Bir anda dudaklarıma yapıştı...

Ne olduğunu anlamadan onu soyunmuş bir halde buldum

Tam ne yapıyosun derken benimde kıyafetlerimi çıkarmıştı. bir anda saksoya başladı.
Aklımdan bunları hiç geçirmiyordum ama o sakso çektikçe zevke geliyordum.

Ve arkadan o ses geldi ,, ezginin sesi...
HOPOTiS!!!

hasgibtir be rıfat abi!!

araya girmeyin bi amk

Oradan kalkıp Kampüsün içinden geçerek Forum Bornova'ya doğru yürümeye başladık. Kampüs yeşilliğin bol olduğu bir ortamdı. Birkaç patika geçtikten sonra ikea'nın arka tarafına bakan bir yerden çıktık. Burada dedi Zeynep '' Zamanın nasıl geçtiğini anlamayız.ilk önce ikea'dan başlayalım gezmeye.

Olur anlamında başımı salladım ve ikinci kata çıkıp okları takip ederek dolaşmaya başladık. Mutfağın olduğu bölüme geldiğimizde bir sandalyenin üzerine oturttu beni Zeynep. Gözüme sempatik gelen hareketlerle yemek yapar gibi hareketler yaptı. Daha sonra o görünmez yemeği görünmez bir tabağa koyup bana servis etti. Yüksek sesle gülmekten geldimi alamadım. Zeynep de gülmeye başladı.

Çocuk Odalarının bulunduğu reyona geldiğimizde ise bebekler gibi konuşmaya başladı. Bu kızdaki rol yapma yeteneğine hayran kaldım. Daha önce de Tehlikeli Oyunlar 'da rol yeteneğini keşfetmiştim fakat onun ana kahramanı Melis' ti ve Zeynep yardımcı oyuncu konumundaydı.

Birkaç saniye duraksamadan sonra arkamda bir ağırlık hissettim ve yere yapıştım.

Haydar gelmişti...

Ebemi gibecegini anladım ama güvenlikler hepimizi dışarı attı. ne olduğunu anlamamıştım haydar ne alakaydı.???

Zeynebin işimiydi bu?

hayır bu olamazdı ona güveniyordum.

kendimi sevdireceğim diye şekilden şekile girmiş olmasın dostum ?

Evet beyler dinleyen herkese teşekkür ederim cok fazla ifşa mesajı geldi bu yüzden hikayeyi bitiriyorum anılarımı sizinle paylaştığım için cok mutluyum gibtirip gidebilirsiniz
Zeynebin resmi: http://wallpapers.free-re....net/75_~_Kari_Wuhrer.htm

Lan oğlum adam üşenmemiş nickimin benzerini almış ve olaya dahil olmuş. Oha diyorum başka da bir şey demiyorum *

Bu arada beyler emin olun ki hızlı ve uzun partlar giriyorum ama bir türlü gönderilmiyor. Bu sefer de f5 yapıyorum. iki saat sayfanın yenilenmesini bekliyorum. Kızmayın bana. Biraz anlamaya çalışın hepimizin başına gelmiştir muhakkak.

lan daha hikayeyi bitirmedin nereye gidiyon kardeş ayıp ama

Seri panpa

drgr gibtir git amk trollerı ne zevk alıyonuz bosu bosuna yazıyonuz amk gavatları

Bazıları beni gobax sanmış gobax'a saygılarımı sunarım ikimizde nofakın askerleriyiz BiJi BiJi NOFAK <3<3
Şaka bi yana ben hopotis deilim amk fakeyim beni bazıları gobax diye bazıları dıbınakodumunkoniçivası diye tanırlar ama arkadaşlar bana aralarında kaymaklı ekmek kadayıfı derler

devam etmiyosan ben drgr den devam ediyim mk

Yatak odalarının olduğu bölüme geldiğimizde gülümsemekle yetindi. Sonunda oradan çıktık. Fenerium'a girdik. Zeynep'de aynı benim gibi fanatik Fenerbahçe'liydi. Birer tane atkı aldık. Teknoloji mağazalarını, kıyafet mağazalarını, Kipa'yı gezdik. Zeynep her gittiğimiz yerde bir şirinlik buluyordu. En sonunda D&R ' a girdik. Zeynep'ten burada ciddi olmasını rica ettim.

Yeni nesil saçma aşk kitaplarının bulunduğu bölümü atladık. Platon'un Devlet kitabını aldım. Dolaşmaya devam ettik. Ta ki Hayatımda yer etmiş şair ve yazarların bölümüne gelene dek.

Sabahattin Ali'nin bütün kitaplarını okumuştum. Yanlış anlamayın sakın instagram okuyucusu da değilim. Hatta instagram hesabım bile yok.

Kürk Mantolu Madonna adlı kitabı aldım elime. Bir zamanlar kendimi Raif Bey, Melis'i ise Maria Puder olarak görüyordum.

Rastgele sayfaları çevirmeye başladım.

Nedense, hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini, herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara, sanki bize de gelebilecek belaları kendi üstlerine çektikleri için alaka ve merhamet göstermek isteriz. dediği bölümü kısık ve anlamlı bir sesle Zeynep'e okudum. Bir zamanlar dedim. Bana alaka ve merhamet gösteriyordun.

adam emek vermiş yazıyo trolleyen herkesin kukusunu gibeym

anladım hocam

Rez panpa

Yüzünün düştüğünü gördüm. Sayfaları çevirerek 86. sayfayı buldum ve en alt satırdan okumaya başladım.

Maria Puder bana bir ruhum bulunduğunu öğretmişti ve ben de onun, şimdiye kadar rastladığım insanlar arasında ilk defa olarak, bir ruhu bulunduğunu tespit ediyordum. Muhakkak ki bütün insanların bir ruhu vardı, ama bir çoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza, danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu... Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, - ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.

Yüzüne bakmayı sürdürdüm. Dalgındı bir boşluğa kenetlenmiş bakıyordu. Kitabı raflara yerleştirmeye çalıştığım sırada elimi tuttu ve kitabı özenle aldı. Bunu okuyacağım. dedi.

eve gideyimde bidaha okuyayım amk 1 gün sürüyor zaten

asılıp geliyorum lan hızlı yaz