geçen gün kendimi siktim

Şu gibi ver de arada bizde gibilelim.

niye okuyom bilmiyom ama rezervatullah

uzun zaman oldu. değerlere ve idealara kapılmayacağım, insan bunlara tutundukça avutuyor kendini, aptal aptal gülümsüyor. muhtemelen kendimi gibmeye devam edeceğim fakat asla ve asla kapılmayacağım değerlere ve idealara. dalga geçeceğim yine içimden insanlarla zira çok sıkılıyorum ve mutsuzum. çevremde zeytinyağı gibi üste çıkmalarınız ve işgüzarlılarınızın farkındayım fakat ses çıkarmayacağım. aptal debelenişleri görmek harika oluyor.

bu bir hikaye değildi. benim kendi kendimle konuşmamdı, hayatımdan kesitlerdi. yazmadığım bir sürü şey var fakat önemi yok zaten. bundan sonrada yazmam. okuyanda olmaz zaten. hesabı esas sahibine uzun saçlı bateri çalan arkadaşıma bırakıyorum. (zaten onundu)

sebebi yok işte anlayamıyorum. çok özür dilerim. yardımda etmiyorsunuz. kimden yardım beklediğimide bilmiyorum. bir üniversite kazanıp öğrenci hayatı mı yaşayayım? işe atılıp para mı kazanayım? ne olacak? ya sonra? tüm bu döngü neyin uğruna?

aşağılık duygusunun temel nedeni koşullu sevgidir. bundan kurtulmak için birey mükemmelliyetçiliğe yönelir, statü sembollerine bağlanır. bense kendimi gibiyorum.

bir müzisyen müzik yapmalıdır. bir ressam resim yapmalı, şair şiirini yazmalıdır. sonuçta kendisiyle barış içinde olmalıdır.bir insan neyi yapabiliyorsa, onu mutlaka gerçekleştirmelidir”.
maslow’a göre, ihtiyaçlar hiyerarşisi dinamiktir. dominant ihtiyaç her zaman değişir.
örneğin: bir müzisyeni ele alırsak, kendini gerçekleştirebilmek için müzik yapması gerekmektedir. ancak, yorulduğunda veya acıktığında,bu ihtiyaçlarını karşılamak öncelik kazanacaktır.
bazen bir davranış, birden fazla hiyerarşik ihtiyacı karşılar nitelikte olabilir.
örneğin, ailesiyle birlikte akşam yemeği yiyen bir adam, hem fizyolojik bir ihtiyacını karşılamakta hem de sosyal bir ihtiyacını gidermektedir.
hiyerarşi hiçbir zaman tek başına var olmaz. kendisini etkileyen genel kültürden ve içinde bulunulan genel durumlardan etkilenir.

maslow'u kim öğretti lan sana

daha gülmedim :(

reserved efsane olur

efsane olur

ne içtin lan

pek sevmem ben tiyatro oyunlarını. sahnede kahraman olur bazen oyuncular, rollere bürünürler. bittiğinde ise sigarasını yakıp o loş evlerine doğru yola çıkar ve zıbarır yatarlar. benliklerinden ödün verirler bana göre. sonra işte geçen yine kendimi gibiyorken aklıma geldi bizim benliğimiz yok ki ulan! hayat tiyatrodan ibaret, farkında olmadan atıldım sahneye ve kıvranıyorum şimdi, indirin beni burdan lütfen. roller çok kısıtlı ve sıkıcı, ben ben değilim düşündükçe.

özentilik vesaire gibi kavramları üretmişsiniz sağolun, rollerinizi daha rahat sahiplenip oyuna daha sıkı sarılmak için. oysa ki ne gitar çalan ve kitap okuyan adam sensin ne de uyuşturucu kullanan ne de üniversite okuyan. düşündükçe sen, sen değilsin. fakat maslow abimizinde dediği gibi domine etmeli ya da domine edilmeliyiz, sahneden elbet ineceğiz. hayatın neresinden dönülse kardır.

@1 http://imgim.com/rus.jpg

düşünüyorumda martıları iplemeye gerek yok, simit atın yeter. gelir geçer. zaten martılar kimin umrunda?

dominasyona ihtiyaç var ve bunun farkında değiliz. farkında olanlarda dile getirmiyor. öylece tatmin ediyorlar insanlar kendilerini, bilinçsizce. oysa ki bilinçlensek biraz, yayılsa farkına varınca gelen mutsuzluk.
hallelujah
hallelujah
hallelujah
hallelujah

iyi yaptın şampiyon. aferin sana.

reserved ilerde değerlenir buralar

reserved

oysa bizi kendi senaryolarında oynatıyorlar. aslında bakarsan benimde savunduğum bir şey yok. sadece benden daha verilmeden alınanla derdim. hiç olmadı yani, hiç olamayacakta... olmayan bir şeyi nasıl savunabilirim ki? aslında hiç özgür değildik ki. fakat meydanlarda toplanıp özgürlüğü savunmaktanda geri durmuyoruz. bırakın bunları ve bana tüm kalbinizle güvenin dostlarım hepimiz kendimizi gibiyoruz...

rezerved

yaz lan bin