fm 2012 akhisar günlüğüm

her şey fm'de hangi takımı alsam diye düşünürken akhisarlı arkadaşımı, üzerinde formasıyla görmem ile başladı. akşam eve koşup açtım hemen oyunu, akhisarı seçtim. her zaman galatasaray'ı, chelsea'yi ya da real madrid'i alan ben; bu sefer şirin bir kasaba takımı olan akhisarla başladım oyuna..

2003 yılından beri cm ve fm oynarım ama bu maç bana resmen yaşama sevinci verdi. zaten görmeniz lazım, oyun öyle bi sardı ki, lan sağa bi yedek olsam iyi olacak falan iki dakka durun deyip yemekten kalkıp oyunun başına geçmeler, rüyamda şehmus'u hat-trick yaparken görüp uyanınca, zaten anca rüyamda atarsın lan demeler.. bildiğin akhisar'ın yeni hamza hamzaoğlu'su olmuştum. bu maçtan sonraki 7 maçta 4 galibiyet 3 beraberlik alarak, 2.sıraya yükseldim. 3. kasımpaşa'nın da aynı puanı vardı. adamlar bi zütümden ayrılmadı zaten..
geri kalan 6 maçta 10 puan toplarsam play-off garantiydi. ama ben 2.liğimi devam ettirip direkt çıkmak istiyodum süper lige.. derken 2 maçta arka arkaya beraberlik alınca (biri kasımpaşa'ya karşı), 3.lüğe düştüm. diğer 4 maçta da 2 galibiyet 1 beraberlik ve 1 mağlubiyet alarak normal sezonu 3.bitirdim.

benim aklımda bunlar varken, adana-bolu maçı da 1-1 bitti. maç adanada olduğu için bolu evinde geçer diye düşünüyodum ama yanıldım. çılgın atan burak çelik sayesinde bolu'yu geçtiler ve ilk finalist oldular. evet, sıra gelmişti bizim maça. ben yine merter'i semavi'nin markajına verdim ama allah kahretsin ki 17.dakikada sakatlandı merter, yerine atabey'i aldım ve markaj da ona kaldı haliyle. biraz endişelenmeye başlamıştım ki, goller sağanak gibi gelmeye başladı. rize 1-0 yaptı, şehmus 7 dakikada 2 gol atarak (biri penaltı), durumu 2-1'e getirdi ama 45+1'de yine kornerden gelen bi gole engel olamadım ve ilk yarıyı 2-2 kapattık. evimde olmanın da rahatlığıyla, ikinci yarıya daha atağa yönelik bir 4-3-3 taktiği ile çıktım. göksu ve suat'ı aldım yine. suat'ın golüne rize semavi'nin penaltısıyla karşılık verdi. maç uzatmaya gidicek, oyuncu hakkım da bitti diye düşünürken göksu türkgüzel yaklaşık 25 metreden acayip bi gol attı (maçın ardından hemen sözleşmesini 2 yıl daha uzattım *) ve durumu 4-3 yaptı. allaha şükür devamında sakatlık olmadı, pozisyonları da savuşturduk ve maçı 4-3, eşleşmeyi de toplamda 6-5 ile geçerek finale adımız yazdırdım. yeni rakip adanaspor'du. süper lige merhaba demem için son bir maç..

arkadaşlar dinleyen herkese çok teşekkür ederim, kusura bakmayın biraz yavaş yazdım..

birinci lig hikayemi de anlatıcam ama şimdilik ara veriyorum, bildiğiniz gibi 15 dakika sonra ispanya-uruguay maçı var, o bitince de miami-san antonio final serisi 5.maçı var. biralar, cipsler hazır; tam bi spor gecesi olucak benim için *

tekrar teşekkürler..

o an benim için dünya durdu. televizyonda bi şarkı çalıyodu hatırlamıyorum, yüksek seste olmasına rağmen hiçbir şey duymuyordum. gözümün önünden o kadar çok şey geçti ki.. atabey'in katkıları, şehmus'un golleri, yaşadığım sakatlıklar ve neredeyse sıfır bütçe ile, borçla harçla, taksitle taahhütle yaptığım transferler.. her şey bi saniye içinde sonuçlanacaktı. emrah topa doğru yöneldi..

ve gooool. emrah'ın vurduğu top yan direğin için çarparak ağlarla buluştu. takım koşarak emrah'a gitti ve sevinç yumağı oldular. bense ekran başında alt+tab yapmış google görsellerden emrah eren'in bir resmini açmış, ekranı öpüyordum. rüya gerçek olmuştu. akhisar gözyaşları içinde süper lige yükselmişti. sene başında enkazı devralan massaka36, takımı bir üst lige çıkarmış, bunu da vasat oyuncularla ve neredeyse hiç para harcamayarak yapmıştı. gerçekten çok sevinmiştim beyler.. ama asıl mücadele şimdi başlıyordu, bekle beni süper lig..

