amerikalı pgibobiyoloji uzmanı dr.curt richter 1957 senesinde john hopkins üniversitesinde bulunan laboratuvarında asistanlarıyla beraber ilginç bir deney üzerinde çalışıyordu. deneyin amacı su sıcaklığındaki değişimlerin canlıların vücut dirençleri üzerindeki etkisini ölçmekti.

deney için bir grup deney faresi içinden tırmanıp kaçamayacakları uzunluktaki cam tüpler içine yerleştiriliyor ve suyun üstünde ne kadar süre yüzebilecekleri ölçülüyordu. farelerin su üstünde hareketsiz kalıp dinlenmelerine engel olmak için durdukları zaman üzerlerine su sıkan ve yeniden yüzmeye başlamalarını sağlayan özel bir mekanizma da geliştirilmişti.

deneye maruz bırakılan farelerin su üstünde kalma süreleri incelendiğinde dr.richter’in ilgisini çeken garip bir durum ortaya çıktı. buna göre farelerin büyük çoğunluğu on beş dakika kadar su üstünde kalmaya çabaladıktan sonra pes ediyorlar ve kendilerini suyun içine bırakarak batıyorlardı. dikkat çekici olan azınlıkta kalan bir grup fareydi. bu fareler bırakın on beş dakika dayanmayı tam altmış saat boyunca olabilecek tüm güçleriyle suyla mücadele ediyorlar ve ancak tüm güçlerini tükettiken sonra suya batıyorlardı.

büyük bir kısım fare on beş dakika bile suyun üzerinde kalmakta zorlanırken az sayıda farenin tam altmış saat boyunca su üstünde kalmayı başarması son derece merak uyandırıcıydı. dr.richter bunun sebeplerini araştırmaya başladı. her iki grup farenin içinde bulunduğu deney şartları tamamen aynıydı. farelerin biyolojik özellikleri de tamamen birbirine benziyordu. bütün bu benzerliğe rağmen iki grup farenin aralarındaki performans farkı inanılmaz ölçüdeydi.

dr.richter bu ilginç problem üzerinde çalışırken asistanlarının birinin aklına deneyin yapılış şeklinde ufak bir değişiklik yapmak geldi. buna göre fareler iki gruba ayrıldı. birinci grup daha önce yapıldığı şekilde kafeslerinden çıkarılır çıkartılmaz su dolu tüplerin içine atıldı. ikinci grup farelerse kafeslerinden çıkarılıp bir anda su dolu tüplerin içine atılmak yerine önce büyükçe bir kutunun içinde bir araya kondular. bu kutunun içinde bir süre bekletildikten sonra su dolu tüplerin içine atıldılar. tüplerin içinde beş dakika bırakılan fareler daha sonra çıkartılarak tekrar kutunun içine kondular. burada bir süre bekletildikten sonra tekrar tüplerin içine atıldılar. bu işlem birkaç kere tekrar edildikten sonra tüplerin içine son kez atıldılar ve artık sudan çıkartılmadılar.

deneyin sonuçları son derece ilginçti. buna göre kafeslerinden çıkarıldıktan sonra hemen suya atılan birinci fare grubunun büyük çoğunluğu daha önce olduğu gibi en fazla on beş dakika dayanabilmişler ve ancak birkaç tanesi uzun süre suyun üstünde kalmayı becerebilmişti. kafeslerinden çıkarıldıktan sonra hemen suya atılmayıp bir kutunun içinde bekletilen ve daha sonra atıldıkları suyun içinden çıkartılan ve bu işlem birkaç kere tekrarlandıktan sonra suyun içine tamamen bırakılan farelerin hepsi de maksimum altmış saat rekoruna ulaşmayı başarmıştı. bu farelerin içinden bir tanesi bile pes etmemiş ve tüm güçlerini tüketene kadar saatlerce suyun üzerinde çırpınmışlardı.

dr.richter bu deneyi defalarca tekrarlamasına rağmen hep aynı sonuç ortaya çıkıyordu. suya hemen atılan farelerin çoğunluğu kısa zaman içinde pes ediyorlar ancak suya hemen atılmayıp birkaç kere sokup çıkartılan farelerin hepsi de son güçlerine kadar saatlerce suyun üzerinde kalıyorlardı. deneyin büyük bir açıklıkla ortaya koyduğu gerçek şuydu. birinci gruptaki fareler suyun içine atıldıktan sonra oradan çıkabilme umutları olmadığı için kısa zamanda pes ediyorlardı. ikinci grup fare ise daha önce suyun içinden birkaç kere çıkartılıp kurtarılma deneyimi yaşadıkları için kendilerinin gene kurtulacağını “umut ediyorlar” ve sonuna kadar direniyorlardı.

kısacası mücadele gücü ve tam performansı kullanmanın ana faktörü umut etmekti.

bu deneyin bizler için anlamı büyüktür. eğer yaşanılan zorluklar ve karşılaşılan engeller karşısında bu olumsuz durumları aşacağımız konusunda kendimize inancımız varsa ve içinde bulunduğumuz olumsuz şartların değişeceğine dair umudumuz bulunmaktaysa başarı oranımız yükselmekte ve güçlerimizin tamdıbını kullanarak mücadele etme azmimiz artmaktadır. eğer zorluklar ve engelleri aşamayacağımızı düşünüyorsak ve içinde bulunduğunuz kötü şartların hiçbir zaman düzelmeyeceğine inanıyorsak kısa sürede pes ediyor ve aynen suyun dibine kendisini bırakarak pes eden fareler gibi kaybediyoruz.

