hayat siken aşk hikayeleri vol 1

günaydın bütün kardeşlerime. (bkz: beyler annemin inanılmaz hayat hikayesini) den sonra bugün de kendi hikayemi anlatacağım size. belli bir bölümünü ama sadece. hayatta gerçekten aşkı tattığım o güzel anları. ve her zamanki gibi ödenen ağır bedelleri.

Beyler ben herkesin birden çok aşık olabileceğine inanırım. Ama gerçek aşkı ancak ve ancak bir kere yaşayabilirsiniz tam manasıyla. Şimdi size bu gerçek aşkın hikayesini anlatacağım.

24 yaşındaydım beyler. Annem hasta olduğu için artık ablam ve ben çalışıyorduk ve ablam nişanlıydı. Destek olacak kimsemiz olmadığından ne yapacaksak kendimiz yapacaktık. Annem uzun süre çalışmasına rağmen emekli olamamıştı. Bir yandan onun ekgib kalan primlerini yatırıyordum, bir yandan diğer masraflar ve ablamın çeyizi için para ayırıyorduk. Kalan az bir miktarı da ben kendi adıma küçük kutumda biriktiriyordum. Anlayacağınız gibi ben üniversiteyi örgün olarak okuyamadım. Ablam da okuyamadı. Dışarıdan bitirdik panpalar. Hayatımız mücadele içinde geçip gidiyordu zaten. Birimiz bu çatıdan ayrılsa çökerdi bu çatı biliyorduk.

Aslen hiç evlenmeyi düşünmesem de yine de kenara bir şeyler koyuyordum. Kız arkadaşım yoktu o sıralar. askerden önce vardı ama askerdeyken ben ayrılmıştık. Çok da üzülmemiştim açıkçası. Askerde bunları düşünemiyorsunuz bile. Öyle bir cehennemde askerlik yaptım ben. Ama bunu daha sonra anlatırım.

Beyler aşksız hayat geçer mi? Elbette geçmez. Ne olursa olsun insan birinin desteğini hissetmek, sıcak bir eli tutmak, hüzünlenince yaslanacağı bir omuz olduğunu bilmek istiyor. Aşk dünyanın en güzel duygusu ama en çok acı vereni aynı zamanda. Onunlayken her şeyi unutursunuz. Dünya bambaşka bir gezegen olur siz aşık olunca. Martıların kanatları büyür, denizin rengi belirginleşir, tepenize nisan yağmurları yağdıracak bulutlar toplanır, bi sevindirik olursunuz işte. Gözünüz telefonda olur hep acaba bir şey yazdı mı diye. Telefon çalmasa da çalmış gibi sıçrayıp hemen bakarsınız onu bir saniye bile bekletmemek için.

Ben bu aşka başladığımda öyle akıllı telefonlar falan daha yoktu beyler. internet de bizde yoktu. Yani sözlük mözlük hak getire. Biz düşmüşüz yaşam derdine. Bir tv miz var bakıyoruz işte neler oluyor diye dünyada. Sağolsun can dostlarım var bir de, gerçek yoldaşlarım. Hayatımın zor zamanlarında desteğini hep hissettiren insanlar.

işte benim bu aşk hikayem çok sevdiğim bir arkadaşımın yakınıyla tanışmamla başladı beyler. Arkadaşım yakın zamanda nişanlanmıştı ve on numara birisiydi kız. Hoşsohbetti, iyi niyetliydi, bizi de kendi arkdaşları saymıştı. Evlendiler bizi asla arkadaşımızdan ayırmadı. Evlerine giderdik, kalırdık. Hizmet eder bizi mahcup ederdi. Biz de onu özkardeşimiz bildik ve öyle sevdik. Bu arkadaşımın babasının bir yazlık evi vardı. Ama öyle villa falan değil. 3+1, hemen yanda iki odalı ayrı bir müştemilat ve biraz büyükçe bir bahçe. Denize yürüyerek on dakika, arabayla 2 dakika mesafede. Babası evi tadilata somuş ve adam etmişti o zamanlar.

