hayat siken aşk hikayeleri vol 1

günaydın bütün kardeşlerime. (bkz: beyler annemin inanılmaz hayat hikayesini) den sonra bugün de kendi hikayemi anlatacağım size. belli bir bölümünü ama sadece. hayatta gerçekten aşkı tattığım o güzel anları. ve her zamanki gibi ödenen ağır bedelleri.

Beyler ben herkesin birden çok aşık olabileceğine inanırım. Ama gerçek aşkı ancak ve ancak bir kere yaşayabilirsiniz tam manasıyla. Şimdi size bu gerçek aşkın hikayesini anlatacağım.

hayatta bir kere aşık oldum amk o kızda benden 4 yaş büyüktü, evliydi, çocuğu vardı ve kendisi şizofrendi amk. ben hepsini 2 ay sonra öğrendim. sonra 14 ay boyunca üst üste 2 gün ayık kafayla dolaştıysam gibsinler beni. kolonya bile içtim amk. şimdi kimse hayat giben aşk hikayesi anlatmasın bana. yalanım varsa da kızım ülkenin ilk kadın şarapçısı olsun, hollywood'a türkiyenin gururu olsun o kadar diom.

her güzel şey gibi bu da bitiverdi çabucak ve dönüş vakti geldi. önce onu yolcu ettim sonra da kendim yola revan oldum.

ben de dünyanın en güzel şehrindeydim. en sevdiğim insan yanımda yatıyordu. otelde kaldık ama ben ona asla dokunmadım. yani cinsel anlamda bir istekte bulunmadım. çünkü biz bunu evlenince yaşamaya karar vermiştik. öpüştük seviştik sarıldık uyuduk. dünyanın en güzel uykusunu tattım, en huzurlusunu...

sevdiğiniz insan yanınızdaysa dünyanın en güzel yeri orasıdır beyler, unutmayın.

panpalar bizim bir hayalimiz de istanbul'a gitmekti beraber. ne yaptım ettim para buldum. ve aradım ezgi'yi, dedim ki kaç gel istanbul'da buluşalım. havalara uçtu. annesine bin tane yalan söyleyerek istanbul'a geldi. bir otelde bir gece konakladık. geldiğimiz gün dahil istanbul'da dolaşmadığımız doyasıya aşkımız yaşamadığımız tek bir semt kalmadı. beşiktaş, kadıköy, taksim, ortaköy, dolmabahçe, eminönü karaköy... ve aklınıza gelen diğer bütün güzel yerler. özgürce yakalanma korkusu olmadan dolaştık. içki içtik. boğaz köprüsünü seyrettik biralarımızı alıp sahilde oturarak. tünele yürüdük, sokak çalgıcılarının müzikleriyle dans ettik, taksim meydanda dans ettik, sultan ahmet'te yağmur altında öpüştük ve daha neler...

bütün gün dolaştık sevgilimle. karış karış gezdik o şehri. ayşe fotoğraflarımızı çekti. hasretimiz tavan yapmış. sarıldık koklaştık ama yine de doyamadık. gecesine ben otobüse bindim ve döndüm. işe gidecektim mecburdum. yine ağlaya ağlaya ayrıldık. ama en azından birazcık özlemimiz dinmişti.

sonra sarıldım buna ve yanağına bir öpücük kondurdum. sen bensiz kahvaltı mı yapıyorsun bakayım dedim. o an ki yüz ifadesini görmeliydiniz panpalar. ağzı açık öylece kaldı. sonra kalktı ve bana öyle bir sarıldı ki... tam o anda hoparlörlerden en sevdiğimiz şarkı çalmaya başladı. bu da ayşe'nin bize sürprizi. bu sefer ben de şok oldum. başladık ağlamaya ve dans etmeye. herkes bizi ıslıkladı alkışladı, sevgililer bize bakıp birbirlerine sarıldılar.

ayşe'yle mesajlaştık ve bir plan yaptık. onu kahvaltıya zütür dedim ben de orada olacağım. aniden arkasından gelip sarılacağım ona. yeri söyledi ve plan işlemeye başladı. aldım biletimi koyuldum yola. sabahın köründe vardım garaja. mesaj attım ben geldim diye ayşe'ye. buluşacağımız yere gittim. beklemeye başladım. ayşe bana mesaj attı ya bu gelmiyo seni çok özlemiş çıkmak istemiyomuş diye.

kızım saçmalama ikna et dedim. yalvar yakar ikna etmiş. geliyoruz diye mesaj attı. mekanın kapısına gelince tekrar mesaj attı ben hemen tuvalete kaçtım. oturdukları masaya baktım. ezgi'nin sırtı dönüktü. yavaşça arkadan yaklaştım ama kalbim yerinden çıkacak neredeyse.

onsuz geçen günlerim beni perişan ediyordu. ona bunu yansıtmamaya çalışıyordum çünkü okulu vardı. derslerinden geri kalıp kafayı bana taksın istemiyordum. o derslerini çalışsın okulu bitirip hemen gelsin istiyordum. ne zaman konuşsak iyiyim ama seni çok özledim demekle yetiniyordum. bunun kankilerinden biriyle tanışmıştım o da aynı okulda. telefonda arkadan sesleniyordu hep enişte ezgi'yi merak etme ben yanındayım diye. bir gün ver bakayım onu telefona dedim. neden ki dedi. ya bir şey söylicem dedim. verdi telefonu. adına ayşe diyelim.

- ayşe sakın çaktırma ben kütahya ya gelcemö. Ezgi ye sürpriz yapalım. benim numaramı ezgi den al çaktırmadan ve bana mesaj at.

- tamamdır.

beyler en sevdiğinizi uzaklara yolladınız mı hiç? illa ki olmuştur. ve bunun koca şehirde insanı nasıl bir yalnızlığa sürüklediğini iyi bilirsiniz. telefon var evet ama insan görmeden edemiyor. yalnızlık bitmiyor.

reserved

ve sonun ayrılık günü gelip çatmıştı. babası bırakacakmış onu garaja. çok üzülmüştüm. bir gün öncesinden vedalaştık hıçkıra hıçkıra ağlayarak. sonra o otobüse bindim diye mesaj attı ve benden kilometrelerce uzağa doğru yol aldı.

uyumuşum yol boyunca. gözümü mola yerinde açtım. indim bi tost yedim, tuvalete girdim, bir sigara içtim. sonra yola devam. eve vardım ve mesaj attım vardım diye. o da varmış mıydı acaba? öğlen olmuştu ama hala bir haber yoktu. endişelendim ve ayşe'yi aradım. telefonu ağlayarak açtı. elim ayağım buz kesti birden. dizlerimin bağı çözüldü. ayşe ne oldu dedim. sesim kegib kegib çıkıyordu. otobüs kaza yapmış dedi. sesim kesildi... gözlerim kör oldu... kulaklarım sağır...

hiçbir şey duymuyordum... telefon elimden düştü olduğum yere çöktüm kaldım.

allahım dedim içimden ne olur olmasın... ona bir şey olmasın... tekrar aradım toparlanıp. ağlayarak sordum nasıl diye. kaldırmışlar hastaneye. hangisi dedim. hemen çıktım evden. allahım annesine nasıl haber verecektik? babasına ne diyecektik?

up up up

up up up.

up up up