fuzuli

6 asırlık divan edebiyatı damıtılsa ortaya kendi çıkar herhalde. divan edebiyatı diye 4 yıl okutulabilir bölümlerde meraklısına tabii formasyon alayım öğretmen olur basar giderim diye gelen godoşlara değil. yine de hakkında ortaya konan bilimsel çalışmalar benim diyen profların yaptıkları laklaktan, kendi boş beleş fikirlerini şairden aldığı tema üzerine oturtarak ortaya koydukları lüzumsuz işlerden öteye geçememiştir. tüm eserleri bilinmektedir ama henüz divanının tenkitli metni (tüm kopyaların bir araya getirilerek yanlış, doğru, ekgiblerin telafi edilip çıkarılan orijinaline en yakın kopyanın aldığı ad) bulunmamaktadır. fuzuli üzerine ahkam kesen edebiyatçıların fuzuliden bu yana gelen 450-500 yıldır büzüğü ne hikmetse bir türlü yiyememektedir. gariban bir hayat sürdüğü anlaşılır ama kendisini de yine bu garibanlık, bu ıztırab pişirmiştir. imkan verilseydi mana denizinden daha ne inciler çıkarırdım der, amımıza koyar, yüzümüze kibarca vurur reyiz. bu adamı yokluk içinde öldürürken kendi muhteşem yüzyılını yaşayan osmanlı utansın.

Devran havadisinden yoh bâkümüz Fuzûlî
Dârü'l-emânumuzdur mey-hâneler bucağı

on altıncı yüzyıl divan şairi bu abinin kapıştığı birisi varsa "habersiz" bakidir, bu abimiz Akkoyunlu Türkmenlerinin bayat boyundandır. fuzuli mahlasını da sırf trollüğüne alıyor. Poetikasını 16 yaşında yazan bir ergen, hemen zütü kalkmış şairim diye dolaşıyor. sonra bakıyor ki aşk şiirlerinde bir şey yok akıllanıyor filan kendini ilime bilime verip buralarda alimleşiyor ancak yüreğinde nerden geldiği bilinmeyen kegib yaraya tuz misali bi acı var hiç geçmiyor. bu alimleştikten sonra diyorki olm bu kadar okul okuduk arapça farsça öğrendik bundan sonra aşk şiiri yazarsam klasıma yakışmaz veriyor kendini hikemi şiirlere (hikemi şiiride nabi kurmuştur) sadece hikemi değil bu abimizin acısından dolayı ayrıca acının felsefesini yapıp , onu kendi gerçekliği olarak oluşturuyor ve oralardan coşuyor. beng ü bade de bayezida çakarken kanuni gelince hemen bi kasideyle ona yamamıyor bağdatta. öyle bir abimiz yani

Acı çekmek özgürlükse özgürdük ikimizde

Esin kaynağım

"Selam verdim rüşvet diye almadılar."

Yürü be güzelim enddıbını göreyim,
Sensiz geçen gecelerin ecdadını gibeyim.
Ben Mecnunmuyum bir am için çöllere düşeyim?
Leyla'yi da gibeyim Mecnun'u da gibeyim..

Bana yâr olmayan karının izzetini, itibarini gibeyim.
Yansın karilarin alayı, su veren itfaiyenin hortumunu gibeyim.
Düşmüşüz bir huurnun belasına, koymadık diye taa dıbının ortasina.
Kader böyle yazmış, ben böyle hatıranın hikayesini gibeyim.

Kerem dağlari deler bir amcik uğruna,
Aslı gitsin de ona buna vurdura..
Bir karı için değer mi bütün bunlara,
Her taraf amcik dolu mala iyi vurana...

Fuzuli am peşine düştün gurbette,
Am serindir am derindir, şifa verir millete..
Ye kebabı, iç şarabı, vur karpuz züte,
Bu gidişle sen gibimi gidersin cennete.

Ey beni çılgın eden: benden bu kaçış hali nedir?
Niye sormazsınki, bu çılgın gönlümün ahvali nedir?

Eğer bana halk içinde ilgi göstermezsen mazursun:
Ama tenhada da yüz vermezsin, bu korku nedir?

Halimi bilmediğin için bana açmıyorsan, anlarım;
Ya halimi bilip de kasten bilmezden gelmek nedir?

Bülbülün gayreti gül arzusu yolundadır derler;
Ama gulu gördüğünde meyletmez, peki bu dava nedir?

O peri yüzlü, ben rüsvaya hiç etmez iltifat...
Ey Fuzuli! Bilmem ki, ben rüsvanın sucu nedir?

Beni candan usandırdı şiirinin ilk iki ve son iki dizesini hafızamı bile sildirsem unutamadığım efsane divan edebiyatı şairlerinden biridir.

Beni candan usandırdı cefadan yar usanmaz mı
Felekler yandı ahımdan muradım şemi yanmaz mı
...
...
...
Fuzuli rindü şeydadır hemişe halka rüsvadır
Sorun kim bu ne sevdadır bu sevdadan usanmaz mı ?

Yalnız adamın beni çeken yönü kesinlikle kullandığı mahlasıdır. Gerçek bir divan edebiyatı şairinin kullanacagı kadar gözardı edilmiş bir mahlastır. Eserlerinde bahsettiği kesinlikle günümüz ucuz aşkları değil, ilahi ve gerçek aşktır. Okuyan insanda gerek kelimelerin ahenkiyle gerek anlam olarak mezar etkisi yaratır, kireç gibi beyazlatır.