depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

geldim amk hepinizden nefret ediyorum

nasılsınız arkadaşlar bu başlığa mı toplandık

.eskiden günde 15 saat oynadıgınız fm yi bile oynamak istemessiniz, hic bi zman igcten gülemessiniz, mutlu oldugunuz anlar ise gün icinde o kadar azdırki o anları bile günün sonunda unutmus olursunuz, yalnızlıgın dibine vurmus ve konusacagınız 2 kelime icin bile etrafınızda kimsenin olmadıgını farkederssiniz.ve bu dıbınakodum döngüüsnden kurtulmayı hayal eder ama bunu hic bi zaman bunu basaramazsınız...

@179 sorun değil panpa önemli olan iyi futbol oynamak, keyif almak.

normal hayatin nasil bi sey oldugunu hatirlamiyorum panpalar 11 yildir depresyonun takunu cikariyorum

@175 hayatında ne karar alırsan al. sürekli kötü ihtimaller olacak onları kafaya takmak yersiz. sadece yaşa ve ne istiyorsan onu yap.

ben insanlara cok sinir oluyorum. hepsi bencil ve kendini düşünüyo. yediğim her kazık beni insanlardan soğutuyo depresyona itiyo.

şizofreniler de katılabilir mi kanka ?

ağzımasıçtınızşucümlelerleyaşantımgözümünönünegeldi
space tuşumu bozdum sinirden kudurdum

millet çok basit gerek duymuyorum 2 çift muhabbet etmeye ya da ben bozugum bilemiyorum istemıyorum ama evden pek çıkmıyorum mutlu olmaya çalışıyorum hayaller kuruyorum bakıyorum yok oluyorum

@195 gel panpa gel

@195 katıl kanka yalnız değilsin

@185 iş diyosun anlatayım sana amk. sabah 7 de kalkacan işe gidecen, üç kuuş için pislik, ter içinde çalışacan. akşam çıkışta arkadaşlarınla iki tek atacan yada kahvede pişti oynayacan. sonra eve gidip hatuna iki çakacan uyuyacan. ertesi gün aynı şey. şimdi de sıkılıyosun o zaman cinnet geçirip üçüncü sayfalarda çıkarsın amk

@194 aynı durumdayız

@1 sanırım sosyal fobi sorunu var?

@197 sende kafanda kurgulamaktan kendi hayatını yaşamıyorsun. hayatın akıp giderken sen evinden oturp öylece boşluğa bakıyorsun. işte depresyonun takunu çıkartmak böyle yapılır

ben de anlatıcam amk
en başta ufak şeylerden başlayalım üniversitede 2. sınıftaym. ve bu sene kalıyorum galiba sınıfta. evet tembelim membelim falan ama işte geçerim diye düşünmüştüm. tam vize döneminin ortasında sevgilim artık sana aşık değilim dedi. yıkıldım falan filan sınavlara girmedim. son 3 haftada 7 kilo verdim. tak tak işler yaptım. gittim ergenler gibi hap içip intihar etmeye çalıştım. içtim hap map kustum bi gib olmadı. ev arkadaşımı telaşa kaptırmaktan başka bi gibe yaramadı. şimdi galiba barıştık sevgilimle. yani galiba sevgilim tam algılayamıyorum olayları. bilmiyorum hala deli gibi aşığım tabi de. neyse amk şimdi gelip bunları okur yine aynı şeylere başlama der:) ama işte o 2 haftada gibleri tuttum çok fena. unutmaya çalışıyorum normale dönmeye çalışıyorum ama işte. şimdi düzene sokmaya çalışıyorum hayatımı. valla deneyince oluyomuş galiba. asosyale bağladım yine gerçi. oturup bütün gün film izliyorum. ev karısı gibi temizlik yapıp vakit harcıyorum. kilo almaya çalışıyorum. düşünmemeye çalışıyorum. sigarayı azaltmaya başladım. odam artık incin değil. ( 20 günlük yarım kalmış pizzayla aynı odada yattım 2 hafta ) kurtarabileceğim bikaç ders var onların derslerine gidiyorum. uyku düzenimi yavaş yavaş oturtmaya çalışıyorum. ama yine de bu halde bile kötü oluyo lan insan.
sonra bi de babam var. öyle bi baba ki 20 yaşında adama bütün sülalenin önünde tekme tokat girişen bi herif. kızgınım hala ama hiçbişey yaşanmamış gibi davranmak zorunda kalıyorum. bi de bunun üstüne ben çabalıyorum koyuyo tabi adama.
para durumum tak. babam da annem de çalışmıyo artık. ne tak yicem bilmiyorum.
sonra düşünüyorum olayları fazla mı dramatize ediyorum çok mu fazla düşünüyorum diye. bilmiyorum. nolursa olsun etkileniyo işte insan. diyorum başka insanlar neler neler yaşıyo bunlar onların yanında ne ki diye. olmuyo işte. bu aralar daha iyiyim galiba ama. öyle işte amk daha neler neler var da amk iyiydim yazdı bunları yine kötü oldum.

@197 bende aynen panpa.. arada geliyo hüzün ama çoğu zaman giblemiyorum... milletle konuşmayı istemiyorum, böyle iyiyim

lan kendinizi yalnız hissetmeyin,

depresyon beyin kimyasının bozulmasıdır, hissettikleriniz gerçek degil. duygularınızı gibin atın,

kafanızın içinde konuşan o sese gibtir çekin.

çarpık düşüncelerinize dur deyin.

yalnız degilsiniz o duyguyu biliyoruz

dışarıdaki insanlar bizleri anlamayacak beyler. hep aynı palavraları sıkacaklar. dibe vurduktan sonra kalkmak diyecekler. niye? gibik sistemlerine bizleri de dahil edebilmek için. insan olarak kimin umurundayız peki? üzgünüm dostlarım, insan olarak sadece ailemizin ve kendimin umundayız, o da kendimizden vazgeçmemek için. bütün o gibleri kokuşmuş pgibiyatristlar, pgibologlar gibik egolarını tatmin ederek suçlarlar bizi, birey olarak umurlarında değiliz. tek önemsedikleri para ve ruhlarını kandırmaları için yaptıkları ruh iyileştiriyorum saçmalıkları. zütümün kıllarını bile iyileştiremiyorsunuz, üzgünüm. bizi kurtaracak olan hayatını insanlığa adamış insanların düşünceleri ve kendi değer yargılarımız. elbette hormonlara olan etkisi yadsınamaz ilaçların yardımı bir de. her gece odamızı yoklayan annemiz, sürekli hatırımızı soran babamız, belki insanca bir gülümseme. hepimizin sadece "insan" olmaya ihtiyacı var. yas tutarak, üzülerek, sevinerek, benliğimizi önemseyerek, bir gülücük hediye ederek dışarıdaki sefillere. sadece insan olmaya ihtiyacımız var. vve maalesef dışarıda insan olmayan ama sisteme adapte olduğu için sağlıklı gibi gözüken milyonlarca ölü var. ama biz inci de insan oluyoruz binler. geleceği, geleneği her şeyi gibtir ederek kuralları koyuyoruz ve her taku yiyoruz. o kadar memnunum ki attığım ve yediğim taklardan. tanrıyı düşünüyorum, ve özgürlüğümü damarlarıma dek hissediyorum.

bu da bu başlığın manifestosu olsun amk.