isterseniz dinlemeyin dalga geçin ama anlatıcam

şaşırdı baya hafif bir tebessüm etti ben dedim dur "sakınn ama sakınn daha bulmam imkansız bu cesareti" çıkardım çantamdan yazdığım şeyleri verdim bu kıza dedim "bunlarda bu sürede sana yazdıklarım işte" daha çok şaşırdı "sen ciddimisn ya,sana şimdi ne desem bilemedim dedi" dedi. osırada dünyanın en büyük mallığını yaptım sanırım dedimki " birşey söylemene gerek yok aslında oku yeter " dedim "tamam" dedi ve yine gülümsedi offffffff bu kız hep böyle gülmek zorunda mı ?? o günden sonra herşey çok değişti...

sonra başka birini denedim bu iki kızda mahalledendi. bu ikinciside güzeldi aslında ama yine olmuyordu. zaten sonra araya türlü türlü olaylar girdi ve gerçekten onlara aşık olmadığımı anladım. vay abicim ne sihirli birşeymiş bu aşk olmuyor başka türlü olmuyor.

bana ilk verdiği cevap " konuşacağın şey şimdimi aklına geldi ? " oldu ne ses tonuyla konuştuysam artık ?? önce afalladım "evet" dedim sonra beynim çalıştı "yok yaaa" dedim "bir kaç senedir zaten aklımda" neyse ben anlatıyorum dedim ama önce birşeyi anlamam gerekiyor dedim (buralarda çakallık yapıyorum, birazda kurgu) kolumu tut dedim ,tuttu.. o an hissettiklerimi anlatmam mümkün değil hiç girmiyorum yani demek istediğim burda am peşine koşucağınıza aşık olmayıda deneyin.. neyse sonra bunun gözlerine baktım ve "tamam" dedim bu gerçekten aşkmış...

kaçırdıktan sonra bi güzel soyup gibtim sonra çöp tenekesine atıp kaçtım. ilk defa bi kızı gibtiğim için çok heycanlıydım sanırım bu yüzden dünyalar güzeli venüsümün burnunu kırdım o derece hırçındım. her sokuştan sonra adımı söyle fahişe adımı söyle diye haykırdım. ondan sonra sözlüğe girdim baktım başlık açmışlar sanırım ilk gibtiğiniz kızın adı gibibişeydi tam hatırlamıyorum ama girdiğim entry hiç aklımdan çıkmıyor: ceren idi ...

ayrıldılar fakat ben bir türlü cesaretimi toplayıp gidip konuşamadım. aslında ben korkak bir adam filan değilim yani en azından kızlar konusunda değilim gidip konuşurum ne hissediyorsam gidip söylerim aslında ama yapamıyordum neden olmuyordu acaba nedennnn ?? aslında bir kaç kere denedim konuşmayı ama ne zaman yanına 1 metre yaklaşsam hiç bir şey duyamıyordum çok ciddiyim kalbim öyle bir ses çıkarıyordu ki beşiktaş taraftar grubu bu sesi görse amigolarını kovar beni alırlardı ve tek başıma rekorlar kırardım. yani o derece bir ses çıkarıyordu. oysa duymamakta deli gibi ısrar ediyordu ki gerçi konuşsam ne diyecektimki hala bir kere bile bakmamıştı bana...

okudum hepsini, panpam acılara son vermenin yolu kabullenmeden geçer. aklında acaba olabilirmiyiz acaba ilerde bana evet dermi, elimden geleni yapim belki ilerde fikri değişir.. gibi düşünceler varsa,ki var.bu şekilde unutamazsın. aynı bu şekilde geçer hayatın. sana 2niz hakkında düşündüğümü söyliyim.

1-o kız seninle hiçbi zaman çıkmıcak.

2-o kız senin verdiğin kadar değeri hakedicek bi kız falanda değil

3-çıkmıcaksınızda hani varsayıyorum eğer bi ilişkiye başlasanız, ezdirdiğin gururun, kaldırdığın zütünün karşısında peş para etmez. baştan verdiğin ipler seni ilişki boyunca giber. gider onla bunla gezer tozar, aldatırda. nası olsa senin onu bırakamıyacağını bilir. iyi bir ilişki için ona seni kaybedebileceği hissini aşılamalısın.ve ona muhtaç olmadığın: sense bunlardan eser bırakmamışsın tabi hata etmişin demiyorum, olur,banada oldu. ama bunların hepsini bi ders bi tecrübe al. bundan soraki hayatın için kararlarında eylemlerinde aklına gelicek anılar.ve seni doğruya yönlendiricek şeyler.

4- ve sonuncusu: kızın senle olmıcağına inan.ve hayatını devam ettir artık. hayat mutlu olmak için var, üzgün yaşanmıcak kadar kısa. ve hayat güzeldir panpa...

döndüm silgi istedim verirkende bir espri yaptım çok güldü çooookk güzel güldü (ne espri yaptığımı sakın sormayın çünkü bu kızla konuştuğum hiçbirşeyi sonradan hatırlıyamıyorum) sonra bir espri daha yaptım bir daha güldü böylece sanırım beni tanımış oldu.. amaa çoookkkkk güzel güldü be amk...

