hikayemi anlatıyorum hazırlayın sigaranızı

hülya hocanın gözünden kaçmıyordu tabi böyle. ne tak yesem anlıyordu amk. ama böyle birine ihtiyacım vardı.
bi pgibolog arkadaşı varmış. o daha iyi yardımcı olur sana dedi. tamam ulan dedim gittim.

kadının adı elifmiş beyler. neyse tanıştık olanları anlattım daha doğrusu hayat hikayemi. zeynebi anlattım.

--bi bıkkınlık var mı sende ahmet?
-nasıl bıkkınlık?
--yani hayattan bezme gibi.

vardı beyler.

-var hocam yani şey elif abla.

vay amk rezilliğe bak.

--nasıl rahat ediyorsan onu söyle olur mu?

şimdi kısrağam desem çok ileri gitmiş olurdum amk

Babamı aradım. Söyledim. Gelmeye çalışırım demişti. Gelsin bakalım.
Konuşmuşlar beyler. Kendi parasını kendi kazanıyor. Ders çalışamıyor falan demiş
Babamın gibinde değildi tabi böyle şeyler
Bi tak olmadı.
Hülya hocanın cebime harçlık koymadığı kalmıştı bi
Fatih hoca ve hülya hocanın çocukları gibiydim sanki amk

Bu güzel bi şeydi beyler. Sizi kollayan sizin mutluluğunuzu isteyen birileri varsa bu harika bi şeydi.
Bu hikayeyi anlatma sebebim de biraz ondan
Yorumlara baktım da benim sayemde sevdiklerine açılan kardeşlerim olmuş
Ne mutlu bana

gözlerimden yaşlar akıyordu. hayatımda ilk kez böylesi büyük bi hata yapmıştım ve pahalıya patlamıştı oda.
ablamı ziyaret ettim enişte beyle iyi anlaşıyorlamış çok şükür. doğu görevini yapmıştı oda.
sonra babamı aradım sungura ulaşmak istedim. nasılda büyümüş kerata. beni unutmasından korkuyordum beyler.
en son ablamın düğününde görmüştüm herhalde bu sıpayı

onun yine çocuksu sorularını yanıtladım.

--zeynep abla nasıl abi?

-iyi gülüm selamı var

ayrıldık dersem çocuğa yıkılırdı amk. zeynebi ablası gibi görmüştü her zaman
babamla bi iki selamlaşmadan sonra derviş pçini aradım.
akşam içelim dedim.
içtik..

kafam beynim durmuştu sanki. Sevdiceğimi kapatmışlardı öylece bi odaya. tedavi falan bi şeylerden bahsediyorlardı. bi ara uyanır gibi oldu. ilk anası babası gitti doğal olarak onlar konustu gözleri yaşlı çıktılar. nasıl bi şeydi lan bu. film gibiydi.
sonra beni çağırmış işte veli amca söyledi. gözlerim yaşlıydı beyler. zeynebin yanına gittim. gözleri ıslaktı. ağır ağır nefes alıyordu. sevdiceğim bi tanem lisede nasıldı amk? ne günlerimiz geçmişti lan? istanbul alanya gezileri. siz biliyorsunuz amk
siz okudunuz o kadar. el ele ne günlerimiz geçmişti. ama bu öyle değildi bu değişikti. gözleri sönmüştü sanki.
yaşıyor muydu bilinmez. derin derin nefes aldı amk. seni seviyorum mutlu ol dedi.

-sus zeynebim sus aşkım bak ağlatma beni

--mutlu ol ahmet. ben sana dedim gidicem diye bak halime

-zeynep yapma ne olur

ağlıyordum beyler. hüngür hüngür ağlıyordum amk

Sahur vakti ilham mı geliyo size aq ? Anılarınız canlanıyoda ulan ben bunu sözlüğe yazayım mı dıyosunuz? Iftardan sonra yazında rahat rahat okuyalım! Sahurda yazıyonuz rehin alıyonuz bizi. Neyse sakinim severek okuyoruz panpa devam et

kötü günler bitmişti amk. şimdi benim mutlu olma zamanımdı.
zeyneple sınıfa girdiğimizde ikimizin de yüzü gülüyordu. sınıfa beraber girmiştik. ve zehra çakmıştı direk olayı.
yunus anlayamamıştı ama anlayacaktı zamanı gelince

iki senedir benle dalga geçip duran ender ve binleri de anlayacaktı,
o karılar ney diye bağırdım babam da beni anlayacaktı.

