ben kaçtım o zaman zamqiler

Üniversite için izmiri düşünüyordum bu başlıktan sonra kesinleşti izmiri yazıcam panpa . Küçüklüğüm izmir bornovada geçti zaten

ilk senenin sonuna yaklaşıyorduk. Bir gün telefonum titredi. Zeynep'ten mesaj gelmişti.

'' Hopotis. Seninle acil konuşmam gerekiyor. Metro'nun karşısındaki kafede buluşalım.

içimde bazı şeyler kıpırdadı beyler. Kötü bir haber gelecekti. Fakat ne? Bazı senaryolar kurguladım duştayken, giyinirken, otobüsle buluşma yerine giderken.. Hatta buluşma yerine de ilk ben gelmiştim. Orada da devam ettim senaryolara.

Yarım saat kadar bekledim sanıyorum. Her geçen saniyenin ardından mevcut durum dayanılmaz bir hal alıyordu.

Zeynep geldiğinde sesinde titreklik, yüzünde endişe hakimdi.

Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. dedi. Garsondan su sipariş edip bir dikişte yarıya kadar geldi.

Melis'den haber aldım. işler hiç iyi gitmiyor... ''

Melis'in oyunları ve benim intikam isteğim kafamın bir yerlerinde hep vardı. Fakat ona dair hiçbir şeyi bilinçaltımdan haykıracak duruma gelmemiştim. Bu durumun ve Zeynep'in varlığı acılarımı hafifletiyordu.

Küstü adam başlığa
Edit: Rezerved *

Hain kostokkkkkkk Melislerin hepsi mi huur oluyor ameke .

Ve kafamda yazdığım senaryolardan bir çoğunu elemek zorunda kaldım. Sadece Melis ile ilgili olan senaryolar kalmıştı.

Ne oldu dedim Melis'i önemsemiyor gibi görünmeye çalışarak.

Biraz vakit ver sevdiğim. Anlatması çok zor. Sessizce yüzüne bakmaya başladım. Beklediğim her saniye kendimden bir şeyler kaybetmiştim.

Bugün Zehra geldi bizim eve. Sana demiştim ya Melis bu oyunları kurgularken pgibolojisi bir hayli bozuktu diye. Gerçekten de öyleymiş. Bir süredir pgiboloğa gidiyormuş fakat aldığı ilaçlar onu düzeltmeye yetmemiş. Son zamanlarda kendisine zarar verecek hareketlere girişmiş. Zor durdurmuşlar onu. Sonra doktoru arayıp durumu haber vermişler. Doktor hemen bana getirin demiş. Bazı tetkikler yapmış ve...

Ağlamaya başlamıştı Zeynep. Ben ise yontma bir heykel gibi hareketsiz duruyordum..

'' ... Ve hastahaneye yatırma kararı almışlar. 1 haftadır istanbul'da hastahanedeymiş. Her geçen gün iyileşmek yerine daha kötü bir hale geliyormuş. Son günlerde seni sayıklamış... Sonunda da Zehra'yı bana yollamışlar. Senin Melis'in yanına gitmen gerekiyor Hopotis... dedi ve ağlamasına devam etti.

Bu acı hatıranın bir yüzleşmesi olacağını elbette ki biliyordum. Ama bu kadar erken ? ... Hayır bunu en iyi senarist bile düşünemezdi. Hem de bu şekilde.

Hayır. dedim sesimdeki hissizliğe kendim bile şaşırarak. Tek başıma gitmeyeceğim. Sen de geleceksin.

Gözlerini gözlerime devirdi. Yalvarır gibi bakıyordu...

Bunun altından kalkabileceğimi sanmıyorum. dedi. O kadar güçlü değilim.

Korkma sevdiğim korkma. O günün ardından yine el ele yürüyeceğiz sokaklarda. Ben varım. ikimiz de güçlü olmak zorundayız. Bunun bir yüzleşmesi olacağını hepimiz biliyorduk.''

