Yaz hadi reyiz

Olm helal olsun lan

işte gidiyorum Çeşmi Siyahım...

Başımda kitap okuduğunu duydum be prenses. Çok istedim bi tepki vermek. Veremedim. Ağlıyordun, AĞLAMA diyemedim. Neden ağladın o kadar hıçkıra hıçkıra? Hiçbir tepki veremedim. Niye ağlıyordun diyemedim lan. Çkok koydu. Ne küfürler ettim kendime bir bilsen...

Rezervasyon

Rezulullah

Rezervuar

Devam edicem final çok yakındır.

Beklemede kalın

Az seri

Geldim yazıyorum

BERENiN AĞZINDAN ---

Camdan izledim. Aralıksız 2 saat en ufak bi hareketlenme umdum. Hiçbirşey olmadı. Hareketlenme umarken bir anda makineler ötmeye başladı. Bu umarım bir yaşam belirtisidir diye düşünürken ayak sesleri ve bağırışlar eşliğinde kendime geldim.

Doktor koşarak bu tarafa geliyordu ve hemşirelere bağırarak bir şeyler söylüyordu. Hayır hayır olamaz diye çığlık atmaya başladım koridorun ortasında.

Bayılmışım.

Abisinin de dediği gibi sen bu dünyaya fazlasın. Bunu koymak yerine ferre linki verseydim 8 şuku degilde en az 1000 suku gelirdi dostum...

Bi anda bembeyaz bir ışık gördüm. Bembeyaz ışığın içinden ışıl ışıl 2 varlık çıktı. Çok güzellerdi. Beren'im kadar olmasada çok güzellerdi. Bunlar azrail olamazlardı... Gel dediler bana. Hareket edebiliyordum. Büyüleyici bir ses tonları vardı. Gitmek istemesemde ister istemez onlara doğru gidiyordum.

O güzel varlıklardan biri elini bana uzattı. Elini tuttum ve bi anda kendimi bembeyaz ışıkların sardığı bir odada buldum. Bu odadan düşündüğüm kişileri görebiliyordum.

Beren'imi düşündüm ilk önce. Yerde yatıyor. Bayılmıştı sanırım. Annemi ve babamı düşündüm. Annem feryat figan ağlıyor, babamda gözünden akan yaşlar eşliğinde annemi sakinleştirmeye çalışıyordu...

Ölüm ne garip şey anne...

Cenazemi izliyordum. Defnedilişim. Müdürüm, hocalarım, sınıf arkadaşlarım. Hepsi oradalardı. En önemlisi Beren'im oradaydı...

Gene ağlıyordu. Ben bu kıza ağlama dememiş miydim??

En önde Annem, Babam, Beren'im, ve tek arkadaşlarım olan sokaktaki arkadaşlarım vardı. Kedim Beren'in kucağındaydı. Oda huzursuzdu. Tekrar onu sevmediği mi hatırladım. Nefret ediyordum ondan.

Kadınları daha çok severdim ben. En çokta Beren'imi.

Önce babam bir toprak attı, sonra amcam, sonra okul müdürüm, hocalarım. Herkes dağıldı. Efsane 5 li kaldı geriye sadece. Annem, Babam. Beren'im, ve arkadaşlarım. Amcamlar bile gitmişti.

Toprağımı kokladı annem. Gözyaşları ile suladı toprağımı. Babam kaldırdı annemi. Eve gidip dinlenmesi gerekti. Beren'imide arkadaşlarıma emanet etti. Saatlerce bekledi mezarımın başında Beren'im. Toprağımı öptü. Arkadaşlarım zorla aldı ve zütürdüler.

Bize zütürmeleri gerekti yanlız kalmamalıydı. Ama hayır kendi evine bıraktılar. Eve girer girmez annesine sarılarak ağlamaya devam etti. Yorgun düştü ve yavaş adımlarla banyoya girdi.

Çıktı vr mutfağa girdi. Yapmaması gereken bir şeyi yaptı. Eline bıçağı aldı, çöktü olduğu yerde. Önce annesinden babasından özür diledi kendi kendine. Son gördüğüm şey bıçağı bileğine sürtüşüydü.

NE GARiP DUYGU ŞU ÖLMEK!

FiNAL ---

Eve girdim. Ağlayarak sarıldım anneme. Onun omzunda ağladım birazda. Benim yüzümdendi hepsi. Herşey benim suçumdu. Bendim herşeyin suçlusu.

Önce banyoya gidip ellerimi yüzümü yıkadım. Çıkıp mutfağa yürüdüm usul usul. Elime ilk geçen bıçağı alıp çöktüm olduğum yere. Yanına geliyorum kukugiben.

Özür dilerim anne,
Özür dilerim baba.

ÖLMEK NE GARiP ŞEY ANNE!

--- SON ---

Adamsin

Mal kişisel gelişim okusana akıl yok aq

REZervatuar

Rezzers

Fkfhfllufjtsjgstk