franz kafka

kafka ne amk

hepimiz böceğiz.

alayına kafka ulan.

adamın en büyük düşmanı raid lan

Her insan içinde bir oda taşır. Kafka

"Kimi zaman şuna inanıyorum: Birlikte yaşayamayacağız, boyun eğip rahatça uzanıvereceğiz yan yana, ölmek için. Ama ne olacaksa, senin yanında olacak."

aforizmalar ve dönüşüm giber

En çok seni seviyorum diyorum ama gerçek sevgi bu değil sanırım, sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum...

sevdiği kızlardan hep tekme yemiş, şimdi ise bunun üzerinden kız tavlıyor millet

hiç okumadım okumayıda düşünmüyom

binlere özet geçiyorum: kupkuru bi oğlan bu. babasından acayip tırsıyor. am peşinde dolaşmak varken yazı yazıyor beynini gibtiğim. babası da, bu bin kime çekti dıbına koyyim, diye oğlanın üstüne geliyo. sonra milena adında bi amlıya sevdalanıyor. karıya mektuplar yazıyor. onu düzemediği için de bunalıma girip verem oluyor. bunun bi panpası var maks brod. ona, oğlum, ben geberince tüm yazdıklarımı yak, iliğini kemiğini gibtirme, diyor. ama maks muallaksi vasiyeti giblemiyo ve kitapları yayınlıyor. sonra kafka çıkıyor piyasaya işte. bu arada enteller pek sever bunu. bi de çirkin kızlar. entellerin dünyasına kafka okumadan girilmez ayrıca. ekşiçi binler de hastasıdır bu kavruk herifin. dıbına koduklarım

adam çok zor şartlarda yaşamış lan üzücü bir hayatı var.

Yaşamımın beni memnun bırakabilecek bir şey yazmadan geçirdiğim ve herkesin buna yükümlü olmasına karşın hiçbir gücün bana geri veremeyeceği beş ayından sonra aklıma sonunda bir düşünce geliyor ...

‎Ben kabuslar gördüm ancak siz onları gerçek kıldınız.

Gönül ilişkilerimde edindiğim tecrübe erkeklerin daha çok acı çektiği. Aslında bu acı karşılıklıdır. Kadının çektiği acı gerçektir ama erkeğin acısı fazladır...

Gerçek bölünemez, bu yüzden kendini tanıyamaz; her kim onu tanımak isterse bir yalan olmak zorundadır.

bütün bu olanlar perişan ediyor beni. çevremdeki her şey darmadağın oluyor sonra yeniden bir araya geliyor. sonra başımın çaresine bakmak zorunda kalıyorum. aslında yakınmamın sebebi güneşi görmek istemeyişim, hayata geri dönmekten korkmam.

-franz kafka, milena'ya mektuplar

"Doğru yol bir ip üzerinden geçer; yükseğe değil de, hemen yer üzerine gerilmiştir ip. Sanki üzerinde yürünmek değil, insanı tökezletmek içindir."

eski çıktığım

'franz Kafka, yaşamı baştan kaybedilmiş bir savaş olarak görse de bıraktığı eserler,onu yaşamı yenilgiye uğratan ender insanlardan biri yapmıştır.' cümlesini yazdığı bir kitabın arka kapağında okumamla bende saplantı oluştu.bu cümleyi kimin yazdığını bilmiyorum ama ben onun aq..34 yaşında verem olmuş,41 inde tahtalı nakliyat, ölümünden sonra yaşamı yenilgiye uğratmış... Maalesef yaşamı yenilgiye uğrattığını görecek kadar yaşayamamış...