fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

başlama

çöpten defalarca japan yap'la tamir edilmiş ayakkabı toplayıp giyiyordum.

mahallede top oynamaktan dilimiz damağımız kuruduğunda yerde, sırf su almak için para aradığım zaman ben nabıyorum amk diye düşünmüştüm

doğduğum an baktım amk hastanede bile değilim.o an anlamıştım

akbile 1 lira yatırmak zorunda kaldım geçen. eve gidene kadar ağladım

bizim peder kapıcıydı bazen yönetici falan fırçalardı babam da tamam tamam derdi sonra arkasından söverdi zoruma giderdi hep o bin hangi hakla babama bağırabiliyodu falan sonra anladım parası çokmuş görsem giberim affetmem

tenefüslerde bütün sınıf kantine giderken sınıfta tek kalmayım diye tuvalette beklediğim an olsa gerek. :/

edit: yeter şukulamayın ağlıycam artık :(

şişeye defalarca evden su koyup çantaya koymak gibi nice hikayeler

@1 seni okuyunca sistemin dıbını zütünü düz etmek istedim taşakmı yapıyosun ciddimisin bilemem ama kışın ortasında okula terlikle gitmek zorunda olan insanlar oldukça bu ülkede kişi başına düşen milli gelir 100bin dolar olsa nolcak

kahve fincanının içinde dondurma yiyorduk anneme bi kaşık fazla koy diye yalvarıyordum. O zaman anladım fakir olduğumuzu.

edit:bunu hafif taşşağına yazmıştım asıl gerçek olan ben her zaman fakir olduğumuzun farkındayım canım annem bana hiç bi zaman fakir olduğumuzu hissettirmemeye çalıştı halada öyle yapıyor 38 yaşına geldi hala temizliğe gidiyo bunu söylerken utanıcak değilim çalmıyo çırpmıyo kadın sırf ben arkadaşlarım bişey alırken özenmiyeyim diye benim için çalışıyo babamıda pek sevmem ama oda kaynakçı 10 senedir çalışıyo evimiz 1+1 bana göre fakir olsakta çoğu kişiden zenginiz ama karnımız tok allaha şükür uzun süredir bi şeyi yazarken ağladım evet.

son sigaramı okul çıkışında içmiştim sonra eve giderken az içilmiş izmarit bulmuştum çeyrek altın bulmuş kadar sevinmiştim amk

4 senedir aynı dereceli gözlüğü takmamdan ve herkez galaksilere ayfonlara geçerken benim hala dandik bi samsungum olmasından (e250)

ilkokuldayken herkes kantinden bişey alırdı , ben hergün kaşarlı , peynir domatesli tost yerdim , annem hazırlardı , ağladım lan...

vay amk dondurma dedin aaklıma geldi su limon şeker karışımını buzluğa koyup sabahı sabırsızlıkla beklerdim ev yapımı dondurma işte.

ahah fakirler ...

offf offf duyggulandım amk

http://tinyurl.com/mvuwxp4

evet beyşer bunu ,lk defa yazıyorum babam önlüğümü sobanın üzerine atıp yakmıştı zavallı annem de oluşan yırtıkları eliyle dikip ertesi gün okula o şekilde gitmek zorunda kalmştım tüm gün sıradan kalkmadım beyler kimse yırtıkları görmesin diye işte anladım o gün çok fakir olduğumuzu

olum niye bu kadar şukuladınız fakir ama guruluyum

berbere gidip saçlarımı yıkatmamak amk. hep ev yakın abi evde duşa gircem derdim ben