isterseniz dinlemeyin dalga geçin ama anlatıcam

maksat kendimi rahatlatmak mutlaka okuyan birileri çıkar başlıyorum ben...

edit: kimse okumasada gibimde değil

bunu neden yazıyorum gerçekten bilmiyorum. herkesle ilişkimi kestim ne arkadaşım var ne sırdaşım var ne eğlenicek veya vakit geçiricek bir mekanım nede canım sıkılmadan stres yapmadan atlatıcak bir günüm var. artık bu yazıyla sıkıntılı günlerime bir nokta koymak istiyorum... aslında bitti sanmıştım 2 gündür etkileri geçiyor sanıyordum . okuduğum kitap annemin filan konuşmaları etkili oldu sandım ama öyle değilmiş. bugün bir film yine bana onu hatırlattı.

aslında onun beni ne kadar taktığından pek emin değilim dışardan bakınca ben pekde umrunda değilmişim gibi gözüküyor. ama bu nasıl olabilirki benim onu düşünmeden geçen bırak saniyeyi salisem bile yok. neyse konu aşk işte başlıyorum hikayeme

onu ilk bizim okulun en üst katında görmüştüm sanırım 2008 in sonları filan sanırımı yok be abicim kendimi kandırmayayım o tarihi heryere yazdım ben 23 eylül 2008.. bu tarihi unutmayın sizde tesadüfü görüceksiniz çünkü.

neyse ben ozamanlar 10. sınıftaydım oda 10. sınıftaydı aslında benim 11. sınıfta olmam gerekiyordu ama kader işte şeytana uyup bir sene sınıfta kaldım. onun sınıfıda tarih sınıfının hemen karşındaydı. sanırım kantinden geliyordu elinde bir su şişesi vardı çünkü. (ahh be hala sanki dün gibi değil şuan gibi aklımda) tam yanımdan geçti sadece saniyenin bindebiri bir süre bana baktı gözgöze geldik. aslında o an beni pek etkilemedi çünkü aklım binbeşyüz karış havadaydı. sadece ben bu kızı 2 senedir nasıl hiç görmedim diye düşündüm. sanırım 2 senedir aynı okuldaydık ve ben onu sadece 2 saniye gördüm...

onu gördüğüm o andan sonra sürekli bizim sınıfta onun ismini duyar oldum belkide yıllardır söylüyolardıda ben farketmiyordum. ne biliyim hoca "sizce okulun en güzel kızı kim" diye sınıfa soruyordu . millet cereeen filan diyordu(bu isimle dalga geçeni giberim işte). ogün o kızın isminin ceren olduğunu anladım. çünkü daha güzeli kesinlikle olamazdı. yani en azından benim gözümde olamazdı.

o yıllar tabi böyle yanmıyordum ama nedense sürekli onu görmek istiyordum. bu yüzden her tarih sınıfından çıkımışda onun sınıfında tanıdığım lavuklarla hiç istemesemde muhabbete girmeye başladım. arada ona bakıyordum ama o bana bakmıyordu. bunun sebebini çok geçmeden anladım ...

bu benim peri sarışın bir çocukla çıkıyordu çünkü. aa bu çocuk tanıdık geldi bana biz 9. sınıftayken bu bizim sınıftaki bir kızla çıkan çocuktu emreydi adı sanırım bu çocuğum. bu ceren ne kadarda güzel gülüyordu ona bakıp önceleri aman allah bozmasın dedim hep gülsün bu kız.

bana o sıralar tuhaf şeyler oldu ben acayip sapık bir adamdım (daha doğrusu acayip sapık bir ergendim ) türlü türlü fantazilerim vardı. ama o sıralar sanki tüm hormanlarım iflas etmişti. hiçbir kız ilgimi çekmiyor, hiç ferre film filan izlemiyordum. ama o zamanlar sevmiyordum sanırım onu yani şuanda hissettiklerimin yanında o zamankiler hiçbirşeydi. yinede hayatımı baya bir değiştirmişti.

aradan baya bir zaman geçti ben 2009 mart filan olması lazım.(bu tarihlerden pek emin değilim) ben onların sınıfına her tarih dersinden sonra 5 dk uğraya uğraya bağımlı oldum ona bakmaya. o ise hala bana bir kere bile bakmamıştı yani en azından ben görmedim. hala yaklaşık 6 ay önce o 2 saniye gözgöze geldiğimiz anla yetiniyordum. neyse bir gün bizim eski sınıftaki arkadaşlarla istiklale gidelim dedik öyle takılırız bizi alan bir mekan bulursak belki içeriz filan boş insanlarız yani. neyse y takıldık yedik içtik geri dönücez ben metronun yakındada bir yerde bu kızın sevgilisini başka bir kızla gördüm .

daha dikkatli bakmaya başladım öpüyordu la bu çocuk o kızı . tam emin olamadım çünkü birinin o kızı aldatabileceğini hiç düşünmemiştim. bu yüzden yanımdaki çocuğa sordum oda şaşırdı. çocuğa yemin ettirdim bunu kimseye söyleme sakın dedim. çünkü cerenim (ki artık ceren diye yazmıyacağım onun asıl adı venüs (romada güzellik tanrıçası(lakabı buymuş(çokda yakışmış)))) onunlayken çok güzel gülüyordu ama gerçekten öyle böyle değil acayip fena oluyordum ve bunu bilse ağlaması muhtemeldi ve bu eylem o sıralar istediğim son şey olurdu.

