intihar

(bkz: insanın kendi kendini feshetmesi)

Son bir yılım seni sayıklamakla geçti

Çıkmıyor kafamdan huur evladı

Çaresizliğin tek çaresi. Yazık bana. Yazık bu hayatıma. Yazık her şeye.

Temmuz ayında yapacağımdır

Ölümsüz değilsiniz oğlum

Benden 30 yıl fazla yaşasan ne yaşamasan ne

intihar eder miyim yüksek ihtimal daha doğrusu umutlara bağlı yaşıyorum işte son birkaç umut var olmazsa bakacağız duruma göre

Fakat buna çok anlam yüklenmesini doğru bulmuyorum herkes ölüyor sonucunda bu kadar ciddiye alınacak bir şey değil bazen insan geleceğinde bir umut görmez yeter der belli yani ne olacağı ilerisi yaşasam ne yaşamasam ne der.

Kendini sonunu kendin getirmektir.

Çözümdür yapan adama minnet duyarim ben hep erteliyorum
Her turlu olcez
Elden ayaktan duscez
O kazik o gote girecek
Gecmis olsun herkese

Çözüm değil S

az kaldı az. belki bugün değil, yarın değil ama elbet bir gün. kaderimin bu olduğunu biliyorum

Az kaldı…

gelecekten umut yok yaş 30a yaklaşıyor bi 10 yıl içinde gerçekleştireceğim eylem . bir mucize olmazsa tabi

galiba son durağım. çocukluktan beri sosyal anksiyeteliyim ve artık mücadele edemiyorum. belki de bu tıpkı kanser gibi iradeyle yenilebilecek bir şey değildir, sorunum pgibolojik değil fizikseldir, belki de benim beynimde bir şeyler farklıdır bir çeşit tümör falan vardır bilemiyorum. her halükarda bunu kaderim olarak kabullendim ve bu kaderi daha fazla uzatmak istemiyorum. her dakika beynimi yiyip bitiren kaygılarla yaşamaktansa kendimi tatlı bir ölümün kollarına bırakmak çok daha cazip geliyor. bunları yazarken düşündüğünüz gibi üzgün, kederli vs değilim aksine uzun zamandır hiç olmadığım kadar mutlu ve huzurluyum. yaşamdan nasıl nefret ettiysem ölüm bana hiçbir zaman korkutucu gelmedi aksine her zaman sığınabileceğim sessiz bir limandı benim için ve sanırım yol alma vakti geldi.

sana gelemiyorum ama düşünmeden de yapamıyorum..

bir gün yaklaşıyor

her sabah bu düşünceyle uyanıyorum.

bir gün intihar edeceğime emin gibiyim artık

intihar etmek geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır demiş, Özel bu cümleleri söylerken ardından şunları da ekliyor; \"40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40
yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye
değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre
intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu
mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını
düşününce de intihar etmiyorsun.
•
Ergenlik çağlarımda daha fazla düşünürdüm ölümü.
Kişiliğim gereği depresif bir insanım, bu benim tercihim.
o tuhaf lise yıllarımın bana getirisidir belki tüm bunlar, ben iyi bir çocukluk geçirmedim. maddi yönden değil hayır!
ailemin durumu orta halliydi sağ olsunlar çok ta değer verdiklerini düşünüyorum. yani anlayacağınız aile sevgisi içerisinde büyüdüm ben kimilerinin tabiri ile el bebek gül bebek büyüdüm.
Lise yıllarımda felsefeye ilgim arttı özellikle varoluş felsefesi üzerine çok düşünüyorum.
ölümü biraz islam ile yoğurmaya başladım olmadı, mayasını fazla kaçırdım belki.
agnostik oldum, tabi aile baskısı var ve agnostik olduğumu söyleyemiyorum, içten içe inanmamaya başladım.
mezarlıklarda taşlar karşısına oturur sıkça dalar gider düşünürdüm, belki bir saat bilemedin iki ya da üç saat heykel gibi dururdum, düşünürdüm.
düşünürken de anlamlandıramıyordum hayatı, çok basit gibi görünen aslında işin içerisinden çıkılamayan bir soruya nasıl cevap verebilirdim?
-Ben neden yaşıyorum?...
Hala net bir cevap bulamadım ama belirsizliğin verdiği heyecan için bile hayatta kalmaya değer o yüzden insan hayatını idealleri uğruna yaşamalı.
en azından bir şey yapıp gitmeli buradan, sonunda bir hiç olsan bile.

Her gün biraz daha yaklaştığımı hissetiğim olay. Bir gün olacak ama ne zaman... Hiçbir şeye gücüm kalmadı artık. Ben bittim ulan neden anlamıyorsunuz neden ? giberim dünyanızı da tıp fakültenizi de bugün hangi dersleri çalıştınıda yeter dıbına koyayım bıktırdınız. Korkuyorum bir gün bu baskıcı babamı öldüreceğimden korkuyorum. Damla taştı taşacak...