Uyandığımda yatağımdaydım ve başımda teyzem duruyordu. Allaha şükür uyandın dedi. Alnımda bir soğukluk hissediyordum. Soğuk bez koymuş teyzem. Noldu bana dedim. Ateşimin çıktığını ve bayıldığımı söyledi. Beni tavan arasında bulmuş ve bir şeye sımsıkı sarıldığımı. O kitap... Tavan arasında ne arıyordun beni çok endişhelendirdin dedi teyzem. "O kitabı nerden buldun?" Tavan arasında bulduğumu söyleyince teyzemin surat ifadesi ve söyledikleri tüylerimi diken diken etti. "Benim öyle bir kiatabım yoktu."

Irkildim ve uzandığım yerden kalktım. Teyzeme beni yalnız bırakmasını istedim. Teyzem anlayışlı biridir ve isteğimi olumlu karşılayarak beni yalnız bıraktı. Kitabı elime alınca sesleri duyamaya başladım tekrardan. Ama onu umursamamayı öğrenmiştim. Başımı ağrıtacak kadar şiddetli değildi sesi. Kitabı okumya başladım. Pek çok dua vardı bunun içinde. Büyü olabileceğini düşündüm. Dinime bağlıydım. Namaz kılmazdım fakat gerçekten inanırdım. Büyü yapmanın ve yaptırmanın karşılığı dinimde cennetten yasaklanmaktı. Bu yüzden bilen birine danışmanın akıllıca olacağını düşündüm. Yarın evimin karşısındaki camiiye gider ve hocanın görüşünü alırım dedim kendi kendime. Kiabı yatağımın altına sakladım. Saat 12 olmuştu bile. Ödevlerimi düşünecek duruma değildim. Işık olmadan uyuyamazdım. Gece lambamı yaktım ve geri kalan ışıkları kapattım. Çok yorgun düşmüş olmalıyım oracıkta uyumuşum. Ama gece yeni başlıyordu.

Okuyan varsa kendisini belli etsin panpalarım duvara anlatıyomuş gibi olunca hevesimi yitiriyorum.

Neyse ben devam ediyim illaki birileri çıkar.

Bir rüya görüyordum. Teyzemlerin yanındaydım. Ayakta aynanın karşısında bekliyordum. Terlediğimi ve nefes alışverişimin zorlaştığını hissettim. Teyzem yatağından kafasını kalırdı ve benden özür dilemeye başladı. Olanları anlayamıyordum. Teyzemin yüzü kararmaya başladı yavaş yavaş. Ve yine o kırmızı gözler. Aynadan olup biteni izliyordum. Aynada babamı gördüm. Çok küçükken beni terk etmişti ama az çok hatırlayabiliyordum onu. Boğazını tutuyordu. Gözlerinden kanlar akıyordu. Affet beni oğlum. Affet beni. Nefes alamıyordum. Babam beni azat et diyordu. Babamı neyden azat edecektim ki. O beni terk etmişti. Küçücük bir çocukken bırakmıştı beni. Ondan her zaman nefret etmiştim. Teyzemin ayağa kalktığını aynadan görebiliyordüm. Arkamdan bana sarıldı. "Oğlum... canım oğlum. Sen benimsin!" Nefes alamıyordum. Beni tüm gücüyle sıkmaya başladı. Bir insan bu kadar güçlü olabilir miydi. Bir kadın. Beni bırakmasını söylemeyi diledim ancak konuşamıyordum. Bağırmaya çalıştım. Yardım istemeye çalıştım ama beni kimse duyamazdi. Sesim çıkmıyordu. Sanki ses tellerim parçalanmıştı. Böyle geçen saatlerin ardından bir sesle uyandım. Ter içindeydim. Yatağımdaydım. Bu gece uyurken hareket etmemiştim ve bu bir rüyaydı emindim. Ses telefonumdan geliyordu. Ateşliadam konuşabilir miyiz yazıyordu telefonumda. Mesaj ahudandı.

Benden bu kadar beyler hikayeyi takip edenlerden ozur diliyorum ama kimsenin okudugu yok uzgunum sizleri seviyorum. Iyi geceler