gelin şahit olduğum devlet sırrını vol 2

____________@2 savar____________________

eyvallah beyler sağolun. ama gece yarısından sonra başlicam. malumunuz okullar kapandı...

ilgi için sağolun binler. fazla bekletmeyip başlıyorum o zaman...

lisedeydim. hayatımın en mal dönemiydi. bizim liseye de çok yakın bi dersane vardı. okula gelip giderken hep önünden geçtiğimiz. bnm de kuzen var bu dersanede, amcaoğlu yani. arada girer uğrardım yanına falan. yatılı olduğumuz için hafta sonlarından bahsediyorum. çarşı izinleri falan.. neyse bi gün yine gittim ben amcaoğlunu görmeye. tabi o zamanlar yakışıklı ve cool bir ergenim. ya da öyle düşünüyorum, sahip olduğum tüm ergen egosantrizmiyle... sivilcelerim geçmiş falan. karı kız kesiyorum gittikçe. bnm kuzen dedi ki, bi gün seni bi kız sordu abi... tanışmak istemiş falan... dedim bi gibtir git olum ya. bizim orası ufak bi yer olduğu için böyle kızlar falan sormazdı yani. alışık olmadığım bir şeydi. neyse, yemin etti hem de çok güzel kız ya senin şu sevdiğin bi karı var ya aynı o yemin ederim dedi.(avril lavigne den bahseidyo, o zamanlar daha ünlü değildi. kimse tanımazdı... ) gibtir git lan dedim o karıdan bi tane var olum dedm falan. neyse. tanıştır bakalım o zaman dedim. gittim ben kızla tanışmaya. amk karı ilik gibi manita harbiden de. babası işi gereği sürekli yer değiştirdiği için okula gidemiyomuş. babası bunları da zütürüyomuş. bu da dışardan lise okuyup okul niyetine dershaneye gidiyomuş. baban ne iş yapıyo dedim. arkeolog dedi... o kadar ilginç gelmişti baştan...

dedim ne işi var ya arkeologun burda. kazı alanı yok ki amk. açılacak yeni dedi. tamam dedim çok kurcalamadım çünkü karının memelerine ve bacaklarına odaklanmıştım tüm abazalığımla. muhabbet ettik falan konusuyoruz. ben senden çok hoşlanıyorum daha önce de görmüştüm falan dedi. bi garip geldi bana da böyle pat diye söylemesi. ama varoş mahalle çocuğunu oynamıyorum tabi. cool takılıyorum. dedim valla ne yalan söyliyim benim de sana dibim düştü amk dedim (aslında ben de sana karşı boş değilim dicem diye korkmuştum o ara). falan filan buraları uzatmıyorum. öle biz bunla çıkmaya başladık. o zamanlar peder benm cep telefonuna el koymuş. karıyla msjlaşamıyoruz bile. karı da zengin amk. gitti bana bi tane nokia 7250 aldı. amk ne telefondu o zamanlar. öyle taşaklı bi hatundu yani.. neyse biz bunla msjlaşmaya falan da başladık. gizli gizli dershane dışında da buluşuyoruz. çünkü amk huur çcouğu babası gelip alıyodu dersaneden. babası kazı alanına gittikçe bu da evden sıvışıyodu. annesi olmadığı için.. annesi ölmüştü kızın. zaten bu yüzden babası her yere zütürüyordu bunları. bırakamıyo arkasında. neyse... üstünden çok zaman geçti ancak bu kadar hatırlayabiliyorum. devam edelim. biz bunla pastane kafe, pideci köşelerinde buluşmaya başladık. yiyişiyoruz falan. tabi ben abaza bir ergen olduğum için kasık ağrıları çekiyorum o dönemler. karıya dokundukça taşaklarım ağrıyo. dedim bu böyle olmicak amk. bişey düşünmemiz lazım...

babası bi kaç günlüğüne ankaraya gitti. kız dedi gece sen eve gel. bunlarda bi site de kalıyolar. amk ev sahiplerini tanıyorum ben. dedim ben o eve giremem amk. ya bnm için yapamaz mısın ya dedi. hem kendin için de yapmış olcaksın dedi. hatta bu cümleden sonra msja yazdığı göz kırpan gülümse işareti hala gözümün önünde(;)) neyse amk benm libido beyin sıvıma karıştı bi anda. vücumdaki bütün kan gibte toplandı. doğal olarak orayla düşünmeye başladım. gelirim dedim ya tamam gece geleyim. bizimkiler yatmasını bekledim. gece yarısından sonra da çıktım evden. yaklaşık 10 km. yolu yürüdüm o enerjiyle...

