fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

--spoiler--
Hepsi iyi marka fabrikadan halka şok!
--spoiler--

fakir olduğumu doğar doğmaz anladım gecekonduda soba dumanını içime çekip farelerle sohbet ediyodum ama gönlümüz zengindi:/ tek eğlencemiz sobada kestane pişirmekti.

sabah işe giderken dur iş yerinde kahvaltı yaparım şu pastane'den 2 poğaça alıyım dedim. Elimi cebime attım 2 tane 5 kuruş yani toplamda 10 kuruşumun olduğunu farketim adaletini gibiyim dünya dedim bugün bir kez daha .

Güleyim mi ağlayayım mı bilemedim amk

fakir olduğumuzu ankaranın en gelişmemiş ilçesinde sobalı bir evde yaşadığımı öğrenince anladım allah ' a şükür şimdi doğalgazlıya geçtik çok şükür

şuan anladım. bunların hepsini yaşadığıma göre fakirim

whatsappım yok

rezerved

aklıma geldı de 6 yasından berı ıstedıgım bısıkletı 20 yasıma kadar alamayısımdan anladım su an ne kadar fakırlık cektıgımı
not:23 yasındayım gencler hala da almadım bısıkletı durumlar duzeldı ama oyle durumun duzelmesını sıkeyım annem vefat ettıkten sonra duzeldı kadıncagız bı gun yuzu goremeden gıttı. yıne duygulandım dıbına koyım

edit: oha bunu bıle eksılemıssınız lan

ben daha şu sıralar farkettim amk.tam bir ezikmişim lan.ama illa söylemem gerekirse arkadaşın bana telefondan gösterdiği 700 liralık mezuniyet kıyafetini gördüğüm zaman anlamış olabilirim.
edit:@55 üzdün lan

@56 panpa keske baslıga gırmeseydm dedım su an amk ara sıra boyle efkar basıyo sıkımsonık ruh hallerıne gırıyorum

vay amk

burdayım

8.sınıfa kadar okul harçlıgım 2 liraydı ogle paydosunda annem ekmek arası getirirdi ne günler bee.

icim acidi lan kahrolsun kapitalizm az vicdani olan adam kapitalist olmaz

her gün işe gitmek zorunda olduğumu fark ettiğimde anladım. Babam işçiydi ilk okulu kaza bela hep kalbur üstü insanların çocuklarının okuduğu bir okulda okudum o zaman gibik bir converse alamamıştık hep içimde kalan uktelerden biridir. Bütün arkadaşlarım kursa giderdi beni de çok seven bir komşumuz yollamıştı derslerim iyi olsun falan diye... hayatta hiç bir güvencem hala yok büyüdüm kendimce adam oldum bir şirkette yazılımcı olarak çalışıyorum birim sorumlusu oldum ama hala içimde yaralar ve sadece elimdeki işimin olması bana gerçekten çok koyuyor o ilk okul arkadaşlarımı facebook da görüyorum yurt dışına gidiyorlar orada master yapıyorlar hiç bir şeyden anlamayan mal arkadaşlarım bile özel üniversitelerde dalgalarına bakıyorlar partiler falan çalışmıyorlar takılıyor adamlar zorunlulukları yok ben ise gibe gibe yarın işe gidip çalışmak zorundayım.Çalışmak koymuyor işimi seviyorum ama bunun zorunluluk olması koyuyor...

edit : @60 bende 8. sınıfa kadar her öğlen yemek emek için eve giderdim.

bunu okuyun lan bu en çok yerin dibine geçtiğim : liseliyken bir gün ramazan bayramı tatiline gireceğimiz cuma kızın birine çıkma teklifi ettim o da hayır dedi sonra tatil bitti

okullar açıldı otobüs kartım yoktu babam arabayla bıraktı arabamız eski lada samaraydı sabah tam babam beni okulun önünde bıraktı kız, arkadaşları falan okulun

önündeydi amk lan bir yerin dibine geçtim ki sorma bana ezik gibi bakıyolardı vay amk lan o zaman anladım ki fakiriz

@60 @62 he la bende 8.sınıfa kadar her öğlen arası uzak olan evime yürürdüm

newyork ta çok beğendiğim bir t-shirt ü 5000 dolara alamamıştım işte o an hissettim ne kadar fakir olduğumu :( üzerime
gelmeyin

edit: ne çükülediniz be

@63 ağlattın

lise biterken anladım, ilkokulda özel okulda okumuştum ben akbil vbasarken ilkokul arkadaşlarım yanımdan son model rabalarla ehliyetsiz geçiyorlardı.