geçen sabah uyandığımda ev bomboştu

hızla ilerliyorduk.. yanan zombiler ve kızaran iğrenç etlerinin kokularından uzaklaşmıştık.. ama çok zaman kaybettik. buluşma yerine hızlıca gitmeliyiz.. hız.. çok önemli.. siviller.. bir müddet daha koştuk.. inanılmaz bir sessizlik var.. silah seslerinden eser yok. ordu.. park temiz mi ? bu düşüncelerle ilerliyoruz.. bir anda bozuldu düşüncelerimiz ve sessizliğimiz.. doktor bağırıyor "buradayız".. ilerlediğimiz sokakta ileride duruyor. hızlıca yanına gittik.. bizi gördüğü için çıkmıştı tüm sivillerle beraber saklandıkları yerden.. yolda 3 kişi daha bulmuşlardı.. kalabalık bir grup olarak ilerliyoruz..

devam panpa en baştan beri okudum bin

evet.. dakikalarca daha ilerledik.. sonunda parktayız.. etraf sessiz.. büyük bir park.. ortada bir göl var.. ama suyundan içmememiz gerekiyor.. parkın merkezine doğru ilerledik.. askerler yok.. etrafımız ağaçlarla çevrili.. burada bir buluşma yok.. geç mi kalmıştık ? hayır telsizde söylenene göre daha yarım saatimiz vardı.. belki de erken gittiler..

biz bunları düşünürken irkilmeme sebep olan bir ses duydum.. tek bir ateş sesi.. parkın güneyinden geliyor.. kimse kimseye ne yapacağını sormadı.. ne yapmamız gerekiyor hepimiz biliyorduk.. adeta programlanmış gibi koşmaya başladık güneye doğru..

devam amk devam hadi heycan yaptım

evet ileride ateş edeni gördük. yan yana park etmiş 2 askeri araç vardı. ve önünde kanlar içinde bir asker. ama dik duruşundan bu kanın ona ait olmadığını anlayabiliyordum.. bizi görünce silahını doğrulttu "durunn !!".. durduk. "kaç kişisiniz".. sorularına cevap vererek yanına gittik. araçların arkasında küçük bir birlik asker vardı. hepsi de silahlarını doğrultmuş bize bakıyorlardı..

"burası buluşma yeri değil mi ? telsizden duyduk 3. tümen şehri.." sözümün bitmesine bile müsaade etmeden eliyle kuzeyde gökyüzünü gösterdi. hepimiz baktık.. yukarıya doğru çıkan siyah duman..

"işte 3. tümen.. kimse başaramadı.. tüm siviller yanlarındaydı. sanırım hepsi öldü telsiz cevaplanmıyor".

gibtin attın tümeni bin

"buradan gitmemiz gerek. şehrin 140 km batısında askeri üs var. 3. tümenle beraber oraya intikal edecektik fakat kimse gelmedi. 10 dakika sonra gidiyoruz.. acele edin.".. hızlıca teçhizatlarını askeri kamyona yüklediler. tüm siviller kamyonun kasasına bindik.. dakikalar geçmek bilmiyor. etrafı inceleme fırsatı buluyorum. yerde binlerce mermi kovanı var. ilerde ağaçların arasında belki de binlerce leş yığılı yatıyor.. burası temizlenmiş. ama asker cesetlerinden anladığım kadarıyla.. biraz pahalıyla mal olmuş..

hareket saati geldi.. elime tutuşturulan bir silah.. lanet olası tüfeği artık bırakabilirim. biraz da mermi aldım.. araçlar hareket halinde.. kamyonun arkasındayız.. az önceki asker de yanımızda. "ne oldu. 3. tümene ?" sorumu duyunca kafasını kaldırdı. mavi gözlerinin altında yorgunluk ve kin vardı.. fakat bana karşı değil..

"3. tümen şehirdeki sivilleri kurtarmaya geldi.. intikal bölgesine zütürecektik biliyosun işte. biz de o tümendeydik. tüm tümeni şehre dağıttılar.. biz 250 kişiyle bu parkı temizleyecektik.. ama teker teker tüm bölükler düştü.. çok kalabalıklardı. zombiler.. nefes alamadık. buraya yaklaşık 2000 zombi saldırdı.. çoğunu ormanda temizledik ama içimize kadar girdiler.. kala kala 8 kişi kaldık.. tüm tümenden cevap veren sadece 2 bölük kalmıştı.. en sonunda onlar da sustu. ana bölük.. son sözleri şunlardı. çok kalabalıklar. bölükler ele geçti.. sivillerin saklandığı mekan ele geçti.. çok kalabalıklar.. sonra telsizden cevap alamadık.."