gittim ben eve. amk evde doğru düzgün mobilya yok. yani bizim alışık olduğumuz ne bileyim bir vitrin yok salonda. her an taşınacaklarmış gibi bir hava var evde. adam akıllı yerleşilmemiş. hep arkeolojiyle ilgili de şeyler var. resimler, papirüse benzeyen kağıtlar falan... baban eve iş getiriyo herhalde:) diye iğrenç bi espiri de yapmıştım.. neyse, geçtik biz salona iki tane koltuk var zaten biri 3lü biri 4lü koltuk.

kardeşin nerde dedim.. uyuyo dedi..
içeri geçtik... kalbim yerinden çıkacak gibiydi. izlediğim bütün aşk filmlerindeki romantik kareler gözümün önüne geldi.. zaten içeride loş bi ışık vardı. elini tutayım. hafif hafif yanaşayım. romantik romantik takılırız falan diye binlerce farklı düşünce geçmeye başladı aklımdan. ama öyle olmadı. kız bir anda hayvan gibi üstüme atladı. tabi biz koltuğa hafifçe uzanamadık. direk kapaklandık amk. nese toparlandık falan ama hayvanlar gibi sevişiyoruz. kız üstünü çıkardı. benim direk nevrim döndü kendimi kaybetmişim ve o sırada bir anda elim koltuğun baş ucunda duran sehpanın üzerindeki bir şeye sert bi biçimde çarptı. pot diye bişey düştü yere epey ağır olduğunu sesinden anladım. ama korktum, baya bi dönüp bakamadım. hele ki kızın hih!! ünleminden sonra...

hepiniz behzat ç mi izliyosunuz pekekentler

@65 sabır büyük bi erdemdir. bekle. giriş yapmaya çalışıyorum sadece. hızlı hızlı geçtik kaç aylık şeyi sıkıcı olmasın fazla diye

döndüm baktım. mermer bi heykeldi bu. her yerde görülebilecek cinsten. müzelerde çöpün üstüne koysalar eğreti durmazdı yani. o kadar sıradandı. çıplak bi adam figürü. ama benim için artık sıradanlıktan çıkmıştı. çünkü bir bacağı kırılmıştı. kafamda sorular dönmeye başladı:

- acaba önemli bi şey miydi
- başıma bi şey gelir mi?
- kızın başına bi şey gelir mi?
- lan kızı ne zamandır düşünür olmuşum? aşık mı oldum yoksa...
- bu saatten sonra hala benimle sevişmez herhalde...

kafamı toplamam lazımdı..

- önemli bi şey olsa evde tutmaz herhalde diye düşündüm..

kıza döndüm. rengi solmuştu. ama beni yatışmara çalışırcasına bi hali vardı. sorun değil dedi. o kadar önemli değildir herhalde...

o gece hiç uyuyamadım...

bu arada kızdan bundan sonra avril diye bahsedicem... kendime de antonyo demeyi planlıyorum... (dediğim gibi bu daha önce anlattığım fakat hard disc in silinmesiyle kaybolmuş bi hikaye... o zaman da anlatırken kendime antonyo demiştim. sonradan binin biri de aynı şeyi yaptı... yeniler benim ondan arakladığımı düşünebilir. amma lakin ki öyle değildir.)

yoksa ismim tabi ki normal bi isim amk. hatta amcam öldükten sonra ben doğmuşum. bana onun adını vermişler.

neyse sabah oldu. benim aklım heykelde amk. diyorum arkeolog kayın pederim bana bi hyundai getz almadan beni gibecek.(hatırlayanlar bilir, getz ilk çıktığında reklamında bi arkeolog arabayla dinazor parçaları mı ne, bişeyler taşıyodu. bu hadise de aramızda espiri olmustu) neyse; napcaz dedim hatuna bu olayı ört bas edebilir miyiz?
olmaz ben babama yalan söyleyemem dedi. ..

hasgibtir dedim ya adam heykeli geçtim kızı gibtim diye vurur önce beni.

yok ya babam öle biri değildir falan dedi. ama rahatlamış mıydım? hayır!

neyse 2 gün geçti babası geldi kızın. kız beni aradı:
-babam seninle tanışıp konuşmak istiyo. bize gelecekmişsin.

aha dedim deplasmanda bu beni giber. yaa gelemsem falan dedim. baktım kız bozuluyo. bi yandan da aşık olmaya başladım küçük avril ime. tamam dedim gelelim madem. gelelim de, heykelin nasıl kırıldığını sormadı mı baban?.

