O gün öğrendiğim şey karşısında resmen şok oldum. Bütün vucudumdan kanın çekildiğini hissedebiliyordum.

Bizim Vahit bal dudağı buluyor. Oturtuyor karşısına adam akıllı anlatmasını istiyor. Bizim bal dudak bizden daire alan adamın akrabası aynı zamanda da belediye de çalışıyor.

izmirde belediyelerde bi operasyon başlamıştı aranızda hatırlayanlar vardır belki. işte o operasyon kapsamında beni de şikayet etmiş bal dudak. Tam belediyelerde düzeni yeniden oturtmaya çalıştıkları zaman. Peki asıl önemli soru şuydu; bal dudak bu kadar bilgiyi nasıl elde etmişti.

Bu kadar bilgi derken elinde sadece whatsapp konuşmaları yokmuş bal dudağın.

Bal dudak bizim şantiye şefini ayartıyor, ilk günden de atıyor yatağa. adam herşeyi dökülüyor tek tek. imarda oynama yaptığımızın belgeleri, kamera kayıtları, rüşveti nasıl verdiğimiz vs herşey var elinde. Peki benim anlamadığın şey şuydu bu anlattıklarım 2-3 hafta içerisinde oluyor, bizim şantiye şefimiz salak mıydı ki bütün bu bilgileri bu kıza versin? Bu işte bir bit yeniği vardı ve kesinlikle çözmem lazımdı amk, tak yoluna gidecektik.

O hafta hem peder beyle hem Vahitle hem de bal dudakla bol bol görüşmeler yaptım. işin içinde başka bir iş vardı amk emindim ama çözemiyordum.

Derken bir pazar sabahı şafak operasyonuyla üst düzey yöneticilerimiz ile beraber peder bey ve beni gözaltına aldılar.

Hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçti amk sevdiğim ve değer verdiğim 3 insan vardı, biri Vahit diğeri Levent..

Zeynep.. Benim nazlı yarim. Beni bu hale getiren kadın. Ne yaparsam yapayım vazgeçemiyordum..

Üniversitenin ilk gününde tanışmıştım kendisiyle, paf takımdan alıp a takıma çıkarmıştım. ilk gün dediğim okulun başladığı ilk gün değil ha okula girdiğim ilk gün, kayıt olduğumuz gün.

Karşıdan bişey geliyordu, yemyeşil gözleri dünyamı aydınlatmıştı. Ona bakarken herşey renkli kafamı çevirdiğimde ise siyah-beyazdı. Resmen siyah-beyaz dünyamı aydınlatmaya gelmişti Zeynebim..

Hiçbirşey yokmuş gibi yaklaştım yanına, pardon acaba mühendislik öğrenci işleri nerede diye sormuştum. Sanki okul açık amk sorduğum soruya bak. Bende bilmiyorum dedi, yeni başlayacağım okula diye ekledi. istersen beraber bakalım ben tek geldim anladığım kadarıyla sende teksin dedim. Sorma ya bizi hiç önemsemiyorlar dedi, gözlerinin parıltısı soldu. Saçma bir şekilde neler yaşadığını bilmiyorum ama yaşayacaklarına ortak olabilirim tarzında bir cümle kurdum. Gülmüştü, tamam dedim tamam amk bu gülüşten sonra kapatın dedim dünyayı, hadi kapatın gibtir olup gidelim..

Bu gecelik son partı atıp yatıyorum amk. Dün gece uyumadım, yengenizi sınava zütürdüm yarın da aynı şekilde sabah 7de kalkıcam amk.

Kayıt işlemlerimizi tamamladıktan sonra bi yemek yiyelim ya ben çok acıktım dedi. O günden sonra hayat bana güzel yüzünü göstermeye başladı, o andan sonrası benim elimdeydi. Ya hakedecektim ya da haketmeyip elimdeki herşeyi kaybedecektim.

Saatlerce konuştuk Zeyneple, saat 11e geliyordu. Oda izmirliydi, hatay tarafında oturduğunu söylemişti. Evine bırakmayı teklif ettim gerek yok şurdan taksiyle geçerim ben dedi. Garsona taksi çağırmasını söyledim. Taksisine bindirdim ve tabii ki plakasını aldım.

15 dakika sonra herşey için teşekkür ederim, evdeyim ben yatıyorum diye mesaj attı. Keyifle yaktım sigaramı, yakışıklı bi çay söyledim garsona. Bi filmde diyordu ya bundaki sonraki hayatımın ilk günü diye, o gün ben yeniden doğmuştum.

9.30da ilk sınav sanırım, o saatte ilk partı atıcam ondan sonra gün içerisine yaya yaya en az 10 part gelecek.

