1. 1001.
    0
    @1073 amacın ne birader?
    ···
  2. 1002.
    0
    hayat hakkında düşünmek de mantıklı değil kardeşlerim bir yerde. çünkü sorularınıza çoğunlukla çözüm bulamıyorsunuz bulamadıkça daha beter üzülüyorsunuz içiniz sıkılıyor. 'o kadar düşündük bari sonucu alsaydık' diye kendinizi heder ediyorsunuz. keşke hayat bu kadar dolambaçlı bir yol bu kadar meşakkatli bir yük olmasaydı bize.
    ···
  3. 1003.
    0
    basitlik iyidir. basitlik huzurludur. bilinmezlikler çoğaldıkça şüpheler arttıkça kendimizi düşman tarafından kuşatılmış gibi hissederiz. çünkü bilinmezlik merakla beraber korkuyu da getirir. mesela cehennemden herkes korkar. çünkü konu itibariyle bir bilinmezlik vardır. geleceğimizi ilgilendiren her kavram illaki korkuyu da beraberinde getirir. en inanmayanı bile ulan ya varsa diye düşünüyordur herhalde. inananların bir çoğu da cehennem yüzünden dine sarılırlar. bu bizim ülkemizde pek dillendirilmeyen ama kesinlikle olan bir durum.
    ···
  4. 1004.
    0
    bilinmezliklerle yaşamayı öğrenmeliyiz. bu sizlere naçizane tavsiyemdir. çünkü herşey tüm çıplaklığıyla açığa kavuşmaz bu koduğumun hayatında. illaki bir konu üzerinde şüphe bulutları gezdirirsiniz. konuya son noktayı koyamadıkça farklı noktalardan yaklaşırsınız belki işe yarar diye. bu sizin kafanızı daha çok karıştıracaktır. en sonunda ulan keşke hiç düşünmeseymişim der ve düşünmeyi bırakırsınız. sonuçsa şüphelerle dolu bir çöplükten ibarettir.
    ···
  5. 1005.
    0
    şimdi ben çok bilmiş gibi böyle anlatıyorum ama emin olun anlattıklarım pratikte pek bir gibe derman olmuyor. zaten elimizde düşünceden başka birşey yok. yani şöyle anlatayım aramızda en başarılı olanımız hayallerine en çok kavuşanımız bile bir yerden sonra başka hedeflerin peşinden gideceği için yine kendini başarısız addedecek. yine düşüncelere sarılacak yeni hedeflerine varabilmek için. ve tam tersi başarısızlıkla sonuçlanan düşünceler de kişiye ızdırap veriyor. kayboluyorsunuz düşünceleriniz sizi boğmaya başlıyor.
    ···
  6. 1006.
    0
    neyse bu konuyu kapatalım. bu gece kendimi iyi hissetmiyorum değerli okuyucularım. anılarımı yazmama bazı şeyler engel oluyor. kendimi yazarken aldığım bazı mesajlarda hayatımın aslında çok da kötü durumda olmadığını söyleyenler oldu. buna bu gece hak veriyorum. evet aslında ben en baştan bakacak olursak fakir bir ailede büyümedim. maddi olarak hiçbir eksiğim olmadı. bu yönden sıkıntı çeken ülkemizde milyonlarca insan var. yani allaha ne kadar şükretsem az.
    ···
  7. 1007.
    0
    kıyaslama yapmaktan kaçınmıyorum. mesela bir de hayallerini parasızlık yüzünden gerçekleştiremeyen şu sözlükte dahi onlarca insan var. belki sevdiği kızı kaçırdı bu yüzden belki hep başka hayatlara özendi durdu. ama elinde umuttan başka birşey yoktu. işte böyle hayatlara el verememek çok koyuyor bana. böyle insanları görüp onlara yardım eli uzatamamak kadar insanlığımızı yok eden başka birşey yoktur herhalde. o yüzden benim burada anlattıklarımı aslında o kadar da ciddiye almayın. ne dertlerde insanlar boğuluyor, sesini duymadığımız ne insanlar var.
    ···
  8. 1008.
    0
    belki gün içinde geniş olarak anlatırım ebrunun arkadaşlarından biri işte bu haldeydi. ailesi yoktu. parasızlık yüzünden okulu bırakmamak ve geçimini sağlamak için bedenini satıyordu. işte böyle bir insanın yanıbaşınızda yaşadığını düşünün ve kendinize sorun acaba biz dünyada neden varız diye. benim dertlerimin hepsini toplasak acaba o kızın erkeklerle yaşadığı iğrençliklerin biri kadar ağır olur mu?
    ···
  9. 1009.
    0
    o kıza ben elimden geldiğince yardım elimi uzattım. bu gerek manen gerek maddi olarak onu biraz rahatlattı. ama şimdi aklıma binlerce soru geliyor. ya kimse bu kızla ilgilenmeseydi? ya bu kız daha acımasız adamların eline geçseydi ve tüm yaşamı boyunca bu iğrençliklere maruz kalsaydı? bu kızın senden benden farklı olarak ne günahı vardı da bunca rezillikleri yaşadı durdu? işte insan böyle sorulara cevap veremiyor böyle sorular insanı isyana teşvik ediyor da çaresizce yaşamaya devam ediyoruz. böyle zorlukları yaşayanlar dediklerimi daha iyi anlamıştır.
