fikralar

çok zengin bir adamın 3 tane birbirinden zeki oğlu varmış.. adam vasiyet etmiş, "ben öldüktencsonra mal paylaşımını kadi'ya yaptırın birbirinize düşmeyin" diye..
velhasıl adam ölmüş ve 3 kardeş yola koyulmuşlar kadı ile görüşmek malları paylaşmak için..
yolda giderlerken bir adam yollarını çevirmiş ve demişki;
-çocuklar ben devemi kaybettim gördünüzmü?
-bir gözü körmüydü? demiş en büyük olanı,
-evet demiş adam
- bir ayağı topalmıydı? demiş ortanca
-evet demiş adam
-kuyruğu kegibmiydi? demiş en küçük,
-evet demiş adam..
-biz görmedik demiş üç kardeş..
adam; "yahu devemin bütün özelliklerini biliyorsunuz ama görmedik diyorsunuz, devemi siz çaldınız, yürüyün kadıya gidiyoruz demiş ve kadıya doğru yol almışlar..
kadıya varınca adam"kadı efendi bunlar devemin bir gözünün kör, bir ayağının topal ve kuyruğununda kegib olduğunu biliyorlar ama görmediklerini söylüyorlar, devemi bunlar çalmış olmalı" demiş.. kadıda;
-nerden biliyorsunuz? deyince, en büyüğü "yolda gelirken yolun bir tarafında semiz otlar dururken diğer taraftaki tüm iyi kötü otlar yenmişti oradan anladım" demiş. ortanca " gelirken yolda çamurdan geçtik, orada 3 tane tam bir tane yarım ayak izi vardı, ordan bildim topal olduğunu" demiş.. en küçük ise; "develer pisliğini yaptığında kuyruğuna çarpar parçalanır, oyda yolda pislikle tüm tüm duruyordu oradan bildim kuyruğunun kegib olduğunu" demiş..
kadı ikna olmuş bunların çalmadığına ve adamı göndermiş.. sonra çocuklara neden geldiklerini sorunca çocuklarda durumu anlatmışlar, babalarından kalan malları adil şekilde kendilerine paylaştırmalarını istemişler.. kadı düşünmüş, bakmışki 3 kardeş birbirinden zeki, yanlış yapmayayım en iyisi ben bunları ölçüp biçeyim sonra karar vereyim diyerek, "akşama s,z,n için yemek vereceğim, ondan sonra paylaştırırız" demiş. maksadı çocukları ölçüp biçip tartmak ve ona göre mal paylaşımını yapmakmış. akşam üzeri kardeşler ziyafet sofrasında iken perdenin arkasından çocukları dinlemeye başlamış..
sofrada koyun budunu yiyen en büyük kardeş; "but iyi ama keşke köpek emzirmeseydi" demiş. ortanca şarabı içtikten sonra "şarap iyi ama keşke ölü toprağı olmasaydı " demiş.. en küçük kardeş ise; "yahu şu kadı iyi adam ama keşke i̇bne olmasaydı demiş... bunları duyan kadı hemen kuzuyu aldığı yere gitmiş, "bu kuzunun annesi nerede" deyince kuzuyu satan adam "annesi öldü bizde yeni doğurmuş köpeğe emzirdik" demiş. oradan ayrılan kadı, şarapları aldığı yere gidip üzümlerin nerede yetiştiğini sormuş. şarapçı "valla kadı efendi, bizim buralarda en iyi üzüm mezarlıkta yetişir" demi.. oradanda ayrılan kadı hemen annesinin yanına gitmiş ve demişki; "anne ben i̇bne'miyim?" "evet yavrum, maalesef küçükken seni inşaata çektiler şekerle kandırdılar" demiş.. kadı üzgün süzgün vaziyette kardeşlerin yanına dönmüş ve demişki;
-çocuklar, konuşmalarınızı duydum, ve gidip hepsini araştırdım üçünüzün dedikleride doğru.. ama bunları nereden bildiğinizi bana söyleyin. sen nereden bildin kuzuyu köpek emdirdiğini" demiş büyüğe,
-çünkü budu yağlı değildi, hep kaslıydı oradan bildim" demiş büyük kardeş..
-peki sen nereden bildin şarabın ölü toprağından olduğunu? demiş kadı ortancaya,
-keyif için içiyorum ama keder veriyor, oradan anladım" demiş ortanca..
-pekiii, sen nereden bildin benim i̇bne olduğumu? demiş kadı, en küçük kardeşe..
en küçük kardeş;
-muallak olmasan giriş kapısının üstüne fenerbahçe bayrağı asmazdın demiş

fıkra tabii