Okuduğunuzu belli edin bana yeter, herşey şuku, cugu ve yorumlar bana şevk veriyor. Aklınıza takılanları sorabilirsiniz.

Yarın sabah görüşmek üzere binler, dikkat edin kendinize.

23.15te ilk part ve arka arkaya partlar gelcek. Burda olanlar belli etsin bakalım kendilerini.

Hayatımda hiç karakola düşmemiştim amk. Benim ne işim vardı burada. Özel bi operasyon kapsamında gözaltına alındığımız için avukat ile görüşemeyeceğimizi söyledi bi memur. Ardından babacan bi komiser girdi odaya. Odaya girer girmez bi ses kaydı dinletti. Kayıtta karşıdaki belediye çalışanı 'bugünkü köfte yetmedi.' diyor bende 'yarın biraz daha yeriz' diyordum.

Ellerinde ya çok büyük bi koz vardı ya da hiçbirşey yoktu amk. Risk alarak gelmemiş miydik bugünlere?

Öğlen köfte köfte ısmarlamak rüşvetse verin cezamı dedim gayet ukala ve yavşakça. Dedim ya karşıdaki komiser babacandı diye. Birden babacanlığı gitti, sen bizimle taşak geçmeye mi geldin ulan diye yükseldi birden.

Yaklaşık 2 saat sorguda kaldım o kısımları anlatmamın doğru olup olmadığını bildiğim için anlatamıyorum bana da hak verin.

2 saatin ardından savcılığa sevkedildim apar topar. Peder beyden hiç haberim yoktu, ufaktan telaşlanmaya başladım. Neden derseniz ne kadar gücüm olursa olsun şuan herşey peder beyin elindeydi, ve bütün bunları bana peder bey yaptırmıştı. Korktuğum şey peder bey gücünün devam etmesi için beni satmış olabileceğiydi.

Savcının odasına girdim, ifademin hala geçerli olduğunu söyledim. Ordan nöbetçi mahkemeye sevkedildim. Mal varlığıma el konulduğu ve tutuksuz yargılanacağım kararı çıktı.

Her ne kadar herşey peder beyin elinde de olsa bende hayatın orta parmağını erken yediğim için arabam hariç herşeyim Levent, Vahit ve Zeynep'in üzerineydi.

Hayatımı yeniden kurabilecek paraya sahiptim.

Eve geçmeden tekrar emniyete geldim, babam hakkında kimse birşey söylemiyordu yalvar yakar bi tane memur bana yardım edeceğini ama ondan önce biraz akıl vermek istediğini söyledi. Benden yaşça küçüktü, akademiden yeni mezun olmuş gibiydi.

Elime bi zarf tutuşturdu hadi git dedi. Taksiye bindim zarfı açıp okumaya başladım,

"Bak kardeşim bu mektubu sen savcılığa giderken yazmaya karar vermiştim, doğru veya yanlış ama mutlaka olanlardan haberinin olması lazımdı. Tekrar emniyete gelip beni bulduğunda doğru olanı yapmam gerektiğini anladım.

Babanın sorgusunda bende vardım. Herşeyi reddedip rüşvet operasyonu kapsamındaki bütün projelerin sana ait olduğunu, kendisinin zaten işlerden yavaş yavaş çekildiğini söyledi. Hatta bu duruma hazırlıklıymış gibi bundan 1 hafta önce bütün herşeyi sana devretmeyi düşündüğüyle ilgili yönetim kuruluyla bir konuşma yaptığını, toplantı odasının kamera kayıtlarının incelememiz gerektiğini söyledi."

Beyler bu partı yazarken çok kötü oldum amk. Alkolde kullanmıyorum ama çok pis içesim geldi. Bu gece uyumadan yazıp rahatlamak istiyorum. Burda olanlar bi belli etsin kendini bende o arada çay demliyim. Ne dersiniz güzel olur mu? En azından bu gece 5-6 ayı anlatcak part atabilirim diye düşünüyorum.

Bundan sonrasını okumadım zaten, demiştim ya size hayat bana çoktan parmak atmıştı diye aha bir parmak daha atmıştı.

Daha önce de söylemiştim peder beyi sevmem değer vermem diye, değer verdiğim üç kişi var demiştim. Levent ve Vahit hep yanımdaydı zaten, her ne kadar beni mahvetmiş olsa da Zeynep'e de ihtiyacım vardı. Önce Zeynep'i aradım çok önemli olduğunu konuşmamız gerektiğini söyledim. Ses tonumdan anlamış olacak ki kabul etti. Levente zeynepi almasını ve evka4teki çardağa gelmesini söyledim. Vahiti arayıp beni evden almasını söyledim.

