hüseyin nihal atsız tarzı 10 aşk şiiri

üstad necip fazıl bu ite tarihin ayarlarını vermiştir...

Bir döneme, adını altın harflerle yazdıran kişilerin en önemlileri arasında gelir Atsız.

Bir döneme, adını altın harflerle yazdıran kişilerin en önemlileri arasında gelir Atsız.
Usta kalem Atsız’ın, okuyanı kendi dünyasına çeken büyük bir yazarlığı ve şairliği, ne yazık ki birçok çevre tarafından görmezden gelinmiş ve o yalnızca bir “siyaset adamı” olarak gösterilmeye çalışılmıştır. Oysa Atsız, hiçbir zaman siyasete girmemiş, yalnızca ömrünü adadığı Türk sevdasını kalemiyle yüceltmeye çalışmıştır.

Roman ve şiiri herkes yazabilir; fakat yazdıklarıyla milyonlarca genci harekete geçirip, bir düşünce akımı yaratarak yaşadığı döneme damgasını vurmak güç iştir. işte Atsız, bunu başarabilmiş bir şahsiyettir. Şiirlerinin çok azında aruz veznini kullanmış, geri kalanında hep milli ölçümüz olan hece ölçüsünü kullanmıştır. Ayrıca şiirleri yalnızca Türkçülüğü konu almamıştır. Sevgi ve ayrılık konulu şiirleri de vardır.

ibnülemin Mahmut Kemal inal'ın "atlıyı atından indirecek kalem sahibi" diye tanımladığı, 17'si akademik nitelikte tarih çalışması olan, 35 kitap ve pek çok şiirin sahibi Atsız, 1975 senesi Aralık ayında kalbine yenik düştü. Söz konusu olan bu içerikte Atsız'ın ön yargılarla, okunmayan, ancak okunduğu zaman insanı derin bir hülyaya sürükleyen on güzel şiirini paylaşmak istedik. Kesinlikle siyasi ve ideolojik bir amaç gütmeden, bütün güzel Türk şairlerini saygı ve muhabbetle
andığımız gibi Atsız'ı da muhabbet ve özlemle anıyoruz...

Yalnızlık

Yalnızlık
Yine akımda bugün sen varsın,
Yine derdinle hayalim hasta.
Bürüsün kalbimi derdin sarsın;
Bir ümit var bu tükenmez yasta.

Bir yaram var! Ona merhem vurman,
Bir hayaldir ki gönülden taşıyor.
Ayırırken bizi yollar ve zaman,
Sana kalbim daha çok yaklaşıyor.

Nerde bilmem o geçen günlerimiz?
Artık onlar yeniden gelmeyecek.
Nerde kırlar, uzayan yol ve deniz,
O öten kuş, o güzel pembe çiçek?

Göklerin ziyneti mes’ut kuşlar
Ötüşürlerdi yağarken yağmur.
Şimdi onlarda melul olmuşlar,
Çünkü artık ne ışık var, ne de nur.

Dinledik rüzgarı sessiz sessiz
Okuyorken bize bir gamlı kitap.
Suya çizmişti gümüşten bir iz,
Yükselirken gece dağdan mehtap.

Şimdi hülyaya gömülmüş ölüyüm;
Ne gelen var, ne giden var, ne soran.
Iztırap yaylasıyım gam çölüyüm;
Esiyor sadece gönlümde boran.

Bir hayal alemi ardında; uzak,
Sisli iklimlere sürdüm, gittim.
Varlığım burda sönüp kaybolacak…
Belki ben şimdiden öldüm… Bittim…

Atsız ata ruhun şad yerin uçmak olsun

yarın kadıköyde atsız kültür evi açılışı var
saat 14:00te
incici atsızcılar da gelsin

Varolsun!!

Lan tam ben yazacaktım ezberden bin yarım bıraktırdın. şiiri

Belki de en güzel şiiri... Ruh Adam Romanından... Geri Dönen Mektup...

Belki de en güzel şiiri... Ruh Adam Romanından... Geri Dönen Mektup...
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan, kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu..

Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse…

Ey sen ki, kul ettin beni onmaz yakışınla,
Ey sen ki, gönüller tutuşur her bakışınla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince

Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.
Gözler ki, birer parçasıdır senden ilah’ın,
Gözler ki, senin en katı zulmün ve silahın,

Vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!
Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki,yapılmış dişi kaplanla hüzünden…

Hasret sana,ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!

Hasret çekerek uğruna ölmek kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı..
Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler,
Tek bendeki volkanları söndürse denizler!

Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma “Kaabil”,
imkanı bulunsaydı, bütün ömre mukabil
Sirretmeye elden seni, bir perde olurdum.
Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum.