ama o günden sonra ne zaman onları yanyana görsem hazmedemez oldum bu olanları bu bin onu aldatıyordu. başka ellere dokunduktan sonra tanrıçama dokunuyordu. gibik herif. acaba ne yapsam diye düşünür oldum çünkü bu lavuk o gülücükleri haketmiyordu.. off tanrım bu arada bundan bananeydiki beni ne ilgilendiriyordu keşke tam o noktalarda bir yerde beni geri döndürseydin.. ama bunu ben kendim istedim , çünkü aşkın nasıl birşey olduğunu merak ettiğim için sürekli allah'ım beni aşık et diye dua ederdim. sanırım hayatım boyunca kabul olan tek duam bu.

neyse hiçbirşey yapmadım.. yapamadım. ama ne hikmetse öğrenmiş bu olayı belki o gün söylediğim ve yemin ettirdiğim çocuk birine söylemiştir diye düşündüm. ahh canım yapmışsada yapmış aman ne güzel yapmış.

ayrıldılar fakat ben bir türlü cesaretimi toplayıp gidip konuşamadım. aslında ben korkak bir adam filan değilim yani en azından kızlar konusunda değilim gidip konuşurum ne hissediyorsam gidip söylerim aslında ama yapamıyordum neden olmuyordu acaba nedennnn ?? aslında bir kaç kere denedim konuşmayı ama ne zaman yanına 1 metre yaklaşsam hiç bir şey duyamıyordum çok ciddiyim kalbim öyle bir ses çıkarıyordu ki beşiktaş taraftar grubu bu sesi görse amigolarını kovar beni alırlardı ve tek başıma rekorlar kırardım. yani o derece bir ses çıkarıyordu. oysa duymamakta deli gibi ısrar ediyordu ki gerçi konuşsam ne diyecektimki hala bir kere bile bakmamıştı bana...

yaz geldi araya tatil girdi. bu süre zarfında ona ufaktan artık aşık olduğumu hissettim çünkü artık konuştuğum herkelimede kurduğum hercümlede ister istemez ondan bahsediyordum. ne bileyim "güzellik" diyordum "cennet" diyordum vs vs... onu unutmak için çivi çiviyi söker mantığına başvurdum. başka birine aşık olmayı denedim konuştum hatta ama olmadı kalbim bırak hızlı atmayı ses çıkarmayı atmıyordu bile.

sonra başka birini denedim bu iki kızda mahalledendi. bu ikinciside güzeldi aslında ama yine olmuyordu. zaten sonra araya türlü türlü olaylar girdi ve gerçekten onlara aşık olmadığımı anladım. vay abicim ne sihirli birşeymiş bu aşk olmuyor başka türlü olmuyor.

tam anlamıyla ona bağladığım günü çok net hatırlıyorum... benim o sene bir tane zayıfım gelmişti ağustosta bu dersi vermek için sınava girdim. bakın siz şu tesadüfe bizim hanımefendide aynı dersten kalmış. ilginç. hoca milleti kafasına göre sağa sola oturturdu onu ise benim yanıma oturturdu. ilginç. neyse dedim tesadüf bunlar oğlummm o sana bakmaz zaten boşu boşuna gidip konuşma. neyse sınav başladı ben bir soruyu yanlış yaptım silmem gerekiyor bende de silgi filan yok yanımdada bir tek o var

döndüm silgi istedim verirkende bir espri yaptım çok güldü çooookk güzel güldü (ne espri yaptığımı sakın sormayın çünkü bu kızla konuştuğum hiçbirşeyi sonradan hatırlıyamıyorum) sonra bir espri daha yaptım bir daha güldü böylece sanırım beni tanımış oldu.. amaa çoookkkkk güzel güldü be amk...

bu olaydan sonra 2 hafta daha onu görmedim. 2 hafta sonra okullar açıldı sınıfa geçtim ve sınıflistesine baktım amaaaaannn bu kız bizim sınıfta. ilginç. ben kaçıyorum sanki kader kovalattırıyor. off neyse ne bu geçti oturdu bir sıraya ben şaşkın şaşkın deli gibi buna bakıyorum artık bir kere dönüp baksa kesin ne bakıyosun filan der öyle bakıyorum yani çünkü şoktayım artık başka sınıflara girmeme gerek yok hemen benim sıramın saat 8 yönünde duruyor.

aradan sadece 1 hafta geçti sarhoş gibiyim arada kendimi kontrol edemeyip mal mal hareketler filan yapıyorum sınıftakiler dalga geçiyor ama aşağılandığımın farkında bile değilim. birgün sınıfa girdi bu, elinide esmer bir çocuk tutuyor ilk bakışta bu çocuğu kendime benzettim ama soluk alıp bedenim atp üretmeye devam ettikce bunun akabinde beynime kan gitmesiyle sinir hücrelerim çalıştığından görme ve anlama duyularımında tam anlamıyla çalışmasıyla bu kişinin ben olmadığının farkına vardım.