Bir akşam telefonum çaldı. Arayan arkadaşımın eşiydi. Beni oraya davet ettiler, kızızn doğum günüymüş nasıl da unutmuşum. Seni de yanımızda görmek istiyoruz dediler. Ama dedim bu saatte otobüsü nereden bulayım? Burada bir arkadaşları varmış o de gelecekmiş, biz konuştuk geçerken seni de alacak dediler. Topladım üç beş parça eşyamı ve beklemeye başladım. Mavi bir araçla tam söyledikleri yerden genç bir arkadaş aldı beni. Yolculuğumuz üç saat falan sürecekti ve tahminen gece 11 buçuk civarlarında orada olacaktık. Yolda bulamayız diye bir markete girdik ve nevale aldık. Sigaramızı aldık. içki almadık beyler. Alkollü araç kullanmak olmaz, kimsenin hayatına sebep olmak istemeyiz.

Derken yol bitti. Yavaş yavaş yolun keyfine vararak, dertleşerek geceyarısı vardık eve. Millet ayakta tabi yaz ayı. Atmışlar kanepeleri serin bahçeye bira içiyorlar. Biz ,içeri girdik bir ooo nidası yükseldi. Arkadaşımın annesi ablası eniştesi ben çok severler sağolsunlar. Kamber derlerdi bana, bensiz organizasyon yapmazlardı. Yapılana da gitmezlerdi. Sağolsunlar. Neyse efendim herkesle öpüştük sarıldık koklaştık hasret giderdik. Oturduk biramızı ve cigaralarımızı aldık başladık sohbete. Ben komik komik şeyler anlatıp güldürüyorum bunları. Ve tam o sırada içeriden bir kadın ve genç bir kız çıkıyor. Ve tam o sırada benim kalbim yerinden sökülüp o kıza uçuyor. Onu görür görmez anlıyorum hissediyorum bambaşka biri olduğunu.

Arkadaşım kalktı yerinden. Bizi tanıştırdı. Beni tanıttı daha doğrusu. Kardeşimdir dedi. Utandım yüzüm kızardı biraz. Güldüler bana. O da güldü ama alay etmek için değil. Utangaçlığıma güldü. Kız bu arkadaşımın annesinin kuzeninin kızıymış Uzaktan akraba sayılır yani. Çok da görüşmüyorlarmış ama annesi çok istemiş çağırmayı. Onlar da katıldı muhabbete, hepsi kafa insanlar. Ben anlatıyorum onlar dinliyor. Onlar güldükçe ben daha çok anlatıyorum. 3 biradan sonra kafam rüzgarın esintisinin de etkisiyle güzelleşmeye başladı. Büyükler gecenin ikisinde yorgun düşünce biz gençler o saatte hadi dedik bi çarşıya sahile falan inelim. iki bira da orada içelim. Arkadaşımın ve eşi, arkadaşımın ablası ve eşi ben bir de o. Biz ona Ezgi diyelim. Ezgi annesinden izin aldı geldi bizimle. Hep beraber çarşıda yürüdük, oturduk sohbet ettik bir şeyler yedik. Üstüne de biralarımızı içip yollandık eve.

beyler eve geldiğimizde aklımda sadece o vardı. gelip beynime ve kalbime yerleşmişti artık. ve ben nasıl bir ıstırabın içine düştüğümden habersizdim.

kardeşler o gün herkes uyumaya gitti. Bana da bahçeye yatak serdiler. aslında içeriye sereceklerdi ama ben bayanlar rahatsız olur diye bahçeyi tercih ettim. aşkı iliklerime kadar hissettim o gün. o yüzden gözüme uyku girmiyordu. saat sabahın 5'i olmuş. ben kalktım masanın başına gidip oturdum. bütün yıldızlar gökyüzüne serilmiş ışıl ışıl parlıyordu.

bir sigara yaktım ve o muhteşem görüntünün tadını çıkarmaya başladım. derken bir sesle irkildim. evin kapısı açıldı ve ezgi kapıda belirdi. kalp atışlarım aniden hızlandı. yanıma geldi oturabilir miyim diye sordu. tabi dedim. bi sigara versene dedi gülerek. içiyor musun ki dedim. yine güldü, arada takılıyorum dedi. birlikte bir cigara tellendirdik. uykum yok diye ekledi. ve başladık sohbete. her şeyi konuştuk, öğrenciymiş hala. son sınıfmış. kütahya'dayım dedi. oradaki zorluklardan falan bahsetti. ama başka bir derdi olduğu her halinden belli oluyordu.