Mehtaplı yüzün Tanrı’yı kıskandırıyordur,
En hisli şiirden de örülmez bu güzellik.
Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur;
Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik…

söyle len it oğlu ne yaı vermiş senin üstad Nihal bey bizi tutuklayacaklar galiba dediğinde. Beni niye tutuklasınlar necip ben sizin gibi asker ve türk düşmanı mıyım demişti ne ayarı hıyarın oğlu

Mutlak Seveceksin

Mutlak Seveceksin
Göğsünde Vurup Parçalanan Kalbi Nihayet

Bir Saçları Kan Gözleri Keskin Dişi Çeldi.

Artık Bitecek Ruhunu Sarsan Bu Şeamet

Zira Saçı Kan Sevgilinin ismi Eceldi

içtin De Ecel Zehrini Sen Kendi Elinle

Hala Bu Gönül Hangi Uzak Gölgeyi Bekler

Bak Haykırıyor Boştur Ümitler Diye Dinle,

Zulmette Keder Besteleyen Gamlı Köpekler

Bir Dinle Adem Ülkesinin Ruhunu: Yer Yer

Davet Ediyor Bak Seni Binlerce Kucaklar...

Bir Sır Gibi Sevda Gibi Sessizce Gezinenler

Bir Gün Seni Otlarda Uzanmış Bulacaklar...

Kalbin Benim Olsun Diyorum Çünkü Mukadder...

Cismin Sana Yetmez Mi? Çabuk Kalbini Sök, Ver!

Yoktur Öte Alemde De Kurtulmaya Bir Yer!

Mutlak Seveceksin Beni Bundan Kaçamazsın...

Ram Ol Bana, Ruhun Yeni Bir Aleme Girsin...

Yazmış Kaderin: Aşkıma Ömrünce Esirsin!

Aklınla, Şuurunla, Hayalinle Bilirsin.

Mutlak Seveceksin Beni Bundan Kaçamazsın...

Sevda Gibi Bir Gizli Emel Ruhuna Sinmiş;

Bir Haz Ki Hayalden Bile Üstün Ve Derinmiş.

Gökten Gelerek Gönlüne Rüzgar Gibi inmiş,

Bir Sır Ki Bu,Ölsen Bile Asla Açamazsın...

Anlatması imkansız Olan Öyle Bir An Ki,

Hülyadaki Ses Varlığının Gayesi Sanki...

Bak Emrediyor: Daldığın Alemden Uyan Ki,

Mutlak Seveceksin Beni, Bundan Kaçamazsın...

Eski Bir Sonbahar

Eski Bir Sonbahar
Sonbahardı… Seninle geçiyorduk o yoldan;
Topraklardan, havadan bir hüzün taşıyordu.
Bize yaklaşıyordu.
Gönlümüzde yepyeni bir duygu yaşıyordu.
Rüzgarların değildi bu mugibi, bu hüzün;
Hatırladın değil mi? Kuşlar ağlaşıyordu…
Havada bir serinlik…
Tatlı bir hayal gibi…
Toprak nasıl meçhuldü tıpkı istikbal gibi?
O gün tabiat başka bir türlü yaşıyordu.
Kalbin acı, gözlerin yaşla dolmuştu senin;
Yapraklar gibi yere dökülüyordu senin;
O nağme mesafeyi, zaman aşıyordu.
O bir beste değildi: Kuşlar ağlaşıyordu.
En hazin şey muhakkak öksüz kalan ocaktır.
Bu ocak hüzünlerle dolup boşalacaktır.
Eski bir sonbaharı, küçük kuşları anmak
Belki veda etmektir sana birkaç satırla…
Yine bir sonbaharda ordan yalnız geçersen
Beraber geçtiğimiz serin günü hatırla!..

O Gece

O Gece
O gece ne kadar güzeldi mehtap
Gönülden fışkıran nağmeler gibi.
Ruhumu yıkayan bir seldi mehtap
En tatlı ilk ve son buseler gibi.

O gece o müthiş deniz durgundu,
Ömründe susmayan rüzgar yorgundu,
En kara gönüller aya vurgundu
Leyla’yı içinde bulan er gibi.

O gece zevkini duydum hayatın,
Sırrını anladım mükevvenatın.
Gönlümde yıkılan bir kainatın
Sesini işittim giryeler gibi.

O gece hayatım sanki masaldı,
Şuurum o anın içinde kaldı,
Kalbime ışıktan bir füsun doldu
insanı çıldırtan handeler gibi.

O gece felekten bir gece çaldım,
Ömrümde son defa bahtiyar oldum;
Ölürken yaşadım, yaşarken öldüm
Ve, sustum, sükutu besteler gibi.

O gece ne kadar güzeldi mehtap,
Sandım ki ruhumda yükseldi mehtap,
Gönlümü yıkayan bir seldi mehtap,
Rüyada çalınmış buseler gibi.

O gece gönlüm de aya vuruldu;
içimde küllenen ateş dirildi.
Dünyada ne varsa yere serildi,
“O” kaldı... Kalbimi seyreder gibi.

O gece sevgim coşkun ırmaktı,
Kalbimden taşarak o kalbe aktı;
...

Gözlerime en keskin bakışla baktı:
”Ben de seni Atsız, ben de ... ” der gibi...

______$$$$$$_________________________$$$___
_____$$$___$$_______________________$$$$$__
____$$$_____$$__$$___________________$$$___
____$$$_________$$_________________________
____$$$_____$$_____________________________
_____$$$___$$___________________$$_________
______$$$$$$____________________$$$________
_______________________________$$$$$_______
________________________________$$$$$______
_______________________________$$$$$$______
______________________________$$$$$$$______
_____________________________$$$$$$$$______
____________________________$$$$$$$$$$_____
___________________________$$$$$$$$$$$_____
_______________________ $$$$$$$$$$$$$$_____
____________________ $$$$$$$$$$$$$$$$______
__________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$________
___________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_________
_________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__________
_______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___________
______$$$$_$$$$$$$$$$$$$$__$$$$$___________
_____$$$$__$$$$$$$$$$$$$___$$$$$___________
____$$$___$$$____$$________$$_$$___________
_____$___$$$______$$_______$$_$$___________
________$$$________$$__$$$$$$_$$$$$________
_______$$$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$______
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____

milliyetçi türkiye

Bu gün yollanıyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kişi bile gelmeyecektir bize.
Bir kemiğin ardında saatlerce yol giden
itler bile gülecek kimsesizliğimize

reserved

Özleyiş

Özleyiş
Özledim… Yanıklık canıma değdi…
Özledim, yıllarca daha özlerim.
Hasret türkü olsa, ben onu çalsam,
Kırılıp giderdi nice sazlarım…
Yatın ümitlerim, uykuya yatın!
Bitin hasretlerim, tükenip bitin!
Ayrılık ateşi çetinmiş, çetin;
Onunla dikleşir bütün düzlerim.
Yanımda sanrım, bakarım düştür;
Güldüm zannederken gözlerim yaştır.
Umduğum ne varsa hepside boştur;
Yinede bekliyor onu gözlerim.
Sazlar var: Durmadan gurbeti çalar;
Hayal var: Gözümü, gönlümü çeler.
içimde bir bülbül şakıyıp çiler:
Özledim, yıllarca daha özlerim…

Ayrılık

Ayrılık
Sevdiğim, kemençede titretiyorken yayı,
Bülbül sustu, unuttu o eski ağlamayı.
Öyle sandım ki gökte kızıllık sardı ayı,
Sevdiğim, kemençede inletiyorken yayı…

Ağaçların dalları saygılarla eğildi,
içimden çarpıntıyı, gözümden yaşı sildi,
Böceklerin sesleri birdenbire kesildi,
Sevdiğim, kemençede söyletiyorken yayı…
Ayın on dördü gökte yavaşça yükselince,
Bir bağlama başladı önceden ince ince …

Birdenbire gürleşip kemençeye karıştı,
Biri coşkun bir öfke, biri bir yalvarıştı.
Birini inletirken bir kadının elleri,
Birinde bir erkeğin kırılmış emelleri…
Sonra kemençe sustu… Yalnız kaldı bağlama,
Çalkalanarak diyor ki: “Boşunadır, ağlama!”
Kemençen, bağlamam ve … Gönüllerimiz kırıktır;
Her tatlı sevişmenin sonu bir ayrılıktır…

Gök onun kadar derin , o gök kadar berraktı,
Biraz sonra nazik ay bizi yalnız bıraktı…
Bu ayrılık çağının hicranını bir düşün,
Beni hala yakıyor tadı en son öpüşün!?..

Hazin hıçkırıkları bırakılmış bir kızın,
Hatırlattı bütün o eski ayrılıkları.
Söndürür neşesini gönlümüzdeki hızın,
Bırakılmış bir kızın hazin hıçkırıkları…

Vaktiyle Bir Atsız Varmış!!

Mekanı uçmağ olsun atsız atamın

Karanlık

Karanlık
Son ışık söneli nice zamandır;
Rüyalar! Yeniden önüme düşün!
Yardan ayrı geçen uzun yıllarda
Hülyası bulunmaz bir anlık düşün.

Yayını kalbime Ayzıt asalı
Başka bir eldenim, katı yasalı.
Burda koskoca bir gönül masalı
Kaybolur içinde bir damla yaşın.

Aşkı için verince bu kadar emek
Varlıktan sıyrılıp ruh olmak gerek.
Ey zaman, ey dünya! Geri gelmemek
Üzere sizler de benimle koşun!..