- şey, aslında biraz da o konu hakkında konuşmak istiyo olabilir ihi falan yaptı bu.

hah dedim olum tongaya geldik bakalım. neyse baktım olacak gibi değil kalktım gittim kızın evine. kapıyı çaldım...

bu arada beyler okuyan var mı? arada yorum yapın lan...

neyse kapıyı çaldım. kardeşi açtı.
geçtim içeri. babası benim kızı gibtiğim koltukta oturuyo. kafamdan bi sürü binlik geçiyo ama bi yandan da züt korkusuyla:

iyi akşamlar efendim dedim.

gel bakalım delikanlı otur falan dedi. geçtim ben diğer koltuğa. avril yok mu dedim. odasında o cezalı dedi.( bu ne lan amk ilk okullu mu kız? normalde benden bi yaş büyüktü. yani üniversiteye gidecek yaştaydı. muameleye bak dedim içimden... ) neyse kafamı toplayıp ortama odaklandım...

@81 kopyala yapıştır yapmıyorum pampa. yazıyorum lan. yani tamam hepsini yazmıyorum ama düzenliyorum yine de. unuttuğum şeyleri ekliyorum ara ara... sakin olun. işiniz mi var amk. gidip ferre izliceksiniz nasılsa... okuyun pişman olmicaksınız. durgun ilerliyo biliyorum ama lise dönemim. çok atraksiyonlu değildim o sene... sabredin...

-siz söze başlamadan ben bi açıklama yapayım isterseniz dedim.
-kes lan dedi. ben yokken benim evime girim, şahsi malıma zarar veriyosun neyi açıklicaksın olum dedi.

hasgibtir amk.adam sert çıkmıştı lan. bende diyodum ki arkeolog falan anlayışlıdır. öyle bi imaj çizmiştim kafamda. en azından kızı konusunda...

boncuk boncuk terliyorum ben. ne diyeceğimi bilemedim. allahtan avril yetişti imdadıma. odasının kapısından çıktı gülerek. ya babişko yaaa falan diye. noluyo lan dedim. kız da mı işin içinde. böbreğimi mi çalcak yoksa bunlar amk diyorum. meğer adamla konuşmuş kız ben gelmeden çözmüşler işi. daha doğrusu kızına öyle söylemiş bin kurusu. tamam sorun değil falan demiş kıza. ama bi gelsin tanışalım diye de eklemiş. kızda beni ondan çağırmış. tabi ben bunları sonradan öğreniyorum. olay esnasında şoktayım. kız geldi yanıma otrudu pat diye. merak etme hayatım biz konuştuk babamla dedi. ama ben hala mala bağlamışım. hoşgeldin diyo bi yandan, ben tamamen refleksif olarak hoşbulduk diyorum. yaşadığım dumuru atlatamamışım falan. neyse adam bu sefer normal konuşmaya başladı. avrilden bi yaş küçükmüsün bi de kereta falan diye girdi lafa. iyice mal oldum. baştan verdiği tepki bile daha normal karşılanabilirdi. evet efendim dedim. bırak ya bu efendimleri falan ekrem de bana dedi. (ekremi tamamen uyduruyorum)

http://www.google.com.tr/...NaOg4gSzu6CkAw&zoom=1

avrille kardeşi kalkıp mutfağa geçtiler.

ben tabi hala huzursuzum. heykel olayını sordum. bişey olmaz merak etme ama kazı alanına gel bi tutanak tutalım bunu bulduğumuzda kayıtlara geçirmiştik nereye gitti ne oldu diye soracaklardır bi belgemiz olsun dedi. e dedim bana nolcak ondan sonra. bişey olmaz çalışma zaiyatı deriz dedi.

dedim çalışma zaiyatı ne lan. benim bildiğim eğitim zaiyatı olur . neyse tamam madem dedim. yırttık diye seviniyordum...