tam anlamıyla ona bağladığım günü çok net hatırlıyorum... benim o sene bir tane zayıfım gelmişti ağustosta bu dersi vermek için sınava girdim. bakın siz şu tesadüfe bizim hanımefendide aynı dersten kalmış. ilginç. hoca milleti kafasına göre sağa sola oturturdu onu ise benim yanıma oturturdu. ilginç. neyse dedim tesadüf bunlar oğlummm o sana bakmaz zaten boşu boşuna gidip konuşma. neyse sınav başladı ben bir soruyu yanlış yaptım silmem gerekiyor bende de silgi filan yok yanımdada bir tek o var

yaz geldi araya tatil girdi. bu süre zarfında ona ufaktan artık aşık olduğumu hissettim çünkü artık konuştuğum herkelimede kurduğum hercümlede ister istemez ondan bahsediyordum. ne bileyim "güzellik" diyordum "cennet" diyordum vs vs... onu unutmak için çivi çiviyi söker mantığına başvurdum. başka birine aşık olmayı denedim konuştum hatta ama olmadı kalbim bırak hızlı atmayı ses çıkarmayı atmıyordu bile.

bu olaydan sonra 2 hafta daha onu görmedim. 2 hafta sonra okullar açıldı sınıfa geçtim ve sınıflistesine baktım amaaaaannn bu kız bizim sınıfta. ilginç. ben kaçıyorum sanki kader kovalattırıyor. off neyse ne bu geçti oturdu bir sıraya ben şaşkın şaşkın deli gibi buna bakıyorum artık bir kere dönüp baksa kesin ne bakıyosun filan der öyle bakıyorum yani çünkü şoktayım artık başka sınıflara girmeme gerek yok hemen benim sıramın saat 8 yönünde duruyor.

aradan baya bir zaman geçti ben 2009 mart filan olması lazım.(bu tarihlerden pek emin değilim) ben onların sınıfına her tarih dersinden sonra 5 dk uğraya uğraya bağımlı oldum ona bakmaya. o ise hala bana bir kere bile bakmamıştı yani en azından ben görmedim. hala yaklaşık 6 ay önce o 2 saniye gözgöze geldiğimiz anla yetiniyordum. neyse bir gün bizim eski sınıftaki arkadaşlarla istiklale gidelim dedik öyle takılırız bizi alan bir mekan bulursak belki içeriz filan boş insanlarız yani. neyse y takıldık yedik içtik geri dönücez ben metronun yakındada bir yerde bu kızın sevgilisini başka bir kızla gördüm .

neyse ben ozamanlar 10. sınıftaydım oda 10. sınıftaydı aslında benim 11. sınıfta olmam gerekiyordu ama kader işte şeytana uyup bir sene sınıfta kaldım. onun sınıfıda tarih sınıfının hemen karşındaydı. sanırım kantinden geliyordu elinde bir su şişesi vardı çünkü. (ahh be hala sanki dün gibi değil şuan gibi aklımda) tam yanımdan geçti sadece saniyenin bindebiri bir süre bana baktı gözgöze geldik. aslında o an beni pek etkilemedi çünkü aklım binbeşyüz karış havadaydı. sadece ben bu kızı 2 senedir nasıl hiç görmedim diye düşündüm. sanırım 2 senedir aynı okuldaydık ve ben onu sadece 2 saniye gördüm...

daha dikkatli bakmaya başladım öpüyordu la bu çocuk o kızı . tam emin olamadım çünkü birinin o kızı aldatabileceğini hiç düşünmemiştim. bu yüzden yanımdaki çocuğa sordum oda şaşırdı. çocuğa yemin ettirdim bunu kimseye söyleme sakın dedim. çünkü cerenim (ki artık ceren diye yazmıyacağım onun asıl adı venüs (romada güzellik tanrıçası(lakabı buymuş(çokda yakışmış)))) onunlayken çok güzel gülüyordu ama gerçekten öyle böyle değil acayip fena oluyordum ve bunu bilse ağlaması muhtemeldi ve bu eylem o sıralar istediğim son şey olurdu.

adam jim carey beyler number 23 devam dinliyok

bana o sıralar tuhaf şeyler oldu ben acayip sapık bir adamdım (daha doğrusu acayip sapık bir ergendim ) türlü türlü fantazilerim vardı. ama o sıralar sanki tüm hormanlarım iflas etmişti. hiçbir kız ilgimi çekmiyor, hiç ferre film filan izlemiyordum. ama o zamanlar sevmiyordum sanırım onu yani şuanda hissettiklerimin yanında o zamankiler hiçbirşeydi. yinede hayatımı baya bir değiştirmişti.

bu benim peri sarışın bir çocukla çıkıyordu çünkü. aa bu çocuk tanıdık geldi bana biz 9. sınıftayken bu bizim sınıftaki bir kızla çıkan çocuktu emreydi adı sanırım bu çocuğum. bu ceren ne kadarda güzel gülüyordu ona bakıp önceleri aman allah bozmasın dedim hep gülsün bu kız.

aradan sadece 1 hafta geçti sarhoş gibiyim arada kendimi kontrol edemeyip mal mal hareketler filan yapıyorum sınıftakiler dalga geçiyor ama aşağılandığımın farkında bile değilim. birgün sınıfa girdi bu, elinide esmer bir çocuk tutuyor ilk bakışta bu çocuğu kendime benzettim ama soluk alıp bedenim atp üretmeye devam ettikce bunun akabinde beynime kan gitmesiyle sinir hücrelerim çalıştığından görme ve anlama duyularımında tam anlamıyla çalışmasıyla bu kişinin ben olmadığının farkına vardım.

devam panpa dinlemedeyiz

gülümsedim o an ama deli gibi ağlayasım geldi. dedim ki " sağol gerçekten ama o kadar yazdımki çeyreğini bile vermedim sana , seni mutlu ettiysem en mutlu kişi benim " filanda falan saçmaladım işte amk oda "aa onlarıda verirsen seve seve okurum" dedi .. sonlara geliyorum yavaş yavaş...

:////////