arkadaşları ölen birisinin acısını anlayabiliyordum.. gerçi hangimizin şu an bir arkadaşı ölmemişti ki ? kamyonun yollardan geçerken girdiği çukurlar irkilmeme sebep oluyordu. hızlı gidiyorduk.. 140 km yol.. şehirden çıkmamız lazım. ilerledik. ana caddelerden gidiyoruz.. dumanın kaynağına gidiyoruz.. bir süre ilerleyince sağ yolda gördük.. vahşet.. onlarca askeri araç. 2 de tank var. ama hiç canlı yok. zombiler hala askerleri kemiriyor.. bir kaç asker dönüşmüş. ortalıkta gezen serseriler gibiler. yüzlercesinin cesetleri metrelerce alana yayılmış bir şekilde.. ve bahsedilen yer.. sivillerin saklandığı. geniş kapısı kırık.. içeride bi kan gölü parlıyor.. ve bu gölü bozan zombilerin ayaklarıyla bastığı kanlardaki titreşimler..

o kadar insanın ölümü.. içim acımıştı.. oradan uzaklaşırken yanan cesetlerden gelen kokuyu hala duyabiliyordum.. şehrin arka mahallerini de geride bırakıp uzaklaşıyoruz. yavaş yavaş yürüyen zombilerle beraber.. yanımdaki asker ana üsle telsiz bağlantısı kurmaya çalışıyor.. ama cevap alamıyordu.. içimden sürekli olarak geçirdiğim bir şey var.. yeter artık.. orası ele geçirirlmemiş olsun.. lütfen güvenli bir yer olsun.. ama sessizlik içindeki kamyonda duyulan tek şey boş bir hışırtıydı..

amk şunu sonlardırmaya başla

ilerlemeye devam ettik... ana üssün taşınmış ya da saldırıya uğramış olma ihtimali her dakika kuvvetleniyordu.. bu hepimizin sinirlerini bozan gergin bir bekleyişti.. en sonunda telsizden iletişim kurmaya çalışıldı. ana üs.. o an hala güvende olduğunu düşündüm.. gelen sesler bunu doğruluyordu. yanımdaki asker konuşmasını bitirince bana döndü.. askerler hala orda.. genelkurmaydan açıklama geldi. tüm şehirler temizlenmeli. tampon bir şehir kurulmuş. siviller oraya taşınıyor diğer illerden. bunu zaten biliyorduk. oraya gideceğiz.. ama önce üsse gitmeliyiz..

Devam panpa burdayız

yarım saat süren bir yolculuk.. üsse ulaştık. şükürler olsun. askerlerin oluşturduğu bir bölge. temiz.. enfeksiyon yok. biribirini parçalayan insanlar yok.. bekliyoruz.. yanımdaki askerle doktor ve ilacı hakkında konuştum yolda.. şu an az önce yok olan tümenin komutanının yanına gidiyoruz..

komutanın odasının önündeyiz. gergin bir bekleyiş. kapıyı açan asker "içeride sizi bekliyor" dedi.. yavaşça girdik yaşlı bir adam.. ayakta.. bu tümen komutanı.. önündeki masada ise oturan daha yaşlı biri var.. bu da onun komutanı olmalı. "hoşgeldiniz".

doktor ilacın etkilerini ve kullanılması gerektiğini anlattıkça benim de konuya olan ilgim artıyordu. dakikalarca konuştular. en sonunda vardıkları karar şu oldu.. ilacı denemek..

devam panpa buradayım

doktorla beraber bize verilen bir odada bekliyoruz. yatılacak bir yatak yok daha çok laboratuvar gibi bir yer. neyse en azından temiz bir şeyler giymiştim. uzun bekleyişimizin sonunda odaya 2 asker ve az önceki yaşlı komutan girdi.. "beni izleyin".. yürüdük. bir laboratuvardayız. camla kapalı bir alan var. içinde bir zombi baygın halde yatıyor. genç bir erkek. dönüşeli çok olmamış. doktor kıyafetlerini giydi.. kapıyı açıp yanına girdi.. elindeki tüpteki kanın bir miktarını bir karışıma ekledi.. bunu şırıngayla alarak zombiye enjekte etti.

devam panpa

beyler ne diyosunuz bitireyim mi yoksa dolandırayım mı ?

dolandır panpa iyi gidiyo