ben babam gibi olmayacaktım beyler. hatta onun gibi bi baba olmayacaktım.
kimileri yaşayarak öğreniyordu bi şeyleri işte.

hülya hocaya gidip teşekkür ettim. onun dediği çıkmıştı işte zeynep gelmişti bana.
çıkıyor muyduk çıkma teklifi etmem gerekiyor muydu bilmiyordum ama zaten birbirimizi seviyorduk.
gerek duymuyordum böyle saçma şeylere

biraz daha gezdikten sonra atladık bi taksiye beyler. ilk önce zeynep i evine bırakacaktık.
sevdiğimi baba evine teslim ettikten sonra taksiye bindim eve doğru sürmesini istedim şoför amcamıza.
bu arada erkan oğurun zeynebim şarkısı çalıyordu. vay amk dedim. aşık olunca tüm tesadüfler seni buluyormuş meğerse

hayatım iyiydi beyler. yani her şey iyi gidiyordu çok şükür. ender bini bile canımı sıkmıyordu artık.
lafını veriyordum gibtir olup gidiyordu. ama o beni dövdürdüğü günü hiç unutamadım.
ve onun hıncını da aldım. ağır bi şekilde bedelini ödettimi

okul başlamıştı. asosyal olan ben artık saç yapıp giden hocaların gözde öğrencelerinden, ineklemeden sınıfın ileri gelenlerinden, basketçi ve zeynebin sevgilisiydim. hülya hocayla ayrı bi muhabbetimiz vardı. bizi kıskanan öğrencilerde yok değildi tabi
zeynep bile bazen kıskanıyordu.

millet geleceğime mutlu olmuştu amk. meğerse sınıfta gitmeyen bi ben varmışım.
tenefüste hülya hocanın yanına gittim.

-hocam bunu neden yaptınız? beni neden eziyorsunuz böyle?

sen benim kardeşimsin ahmet. ablalar yardım etmez mi böyle?

-hocam bana altından kalkamayacağım bi şey verdiniz. ben bunun ezikliğini çekerim. beni tanımıyorsunuz.

sende okuyup büyük adam olduktan sonra borcunu ödersin. olur mu ahmetcim?

-olur dedim amk

ama çok üzülmüştüm lan. kadın kadının dibiydi amk

endere bi kere daha koymuştum amk. ispiklememiştim hocaya akıl vermiştim sadece. bu gavatlar disiplinlik olmuşlar sonra ahahah
tek sorun zeynepti beyler. bir an önce eskisi gibi olmamız lazımdı.
hülya hocaysa kadının dibiydi amk dediğim gibi. bende ona jest olarak tenefüs aralarında çay ısmarlıyordum
bahçede içiyorduk öyle.

bu arada bu zehranın sevdiği oğlan dediğim gibi gavat çıkmıştı. aynı anda 2-3 kızı oynatıyormuş.
yunusla gel lan bu kız bizim bacımız dedik. oğlanın sınıfını bastık.

-ulan lavuk erkekliğe sığar mı senin yaptığın?

ne oldu arkadaşlar napmışım?

-ulan zehrayı niye oynatıyon sen hırbo

aslında yunus konuşuyordu. ben gülüyordum. bunun konuşmasına hastaydım amk (:

-ahmet sende bi şey desene amk

ben konuşmaya başlamıştım..

zehranın yakasını bırakıcaksın di mi güzel kardeşim?

zaten ender olaylarından bi şey diyememişti. git özür dile o kızı bi daha üzmeyeceksin konuşmayacaksın dedim

sonra özür dilemiş. iyi iyi günler böyle geçiyordu işte

beyler o gün aslında zeynebin gidişini fazla takmıyordum. yani hikayeden anladığınız kadarıyla bilirdiniz.
gerçekten çok taksaydım gider içki sigara bi şeyler yapardım ama zeyneple bi gün tekrar buluşacağımıza inanıyordum.
mesafeler olsun veya olmasın yapabilirdik amk. seven insanın yapacağı işti bu.
eğer mesafeler olursa yapamayız diyen bi çift varsa bi taraf korkuyordur beyler emin olun.

