Lan bu sefer gerçek hayat hikayemi yazıyorum. inanmamak sizin elinizde ama . efkar bastı kardooooooooo Mkdumun hayatı bitirdi beni..

Hayatımdaki Gamze etkisi hala devam ediyordu .Lise 2. Sınıftaydım ve buna bir son vermek istiyordum . Bir gün bir internet kafeye gidip 75 krş a 40 dk masa açtırıp, buna facebook tan "Ben seni giyecek ayakkabım yokken bile Sevmiştim . Hayatta mutluluklar" dedim . görüldü, cevap gelmedi. Neyse . Ama onun etkisi ise bitti o günden sonra . O cümle sanki benim bütün yaşadıklarımın özeti ve isyanı idi. Sanırsam o mesajla içimde kalan ve söyleyemediğim herşeyi söylemiştim. Tam bir hayata isyan cümlesi.

Bu arada hayatımda dönüm noktası diyebileciğim olaylar oldu.
Ben yaşadığım ortam gereği serseri bir insan gibi büyüdüm. Hayatımda sanırım 7 kişiyi bıçakla yaraladım ,2 defa bali çektim ,2 defa ise esrar kullandım . Ama bu uyuşturucu kısmı arkadaş ortamı etkisiyle oldu , sonra kendi kendime bunların beni aştığını düşündüm ve bir daha bunlarla uğraşmadım. Bıçakla yaralama konusuna gelecek olursak , serseri bir ortamda büyümek insanı böyle saçma sapan şeylere sürükleyebiliyor bu yaralamalar genelde ufak çakı tabiri edilen aletle bacaklara sıyrık şeylinde atılırdı. Tabiki bu yaptığım çok yanlış.
Ve o hayatımın dönüm noktası.

Sende 1.85 boylarında buğday tenli kumral yakışıklı adamsın tabii

Hayatımın En Güzel , Kötü iki Yılı

Daha da hırslanmıştım artık. Bu sefer elimden gelen herşeyi yapacaktım. ilk yaptığım, yanlış seçimde dershaneyi değiştirmek oldu. Yeni dershane için araştırma mı yaptım . Bu seçimi yapmamda lisedeki sınıf rehber hocam, ihsan hoca yardımcı oldu ve onun referansı ile bu dershaneye kayıt yaptırdım.

Sonrasını anlatmadan önce size o zamanki ruh halimi anlatmak istiyorum. içimde bir hırs olduğu aşikar ve hayatımın tek gerçeği olarak bu sınavı görsemde , önceden beri kafamda olan bir kurgu. Bu kurgu bir insan . Herkez nasıl bir insanla beraber olmak istediğini beyninde kurgular. Kaşını, gözünü , boyunu, yüzünü, saçlarını ve karakter özelliklerini. Bende 19 yaşına gelmiş ve önceden bu yana hayatına kimsenin girmemiş bir insan olarak bu kurguyu yaptım.

Ve ilk günler...

dur tahmin ediyim jigolomuzdan bir gün seda yengemiz randevu ister

ATAR YAPMA YAZ ANANI gibERiM

Öncelikle durum değerlendirmesi yapmam lazımdı. Bu süreci çok iyi bir şekilde atlatmam lazım. Bunun için dershaneye gitmem gerekiyordu. Babamla konuştum . Babam bana "oğlum sen hangi yolda gitmek istiyorsan git ben arkandayım dershaneyse dershane kitapsa kitap ailecek yemeyiz içmeyiz gerekiyorsa, yeterki sen oku" dedi. O cümlenin sonundaki "yeterki sen oku " sözü varya , benim için ömrümün en büyük yükünün altında olduğumu hissettiriyor.

Neyse bu süreçle ilgili bilmem gereken herşeyi öğrendim . ve dershaneye gitmeye başladım . ilerleyen zamanlarda dershane seçimimin ne kadar yanlış olduğunu anladım .