bu oyunun tadı real'i, barça'yı, galatasaray'ı, fener'i alarak, en yakın rakibine 20 puan atarak alınan şampiyonluklarla, parayı gözetmeksizin yapılan transferlerle değil; bu tarz anadolu takımlarının mücadeleleriyle ve ufak da olsa bu başarılarıyla çıkıyor.. ben bunu anladım..

golün hemen ardından sertan'ı çıkardım, ndong'u aldım oyuna. sertan iyiydi ama kondisyonu %47 kalmıştı, bi de alkışlatmak istedim tabi az sayıdaki akhisar taraftarına (ben ve yedek kulübesi dahil 15 kişi akhisarlı çıkmazdı tabii *). derken dk.80 oldu, resmen şok oldum. karşı forvet kürşat'la girdiği mücadelede kürşatı sakatladı. oyuncu değiştirme hakkım da yok, rıdvan dilmen gibi oyuncu.. hakk.. değiş.. dolduuuuu!!!1!!1 diyerek kaldım olduğum yerde. hemen ne yapabilirim diye baktım. en defansif görünen yine atabey'di (lan şu adamı almasam napıcaktım amk bilemiyorum). hemen onu stopere çektim, yanında kırmızı ışık yandı burda oynayamaz diye, ama ben, benim aslanım her yerde oynar diyerek devam tuşuna bastım. dk.90+1 iken sakarya korner kullandı. arka direkte stoperleri kafayı vurdu, top üst direğe çarptı ve dışarı çıktı. oğuz da topu almayla oyalanırken, zaten +2 verilmiş olan uzatma bitti ve biz, akhisar belediye gençlik ve spor kulübü, lig birincisini evinde 2-1 ile geçtik. yemin ediyorum hayatımın en güzel anlarından biriydi..

sakarya ilk dakikalarda resmen çılgın atarak kaleme gelmeye başladı. kürşat ve uğurun stoperdeki çırpınışlarına dayanamayarak merter'i ön libero'ya çektim, forvet arkası diego lima'yı atabey'in yanına aldım.. gol yememem mucize gibi görünüyodu, derken kornerden sakaryanın golü geldi, dk.35.. aha dedim, bundan sonrası yokuş aşağı gider, hem maçı veririz, hem play-off falan yalan olur. ben bunları düşünürken sertan bi anda kontraya çıktı, resmen yardıra yardıra gole gidiyodu soldan, önünde kimse yoktu. ama levent arkadan gelip kaydı ve sertan düştü, hakem de tereddüt bile etmeden kırmızı verdi veriştirdi levent'e. ilk yarı böyle gitti. ve ikinci yarıya başlarken lig boyunca yaptığım en büyük hamleyi yaptım, hem de en risklisini..

2011 yılının Temmuz ayında start alan bu macera, verilen 0 transfer bütçesi ve en iyisi 150k değerinde olan takım kadrosu ile çok zor bi olay olacağını daha en baştan hissettirdi. hemen bir iki oyuncuyu satılığa çıkardım ve transfer marketine girdim. amacım bonservisi elinde ve takıma katkı yapacak oyuncular almaktı..

sakaryaspor ve kasımpaşa direk yükseldiler süper lige. bense önce lig 6.sı ile, eğer onu yenersem de 4. ile 5.'nin oynadığı maçın galibiyle oynayıp lige çıkıp çıkmayacağımı görecektim. sıralama şöyle idi:
3.akhisar bld.
4.boluspor
5.adanaspor
6.çaykur rizespor

ilk maç çaykur rize, onların evindeydi. onlara ligdeki iki maçta da çakmıştım ama play-off'ta nasıl olucaktı bilemiyordum. ama yine de rahat geçeceğimi düşünüyodum..

ikinci yarıya beklemediğim bi şekilde arka arkaya 3 mağlubiyet ile başladım ve birden 8.liğe kadar düştüm. takımın morali de bozulmaya başladı, lan napsam falan düşünürken birden yardımcı antrenörüm fuat geldi, fuat buruk.. takım toplantısı ayarlayayım, bi iki kelam edin bakalım takım ne düşünüyo falan dedi. ben de eyvallah fuat, bi deneyelim bakalım dedim. takım toplandı, dedim ki; beyler bakın, gayet iyi gidiyoduk, güzel işler başarıyoduk, 3 tane şanssız maç geçirdik diye her şeyi yıkmaya gerek yok. önümüzdeki maçı alıp tekrar toparlanırız dedim, ama önümüzdeki maç da sakarya ile, yani lig birincisi ile. bi de kaptan kürşata sordum sen ne diyosun kapo diye (ben 36 yaşındayım, adam 33 zaten; kardo desem bile yeridir *). o da haklısın hoca, biz bu yola beraber girdik, beraber getiricez devdıbını deyince bi anda moraller düzeldi. haftasonu olacak sakarya maçını beklemeye başladık..

