Neyse bu mahkeme kısımlarını fazla uzatmayacağım. Herif zaten ilk iş karıyla anlaşmalı olarak boşanmış. Bebenin velayetini almış. O konu kapanmış. Onu öğrendik. Sıra bana ana gelince herifin elindeki sağlam deliller bir yana benim mal varlığım ve gelir belgelerim bir yana kafa kafaya pazarlıklar sonucunda 50,000._TL yi bayıldım beyler :( Üstüne Melek de bi 15,000 liramı söğüşledi. Olay kapandı amk.

Aradan geçti üç ay. Bir akşam barda oturuyorum bir telefon geldi. Gizli çağrı, numara görünmüyor. Heralde dedim yurt dışından arıyorlar. Açtım. Bir kız. "Sertaç beyle mi görüşüyorum" evet... Beyler kadının bana telefonda anlattıkları aynen şu

"Sertaç bey sizi bir konuda bilgilendirmek için aradım. Serpil hanımla kocası aslında anlaşmalı boşandılar. Halen şu şu şu adreste birlikte yaşıyorlar. Hem Serpil hanım yetim aylığı alıyor hem de bir şekilde sizden belli bir miktar tazminat koparttıklarını sanıyorum. Elinizden geleni ardınıza koymayın. iyi akşamlar."

Beyler olay işte bundan sonra başladı...

way dıbına koyum ya la dizi gibi !

yalanına sokuyumcular yok diye yapıyosunuz böyle dimi dıbına koduklarım

reserve

Lan baya sardı hızlı yaz amk

Panpalar o an kendimi nasıl hisettiğimi anlatamam. O yediğim haltlardan sonra ucuz yırttığımı düşünürken, rahatlamışken. Öyle değil mi... kime "bir ömür boyu köşeleri dönerken tırsmak mı 50bin lira mı" diye sorsalar sanıyorum imkanı olan herkes 50bin lirayı seçer. Ne de olsa yaşadığım yer Türkiye. Her gün gazetelerde üçer beşer çıkıyor artık bu haberler. Sonuçta 50bin lira nedir ki bu huzursuzluğun yanında? Evet ben böyle düşünüyordum. Rahata ermiştim. Ama o telefondan sonra bambaşka bir hisle tanıştım.

Ulan kendimi resmen zütümden tecavüze uuğramış gibi hisettim. Resmen herifin birisi beni çoktan takır takır gibmişti. Ben de öyle aval aval dolanıyordum ortalıkta. Ya dedim kendi kendime "dur bi sakin ol bardasın içkilisin. Eve git uyu." Arabayı nasıl kullandım bilemiyorum. O gece yine uyuyamadım. Binbir düşünce aklımı kemiriyordu. Ne yapabilirdim. Tabi akla ilk gelen savcılığa git ihbar et, sonra Melek'i ara olayı anlat tazminatı geri al falan. Sonra kendi kendime "Nereye geri alıyorsun lan o parayı amsalak muallak. Herifin üzerinde hiç bir tak yoktur belli ki. En kötüsü içeri girer belki de girmez bile. Paraya çevrilir cezası." diye düşündüm. Hay dıbınakoyayım delirecek gibi oluyorum. Neymiş "Aman Sertaç dikkatli ol silahı varmış. Neymiş adresimi biliyormuş." Bunları düşünerek sabahı ettim.

Ciddiysen özeşe gel amk yardımcı olayım olay bitmediyse

Edir . Savcıyım diycem giblemiceniz np

Evet beyler sabah olduğunda ilk iş ofisi aradım. O gün için izin aldım. Sonra aldım başımı iki elimin arasına düşünmeye başladım.

Şimdi en başından belli ki ortada bir namus davası falan yok. Bu resmen bir dolap. ilk iş bir konuda karar vermem gerekiyordu.

a) Hiç bir şey olmamış gibi bırak bu işin ucunu
b) Bir tak yap

Dikkat ederseniz savcılıktı, avukattı falan o kısmı düşünmedim. Sonuçta ne olacak ki. Bu sefer de şahit olarak yine ortalığa ben çıkacağım. Neymiş boşanmışlar ama birlikte yaşıyorlar sgk yı dolandırıyorlarmış. Ulan bana ne. Adam çıkıp karımı seviyorum bu muallak yuvamızı dağıttı bizi mahfetti ama ben karımsız yapamıyorum dese benim tazminatımı geri mi verecekler sanki? Salak değildim. Bana bir geri dönüşü olmayacak, hiç bir faydası dokunmayacak bir takım saçmalıklar yapıp konuyu belirsiz bir hale sokmaktansa hiç bir şey yapmamak kesin en iyisiydi.