Aklımda 4 kişi yeni bi hayata başlamak vardı beyler. Nerden bilebilirdim ki böyle olacağını...

Vahit alkol kullanmazdı, Zeynepte sadece benimde yanımda içerdi eskiden. Buna rağmen 2 tane 70lik rakı aldım, biraz da malzeme. Zeyneple ben sodayla içerdik rakıyı Vahitte bize ayak uydururdu diye düşünerek 24lü soda aldım. Vahitle çardağa geçip Levent ve Zeynepi beklemeye başladık. Sigara üstüne sigara yakıyordum ki Vahit bu durumdan hiç hoşlanmamıştı belliydi.

Aradan 15-20 dakika geçti onlarda geldi. Karşımızda bütün izmir yanımda en sevdiğim insanlar. Rakıları doldurdum, zeynep rakı çok acı geliyor bana ben içmicem dedi. Bi yerde duymuştum keşke o zamanda söyleseydim acısı çok olana rakı tatlı gelirmiş diye. Ona da doldurdum iç dedim sadece.

Sigaramı yakıp herşeyi olduğu gibi anlattım, Levent aynı rahatlıkla dinliyor, Vahitin sinirden gözlerinden ateş fışkırıyordu. Zeynebim ise bana sarılmış ağlıyordu sadece. Herşey bittikten sonra ayağa kalktım,

"Herkesin hayatında iyi veya kötü katkılarım var, sakın beni yanlış anlamayın şu dıbına kodumun hayatında sizden başka kimsem yok. Eğer sizde kabul ederseniz herşeyimizi satıp başka bi şehirde sizinle beraber Zeynep sen eşim olarak sizde benim kardeşlerim olarak yeni bi hayata başlamak istiyorum." dedim.

Bunu dediğim anda Zeynep ayağa fırladı, cebimden yüzüğü çıkarıp benimle evlenir misin dedim. Hiçbişey demedi, diyemedi. Aynı şeyleri oda yaşamıştı daha önce, ailesiyle görüşmemişti uzun süre. Anladım amk o an beni bırakıp gideceğini anladım. Ama insanoğlu işte bi umut bekliyor. Sessizce sarıldı bana, belki 15 dakika sarıldı. Bunu yapamam diyip ağlamaya başladı. Çantasını alıp hızlıca uzaklaştı çardaktan. Levente git bırak evine demekle yetindim sadece. Gözlerimden yaş süzülürken Vahite baktım, o an amk o an keşke olmasaydı.

Aslında hepsi haklıydı amk benim yüzümden kimse hayatını değiştiremezdi. Bana aynı şeyle gelseler ben ne yapardım diye düşünürken bağıra bağıra ağlamaya başladım. Ben giderdim be kardeşlerim ben giderdim. Arkama bile bakmadan giderdim kardeşlerim için. Ölüme de giderdim amk.

Vahite döndüm sizde gelmeyeceksiniz demi lan dedim. Kafasını eğdi önüne, hiçbişey demedi. 1 saat kaldık öyle. Levent geldi ardından. Anladı durumu çöktü kaldı oda.

Zeynepin üstünde 1 tane evim bir tane arabam vardı. Zeynep ailesine önce araba aldığını sonra ev aldığını söyleyip o parayı yavaş yavaş biriktirmişti. Biraz benimde katkım vardı o parada.

Vahitin üstüne de bi tane çiftlik tarzı bi yer vardı. Leventteydi çoğu şeyim, 3.4 tane ev, 1 tane bindiği arabası, bi tane yazlık ve benim paramla aldıkları da cabası.

Vahite dönüp herşeyi satmasını söyledim. Kendisini zorlamamasını ihtiyacı olduğu kadar parayı kendisine ayırmasını söyledim. Banka hesabına koyamazdım hiçbişeyi, anında el koyarlardı. O yüzden sizden son bi kıyak istiyorum dedim. Kendimi toparlayana kadar paralar vahitin hesabında kalsın, banada vekalet versin işimi falan onun üstüne kurayım dedim.

Kabul etti. 4-5 gün sonra herşeyi satmıştı Vahitle Levent. Bir banka kartı ve vekaletini zarf içerisinde aldım vahitten.

Bir de mektup vardı zarfın içerisinde, okumadan yırttım. Herşeyin piyasa değerini vs biliyordum. Bankamatikten paraya bakayım sonra işlerimi toparlar çıkar giderim dedim. Bankadaki parada ekgib yoktu hatta fazlası vardı. Ekgib olsa bile para bana hayli hayli yeterdi ama yinede onlar bana kıyak yaptıklarını düşünüyorlardı.