aşk acısı çektiğini anlamam uzun sürmemişti. gözlerinde biriken yaşları görüyordum. haddim olmayarak anlatmasını istedim. o da sanki bunu beklermiş gibi ne var ne yok döküldü. sessizce ağladı. çok seviyordum ben onu dedi.

beyler aşık olduğunuzu hissettiğiniz birinin bir başkası için onu çok seviyordum diye gözyaşı dökmesinin ne kadar acı verdiğini bilemezsiniz. belki de bilirsiniz... onu teselli etmek için kırk takla attım, şebeklikler yaptım. çocuk bunu bir başkasıyla aldatmış. haliyle kendisine yapılan muameleyi hazmedemiyor. az da olsa yüzünü güldürmeyi başarmıştım yine de. ayrılalı 2 ay olmuş. ama kız okulda, çocuk okulda hep gözünün önünde olduğu için unutmaya fırsatı olmamış. destek olan kimse de yok, napsın ki.

ama tatil gelip çatmış en az 3 buçuk ay uzak olacaktı o ortamdan. zaten muhabbeti kesmiş. belki de sığınacak bir liman arıyordu kim bilir. o gece epey dertleştikten sonra yattık uyuduk. ertesi gün doğum günü var ve hazırlanmamız gerekiyor. sabahtan başladık telaşa. epey kişi gelecekmiş. gittik alışveriş yaptık, pasta falan alındı. içecekler falan her şey tam tekmil. bu arada biz hep beraber gidiyoruz bakkala çakkala çarşıya.

velhasıl akşam oldu. epey kalabalık bir ortamda kutladık doğum gününü yengemizin. içkiler içildi ortalık toplandı ve saat yine gece yarısı oldu. haydi dedik çarşıya inelim eğlenelim. bara falan gidelim. yine aynı ekip atladık arabalara, güzel bir gece kulübüne girdik. biraz daha içtikten ve ortam kalabalıklaştıktan sonra oynamaya başladık. 3 çiftiz, onlar zaten karı koca oldukları için sorun yok ama biz yabancı gibiyiz haliyle. oynarken biraz yakınlaştık tabi, el ele oynadık beraber. gülüştük ve o an bana bakışlarının değiştiğini hissettim.

bardan çakırkeyif kafalarla çıktık. arkadaşımın ablası ve eniştesi en önde el ele yürüdüler. arkadaşım ve eşi de onların arkasından. en arkada biz kaldık yanyana yürüyoruz. birden nasıl oldu bilmiyorum elimi ona doğru uzattım. daha doğrusu aynı anda uzatmışız. ellerimiz birleşti. sonra birbirimize bakıp güldük. inanamıyordum lan. elimi tuttuğuna inanamıyordum. öndekilerden biri arkasına dönse yakalanacaktık çünkü sadece iki metre vardı aramızda. yine de bırakmadık ellerimizi. konuşmadan öylece yürüdük. biraz yavaş yürüyüp geride kaldık yakalanmayalım diye. gizli saklı olunca tadı bir başka oluyor panpalar.

arabalara atladık. biz arkada oturuyoruz tabi. gizliden gizliye yine el ele tutuştuk. kimse farkına bile varmadı. allahım mutluluktan ölecektim sanki. içim içime sığmıyordu. eve geldik sonra. herkes dağıldıktan sonra telefon numarasını aldım ve sabaha kadar mesajlaştık. o evin içinde ben evin dışında. arada bir duvar sadece. o da inanamıyordu. bana ne oldu bilmiyorum dedi. ben de boşver dedim. keyfini çıkaralım.

ertesi gün onlar döndü. ben bir gün daha kaldım arkadaşların yanında. şehre döndüğümde mesaj atacaktım görüşecektik. görüştük. salı akşamıydı yanlış hatırlamıyorsam. biraz soğuk davrandı bana. ben de açık açık sordum neden diye. bana artık bir üzüntü daha yaşamak istemediğini, insanlara olan güveninin ve inancının kaybolduğunu söyledi. başkalarına bakarak beni yargılamamasını istedim. neticede hepimiz insandık. kimin iyi kimin kötü olduğunu nereden bileceksin ki. bütün gün dil döktüm ona bana bir şans versin diye. çünkü ona aşık olmuştum.