beklediğim gibi burak ile başladı penaltılara adana. burak top ile oğuzu farklı köşelere yolladı ve durumu 1-0 yaptı. bizim oğuz da sırt numarasına yakışacak şekilde 10 numara gol yer bu arada * (bi kaleci neden 10 numara giyerse amk??). şehmus geldi sonra, topu ortaya vurarak 1-1'e getirdi skoru. biraz rahatladım, adana ikinci penaltıyı emre ile gole çevirdi, mustafa da sert bi vuruş ile cevap verdi:2-2. 3.penaltıyı kullanan adanalı oyuncu topu oğuza nişanladı ve ben bunu görür görmez miller'ımın kapağını açtım, şampiyonluk geliyordu, süper lig geliyordu çünkü, e kutlamak gerek *. ama o kadar erken sevinmemek lazımmış ki, benim gelecek vaadeden oyuncum; zor maçların, küçük yaşında büyük mücaledesiyle yıldız oyuncusu olan atabey topu üst direğe vurdu. aldığım ilk yudum boğazımda kaldı amk resmen. lan senin yapacağın işi gibeyim diyerek devam ettim ama moralim bozulmuştu amk. 4. penaltıları hem adanalı oyuncu, hem de benim suat gole çevirdi. 5. penaltılara gelirken keşke 7. oyuncudan sonrasını da yazsaydım amk bu böyle gider, ya saçam sapan birisi vurursa diye düşünürken adanalı oyuncu topu yan direğin yanından dışarı attı. hemen ekrana kilitlendim amk. yılın en önemli anı geliyordu. emrah eren, karşısında tolgahan acar.. gol olursa akhisar rüyayı gerçekleştirecekti. emrah topu beyaz noktaya dikti ve gerildi. hakem düdüğünü çalınca da topa hareketlendi..

merter'i çıkarıp göksu'yu, diego lima'yı çıkarıp suat kerçin'i oyuna alarak sakarya deplasmanındaki ikinci yarıya 4-3-3 ile başladım. orta sahanın ortasındaki tek adam atabey çiçek'ti, sadece 16 yaşındaki atabey çiçek.. ne yalan söyleyeyim hiç inanmıyordum maçı alacağıma, vereceksem de adam gibi vereyim fark yiyeyim de adamların işine yarasın diye çıktım bu taktikle. maç başladı ama garip bi şey oldu. dk.56 iken hakem bana penaltı verdi. şehmus'u çekmişlerdi ceza sahası içinde. benim yaptığım cengaverliğe bakın, penaltıyı kime attırdım? tabii ki atabey *. o da yazdı ve son yarım saate 1-1 berabere girdik. arada sırada sakarya yine bastırıyodu ama 10 kişi oldukları için etkisiz kalıyolardı. hiç unutmam dk.76'ydı, sol çaprazdan frikik oldu. topu sertan aldı, hakem rakibe sarı çıkarıyo işte falan ben de bu arada şeyi düşünüyorum; topu arkaya açsa, uğur indirse şehmus vursa hoca 100 100 verse falan. derken bizim crazyboy sertan topu direkt vurup doksana astı. yemin ediyom evde tur attım koşarak, şu peste gol atan ilkokullu gibi..

dediğim gibi maça çıkarken rahattım, bi tek semavi'denn çekiniyodum. çaykur rize'nin amansız orta sahası.. maça başlarken merter'e adam adama markaj yapması için görevlendirmede bulundum. o da sağolsun kitledi onu. ilk defa 6.2/10 ile oynarken gördüm semavi'yi. maç karşılıklı ataklarla geçti. deplasmanda 2 gol attım şehmus ile ama kalemde de 2 tane gol gördüm. yine de 2-2'lik bi skorun bana yeteceğine emindim. maç sonu takıma genel bi konuşma yaptım, performansınızdan memnunum beni şaşırtmadınız dedim. keyifler güzel bi şekilde akhisar'a döndük. diğer maçı beklerken adana ve bolu'nun taktiklerini ve oyuncularını izlemeye başladım. bolu'dan kenan özer ve adana'dan burak çelik dikkatimi çekti. zaten ikisinin de bana ligde golü vardı ama şu aralar 7+/10 ile oynuyolardı ve bu 2.ligdeki oyuncular için gayet iyiydi..