Öbür seçenekse bir şeyler yapmak. Bir tak yap bir tak yap tamam da. Bunun için bende radikal bir düşünce sistematiği değiştirmek gerekiyordu. Sonuçta ben hayatımda hiç bir zaman suç potansiyeli barındıran bir kişi olmamıştım. Ama yani arkadaşım böyle de olmaz ki bir sürü suç işleniyor. Gerekirse girip cezanı çekiyorsun. O zaman muallak de olayım bare tam olsun. Hayır başıma böyle gibik bir durum geldi ve onu değiştiremem. Bunun çaresine bakmalıydım.

Şimdi ne alaka diyeceksiniz ama IŞiD di PKK'ydı bunları düşünüp kendi kendimi doldurdum. "Ulan millet gidiyor bunlara katılıyor lan. e giberim ama ha." Tamam adam öldürmeyecektim ama çok korkutacaktım onları. Alacaktım paramı.

Önce bir plan yapmalıydım.

hadi amk ne yazıyon 20 dk dır biraz hızlı ol

Ne de olsa bekarım lan. Çoluğum yok çocuğum yok. Kendimden başka hiç kimseye karşı da mesuliyetim yok. Yapabilirdim.

Başladım düşünmeye. Öncelikle bunlar gibik bir çiftten başka bir şey değildi. Benim de beyaz yakalı efendi uslu bir aile çocuğumu olduğumu bildiklerinden düşünmüş taşınmış beni kurban seçmişlerdi. Karı desen belli ki huurnun teki olmuş artık. Herifin de ta dıbına koyayım. Arkasında bir aşiret falan olsa zamanında bana yaklaşımları daha farklı olurdu diye düşündüm.

Sonra bu işi yapacaksam benden başka kimsenin bana faydası dokunmayacağını biliyordum. Öyle git bir takım ne idüğü belirsiz heriflerle anlaş falan başımı daha fazla belaya sokmaya hiç niyetim yoktu. Kendi başıma halletmeliydim bunu.

Akşam hava kararınca telefondaki kızın verdiği adrese gittim. Apartmana girdim. Oturdukları giriş katındaki daireyi tespit ettim. Çıktım. Baktım evin ışığı yanıyor. Bir saat falan sonra Serpil'i mutfak penceresinde görünce emin oldum. Bastım eve döndüm. Sabah altı gibi geri geldim. Başladım beklemeye. Biraz sonra okul servisi geldi bu çocukla çıktı, servise bindirdi. Servisi takip ettim. Çocuğun okulu öğrendim. Okul çıkışı saatine doğru okula geri döndüm başladım beklemeye. Birazdan bebe göründü. Servise doğru giderken yakaladım bunu. Yiğit dedim hemen baktı. Önce korktu tabi. Gülerek yaklaştım. Ben dedim Sertaç amcan. "Babanın arkadaşıyım. Ona borcumu ödeyecektim de telefonu var mı sende" dedim. Var amca dedi hemen verdi. "Sağol oğlum" dedim hemen uzaklaştım. Doğru eve geldim.

Evet şimdi başlıyordu. Ya yapacaktım ya yapacaktım. Ulan bişey yapacaktım. Parayı alamasam da zütünü attıracaktım muallaknin.

hızlı yaz merak ettim

Ertesi gün bir hafta daha izin aldım. Bastım köye gittim. Akşam olunca direkt kendi cep numaramdan herifi aradım. Bu ilk telefon aşamasında hem olayın aslını bildiğimi gösterip onu tehdit edecektim hem de herifin ses tonundan ne gibim bir herif olduğunu anlamaya çalışacaktım.

"Buyrun" diye açtı.
"Kenan sen misin?"
"evet buyrun..?"
"Bana bak Kenan beni iyi dinle" diye lafa girdim.
"Kimsin..?"
"Ben Sertaç. Serpil'in Sertaç hatırladın mı..?"
"... "
"Bana bak dinle bu aradığım benim cep numaram. Duydum ki hala birlikteymişsiniz. Serpil'e de yetim aylığı bağlatmışsın. işin o kısmı beni alakadar etmez. Beni ilgilendiren kısmı 50bin lira. Şimdi bana bak yarın o parayı benim posta kutusuna bırakacaksın. Serpil adresi biliyor."
"Hasgibtir lan ordan. Kim oluyorsun sen arama bi daha..!"
Panpalar bu aşamada sözlüğün faydasını gördüm diyebilirim.
"bana bak dıbını yurdunu gibtiğim evladı ağzını bozma senin ananım dıbına atla dalarım. bak zütveren dinle... bu ilk ve son aramam yarın o para oraya gelmezse öbür günü bekle"

kapattım telefonu panpalar. bekledim geri arasın diye ama kimse aramadı.

kabak tadı vermeye başladın unuttuk ne olduydu ne yaptıydn

bunu 33 dakkada mı yazdın panpa

Ertesi gün oldu hala ne arayan var ne soran. Öğleden sonra tüfeği ve fişekleri alıp kasabaya indim. Arabayı kasabadaki barın önüne park ettim. Bilen bilir kasabalarda barlar ara sokaklarda olur. kuytu bir yere çektim arabayı.