Ulan var ya o melise ne oyun yapilirdi be sende oyun yapip yuz ustu biraksaydin panpa sonra olseydi amk huuru

AĞLAYARAK GELDiM AMK

vay amk

Üzerime müthiş bir yorgunluğun çöktüğünü hissettim dostlar. Her anı, ne yapmam gerektiğini düşünerek geçirdiğim için çok yorulmuştum. Turgut Özben gibi...

Çok konuşmaktan da korkuyordum o gün orada o masada ... Eğer konuşursam içimdeki yaşama gücünü kaybetmekten korkuyordum. Konuşmadan, düşünmeden, herhangi bir hareket belirtisi göstermeden bu gücü koruyabilme şansım vardı...

Fakat o gün gelmişti ve ben bunu düşünmeden bir salise bile geçiremiyordum.

Oyunlar oynuyordum. Zeynep'e belli etmemeye çalışıyordum.

Sevgili Albayım Hüsamettin Tambay... Keşke kitapların arasında sıkışıp kalmasaydınız efendim. Keşke gerçek olsaydınız. Şu masada üçümüz olsaydık. Hikmet'e verdiğiniz gibi teselli verseydiniz bana da ..

Korkma yavrum Hopotis. deseydiniz. Korkuyu beklerken geçmez ömür. Deseydiniz. Bunu da atlatırsın Deseydiniz klişelerin arasına dalmaktan çekinmeyerek. Ama yanımda olsaydınız Albayım Hüsemettin Tambay.

Devamı geceye kaldı beyler...

bence melisin yanına gittiysen hata etmişisn

gobax nasılsın panpa

Vay amk

iyi gidiyosn pnp devam et

panpa ne gecesi amk bekliyoruz burda yine sosyal hayat mı

Devam ediyorum beyler. Sürekli bir sorun çıkıyor. Boşken girebildiğim kadar entry gireyim

devam panpa

Bitmiş hikaye sanıyodum amk hala devam ediyormuş normalde okumayı sevmem ama buraya kadar okudum bekliyorum. #Rizörvd

Zeynep sakinleşince birlikte Göztepe'ye doğru yola çıktık. Durumu ailesine anlatınca annesinin gözlerin altında birkaç damla yaş gördüm. Fakat akıtmadı onları. Tuttu orada.

Yolculuk gününü belirledik. Bir gün sonra gece çıkacaktık yola. Evden çıkmadan önce ailesinden izin alarak Zeynep'in odasına girdim.

Bu gece bu odada her zamankinden farklı bir sınav vereceksin Zeynep dedim içimden. Meraklı gözlerle beni izliyordu. Bu yatak belki bir kez daha göz yaşlarınla ıslanacak.

daha fazla dayanamadım. Dudaklarına küçük bir öpücük yerleştirip çıktım o evden. Göztepe sahil yolunu takiben Alsancak'a kadar yürüdüm o gece. izmir'li panpalarım yolun uzunluğunu gözlerinin önüne getirebilecektir. Alsancak iskelesi'nde Karşıyaka Vapuru son seferini haber veren düdüğünü çaldı. Bir banka oturup gözden kayboluşunu izledim vapurun. Sol tarafımda Göztepe, sağ tarafımda Karşıyaka sabahın ilk ışıklarına kadar o bankta oturdum. Beynim de tıpkı bu iki düşman şehir gibi ( yeri geldiğinde muhteşem bir beraberlik sergiliyorlardı orası ayrı ) ikiye ayrılmıştı.

Bir yanda Zeynep'i yaşadıklarımızı vs düşünüyordum, diğer yanda Melis'in oyunlarını ve şu an geldiği noktayı...

Zor bir geceydi dostlar. O ayazda içimi ısıtacak bir düşüncem bile yoktu. Zeynep ile olan yaşantı bir anlık bir alev çıkartıyordu ama hemen arkasından gelen Melis... Beni daha da soğutuyordu.