Artık akıllanmıştım gittiğim şehirde sadece yatırımcı rolünü üstlenmeye karar vermiştim. Adımı hiçbiyerde geçirmeyecektim.

Annemi aradım, ağlayarak açtı telefonu. Gidiyorum ben dedim bu şehirden. Daha doğrusu sadece bunu diyebildim, kapattım telefonu. Hattı kırdım attım. Ufak bi valizimden başka bişeyim yoktu yanımda. Gittim garaja pamukkaleye. En yakın otobüs nereye dedim, adam şaşkın gözlerle saydı. Hepsi aynı saatte kalkıyordu.

Aydın - Denizli - Bursa - istanbul - Ankara - Kütahya - Eskişehir - Muğla

Okuduğunuzu belli edin lan. Yazıyorum ben hala ama şevkle yazayım amk.

Ben öyle mal mal adamın yüzüne bakarken, abi otobüsler kalkacak karar ver dedi. Birden kütahya çıktım ağzımdan. Hemen bileti kesip ücreti aldı.

Ne düşündüğümü düşüneceğimi bilmiyordum. Tek bildiğim bundan sonra yalnız olacağımdı. O an ne düşündüm şuan inanın bilmiyorum 5 saat sonra kütahyaya indiğimi hatırlıyorum. Gözlerimin yaşlı olduğu hafızamda bir de. Hayal mayal.

Atladım bi taksiye kütahyanın güzel otellerini sordum. Hilton var abi dedi taksici, tahya otel dedi bir de. Hilton çok dikkat çekerdi. Daha ufak bi otel dedim tanıdık olsun, kimlik vermeyeyim dedim. Telaşlandı birden taksici. 20-30 bişey sıkıştırdım cebine. Telaşlanma amk kaçak et kesicez çaktırma dedim. Adamın rahatladığını gözlerindeb okudum. Park otel diye bi yere yerleştirdi beni. Durum böyle olunca fiyat biraz artmıştı ama yapcak bişey yoktu.

Otelde durmadan çıktım hemen, harbiden yeni bi şehire yerleşmek beni rahatlatmıştı. Güzel bi yemek yedim, sade kahvemle sigara içerken gözüme bi garson takıldı. Çocuk aşırı rahattı, müşterilerle çok laubaliydi. Çağırdım yanıma, amk bu hareketi neden yaptım hala bilmiyorum ama üstündekileri çıkar yanıma gel işi bırakıyorsun dedim elemana.

Hiç itiraz etmedi çocukta, 10 dakika sonra gülerek yanıma geldi abi gidelim birazdan polis gelir dedi. Ulan ne yaptın dedim amk kasiyer adam gıcık ediyordu beni kafayı çaktım istifa ettim dedim dedi.

içimden baya bi sövdüm buna, sessiz sakin bi kafeye zütür beni dedim. Gerek yok abi gel benim evde konuşalım dedi. Geçtik eve önce sade kahveler eşliğinde kendinden bahsetti. Zarf atıyordu bana anlamıştım, bana kendini açarak yakın hissetmemi istiyordu.

20 yaşındaymış, üni okumak için gelmiş buraya ama dikiş tutturamamış. 1 yıldır da sağda solda çalışarak geçinmeye çalışıyormuş. 1.80 boylarında aynı burak özçivit. Bıyıklı, yapılı bir çocuk. Ailesi her ay para yolluyormuş ama bu vakit geçirmek için çalışıyormuş.

Şimdi seni dinliyorum abi dedi, çay koy gel bakalım beni dinlersin dedim.

Çayı koydu geldi Burak. Burak dedim ben sana bişey anlatmam ama bundan sonra benim için çalışacaksın dedim. Ne iş yapıyorsun abi dedi korkarak. Ben yatırımcıyım dedim, korkma vurma kırma olayları olmaz bende dedim. Yarın sabah 8de beni otelden al dedim eskişehire gidicez araba almaya. Çayı bitirip çıktım evden otele geçtim. Saat baya geç olmuştu hemen yatıp dinlenmeliydim.

Ertesi sabah kapı deli gibi çalıyordu. Noluyoz amk diyerek açtım kapıyı. Burak karşımdaydı. Takımları çekmiş. Bu çocukta az ibine değil diye geçirdim içimden. 15 dakikaya geliyorum dedim.

Giyinip indim aşağıya gözüm taksi arıyor ama karşıdaki boş taksilerden başka taksi yok. Amk nerde bu derken siyah bi audi yanaştı, içinden indi Burak. Diğer tarafa geçip arka kapıyı açtı. Hiç bozuntuya vermeden yanına oturdum, sen ne ayaksın lan dedim. Abi dedi sen ne ayaksan bende o ayağım. Şimdi sevdim işte seni dedim.