Hayatımdaki ilk ders çalışma sürecine girdim . ama hafta içi okul sonraları yinede çalışmaya gidiyordum, Hafta sonlarıda dershaneye. ilk girdiğim YGS denemesinden 25 net yapmıştım. Bu canımı sıkmıştı. Çünkü bu tablo çok geride olduğumu gösteriyordu. Ama ne yapıp edip bunun altından kalkacaktım. Sonra YGS de net aralığım 40-50 aralığına geldi ama bu da yetmezdi.
8 ay hayatım okul, dershane, iş, ev şeklinde bir döngü ile gitmişti.
Bir koltukta iki karpuz taşınmaz diyorlar ben 4 tane birden taşıtmaya kalktım ve sonuç olarak YGS sıralamam 1 milyonlu bir sıralama geldi. Yani olmadı . Ama pesssa ettttmekkkk yokkk. Bu durumun beni etkilemesine izin vermemem lazımdı.
1 yıl boyunca sadece okuma hızımı ve matematik te işlem yeteneğimi geliştirmiştim . Ama hayatımın her döneminde matematiğe karşı bir ilgim hep olmuştur.

Tekrar üniversite sınavına hazırlanmaya karar verdim. Bu sefer okul da olmayacaktı, işi de bırakacaktım. Babamla tekrardan bu konuyu konuştum ve ilk söylediği sözleri söyledi. Bana o kadar çok destek oluyordu ki onun bu sözleri...

En heyecanlı yerler başlıyor şimdi...

Ama elime bir fırsat geçerse intikam almayanın hdıbına koyim.

Bu son yazdıklarımı okuyanlara teşekkür ediyorum. Bunlar tamamen gerçek. Hayat heekeze eşit davranmıyor. Ama ibrahim Sadri nin moduna girmemiz daha iyi olur.

"Hayat dediğiniz ne kadar gülebiliyorsanız o kadar"

Eyvallah beni dinlediğiniz için sağlıcakla kalın...

Peki bu arada bana ne oldu. Hayatım artık düzene girdi kimseyi arayıp sorduğumda yok, kendi halimde Tayfun ile takılıyorum. Hayata karşı görüşlerimde değişmeye başladı. Sanırım sakinleşmek bana çok iyi geldi. Artık kimse benim serseriliklerimden bahsetmiyor. Bu olanlar sayesinde ileriyi daha çok düşünmeye başladım. veee...

Üniversite sınavı gerçeği ile tanışmaya başladım. Lise 3 bitti , 4. Sınıfa yeni geçmiştim . Üniversite sınavı söylemleri yükselmeye başladı. Bilmediğim bir söylemdi bu.
Sonra araştırmaya başladım . Sınavın nasıl olduğunu , üniversite bölümlerini, puanlarını v.s. O an karar verdim Üniversite okuyacaktım. Ama bom boş bir lise hayatı geçirmiştim ne derslere kafa yorabilmiştim nede dershaneye gitme fırsatım olmuştu. Hep çalışmak zorundaydım. Gariban adamız yapacak birşey yok. Ama bu Üniversite dalgası benim bu hayata , insanlara, yaşadıklarıma isyan edip , gitmek istediğim bir yol gibi duruyordu ve sonunda kararımı verdim. Ne yapıp edip o üniversiteyi kazanacaktım. Bu kendimi ispatlamak için bir fırsattı . Hem hayatım kurtulacaktı . Hem de o insanların bana karşı olan kötü düşüncelerini bir taraflarına sokacaktım. Her yönden güzel gözüküyor bu yol.

Bu yeni huur seldanin anasi galiba rez

O ilk günler...

Kayıt olduğum dershane diğer dershanelerden farklı olarak bir buçuk ay erken başlıyordu. Bunun sebebi , bir buçuk ay alıştırma dersleri vererek öğrencileri ısıtmak.
Ve dershanedeki ilk günüm ...
Tayfun,Ben , Mete aynı dershaneye kayıt olmuştuk. Mete sonradan bizim aramıza girdi. muallak çok iyi iddaa oynuyor ama bizim içinde ne zaman oynasa tek maçtan yatıyor. Neyse ..

Biz üçümüz ilk derse girmek için sınıfa gittik. Bu sınıfta 12. Sınıf ve mezunlar dan oluşuyor. Asıl dershane süreci başlayınca sınıf ayrılacaktı.
Sıralara oturduk ve hocayı beklemeye başladık. Ama birşey oldu...
Birisi kapıdan içeriye girdi ve bana birisini anımsatıyordu, ama sonra hoca sınıfa girince hocaya odaklandım. Ders bitiminde sınıftan çıkarken onu daha yakından gördüm. Ve bana kimi anımsattığını buldum .
O benim kurguladığım insana fiziksel olarak çok benziyordu.Ama nasıl bir karaktere sahip olduğunu bilmiyordum. Daha sonra "ya boşver bu da diğerleri gibidir" dedim ve yoluma devam ettim. Onu araştıracak vaktim yoktu. Bu kadar şeyin arasına onuda koyamazdım.