Kasabada herkes dandik scooterlarla dolaştığı için bir sürü de ikinci eli mevcut. Tanıdık bir tanesinden ahı gitmiş vahı kalmış bir scooter'ı 800 liraya satın aldım. Eskiden beridir köy kasaba arası arabayla gidip gelmektense köy evinde bırakmalık bir scooter almak hep aklımdaydı zaten. Normalde böyle dandik bişey almazdım ama gerektiğinde fırlatıp atabileceğim birşey olmalıydı. Scooterı arabanın yanına getirdim. Gittim bir yemek yedim. Hava kararana kadar oyalandım. Hava kararınca arabanın yanına döndüm. ilk iş telefonu arabanın torpido gözüne bıraktım. Sonra scooter'ın plakasını söküp evlerin arasında bir yere sakladım. Arabadan dipçiksiz tüfeği alıp pardösünün içine soktum. Fişekleri de selenin altına koydum.

Zamanı gelmişti. Bastım dağ yollarından (hepsini çok iyi bilirim) e5'e çıktım. Geceyarısı geçe istanbul'a vardım. Aslında eve gidip posta kutusunu bir kontrol etmek lazımdı ama kameralara görünme riskini alamazdım. Zaten posta kutusu kesin boştu. Emindim bundan. Biraz oyalandıktan sonra doğru bunların evinin oraya gittim. Saat 02:30 gibi apartmana girdim. Çok seri olmam gerekiyordu. Giren kurşun tavana saplanacak şekilde bunların çelik kapının üst tarafına bir el ateş ettim. Apartman inledi resmen. Kulaklarım sağır oldu ama kapıda hentbol topu büyüklüğünde bir delik açıldı. Hemen koşar adım scooter'a döndüm. Arkama bakamadım bile. Elimin ayağımın titremesine rağmen düşmeden sokaktan çıktım. Hemen ara sokaklardan ana cadde falan derken yine e5'ten vurdum kamyonların arasından sabah gün doğarken aramanın yanına geldim. Plakayı ve telefonu aldım. Doğru köy evine gittim. Beklemeye başladım.

Yılan hikayesi gibi amk devam et kahpe memoli

Rezerve

Ben yokken telefona bir arama gelmemişti. Biraz sonra bir arama geldi. Emniyetten arıyorlar ifadem lazımmış beni bekliyorlarmış. Dedim ben şehir dışındayım dönünce uğrarım. Neredesiniz..? "şurdayım geldiğimde uğrar ifade veririm". Kalktım kaymakamlığa gittim. Böyle böyle emniyetten beni aradılar size ifade vereyim dedim. Verdim. "iki gündür buradayım." dedim. Muhtarı, motorcuyu, yemek yediğim lokantayı belirttim. Gece de evde içtim dedim. Daha ne diyim. Evin ışıklar yanıyordu. Sorsunlar muhtara.

Akşama doğru tanımadığım bir numaradan beklenen arama geldi. Serpil. "Ne yapıyorsun sen manyak mısın?"
"Hayırdır ne oldu..?" diye sordum.

Olanı biteni anlattı. Bütün gece polisler varmış Kenanı ve bunu sorgulamışlar. Kenan benim adımı vermiş. Valla dedim kimlerle ne haltlar karıştırıyorsanız bilmem. Dinlenebileceğini düşündüğüm için lafı fazla uzatmadım. "Ben size diyeceğimi dedim. iki gündür köydeyim ben. Söyle Kenan'a nasıl biliyorsa öyle yapsın. Hadi canım eyvallah" diye kapadım telefonu.

Ertesi gün istanbul'a döndüm. Gittim ifademi verdim. Bir hafta sonra posta kutuma 35bin lira geldi. O akşam Serpil aradı. Arabalarını satmışlarmış da yok bilmemneymiş de. Çocuğu onun herşeyiymiş de. "Arama lan bi daha bu numarayı" dedim kapadım.

Beyler bu 35bin liradan sonra şu ana kadar posta kutusuna bir daha herhangi bir ödeme gelmedi. Zaten beklemiyorum da. 15,000 bu Serpil huursuna 15,000 de avukat Melek'e derken 30bin lira girmiş bulunuyor bana ama hayatımda ilk defa böyle bir aksiyon içerisine girdim. Yakalanırsam her türlü cezayı göze almıştım. Yani nedir ki lan cezası. Terör değil bi tak değil diye düşünmüştüm. Ama şimdi dönüp baktığımda kendimle gurur duyuyorum. Resmen hayata bakışım değişti. Umarım bu deneyim kalan hayatımda bana zarardan çok fayda sağlar.

Öte yandan bu kadar yazıp da yeterince giblenmemek konusunu hiç açmayacağım. Hepinize iyi uykular ben yatıyorum.

Eyvallah Haci güzel yazmissin