yani tamam kokusunu içime çekemeyecektim sesini çok duyamayacaktım elini tutamayacaktım ama en azından yeri belliydi amk.
keçi babası cadı anası bilmediğim bi yere zütürseydi ne tak yerdim?

zehra ve yunusla da buluşuyordum. en azında cebime para kalıyordu amk.
bu lokanta işi iyi olmuştu. milletin içinde ezilmekten utanmaktan bıkmıştım artık.

bu ne garip mutluluktu amk. ama kendimi aldatılmış hissediyordum kandırılmış hissediyordum. gittim yanına

-zeynep sen burdasın?

evet niye bu kadar şaşırdın? (:

aklı sıra benle uğraşacaktı işte

-zeynep sen gidiyodun ama?

ne oldu üzüldün mü yoksa gitmediğime? gidiyim istersen?

gel buraya gel dedim sarıldım tekrardan. bu sefer daha büyük bi gidersen dıbına koyarım gibisinden bi şey geçti içimden

-- ee noldu nasıl oldu?

-seni söyledim beni söyledim yaşadıklarımızı söyledim. babam saygı duydu

--keçiliğinden vazgeçti yani?

-öyle deme ahmet yaa

bu kızlar babalarına çok bağlıydı amk

babam 1-2 hafta eve gelmemişti beyler. sonra boşanma davası açmış bu kıza.
yazıktı lan. yani daha evlenmelerine yıl bile olmamıştı. annemin ölüm yıldönümü bile gelmemişti daha.
kız ağlıyordu bi şeyde yapamıyordum ki amk.
kız gitti evden. tek başımaydım. sonra mektuplar gelmeye başladı babamdan.
ev sana emanet. sunguru en kısa zamanda yanıma alacağım. yaşattıklarım için özür dilerim.

pişmanlık mıydı bu amk?
neyse ne. değişik duygular içindeydim beyler.
olgunlaşmıştım

bari sungur rahat büyüseydi diye düşünüyordum beyler. babamda pişmanlık belirtileri vardı sanki.
azgınlığı kendisini de masum kızıda beni de bitirmişti artık.
ev boştu. sunguru 1 ay sonrasından falan aldı. kardeşimi az görecektim ama benim yanımda olsaydı taku yerdi.

evde tek başımaydım. para kazanmam lazımdı beyler. babam para gönderirim demişti ama almazdım o parayı amk.
kimse ne oldugunu bilmiyordu. okul çıkışı bi çay bahçesinde işe başlamıştım. pazar günleri tatilim vardı
gece 12 gibi kapatıyorduk. işlek bi mekandı. nargileler falan.

zeyneple sadece okulda görüşüyorduk. çay bahçesinin sahibi beni bulaşıktan alıp sipariş alma görevini vermişti
sen karizmatiksin çok kız gelir buraya diyordu. vay amk

ders çalışamıyordum beyler. tek sorun oydu. hayır yazında ders çalışmam gerekirken çalışacaktım.
sonra beyler belki böyle şeyleri televizyonda izleriz dersiniz ama ender bini çalıştığım yere kaşarın biriyle gelmişti
beni görünce gülmeye başladı bu tüm okulda yayılırdı amk

yani bunları duymak şaşırtıyordu beyler inanın.
zeynep dediğim gibi sarı diyerek dalga geçmeyi seviyordu.
bilmiyorum şimdilerde şapşal diyen kız kaldı mı beyler?
yani bu kelime bana çok karizmatik gelmiştir. her zaman.
sevgililerin birbirlerine söyledikleri sözlerin kralıdır. babasıdır.
zeynep şapşal derdi bazen amk

dediğim gibi veli amca yemeğe davet ediyordu.
o günü uzun uzun yazacağım beyler. iftardan sonra

beyler günlüğünde okumuştum zeynebin. onun ilk ve tek sevgilisiydim biliyordum ama birde ona sormak istiyordum

--zeynep bi şey sorucam
-sor aşkım

--benden önce hiç birisi oldu mu hayatında?
-oldu çok oldu

vay amk. nasıl olurdu?