Sonra ...

izmiREZn neresi

Hayatımın en güzel , kötü anı

Çarşıda merkezi bir yerde. Bir arkadaşımla başka bir arkadaşımı bekliyordum . Orada durduğumuz sürece insanların kalabalığı gözümü yoruyordu. Bu kalabalıktan sıkılıp tek bir yere odaklanıp düşünmeye başladım .

Onun etkisi artık her an içime işliyordu .. Her an onu düşünmeye başlamıştım . Hayatıma karşılığı olmayan bir heyecan katıyordu , onu düşünmek bana keyif veriyordu.

Bu düşünce yoğunluğu ile karşımdaki yaya geçitindeki çizgilere odaklandım. Düşünmeye devam ettim.

Bir an kafamı kaldırıp karşı kaldırıma baktım .
Ve O nu gördüm. Sanki düşünce ile real in tesadüfü gibiydi .. Her zamanki gibi çok alımlı ..
Doğal saçları , saçlarının uçları dalga , makyajsız , sadece dudaklarında parlatıcı kullanmış , ve bütün ihtişamlı görüntüsü ile karşımda . ve bana doğru geliyordu..

Gelirken attığı her adım kalbimin atışlarını dahada sertleştiriyordu. Ve karşımdaki kaldırımdan , benim bulunduğum kaldırıma doğru ilk adımını attı. Aramızda 16 metre falan var .
Ve geliyordu. Ama nasıl geliyordu .
O yaya geçidinde yürümeye başladığı an sanki dünya , zaman , insanlar, herşey durdu ve sadece o hareket ediyordu ve yaya gecitini yarıladığı an sol tarafından bir rüzgar esti . Saçlarını havalandırdı . O da saçlarının bozulmaması için başını sağ tarafa doğru çevirip saçlarını düzeltme çabasına girişti o çaba o kadar tatlı gösteroyordu ki onu ...
Ve saçlarını düzelttiği anda kafasını karşı tarafa doğru ,"bana doğru" geldi ve göz göze geldik sonra kafasını çevirdi omuz silker gibi önümden geçti gitti..

Etkisi artmaya başladı...

Artık her zamankinden farklı olarak , gözlerim onu fazla arar oldu. Artık onu görmek beni mutlu etmeye başlamıştı , ama hala tam bir etki sayılmaz bu. çünkü kafamda hala soru işaretleri geziyordu.

Bir gün dershaneye hafta içi gelmişti . Sanırım bire bir dersi vardı. Sonra aynı anda asansöre doğru yöneldik ve asansöre bindik. Üstünde beyaj staj elbisesi vardı. Saçları herzamanki gibi uçlarında dalgalı... Asansörde boyunun benim tam sarılabileceğim kadar uzun olduğunu farkettim. * Asansör 0 a geldi. Önce o çıktı , sonra ben çıktım .. Otobüs durağına kadar sanki beraber yürüyormuş gibiydik. Sonra o , durakta durdu bende bizim fakirhaneye doğru taban tepmeye başladım...

Hayatım gibildi .. Yüreğinizi gibimmm

Yazarken ağlıyorum mk...

Şimdi jigolo hikayesinde neden Kadıköy kullandığımı anladınızmı mk istanbul da gördüğüm tek yer orası..

Pampa larım bunları yazarken öyle rahatlıyorum ki...

Bu arada tercihler açıklanmıştı. O anda Seda ile mesajda tartışıyordum. Sonra ona neresi geldi dedim istanbul da özel bir üniversite tam burslu ağız ve diş sağlığı dedi. Kendiside bana aynı soruyu sordu

Bu soru cevabını bildiğim ve söylemek iatemeyeceğim bir soru ydu. Ona tekrardan 1 sene daha kalacağımı söyledim . o da "anlıyorum" dedi
Mk neyi anlıyonuz.. !!!

http://www.nobrain.dk