    ···
  10. 1010.
    0
    çaresizlik insana herşeyi yaptırıyor dostlar. bir insanı düştüğü bataklığa bakıp yargılamak hiç de mantıklı ve insani değil. onu bu yollara iten sebepleri öğrenince kanınız donuyor. onun yerine kendinizi koyduğunuzda mideniz bulanıyor haksızlıkların aslında ne denli vahşice olduğunu görüyorsunuz.
    ···
  11. 1011.
    0
    aslında benim binlerce entryde anlattığım hayatımın hiçbir noktası size şu son üç entryde bahsettiğim kızın yaşadıklarından alacağınız dersi veremez. hani insan bazen anlattığı konuların içinin dolu olmasını istiyor. bir sosyal mesaj vermek gerekiyor bazı şeyleri belki düşünebilmek için. işte ben de bu gece bunu istedim.
    ···
  12. 1012.
    0
    böyle insanlar her yerde var ama gözlerimiz görmüyor onları. bir adım atmak bize zor geliyor. başka konulara tonla vakit ayırırken yapabileceğimiz en ufak bir yardım o insanları kurtarabilecekken bizim bencillik damarımız tutuyor. işte bu insanlık değil.
    ···
  13. 1013.
    0
    yaşamak için para gerekli tamam da ya bu kız gibi elinde avucunda hiçbirşey olmayan tamamen yokluk içinde yaşayan insanlar ne yapacak? işte sözün bittiği yer burası. bir tarafta onca zenginliğin onca paranın oluk oluk aktığı bir dünya varken öte tarafta yokluk yüzünden elinden hiçbirşey gelmeyen insanları görünce hayata düşman kesiliyorsunuz. kadere lanet eder hale geliyorsunuz. adaletin neden bu kadar haksız davrandığına şaşırıyorsunuz.
    ···
  14. 1014.
    0
    bir müzik daha paylaşayım

    http://www.youtube.com/watch?v=eYDDx52d4k0
    ···
  15. 1015.
    0
    böyle şeyleri anlamak için yokluk içinde yaşamak gerekmiyor. bir insanın karşınızda gözyaşları içinde yaşadıklarını anlatması size zaten gereken duyguyu sağlıyor. insana en çok koyan şey de ileride içimizden birilerinin de benzer durumlara düşebileceği. kız bana bu durumdan dolayı sığındığı allahtan da ümidini kestiğini anlattı. ona bu bataklığa düşmediği zamanlarda sürekli dua ettiğini ama sonunda maalesef teslim olduğunu anlattı. allah acımasız mıymış da ona yardım etmemiş bu tarz sorular sordu bana. ne cevap vereceğimi bilememiştim. siz olsaydınız ne cevap verirdiniz?
    ···
  16. 1016.
    0
    @1089 canın sağolsun panpa zorla oku diyen yok.
    ···
  17. 1017.
    0
    neyse ben bu kızı sonraları daha teferruatlı anlatırım. şimdi kaldığımız yerden devam edeyim. ebrunun evini öğrenmiştim. o akşam otele gittim plan yapmam gerekiyordu. ebrunun karşısına çıkmalıydım bu sefer. eğer bu fırsatı da tepersem bir daha sittin sene ebruma kavuşamazdım. aklıma eğer karşısına şimdi çıkarsam fırsattan istifade eden biriymiş gibi olma fikri geldi. bir iki ay karşısına çıkmayacaktım. bu en doğrusu olurdu.
    ···
  18. 1018.
    0
    bir hafta kadar onu sürekli takip ettim. bir yandan onu görmeden duramıyor bir yandan da onu bu kadar üzgün bir halde görüp de destek olamamak içimi delik deşik ediyordu. gerçekten ruh hali bedenine de yansımıştı. omuzları çökmüş yüzünden gülücükler ekgib olmayan ebrum birden sararmış solmuştu. o çocuğu çok sevmiş belliydi bu. ama zamanla unuturdu herhalde değil mi?
    ···
  19. 1019.
    0
    işte benim ebruma kavuşamama sebeplerimden biri de o çocuğu hala sevmesi. ben de ebruyu aklımdan çıkaramadım. aramızdaki fark ise onlar hep sevildi beni ise kimse sevmedi. bu kısır döngünün en taktan yerinde olmak beni kederden kedere sürüklüyor ama ne yapayım? kaderimizden kaçamıyoruz onu değiştirmek bazen mümkün oluyor da bazen de çaresizliğe gömülüp duruyoruz.
    ···
  20. 1020.
    0
    işte üni 3 ün sonu da bu şekilde geldi. bir ay kadar sonra tekrar ebrunun yanına gittim. bu arada bu bir ay içinde her gün facebooktan takibimi sürdürdüm. onunla yüzyüzeyken iletişime geçmemin daha mantıklı olacağını düşündüm. otobüse atladım ve kızın sevgilisinden ayrılmasından bir buçuk ay kadar sonra yine ebrumun şehrine geldim. onunla bir yerde karşılaşmış numarası yapacaktım. buraya da bir arkadaşımı ziyaret için geldiğimi söyleyecektim.
    ···