--kimler
-annem babam kardeşim arkadaşlarım hepsi hayatımdaydı

güya espri yapıyordu zalımın kızı birde gülüyordu. normal bi zibidi olsam zeynebi böyle bi espri yaptığı için ayrılırdı amk.

güldüm boşa gitmesin diye. çok komikti haha

Doğum günüm gelmişti beyler. Ben sürpriz falan istemiyordum beyler. Ama hülya hocayla zeynep yapardı emindim
Kadir piiçi anahtarımı bastırmış gizlice amk. Bundan her bi şey beklenirdi zaten
Okuldan sonra hülya hocanın arabasıyla servislerle falan bizim eve gitmişler
Bende sigara tüttüre tüttüre okul çıkışı eve gidiyordum

Babamda olur diye düşünmüşler ama evde tek yaşadığımı bilmiyorlar tabi. Vay amk
Gittim eve açtım kapıyı yunus çıktı önüme birde refleksle geçirdim beyler bu muallakye.
Korkmuştum amk. Sonra güldük falan. Mutlu etmişti göötoşlar lan

hediye falan geçmişti beyler. küçükken insan böyle şeyleri sever ama büyüdüğünde umrunda olmaz.
büyüdükçe hayallerde küçülüyormuş beyler bu arada söyleyim dedim amk.
hülya hoca sigara içme leş gibi kokuyorsun diyordu
haklılardı amk. ama napıyım sigara cidden iyi geliyordu beyler
içenler bilir.
zeynebim sarılmıştı. nice birlikte yıllara diyordu
her şey güzel gidiyordu beyler
arkadaşlarım dostlarım hocalarım. şu sınavı da atlatsaydık bi

o akşam yurda zütürdüm onu seyit arkadaşına gitmişti dudaklarına yapıştım mercimeği fırına verdik beyler gamzeli yanaklarına gibimi sürttüm amı çok güzeldi pürüssüzdü yanlışlıkla içine boşalmışım doğurdu beyler yurtta birlikte kalıyorduk bunu her gece gibtim tıpı bitiremedim 3 boğaz birden geçindiriyordum bıraktım okulu ev tuttum bi marangozhanede çalışıyorum buda böyle bi anımdır

zeynebi üzmemem lazımdı beyler. en kısa zamanda nişanı halletmemiz lazımdı amk.
doktora falan gittim yine ilaç falan verdi işte. ilaçlar yoruyordu beyler inanın bi yokuş çıkmak benim için eziyetti sanki.
kendimi geliştirmeye devam ediyordum yine. ama ünivde fazla bi çevrem yoktu. gerçi olmasına da gerek yoktu ki amk.
her neyse beyler her bi tak vardı lan bi üniv denen yerde. saçlara 10 kilo jole döküp diken, sakalları ören pçler çoktu.
anadolunun bağrından kopup gelen saygı da kusur etmeyen oturuşuyla kalkışıyla adam gibi adam olanlar da vardı tabi.
anadolu demişken yanlış anlamayın tabi. bu ülke de böyle delikanlı çok zaten

zeyneple sinemaya falan gidiyorduk beyler. sevdiceğimi mutlu etmeye çalışıyordum. hak ediyorduk.
ulan dedim. eskiden beş kuruş para yoktu cebinde. şimdiyse parayı nasıl bitirsem diye düşünüyon dedim
hakikaten beyler para önemli değil diyenler maldır amk. tamam parasız da aşk olur sevgi olur ama parasız rezil olur lan insan

hayatın zorluklarına karşı bi şekilde ayakta kalmaya başlamıştık. üniversite hayatımsa tam bi fiyaskoydu.
millet barlarda cafelerde orada burada eğleniyordu. hikayeyi okuyan liseli kardeşlerimde bunu hayal ediyordur eminim.
ama beyler ben zeyneple olmayı seviyordum amk. karı kız ortamı falan skmde değildi.
ingilizce ve fransızcam büyük ölçüde gelişmişti. hala kendimi geliştirmem gerektiğine inanıyordum amk.
bu arada üniversitenin ilk yılında daha doğrusu eğitim öğretimin ilk döneminde ankaraya bi kere gitmiştim
oda annemin mezarı için. ben yoksam kim su dökecekti orada amk? babam uğruyor muydu bilmiyordum.