1. 76.
    0
    kız durumlarını bende pek anlatmak istemiyorum kısa geçeceğim buraları.

    yaklaşık 1 hafta sürekli konuştuk. daha önce sevgilisi olmamış falan. beni sınıfımdaki kızlara sormuş kızlarla konuşuyormu diye. her neyse. 1 hafta sonra onunla sevgili olmuştuk. hayatımda ilk defa sabah mutlu bir şekilde uyanmıştım. hayatımın şuan anlatacağım bölümü mutluluktan oluşuyor. lise3. sınıfta başlayan ilişkimiz lise bittikten 1 bucuk sene sonra sona erdi.

    şimdi biraz geriye gideceğim. bana 8. sınıfta abim taksitle bir bilgisayar aldı. o zamanalrda bilgisayar ile ilgili hiç birşey bilmiyordum. 1 tane sega marka atarim vardı sadece * . bilgisayar çok ilgimi çekmişti. lise 1 ve lise 2 bilgisayar başında geçirmiştim. lise 2. sınıfta okula tam 45 gün gitmeyip devamsızlıktan sınfıta kaldım. o yıllarda web tasarım öğrenmeye başlamıştım çünkü. lise 2 nin sonuna geldiğimde Photoshop arayüzçizimlerinde orta seviye xhtml/css konularında uzman seviyeye gelmiştim. lise 2 bittiğinde yani tekrar lise2 okumam gerektiğinde, bilgisayarla ilişkimi kesip tekrar okula başladım.

    onunla lise bittikten 1 buçuk sene sonra ayrıldık. yani bundan 1 ay önce. lise bittikten sonra 1 sene boyunca mutlu bi beraberliğimiz oldu. fakat ailevi durumlar nedeniyle sürekli iş arayışı içindeydim. üniversite sınavına hazırlanmamıştım zaten. hayatımda dershaneyede hiç gitmedim. sınavada girmemiştim.

    hayatımın asıl lanetli bölümünün yeni başladığının farkında bile değildim...

    devamı geliyor.
    ···
  2. 77.
    0
    rum. okursunuz okumazsınız beni bağlamaz. amaç içimi dökmek.

    1992 / kasım 8 doğumlu bir kimseyim. bugünün hiç bir özelliği yok dünyada. o günde hiç bi kötülükde yaşanmamış. yani hayatımın böyle maffolmasına neden olabilecek hiç birşey yok doğum tarihimle ilgili...

    fakat bir şey yolunda gitmemişki her zaman diğer insanlardan ekgib bir hayatım oldu. her zaman tek başına takılan birisi oldum ve diğer insanları dışarıdan inceleyebildim. herkes mutlu... herkes gülüp eğlenirken, arkadaşlarıyla şakalaşırken ben her zaman bi başkasıydım.

    neden böyle biri olduğum hakkında kafanızda sorular oluşmuş olabilir. aslında görüntü bakımdan yaşıtlarım arasında hep ilgi çekici olmuşumdur. hayatımın her döneminde "biraz konuşabilsen çok kızın canını yakarsın" kişisi olmuşumdur. ama hiç bir zaman o kişi olma gereği duymadım. genelde gözlerimi çok beğenirler. güneşte yeşil güneşin az olduğu ortamlarda ela olan bir göz yapım var.

    biraz baştan almak isterim. annemle babam 5 yaşımdayken ayrılıp boşandılar. biz kardeşlerimle beraber annemin yanında kaldık. 4 kardeşiz ve en küçüğü benim. şuanda en büyük abim ve ablam evliler ve mutlu birer aileleri var.

    babamı her zaman hayal meyal hatırlamışımdır. öyle hayırsız bir babaydı benimkisi. 5 yaşındayken para istediğimde "cebimden al oğlum" diyişini hatırlardım hep.

    ilkokul yıllarımda sürekli taşınırdık. daha uygun bir ev buldukça taşınırdık. annemler ben durumumuzu anlamıyayım diyede "daha güzel bir ev bulduk" diye geçiştirirlerdi fakat ben asıl sebebin maddiyat olduğunu hep anlardım. küçük bir çocuk için yeni bi sınıfa başlamak belki mutluluk verebilir, belki de korku verebilir... fakat bu durum benim için bambaşkaydı. hayatım boyunca sınıfa en son katılan öğrenci oldum ve utangaç bir kişiliğe sahip olduğum için 2-3 ay boyunca kimseyle konuşamadım. tenefüslerde hep arkadaşlarımı izlerdim. herkesin belirli grupları olurdu. benimse sınıf içinde yanımda oturan çocuk hep tek arkadaşımdı.

    küçük bir çocuk için veli toplantısı çok önemlidir. tüm arkadaşlarının anneleri ve babaları gelirken senin annen veya ablanın gelmesi belki üzülecek birşey değil ama o çocuk için çok farklı bi durumdur. küçükken babamı hep çalışmak için başka bir şehre gitmiş olarak tanıtırdım.

    devdıbını yazıyorum...

    edit: buyrun buda söz verdiğim ifşamdır. resim 2 sene önce çekilmişti...
    http://resimyukle.cijiciji.com/?di=S3YM
    Tümünü Göster
    ···