Hopotis and Zeynep gibiş is coming

adam samimi yazıyor devam rez

Yanitlar haric ilk entryim offline takip ediyorum takip eden yok sanma yannan #rez

Bulunduğumuz yerde raflar arasında göz gezdirmeyi sürdürdüm ve Oğuz Atay'ı buldum. Beyler sizi temin ederim ki bu yazarı her okuduğumda ve o bilindik fotoğrafına baktığımda gözlerimin nemlenmesine engel olamam. Bir başka seviyorum Oğuz Atay'ı ... Poyraz Karayel'e bağladığımı söyleyen panpalarım olmuş. Poyraz Karayel Tehlikeli Oyunlar'dan parçalar taşır. Ben ise çok daha önceden, bu dizi peydah olmadan önce okumuştum.

Korkuyu Beklerken'i aldım elime. 41. sayfayı buldum ve oradaki bir cümleyi okudum;

Yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.

Hemen arkasındaki sayfadan devam ettim;

Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. iyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar.

Kalemleriyle savaşan insanlardı bunlar. Ben de kalemlerle geçmişimin karanlık sayfalarına savaş açmıştım. Ben yazmıyordum ama. Yazılanlara değer veriyor, benimsiyor, ve kötülüklerin üzerine salıyordum.

Zeynep'in üzülmesini istiyordum belki. O yüzden Oğuz Atay'ı tercih etmiştim. Her kelimenin o atamadığım tokatın yerine geçmesini istiyordum.

hopotis şukular düştü s2k birini hacı diyen çocugu s2k bari

Ne edebiyat yaptın be arkadaş yeter dıbına koyam

Gözlerinin içine baktım ve bekledim... sadece o yeşil gozlere odaklandım ve sonraki hamlenin ondan gelmesini istiyordum. Yavaşça yaklaştı ve boynumu öpmeye başladı. Önce karşılık vermek istemedim ama o kadar şehvetliydi ki kendimi durduramadım. Gözlerinin önüne düşen kömür karası saçlarını kulağınin arkasına attım ve Zeynep'e durmasını söyledim. Daha önceden tanıdığım D&R çalışanını çağırdım ve kulağına birseyler söyleyip Zeynep'e gulumsedim. Onun yüzü ise bir anda değişti ve mimikleri artık bir muallakyi andırıyordu. Fazla üzerinde durmadım. Ve tükandan çıktık. O anda kafamda bir sıcaklık hissettim ve bayıldım. Uyandığımda karşımda üç tane zenci gibinin sıvazlıyordu.

Şuku veya çükü umurumda değil beyler. Sabırla takip eden, düşüncelerini paylaşan panpalarım için yazıyorum.

rezervasyon

ben okuyacam panpa masumiyet müzesini bıraktım bunu okuyorum zaten gibimden daha kalın amk kitabı

Bir tane daha nur topu gibi bir trolümüz oldu beyler *

Olm ciddi ciddi hikâyeden soğumaya başladım lan çok fazla edebiyat yaptın be panpa

devam pampam

lan asıldım geldim 1 entry girmiş amk

Bekliyoruz panpa devam

Biraz daha dolaştık ve oradan ayrıldık. Sana bir kahve ısmarlamak istiyorum. dedi Özsüt'e girdik ve sessizce kahvelerimizi yudumlamaya başladık.

Zeynep ile sessizlikte bile sürekli bir paylaşım içerisindeydim. Gerek gözler, gerek dudaklar, gerekse aranıp duran korkak ellerimiz sürekli bir şeyler anlatıyordu.

Samimiyetine ve pişmanlığına inanmıştım. Hatta sevgisine de inanmıştım ama hazır değildim. Onu sevmeye, kokusunu daha sık duymaya hazır değildim.

Zeynep dedim. Burada yeni bir hayat kurmaya çalışıyorum. Bu hayatın içerisin de sen de olacaksın kuşkun olmasın. Ama bir daha bu sabahki gibi emrivakilerle karşıma çıkma.

Başını önüne eğdi. Gözlerime bakmaya korkuyordu. Baksa ağlayacaktı. Ne yeriydi ne de zamanı. Karşısından kalkıp yanındaki sandalyeye oturdum ve sarıldım. Beni yanlış anlamamasını söyledim. Her ne kadar anlamıyorum dese de sesinde bir kırgınlık başgöstermişti. Bu sabah hevesle bir incelik yapmış, ben o inceliği boğazına bir yumru gibi oturtmuştum.

Efendim bütün bunları kurguladığım için hepinizden çok özür dilerim. Sizlerin zamanını çaldım. Kendinize iyi bakın. Behlül kaçar...

Rez panpa

ayraçççç

Rezervatuar