korkan panpanlarım bakmasın

ristorvittt birazdan silcem baslık zikilcek

ama bu hiç oralı değildi, beni takip etme gibi bi derdi yoktu ve benden alakasız tarafa doğru şartlanmış gibi yürümeye başladı ben de hızlı hızlı çıkışa...

otobus durağına gelene kadar arkama baka baka yürüdüm ama temizdi.
şirinevler otobusune bindi nerseyse kimse yoktu yani otobuste temizdi. sorunsuz bi şekilde şirinevelere kadar geldim.
trafiğe kapalı caddeden geçip 5dk yürüyüp apartmanın önüne geldim. kalbim çok hızlı atıyordu, heran bi aradan çıkacaklar diye ama ortalıkta hiç kimse yoktu. Saat de öğleden sonrayı baya geçmişti ama hala ortalık çok sıcaktı.
aslında bi arkadaşa gidebilirdim sonuçta evde tek kalacaktım ama gündüz olduğundan olsa gerek saçma sapan bi cesaretle eve geldim. dış kapıyı açtım ev sessizdi...

Eeee ne diyo bu yannan

reserved amk

rezerved

hadi oç

evden de korkmuyo değildim.
3+1 eşşek kadar daire ve son kat.
ama paranoyaya gerek yoktu, ev temizdi.
duşa gireceğim ama korkuma giremiyorum * neyse bi cesaret yatayım dedim. çünkü yorulmuştum.
uyandığımda hava kararmıştı, tahminen 2 saat kadar uyumuştum. karardı dediysem zifiri karanlık değil.
dolapta hazır olan bişeylerden yedim. çöp dolmuştu poşeti çıkartıp kapının önüne koyacaktım.
kapının koluna bastırdım, o da ne kapı zaten açıkmış.
Kolu boşa çevirdim ama kapıyı kapatmıştım diye hatırlıyorum. ürperdim ve o elamanlar aklıma geldi, ya eve girdiyseler...

anlat panpa ilk entryden farkettim değişik bi adama benziyorsun

senin amk ;) yaptıktan sonra hiçbir korkunçluğu kalmadı

çöpü dışarı koydum.

kapıyı yavaşça kapattım hemen mutfağa koşup elime bi ekmek bıçağı aldım tek tek odaları dolaşmaya başladım.
kapı arkaları gardolap içlerine varana kadar baktım ama kimse yoktu. galiba eve gelirken panikten adam gibi kapatmamıştım ama işkillenmiştim ve bu sıradaartık havada da tam kararmıştı. gündüz eve gelirken ki korkusuz halimin tam tersi bi ruh haline burunmüştüm. odama geçti yatağıma çıktım elimde bıçak öylece dakikalarca oturdum. sessizlik daha ürperticiydi. bi elimde de telefon...

dinlıyoz panpa reserved

biraz biraz sonra herşeyin olağan olduğunu düşündüm ve bilgisayarımı açtım.

o ferre senin bu ferre benim derken vakit geçti. ama
korkuma çavuşu tokatlayamıyom çünkü işin ucunda cenabet olmak var ve o halde belayı daha da
çağırırım düşüncesinden bişey yapamadım (muhtemelen) çünkü o güne dair hatırladığım tek şey gece 23e kadar yaptığım herşey uykumu getirmek için laf ola yapıla şeylerdi...

saat 23ü geçti mi fix acıkan bi tipim.

kolum bacağım kırılsa yine de bişey yemek zorundayım.
şirinevleri bilen panpalar bilir işlek yol üzerlerinde gece gündüz seyyarcılar olur. işte benim de öyle muhabbeti kurduğum bi abi vardı gece yanına inerdim bişeyler yer çay sigara muhabbet edip yukarı çıkardım. hemen hemen her gece yaprdım. ama o saat 23ten sonra gelirdi bizim apartmanın önüne; o saate kadar üst cadde de dururdu. benim odanın camı o tarafı görmüyor; oturma odasına geçti camdan bakacaktım acaba sebahahattin abi gelmiş mi diye.
perdeyi çektim, cam zaten açıktı malum yaz, aşağı baktım...

resered

pek fazla kişi okumuyo galiba gündüz devam edelim panpalar zaten uyku iyice bastırdı, son 1-2 paragraf daha yazıp virgül koyup gündüz devam edeceğim...

bu tür şeylermi moda oldu artık

bakalım dogru mu degilmi anlcz ilerde

anlaaaaaat

gündüz okuyan tayfayla bizi bir tutma be panpa devam et sen

dınlıyoz devam panpa