merter'in sakatlığı 1 ay'ı bulacak gibi duruyodu. bunca maçın stresini kaldıramayacağını düşündüğüm atabey'i; aferin aslanım, sen benim daha çok işime yarayacaksın diyerek yedeğe çektim tekrar ve bir haftadır özellikle incelediğim adana'ya karşı farklı bir taktik hazırladım. 4-4-1-1. adana gol atıyordu ama attığı kadar da yiyordu, defansı pek sağlam değildi. ileride ise tek güvenceleri burak çelik'ti, forvet olmasına rağmen sol açıkta oynuyor, ordan yardıra yardıra gelip ya gol atıyor ya da asist yapıyordu. maça başlamadan önce lima'yı; sana güveniyorum aslanım, haydi allah utandırmasın diyerek forvet arkasına koyuyor ve bu sefer kaptan sağ bekim emrah'a veriyordum burak'ın markaj işini. ve antalya'daki tek ayaklı final maçı başlıyordu..

goooooooooooooollllllllllllll saldır akigo oleyyy

ligin başlamasına yakın kafamdaki kadroyu kurdum.
oğuz
emrah-kürşat-uğur-ismail özeren
mustafa aşan-merter yüce
ndong-diego lima-sertan vardar
şehmus özer

ilk maçta kartal deplasmanına gidiyordum..

penaltı atışları için listemi verdim:
1-şehmus
2-mustafa
3-atabey
4-suat
5-emrah eren
6-kürşat
7-ismail özeren

7 tane yeterli olur diye düşündüm ve devdıbını yazmadım. haydi aslanlarım, almadan gelmeyin diyerek topçularımı yolladım ve yazı-tura sonrası benim seyircilerimin olduğu kalenin önünden adana'nın ilk penaltısı ile seri penaltı atışlarına geçildi..

azar karadaş binine oh olsun diyorum ama aynı tarz sakatlıklar bende de oldu. zaten takımdaki rotasyon kısıtlı, bi sakatlık bütün planlarımı alt üst ediyodu. özellikle sağ bekim ve en önemli oyuncum emrah eren'in sakatlanması ve takımda başka sağ bek olmaması yüzünden rezerv takımdan 18 yaşındaki fatih kara'yı ilk 11'e almak zorunda kaldım. aslında yetenekli bi çocuktu ama her maç saçma sapan hatalar yapıyodu, yediğimiz gollerin %70'i onun kanadından gelmeye başladı..

maç başlar başlamaz burak'la atağa kalktı adana, emrah'ı bi sağa sola yatırdı (e tabi biri 25 yaşında, diğeri 33. olağan bi şey), ortasını kesti ama forvetleri emre aktaş vuruşta etkisiz kalıyordu. ilk yarı karşılıklı ataklarla geçti; şehmus'un bi topu direkte patladı, adana karşı karşıya kaçırdı, böyle böyle ilk yarı 0-0 bitti. devre arası etkili bi konuşma yaptım. hadi beyler bu son maç, bunu almazsak istifamı basacağım ve akhisar'ı terk edeceğim gibisinden bi şeyler söyledim. takım bi gaza geldi, ikinci yarıya fırtına gibi girdik, bunun sonucunu da 64. dakikada şehmus'un enfes aşırtma golü ile aldık, ki bu gol de ona 2 yıllık daha sözleşme getirdi *. bu dakikadan sonra adana bastırmaya başladı ve 77. dakikada burak'ı tutamadık, oğuz, oğuz al bunu oğlum derken.. yapmayın çocuklar...
neyse moral bozmadan devam ettik ama ben sadece bir değişiklik yaptım. uzatmada lazım olur diye, nitekim de oldu, maç uzatmaya gitti. uzatmada resmen iki takım da top çevirdi ve penaltıları bekledi. ben iyice gerildim çünkü penaltılar beni her zaman korkutmuştur. iki değişiklik yaparak atabey'i ve suat'ı aldım oyuna, biraz da penaltı özelliklerine bakarak yaptım bu değişiklikleri. ve hakem 120+1'i de oynatıp penaltı atışlarına gidileceğini söyledi..

bu arada galatasaray'dan ibrahim selen'i kiralayıp, elazığ'dan da göksu türkgüzel'i kadroya kattım. merter yüce'yi kiralık, ahmet cebe'yi ise bonservisi ile gönderdim. birkaç da ileriye dönük 17-18 yaş transferleri yaparak asıl kadromu kesin olarak oluşturdum. devam eden günlerde boluspor, kasımpaşa, çaykur rize, adanaspor ve tavşanlı linyitspor ile oynadım; bu 5 maçtan 2 galibiyet 2 beraberlik ve 1 mağlubiyet alarak, toplamda 6 haftada 9 puan ile 7. sıraya yükseldim..