gerçek cin hikayesi anlatıyorum gelin

gece başlıyorum anlatmaya rezervleri alın panpalar. ama yavaş yazarım söyleyim.

edit: hikayem gerçekten yaşanmıştır ve fazlasıyla korkutucudur o yüzden eger ki yalnızsanız ve ıssız bir yerde yaşıyorsanız okumayınız.

1-2 ay sonrada size capste verebilirim ama henüz degil.

edit2: 40. entryde başlıyorum.

@6 yok kalmasın zaten yalnızım en azından sizle paylaşıyım.

@10 dinlemiyosan git kardeş.

beyler hikayeden önce benimle ilgili bilmeniz gereken bazı şeyler var.

hikayenin geçtigi zamanda 10 yaşından 17 yaşıma kadar uzanıyor hikaye tabi çogu kısımları atlarayak yazıyorum.
benim ölmüş bir ablam var bebekken ölmüş dogumda. (her yaz mezarına gideriz.)
yazlarımı köyümde dedemlerle ve kuzenlerimle geçirirdim o zamanlar.

bunları bilin sonradan hikayede geçicek.

@17 taktan mı ? yaşanmış gerçek hikaye lan.

2. sayfa gelsin başlıyorum hadi.

tarihi hatırlamıyorum ama 11 yaşında falanım. yine yaz gelmiş köye gidiyorum.

şimdi size bizim köyün krokisini çizdim.

http://imgim.com/3576inciq3716218.png

komik oldu farkındayım ama bizim köy aynende böyle.

bizim evle kuzenlerin evi direk karşı karşıya aynı bahçede komşularız birlikte futbol oynuyoruz bigiblet biniyoruz falan. güzel geçiyor yaz tatilim. şimdi birde size kuzenlerimi anlatayım. tüm evleride tanıyoruz hepsi ya akraba yada komşu.

arda (tam bir bin ama futbol maçlarımızın vazgeçilmezi hepinizin hayatında vardır böyle insanlar)
oktay (ardanın amcasının oglu baya iyi biri en sevdigim kuzenimdir.)
kemal (akrabam degil ama köyde oldugumuz için herkes birbirini tanır yakın arkadaşımız oda oktay yaşlarında)
kutay (buda uzaktan akrabam iyi çocuktur oda 14 yaşında)

aralarında en küçük benim o zamanlar birde kaya diye bir abimiz var. baya komik bir insandır ortama girince huzur veren insanlardan.

neyse macera arkadaşlarımıda tanıdınız hikayeme başlıyorum şimdi.

işte köye gidiyorum 11 yaşlarındayım. yolda bakıyorum o krokideki kırık dökük evin yanına kaydırak felan koymuşlar. (o zamana göre baya kaliteli yapmışlar) dedim kuzenlerimle oraya gideriz artık diye düşündüm. neyse eve vardık dedemlerle oturma faslı ve yemekten sonra kendimi direk dışarı attım.

5 kişi maçımızı yaptık sonra direk bigibletlerle bakkalımıza indik. (bu arada bakkalın yanındada kahve var unutmuşum.) neyse direk gittim bakkala aldık kolamızı cipsimizi gidiyoruz.( pokemon tasolarının zamanları belki dahada eski hatırlamıyorum bile) neyse günüm böylece geçti. sabah 9 akşam 10 dışardayım arada yemek saatlerinde geliyorum sadece.(bizim köyde cennet gibidir hergün yapacak bişeyler buluruz)

günlerim öyle geçerken kaya abimiz var köyün gençlerinden yani çocuklugu tamamen orda geçenlerden. bize köyün hikayelerini anlatıyor geceleri bizi korkutmak için. hepside uydurmadır belki ama korkuyoruz işte daha yaşım 11 zaten.

kaya abiyi ikna ettim. o parka zütürmeye ama akşam saat 11 falan tabi köyümüzde hiçbişey olmadıgından korkumuz yok tek sorun yılan ve köpekler oluyor arada ah o yılanlar yokmu. neyse gittik parka. kaya abi o kırık dökük evin hikayesini anlattı bu sefer ve ne yazık ki işte benim hikayemde burada başlıyor..

edit: @35 quantum yalancı binin teki.

işte size o hikaye geliyor.

bakın kırık dökük ev diyorum ev toprak oldugundan öyle örümcekler ag yapmış duvarları egilmiş iyice herşey eskimiş ama içinde o zamana göre herşey var yani adam baya zengin ama dışardan basit köy evi gibi duruyor. buzdolabı bile var o zamanlar köyde elektirigimiz bile nadir var yani düşünün.

bir zamanlar o evde bir amca yaşıyormuş. 40-45 yaşlarında köyün eskilerinden. bunun mavi bir dosyası varmış sürekli elinde taşırmış biri bu adamı sonkez dosyaya birşeyler yazarken görüyor ve birdahada adamdan haber alınamıyor.
ama garip olan şu adamın evde olmadıgını anlamaları çok uzun sürmüş neden derseniz akşam evde ışık yanıyor. ama evin içinde kimse yok kimse. geceleri ışık alıyor bu ev nasıl oluyorsa böyle sanki içerde ateş yanıyormuş gibi bir ışık sızıyor pencereden. işte bu olayı anlamak için adamın evine giriyor bir grup köylü (adamda zengin hani içerde degerli eşyalar var) onlarlıda alıyorlar ve dosyayıda alıyorlar. bu olaydan 1 hafta sonra adamların hepsi ölü bulunuyor ve aldıkları eşyaların hepsi yerine konulmuş oluyor.

bunu duydum başta inanmadım sonra kaya abi evin üst katındaki cdıbını gösterdi gerçekten ışık yanıyormuş gibi duruyor.

