Beyler çok uzun zaman incide vakit geçirdim biliyorum incinin eski samimeti çok yok ama yine dertleşmeye ihtiyacım var o yüzden yazmak istedim.

Beyler kendime verdiğim hiçbir sözü tutamadım, üniversite okumak için çok kasvetli bir şehire geldim insanları beş para etmez , havası aşırı kötü. Sınıfta iyi kötü arkadaş olduğum bir iki kişi var sayılır. Hem okuyor hem çalışıyorum iş yerinden de ayrılıcam yakında çok iyi yapamıyorum işi laf etmeye başladılar. Gerçekten kimse bana inanmıyor, arayıp halimi hatrımı soran kimsede yok beyler. hayallerim var ama motivasyonum yok be yaşayacağım da ne olacak sanki diyorum, vazgeçmiş gibiyim bu saatten sonra kazansam ne olacak ki diyorum içimden. Maddi, manevi doğru düzgün bir ilerleme kaydedemedim okuduğum bölümün mesleğini yapmam biraz zor. Ne yapacağım bilmiyorum sanırsam benim için bir gelecek yok ama intihar edipte gidemiyorum arkamdan üzülücek bir kaç insan var çünkü. Ne öbür dünyaya gidebiliyorum (tabii varsa) ne de bu dünyada kalabiliyorum.

allaha yönel.

şimdi gidiyosun alkolik oluyorsun hoop

Panpa bence maneviyat kasman lazım şaka Maka harbiden huzur veriyor, hiçbir şey senin hayatına mal olacak kadar önemli değil. Hayat inişli çıkışlı nereden ne geleceği belli olmuyor sabret.Bir kaç sene sonra bu söylediklerin sana saçma gelebilir.

panpa uğraşacak bir şeyler bulursan düzeliyor. salak saçma da olsa uğraş ne bileyim evi temizle, çöpleri çıkar. Hatta değişiklik olsun diye bir gün şekil olmayı dene. Saçını artist kestir, façanı düzelt. Havalar da düzeliyor git sakin bir yerde otur çay iç. (Artık nasıl yerlerden hoşlanıyorsan)

Birde ek olarak bir sıkıntıda şu; insanların ikiyüzlülüğünü dünyanın adaletsizliğini daha çok fark ettikçe ve sevgi denen şeyin neredeyse hiç var olmadığını anladıkça daha çok ait hissedememe, yabancılık hissi doğuyor işin kötü yanı dünyanın ne olmasını istiyorsam önce ben örnek olayım diyorum ama bende sevemiyorum.

Saçmalama amk

oglum zaten ölcen niye kendın yapıyosun zamanı gelınce ıstemesende ölcen lan mal

Şimdi panpa klagib gevşek arkadaş yorumu yapıcam ama hakikaten değmez bende yaşamıştım zamanında bu durumları.
Şöyle düşün; eğer intihar edersen sana inanmayanlar durup dururken inanmaya mı başlayacaklar? En fazla arkandan bir kaç gün ağlanacak, o insanlar sadece bir kaç gün vicdan azabı çekip yaşantılarına devam edecekler. Olan annen ve babana olacak ama onlar da en fazla bir yıl sonra normal yaşantılarına geri dönecekler.
Şimdi gibtir et intiharı falan. Yaşantına geri dönüp o huur evlatlarının yarattığı sorunları çözmelisin.

40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun. demiş ismet özel bak anladığım kadarıyla bir hayalin var ve sana inanmayan insanları suçlamak(ismet özele göre intihar suçlamadır) saçma çünkü muhtemelen onların bir hayali yok onların seni anlayamazlar neden bu kadar çalıştığını fark edemezler. şimdi bir yol ayrımı var ya intihar edersin ve kimse mesajı anlamaz biraz üzülürler ve yeryüzündeki diğer vazgeçenler gibi unutulursun. yada insanlara bunca emeği neden verdiğini kendine anlatıp yola devam edersin.

Benimde yok motivasyonum, insanların anasını giberek kazanıyorum, dışarı çık ve kötülük yap, kaybettiğin herşeyi geri kazanabilirsin belki, yıkık

la gibtirgit çay demle bir kendine gel

adam oldun ve anlamadılarsa bin ol ve gibini tattır onlara dostum

Panpacım pmden bana numaranı at perşembe günü paket yeniliyorum hergün düzenli arıyım seni dertleşiriz .d

bende senin gibyim hiç sevgilim olmadı arkadaşlarım hiç aramaz arasada işi düşünce ben alıştım ve artık ümidi kestim kabullendim

Erol tangutu izle yutuptan kardeşim

her şeyden önce yaşama arzunun azalma sebeplerini sayarken, çevrendeki insanlara bu kadar çok yer vermen dikkatimi çekti. insan yaşama arzusunu çeşitli temellere dayandırılabilir ama bu diğer insanlar üzerine olmamalıdır.
anne baban dışında seni koşulsuz şartsız koruyup kollayacak birisi yok. çevrendeki insanlardan beklentini düşük tut bu yüzden.
insanlar bilinçli olduklarından kendilerini özel olarak gören tek canlı türü, bu yüzden hep varlıklarına bir anlam aramışlar. din, tarih boyunca bu boşluğu dolduran en büyük yapı olmuş.
dindar insanlar için bu temellendirme kolay ve sağlamdır. hayatlarının sonuna kadar yaşamak için sebeplere sahiptirler. ama inanmayanlar için bu hep bir problem olmuş, sayısız filozof kafa yormuş. ama elle tutulur kesin bir cevap yok ortada onlara göre.
benim fikrim şu; dünyada sadece nesillerini devam ettirme arzusunda olan canli türleri hayatta kalmış ve günümüzdeki tüm canlıların ortak hedefinin bu olması da bu sebepten. yani amacı bu olmayanlar zaten tükenip gitmişler. biz de bu grubun bir parçasıyız işte. tek farkımız bir organımızın diğer tüm canlılardan üstün olması ve bu soruyu sorabilecek kapasitede olmak. biz de türümüzü devam ettirmeye programlıyız karşı cinse duyduğumuz arzunun kaynağı bu, annemiz bize şefkat gösteriyor ve koruyor çünkü neslin devamı için bu gerekli.
yani dindar olmayan birisi için yaşamanın amacı sadece nesil devamından ibaret ve üzüntüler-sıkıntılar bunu etkilemediği için tamamen anlamsız şeyler.
başka bir pencereden bakarsak bir organizmanın kontrolü bize verilmiş ve ne yapmak istiyorsak onu yapabiliyoruz. bence bu büyük bir nimet ve sadece bu nimeti kullanabilmek için bile yaşamaya değer.

Öteki taraf var... kardeş Allahtan uzaksın belli,ben dinci değilim ama, önce Allaha yaklaş... ve şunu bil ki intihar edersen ,Cehennemde sonsuz zaman zarfında yanacaksın... brak yaşa şu hayatı, mutlu olacağın bir zaman illâki olacaktır... Bir değerin,bir hobin,bir duygun olmalı bu hayatta,bir şey için,bir amaç için yaşamalısın, milliyetçilikle başlamalısın,ben çok mutluyum... bir amacım, hedefim,planım var... kendine iyi bak
Bir dost...

sağolun beyler çok değerli entryler geldi, hepsini kendim için düşünüyorum, değerlendiriyorum.

Geber pnp görüşürüz