Arkadaşlar merhaba. Özellikle aklı karışık olan genç arkadaşlar. Şuan 30 yaşındayı ve yaklaşık 10 yıldır dinle ilişkimi kesmiş birisi olarak korkulacak birşey olmadığını. Dayatılmış inançlardan kurtultuğunuzda bu gibi çocukluktan itibaren öğretilmiş kalıplardan kurtulduğunuzda inandığınız şeyin ne kadarda saçma olduğunu göreceksiniz. Benim ateist olmamdaki ana sebep kader denen şeyi sorgulamakla başlamıştı. iyi kader kötü kader. Bunları allah doğduğunda yazıyor falan. Dedim kendi kendime madem allah kaderi kendi yazıyor o zaman finalde neden ceza var. Aldığım cevaplar klagib oldu “ özgür irade” madem özgür irade var o zaman allah ne yapacağımızı bilmiyor. Biliyorsada müdehale etmiyor. Bu işte bir sıkıntı var diye düşünmeye başladım. inanmak vede inanmamak arasında kalmıştım. Düşünüyordum bazen hiç kurcalama sana ne faydası olacak. Ama bir yöndende araştırmaya devam ediyordum. Tartıştığım soru sorduğum insanlarında inandıkları dini tam olarak bilmiyorlardı. Bu sonuca nerden ulaştın derseniz. Kuranı çoktan araştırmaya başlamıştım. Ayetler bazen çok basit şeyler anlatırken bazende hiç birşey anlatmıyordu. Onun için hadislere bakmam lazımdı. Mesela bir yöndende dünya nasıl oldu biz nasıl olduk gibi bilim araştırmaları yapmaya başladım. O zamana kadar ne bilimi sorgulamışım nede dini. Sadece oturup kader denen şeyi sorgulamam bende büyük bir aydınlanma yaşattı. ilk önce dinlerin tarihini araştırmaya karar verdim. Bizim bildiğimiz 3 din dünyanın 7 bin yıl önce oluştuğunu adem ile havvanın o zaman dünyaya gönderildiğini söylüyordu. Ama bilim tam tersini söylüyordu. Evrenin 13.5 milyar yaşında olduğu dünyanında 4.5 milyar yaşında olduğunu söylüyordu. ilk aldığım bilim kitabı stephen hawking in herşeyin teorisiydi. Tabi gittim türkçe tefsirli kuran aldım. Ama caminin yanındaki dükkandam parasıyla. inanmazsınız kiliseye gittim incili bedava verdiler üstüne haç bile verdiler hala saklarım. Neyse. Araştırırken din ile bilimin yüksek ölçüde çeliştiğini. Evrenle uğraşan bilim adamlarının çoğunun ateist olduğunu gördüm. Dedim bu adamların bir bildiği olmasa hiç bir çıkarları yokken cehenneme gitmeye göz yumarlarmı. Bir kaç ay içinde zaten direk inançlardan uzaklaşmıştım. Peygamberin evlatlığıyla evlenme ayeti. Karılarıyla ne zaman birliktw olacağı ayetler. Bunun gibi bir çok ayet. Hatta zülkarneyn suresinde diyorki. Zulkarneyn batıya gittiğinde güneşi balçığa batar halde buldu. Yani bizim bildiğimiz evrenle kuranın uzaktan yakından alakası yoktu. Zaten dini duygularımı çoktan kaybettiğim için pekte ilgilenmiyordum. Evrenin oluşumuna evrime kafa yormaya başladım. Gerçeklerin bilim olduğunu bizlerin bu günlere evrimle geldimiz düşüncesi tam olarak kafamda oturmuş oldu. ilk zamanlar çok kişiyle tartıştım beni neredeyse dövmeye kalkışanlar oldu. Peygamber hiç evlatlığının eşiyle evlenirmi diye üstüme yürüyen arkadaşlarım oldu. Adamda haklı. Bize okullarda ne dini eğitim nede bilim eğitimi veriliyor. Dini tam anlamıyla öğrenirsen zaten ne olduğunu anlar dinden çıkarsın. Okullarda evrimi öğretirsende din olgusu zamanla yıkılır. Oda siyasi yöneticilerin işine gelmez. Dini öğrenirsen din adamları para kazanamaz. Sana sadece işlerine gelen yerlerden okur geçerler. Uzun zamandır kimseyle dini tartışma yapmıyorum. Çünkü insanlar korkuyor. inandıkları şeyin sahte çıkma ihtimali bile insanları öyle bir korkutuyorki adam bilmediği bir dini bile körü körüne savunmaya geçiyor. Kuran sadece duvarlrda asılı duran bir kitap olarak kaldığı sürece bu oldunun değiştirlmesi öok zor. Atatürk boşuna türkçeye çevirttirmedi. “O arapoğlunun yavelerini(saçmalıklarını) türk halkı görsün” diye boluna demedi. Ancak bizim millet yine anlamadı. Menderesle beraber türkçe kuran kaldırılıp içinde ne yazdığı anlaşılmayan kuran duvarlara asılarak din adamlarının ağızlarına bakıldı. Neyse kardeşlerim sorgulamaktan korkmayın. Siz kul değil bireysiniz. Bu işten kurtulduğunuzda din denen şeyin ne kadar saçma birşey olduğunu anlayacaksınız. Sorularınız varsa aklım yettiğince cevaplarım. Ayrıca bu konu hakkında birde başlık açmayı düşünüyorum vardır belkide bilmiyorum.
Selametle