizdeki izi sürüyoruz gizi bizdeki kıyamete zütürecek olana ulaşmak için)

Senaryomu sonuna ekledim alın yazımı kalemimin ucu ah tükendi çektim kılımdan kılıcımı
Destan yazdım hep söylenceler ışığında yaktım kandiller saçan başımdaki gümüş çanaktan
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince

(taçlandırılmış bir ömrün yapraklarını düşürüyorlar toprağa tutunmuş dallarından
Yağmurun gıdıklayan serinliğiyle onlarda değişiyorlar kurak kuytularında sabahlarken
Son perdeden düşüyor yine gölgesiz gölgeler yeni bir hayatın daha başlangıcına tutunarak
Bizden aldıkları güneş entarilerini onlarda bir kuşanıp bir çıkartıyorlar geri gelmiş ve yenilenmiş
Zamanın adlandırılmamış kutularında uyurken
Bir ellerinde terazi diğer ellerinde ecel ahiret için başlatıyorlar bizim gibi
Bu meçhul tarihin son yolculuğunu kader masalarında bağdaş kurup otururlarken... )

Neredeydi gönlüm yar olmaktan yana yana yana yaktım makber ocağını aşka ulaşmak için
Zalimin sözündeydi ihanet güzel rüyalarıma kendi kendime sordum son soruyu gökkubeye yükselmek için
Devran döndü gecenin bitiminde yıldız kolyeleri yaptım seraptaki güzelliğe
Sema yatağımda rengarenk uykular tattım perilerin gölgesinde el üstünde taşındım
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince