iki kadın arasında kalmış bir adamın hikayesi

ona destek olacağıma dair söz verdim, benden bi söz daha istedi buluştuğumuzdan büşraya bahsetme diye ben tamam dedim saf bi şekilde her neyse. berna bana olur olmadık zamanlarda mesaj atmaya başladı: "napıyorsun", "desteğine ihtiyacım var" gibi büşranın yanında olduğum zamanlarda bi garip oluyordum sanki onu aldatıyormuş gibi bi his bu evet büşrayla hayatımın aşkını yaşıyordum annesi beni tanımak istiyormuş büşranın kızımı bu kadar mutlu eden çocuğu tanımak isterim demiş gururlandım ama berna içimi kemiren bi fareydi. samimi, güzel ve cezbedici bi fare...

berna yine buluşmak istedi fakat bu sefer reddettim, işim var dedim bunu büşraya yapamazdım çok ısrar etti ama karşı koyabildim. gece 2 gibi büşra uyumuştu berna aradı beni, konuştuk nasılsın atlatabildin mi falan hesabı bana aynen şu cümleyi kurdu:"büşra çok şanslı bir kız senin gibi bi sevgilisi olduğu için" dedi o an bi tarafım bu kız senden delicesine hoşlanıyor diğer yanım benim onu terkeden çocuk gibi bin olmadığım için bunu dediğini söylüyordu acaba hangisi haklıydı içime kurt düştü bi kere büşrayla berna samimi arkadaşlardı...

büşrayla sabah erkenden buluştuk biraz yüzü asıktı neyin var aşkım dedim hiç dedi lan acaba! berna bi salaklık mı yaptı dedim beni mi konuştu acaba diye düşündüm. kimle ilgili dedim noldu dedim. bernayla ilgili dedi o an beynimden aşağı kaynar su döküldü nolmuş bernaya dedim aramız son zamanlarda bozuk dedi, bana karşı çok soğuk bilmeden bi şey mi yaptım acaba ona dedi. o an anladım bernanın benden hoşlandığını hatta sırf bu yüzden büşrayı soğutmuş kendinden ne yapmam gerekiyordu berna her erkeğin çok kolay kapılacağı bi kız büşraysa ölümüne ciddi düşündüğüm kızdı siz hangisini seçerdiniz beyler ?

berna durmadan arıyordu artık çekinmiyordu, yok arkadaşımın erkek arkadaşı falan demeden mesaj atıyordu arıyordu hatta bazen sınırı ileri zütürüp seni çok özledim bile demişti. artık bu sorunu çözmeliydim bernayla yüz yüze konuşup büşra'ya aşık olduğumu ona karşı ilgimin olmadığını anlatacaktım bi cafede sözleştik, o gün büşrayı ektiğim için ayrı pişmandım fakat bu sorunu halletmezsem ilişkim çok büyük bi tehlike altına girebilirdi büşrayı kaybetmeye dayanamazdım..

ses verin olm arada

bernayla sözleştik arabayla gidecektim evinden alacaktım oradan bi cafeye geçecektik, gittim evinin önüne kadar geldi yanıma ben biraz hastayım bize çıkalım mı dedi öyle bi şey söyledi ki yok şuraya gidelim diyemedim tamam dedim arabayı parkettim çıktık bernalara evine girdim etrafa bakınıyordum kusura bakma emri vaki gibi oldu ama dedi sorun yok dedim. ama korkuyordum büşraya ihanet etmekten mal gibi bi hata yapmaktan korkuyordum. berna yanıma geldi latte yapmış bilen bilir. bi yandan onu içerken bi yandan konuşuyorduk girdim konuya berna senin benimle ilgili sorunun ne dedim bana benim bi sorunum yok ama sana olan ilgimi farketmişsindir heralde dedi. evet fakat karşılıksız bi ilgi dedim bi an duraksadı ben karşılıksız sürdürmeye razıyım dedi şok oldum öylece kalakaldım...

yok bunu yapamam berna dedim ve birden dudaklarıma yapıştı. kendimi çekmeye çalıştım ama olmadı, karşı koyamıyordum o güzelliğe o cerbezeli çekiciliğe nasıl karşı koyabilirdim elimdeki latteyi sehpaya bıraktım ve kendimi kaptırdım her şeyi unutturdu bana evet korkulan oldu bernayla yattık sersem gibiydim kendimi gerizekalı gibi hissediyordum. berna tam evden çıkarken elimden tuttu gözlerimin içine bakıp unutma ben karşılıksız duyguya razıyım dedim rahatsız olmana gerek yok dedi ihanet ettim büşraya, kahretsin ilklerimi yaşadığım benden başka bi şey düşünmeyen kıza ihanet ettim üstelik en yakın arkadaşıyla çocukluk arkadaşıyla kendimi bi aşağılık gibi hissediyordum...

eve giderken 2 70 lik aldım her ihtimale. büşrayı aradım hayatım ben biraz hastayım dedim uzancam hemen geliyim dedi yok gerek yok biraz üşütmüşüm uyuyacağım merak etme dedim içim bi daha yandı telefonu kapadım ve koydum rakıyı içiyordum o anlar gözümün önündeydi nasıl ihanet edebilirdim iki dakikalık zevk uğruna siz siz olun sakın yapmayın vicdani ağırlığı çok beyler adamı gibip atıyor bu ihanet olayının. ihanet etmeside ihanete uğraması da

her geçen gün biraz daha etkisi azalıyordu bu olayın büşranın yüzüne bakamıyordum defalarca sordu neyin var neyin var diye hep bi bahane buldum ama bu olay aramızdaki ilk uçurumu doğurdu, gittikçe derinleşecekti bu uçurum. onu kaybetmek istemiyordum büşraya olan mı yoksa bernaya olan sorumluluğum mu daha fazlaydı karar veremiyordum...

ve doğum günüm geldi çattı arkadaşlar bağdat caddesinde orta halli bi barda parti ayarlamış benim için. tabi büşra organizasyonda delicesine uğraşmış. üniden arkadaşlar bi kaç tane liseden bin geldi etrafa sahte sahte gülücükler attım ama içim kan ağlıyordu büşra bana her deniz mavisi gözleriyle baktığında içim eriyordu. iyi ki doğmuşsun, sen benim için doğmuşsun demişti ama ben ona ihanet etsem de çok seviyordum fakat bi gariplik vardı her gün mesaj atan arayan berna, doğum günüme gelmemişti üstelik büşra her ne kadar araları soğuk olsada davet etmişti. aylardan mayıs falandı arkadaşların şiledeki yazlığına gittik o gece büşrayla öpüştük, seviştik sadece ön sevişme ilerisi olmadı bunu ona yapamazdım. ama deli gibi seviyordum hala. beraber uyuduk büşra sabah beni kahvaltıya çağırdı telefonuma mesaj gelmiş ışığı yanıyordu okudum berna doğum günü mesajı atmıştı "iyi ki doğdun seni çok seviyorum, gelmedim çünkü sana başkasının dokunduğunu görmek bile istemiyorum" yazmıştı... işler iyice sarpa sarıyordu.

büşra yüzümün düştüğünü görünce ne oldu diye sordu hiç bi şey yok dedim ne saklıyosun benden dedi ciddiyim bi şey saklamıyorum dedim. göster o zaman mesajı dedi ben kalakaldım ilk defa böyle bi şey söylemişti büşra yaklaşık 1 yıl oldu ama ilk defa böyle bi kıskançlığını görmüştüm. gösterecek misin dedi hayır bana nasıl güvenmezsin önemsiz bi şey dedim üstünü başını toparlayıp gitti dedim ya uçurum derinleşiyordu işte bunlar somut adımlarıydı...

bernayı aradım ortaköyde sahilde buluşalım dedim. artık bernayı bırakacaktım kararım kesindi ben büşrayla devam etmek istiyordum. bernayla buluştuk onu görünce bi sakinleştim kafamda kurduğum tüm cümleler birden silindi kendimi programlamıştım adeta ama sıkıca sarıldı bana benim ellerim boşta kaldı tabi aldırmadı geçtik sahildeki cafeye birer çay söyledik bana bakıyordu anlamlı anlamlı bakıyordu seviyordu biliyordum ellerinden tuttum berna ben aramızdaki bu anlamsız ilişkiyi sonlandırmak istiyorum dedim neden dedi ben ağlayacağını düşünürken o daha da güçlenmişti. büşraya bunu yapamam dedim peki bana yapabilir misin dedi afalladım hiç beklemediğim bi soruydu. ben seni onunla birlikteyken kabul ederken beni böyle bin gibi ortada bırakıp gitmeyi bana layık görüyor musun dedim 10 dk öyle mal gibi denize baktım çayı elime aldım buz gibiydi.

bi daha baktım o koyu kahverengi gözlerine, içimden bi ses karşı koyamadığın kadar varmış dedi biliyordum çok çekiciydi çok güzeldi ama yapamazdım işte bana ilklerimi yaşatan büşrayı böylesine aptal yerine koyamazdım. amacım bernayı hayatımdan çıkartmak ve bi süre sonra büşraya anlatmaktı ama berna beni ters köşeye yatırdı o beni her halimle kabul ediyordu bi erkek için gururunu ayaklar altına alan kadın ne denli aşık olabilirdi ? bi cevabını bulamıyordum bu sorunun ama bence çok aşıktı hem de çok...

hırçınlığım gitmişti, sakinleşmiştim öyle derin derin yürüyordum sahilde ayrıldık bernayla büşra aradı "benim aşkım napıyormuş" dediği an yine içimde fırtınalar koptu. sabah için özür dilerim dedi asıl özür dilemesi ayaklarına kapanması gereken benken o benden özür diliyordu çok büyük bi ikilemdeydim kurtulmayı istiyordum ve ansızın bana seni annemle tanıştırmak istiyorum bize bi yarım saat uğrasana dedi hayatımın kararı bence buydu işler ciddileşecekti ve bernayı çıkartmak gittikçe zorlaşıyordu...

büşraya uğradım annesinin yanında baya kasıldım zaten suçluluk duygusu en beteri.. efendim demekten dilim damağım kurumuştu ama annesinde olumlu bi izlenim bıraktım büşra kapıdan çıktıktan 5 dk sonra mesaj attı annem "sana layık birini bulmuşsun" dedi diyince uzun zamandan beri böyle sevinç yaşamamıştım. bernayı aradım ve ondan süre istedim aslında kararım belliydi büşrayla işler ciddileşmişti ama bernayı aklımdan atmak çok zordu, fedakarlık mı yaptığı yoksa hainlik mi bilmiyordum hava almam gerekiyordu...

artık 2.sınıfın yarısındaydık büşrayla tanışalı 1,5 yıl olmuştu zaman çok çabuk geçiyordu ayrı eve çıktım tabi tek başıma artık aile ile olmuyordu zaten bizimkiler emekli oldu evde durdukları yoktu pek ama istemiyordum işte biraz kendi dalgama bakmak istiyordum. büşra bize geliyordu her sabah kahvaltı hazırlıyordu, hele kulağına çiçek koyduğundaki o an aklıma geldikçe ağlarım. günden güne ağır gelmeye başlıyordu her şey bernayla görüşüyordum eve hiç çağırmadım ama istiyordu işte tekrar tenimi istiyordu...

büşraya itiraf etmeliyim diye düşündüm bunu ondan saklayamazdım. bernayı hayatımdan kovsam büşrayla aynı şekilde devam etsek her gün ömrümden 10 sene gidecekti. birlikte olmadık büşrayla dokunmadım ona masumiyetini bozmadım. başka biri olsa belki... belki devam etmek isterdim hiç bi şey olmamış gibi ama büşra haketmiyodu lan bi insanın 1,5 yılda hiç mi sevgisinde azalma olmaz hiç mi değişmez o bakışlar hiç mi bi kere ödün vermez deniz maviliğinden. gözlerinde kayboluyordum derin mavi gözlerinde kendi ölümümü seyrediyordum bir zamanlar mutluluğun tek kaynağı olan o gözlerde...

ve kararımı vermiştim sonuç ne olursa olsun söyleyecektim bi şerefsizlik yaptım bunun bedelini ödemeliydim. büşrayı ilk buluştuğumuz moda'daki kahvaltı salonuna çağırdım burasının bizim için olan değerini biliyorsun di mi dedim güldü nasıl unuturum dedi. büşra dedim efendim aşkım dedi iri mavi gözlerini açıp öylece bakakaldım berna var ya dedim sesim titreyerek. yutkunuyordum seni onunla aldattım dedim. ilk şaşırarak ne. dedi sonra sustu yemin ediyorum 10 dk susmuştur ben bataklıktaydım daha fazla konuşup derine batmak istemedim gerçi en dipteydim nereye batabilirdim...

sustu sustu. baktı gözlerimin içine ne zamandır dedi 6 aydır dedim. bakışlarını masaya doğru çevirdi emimdim beyninden aşağı kaynar sular dökülüyordu travma geçiriyordu ama durgunlaştı öyle hüngür hüngür ağlamasını beklerken öylesine duraksadı. bi şey söylemeyecek misin dedim. daha ne söyleyeyim ki dedi. hayatımda en çok seni sevdim bunu biliyosun dedi sesi titriyordu hafifden gözleri doldu ama sadece şu an düşündüğüm şey hiç bi şeye değmezmişsin dedi bu söz hala aklımda mıh gibidir o ses tonuyla söylediği cümle ara sıra aklıma gelir mal gibi kalırım. kalktı masadan şok bi şekilde kolundan tutmaya çalıştım vurdu bana o küçük elleriyle itelemeye çalıştı beni tuttum ben kendim giderim dedi çok ağırdı lan valla çok ağırdı allah belamı vermesin benim büşrayı bu son görüşüm değildi tabi...

küfürlü, lanetli çok mesaj aldım mesajlar gittikçe azaldı. beni her türlü şerefsizliğimle kabul eden berna'yla devam etmeye çalıştım onu her görüşümde büşra geliyordu aklıma kaç kere girdi rüyalarıma lanetler okudu bana ağlarken gördüm, seni seviyorum dediği anları hiç unutmam fotoğraflarını, maillerini hala saklarım kimseyi sevemeyecektim ki bi daha öyle hem de hiç kimseyi. berna bana çok destek oluyordu hatta büşrayla ayrıldığımız gün içmeye gittim düşüp bayılacağımı anladığım an eve döndüm taksiyle. berna geldi o gece bende kaldı sabaha kadar başımda bekledi yanımda uyudu. biliyordum beni çok seviyordu ama onu her gördüğümde aklıma o deniz mavisi gözler geliyordu lan.. bana verdiği zarar desteğinden daha fazlaydı...