@43 çok mu belli ettim panpa ? korkma gece girmiyoruz. o kadar manyak degilim.

kaya abi bana camı gösteriyor ben camda bir yansıma görüyorum bir çift göz bana bakıyor pencerede ama nasıl anlatıyım size bir çift mavi renk yılan gözü. bakışıyoruz onla 1-2 sn boyunca sonra ben etrafımdakilere sizde gördünüz mü diyorum aglayarak. herkes hayır diyor ben iyice korkuyorum beni rahatlatmaya çalışıyolar böyle 11 yaşında cocuksun hayal görmüşsündür falan falan ama o gözleri gördüm. şuan söyleyince bile inanmıyorlar bana.

onlar parkta oynamaya devam ediyor (dönme dolap falan var kusma yarışı yapıyorlar işte hani elle döndürülenden)
bense korka korka onları izliyorum. pencereyede bakmamaya çalışıyorum çünkü bakarsam tekrar görücegimi biliyorum.

saat iyice geç oluyor eve gidiyoruz ben en küçük tıkırtıdan korkmaya başlıyorum. grubun ortasında yürüyorum. en sonunda varıyoruz eve. direk yatıyorum. (korkuyorum ama çocugum sonuçta uykum daha baskın çıkıyor:))

@49 lan salak herif daha hikayeyi anlatmadım nerden anladın klişe oldugunu ?

her köyde mezarlık olur. kırık dökük evler olur. aptal herif.

neyse devam ediyorum.

güzel güzel uyudum. sabah oldu. yine her gün oldugu gibi dışarı çıktım. napıyoruz dedim bizimkilere. onlarda yine parka inelim dedi tamam dedim.

parka indik bigibletlerle. ( bizim köyle yokuştur biraz bizim evlerimizde yokuşun en üstünde. ordan bisitletle inmesi öyle zevklidirki bir başka yerde daha bulamadım. çıkmasıda ayrı zevkti tabi) parkın yanında o ev var tabi ben korkuyorum. oktay çagırdı alt katın penceresine.bak dedi. baktım içerde örümcek agları falan var sadece. gördün mü bişey yok kaya abi çok atar zaten falan dediler korkumu geçirdiler biraz. istersen yukarıda çıkalım dediler. olur dedim bende. (onlarda akıllarınca iyilik yapıyor amk) üst kata çıkacaktık fakat üst kata çıkan merdivenler kırılmıştı. ben neyse gerek yok derken ardayı kemalle kutay yukarı kaldırdı ordan kendini çekti. sonra hepimizi teker teker çekti yukarı. baktık hakkatende orda masanın üstünde mavi bir dosya var.

@53 sebebi yoktu panpa rastgele.

@57 hiç gülecegim yoktu.

o mavi dosyayı gördügüm an şok oldum korkularım tekrar geldi. Bide bu muallakler beni gaza getirmeye çalışıyor deftere ellesene bişey olmaz korkak mısın sen falan diye. hem onlara korkmuyorum diye gurur yapıyorum bir yandanda kızardım domates gibi oldum korkudan. sonunda açtım dosyayı. dosyanın içinde adamın hayatı var. (yani günlük yazmış adam ve birkaç tabu senedi felan var) neyse kimse okuyamadı zaten günlükleri bırakıp gittik ordan bu muallakler bana hala gelmiş bişey olmadı bak falan diyor. ondan sonrada böyle şeylerden korkmayacagıma kendime söz verdim ve tuttum beyler halada tutarım. şimdi olsa çakardım agizlarınada. küçüktüm o zamanlar.

ve sizi belki üzecek ama o yazım güzel geçti. hiç olaysız. mesut mesut yaşıyordum. bu hikayemin birinci kısmıydı. hikayem üç kısım. hepsi birbiriyle baglantılı.

15 yaşıma geldim. yine köye geldik. ama artık herkes bir havalı olmuş eski alışkanlıklarımız kalmamıştı. yine bizim grup vardı ama herşey bambaşkaydı futbol bile oynamıyorduk artık baskete kaymıştı herkes. hep olur ya hani her genç lise yıllarında futbolu bırakıp baskete yönelir. nedeni basit kızlar nerde biz orda.

günlerim artık sıkıcı geçiyodu. uzanıp yatıyodum köyde. (oranın havasıda zaten uyuturdu beni anında) arada bir ablamın mezarına geliyoruz sadece köye ne bigiblet sürüyorum nede eski hikayeli günlerimiz kaldı yavaş yavaş büyüyodum galiba.

neyse çabuk bitirmeye çalışıyorum.

ablamın mezarına gidiyoruz annem ben ve babam. mezarlıgın 400 metre karşısında oturan rakıf amca var. bizi uyarıyor. işte buda başka bir hikaye...

köyde kara bir yılan varmış mezarlıkta yaşıyor. bazen mezarlıga tek gidenleri yada seçtigi kişileri kovalıyormuş. (bizim mezarlıgıda korku filmlerindeki gibi sanmayın huzurlu bir yer işte çok sessiz birazda ıssız)

o zaman öldürseydiniz yılanı dedim. rakıf amca çok nadir görülüyor bir ara kovaladık o kadar hızlı kaçtı sanki yer yarıldı içine girdi bulamadık dedi.
ben şaşırdım çünkü bizim oralarda yılan gözükür ama siyah renkli ve kovalıyacak kadar cesuru görülmez. yani yılan görse sizden kaçar zaten.