Bu zamana kadar onu hep, bana çevirdiği oyunun arkasından gülerken hayal ediyordum. Bu da hayallerimdeki cinayetlere güzel bir savunma hazırlıyordu. Fakat bu şekilde...

O kadar sakin uyuyordu ki... Beyaz bir gecelik gitmişti.

Gözlerinin altı hafiften moralmıştı,
Maskesi yoktu,
Karşımda dünyanın en güçsüz, en çaresiz insanı uyuyordu. Zeynep girmemişti odaya. Ellerinden tuttum Melis'in, Kendi ellerimi eski kırmızı renginden eser olmayan, kireç tutmuş yanağına sürttüm.

Uzun uzun ağladım dostlar. Oysa ki Tehlikeli Oyunların açığa çıkmasında bile bu kadar ağlamamıştım ben. Elimden geldiği kadar bastırmaya çalıştım çığlıklarımı.. Zeynep duymasın diye.

Daha çocuk yaşında sayılırdım lan ben. Melis çocuk sayılırdı Zeynep çocuk sayılırdı. Neden böyle bir şeyi yaşamak zorunda kaldık ki bizler?

Önümde uzanan Melis'e baktım. Bütün renksizliğine rağmen ne de güzel uyuyordu ama...
Daha çok ağladım. Uyandı.

Hopotis dedi. Yüzünün renksizliği kelimelerine vurmuştu. Geldin mi ? Gözyaşlarımı silip Geldim. Dedim. Nasıl gidiyor? Sorduğum soruya bak a.q

Hiç iyi gitmiyor Hopotis dedi. Sözcükler tane tane yavaş yavaş çıkıyordu dudaklarından.
Bana kötü şeyler yapıyorlar. Her yerim delik teşik oldu. Korkuyorum Hopotis. dedi.

Bir şey diyemedim.

Zeynep ile yaşadıklarınızı biliyorum. dedi. Benim iğrenç oyunum, iki kalbi güzel insanı birbirine bağladı. Siz mutlu olun tek isteğim bu dedi. Bir de beni Affetmen.

Duymamayı istedim beyler. Tıpkı çöpleri aldığım, merdivenleri sildiğim zamanda sarfedilen sözler gibi bu sözleri de duymamayı istedim.

Melis'i o halde o şekilde görmeyi istemedim ben. intikam planlarım içinde bu yoktu. Hiçbir zaman bu kadar güçsüz ve çaresiz bir hale sokmamıştım onu hayallerimde.

'' Zeynep'de geldi.dedim Burada. Onunla da konuşmak ister misin?

Hayır Hopotis. Dedi. Seni son bir defa görüp af diledim ya. Sen de beni affettin ya. Başka bir şey istemiyorum hayattan. Bir daha karşınıza çıkmayacağım. Siz de gelmeyin. iki kalbi güzel insan. Güzel hayatınızı yaşayın. Elbet bir gün iyileşeceğim. Elbet benim de hayalimdeki hayatı yaşamaya fırsatım olacak. Sen bugün burada bunu sağladın işte.'' dedi ve ilaçların etkisine kapılıp tekrar uyumaya başladı.

Yıkılmış bir halde dışarıya çıktım. Zeynep endişeli gözlerle beni izliyordu.