kızlarla sorunları olan panpalarım bakın

devamı gelecek panpalar... kaçtığımı düşünmeyin takipte kalın...

edit: panpalar birtakım sorunlar nedeniyle yazmaya uzun bir ara vermiştim,siz panpalarımdan özür diliyorum ve bir kaç gün sonra hikaye tüm heyecanıyla devam edecek.

babam usulca yanıma oturdu iç geçirdikten sonra'oğlum yazık ediyorsun kendine' diyebildi. ağzım düğümlendi birşey diyemedim kalkıp eve doğru gittik. ertesi gün herzaman olduğu gibi mezar yerinde kızla buluştum .bu olaydan bahsetmedim ona. onun yanında başka bir evrende gibiydim. hele elini tutunca bambaşka dünyalara uçuyordum.bir kez alnından öpmüştüm mezardaki çınar ağacının altında. birbirimize söz vermiştik sonsuza kadar beraber olacağımıza dair çınar ağacını da şahitimiz kılmıştık.o zamanlar kız, telefonda sıklıkça dile getirdiği kuzenlerini anlatıyordu bana. amca oğullarının gözlerinin kendisinin üzerinde olduklarına vurgu yapıyordu.ve amca kızının yaptığı sapıklıkları, abazanlığını dıbına hıyar sokmasından tutun, yaşadığı anal ilişkileri anlatıp duruyordu. uzun bir zaman sonra anladım ki meğerse bu anlattığı amca kızı rolündeki kız kendisiydi. kendi benliğindeki pisliği başkasına mal ederek bunu dışa dökmenin rahatlığını yaşıyor bir nevi günah çıkarıyordu.

anlat panpa dinliyorum, yalniz bu anlatacagin hikaye 50-100 sayfayi bulmaz dimi. gibiliriz valla tam da basladik

bir yıl gibi bir süre her gün aynı monotonlukla geçti.bir yıl içerisinde birkaç defa daha memlekete gidip kızla buluştuğum oldu.ilk buluşmamızdan sonra ikinci defa kızı görmeye memlekete gitiğim zaman gecenin üçünde anca varabilmiştim. sonra aklıma bişey geldi kızın dershanesinin önüne gittim. herbiri 60-70 kg olan kayalarla kızın ismini dersane kapısının tam önüne kan ter içinde kalarak kayalarla yazdım. sonra eve gittiğim gibi kafayı vurup yattım. ertesi sabah dershane başlamadan evvel evden çıkıp dershaneye gittim. dershane görevlileri benim kan ter içinde kalarak yaptığım kayaları bir bir el arabasına atıp zar zor taşıyorlardı. haberim yokmuş gibi ne olmuş burda diye sordum. ağırlığın vermiş olduğu sıkıntıyla cevap vermedi. gözüm kızı aramaya başladı sonra bizim arkadaşları gördüm onlara sordum hiç görmediklerini söylediler. doğruydu kız o gün dershaneye gelmemişti. anlaşılan boşuna uğraşmışım gecenin bir yarısı..

reserved

rezerved

biraz seri ol be amk

rezerve

her zaman olduğu gibi düşüncelere dalmıştım. geleceği düşünüyordum ikimizin geleceğini... tam dünyadan soyutlanmış başka bir boyuta geçmiştim ki acı bir fren sesine eşlik eden korna sesiyle dünyada olduğumu hatırladım. camdan kafasını çıkarıp bana homurdananlara aldırmayıp yoluma devam ettim.bu olaydan birkaç gün sonra yeniden öğrenim gördüğüm ile doğru yola çıktım. yolda kızla ilgili düşüncelerim kafamdan gitmiyordu beynimi kemiriyordu. onsuz ben bir hiçmişim gibi geliyordu bana.2-3 ay kah telefonda konuştuk kah msn de yazıştık. dersleri gibime taktığım yoktu artık. okula ise sadece aklıma geldiği zaman okula gidiyordum.

elinde kitapları, üstünde sadece bir hırka vardı soğuk değil mi böyle dedim. üstüne bir göz geçirdi aa heyecandan unutmuşum montumu kitapları tutar mısın hemen alıp geliyim dedi. montla sıç gel diyecektim o zamanlar incisözlük yoktu diyemedim. montunu giyip geldiğinde kısa bir yürüyüş yaptık dershane çevresinde. bu esnada kız bana daha önce kimseyle çıktın mı vs gibisinden klagib sorular sordu. yürüyüşümüzün sonunda derse gireceğini söyledi birbirimizin telefon numaralarını ve o zamanlar popüler olan msn adreslerini de aldık ve ayrıldık. yalnız başıma eve doğru yürüken işte bu diyordum heyecanla endişe arasında çok farklı bir duygu içerisindeydim...

Bizim kuzen buluşmayı ayarlamış. memlekete geldiğimin 3. günü öğleden sonra dershanede olacakmışım.o gün geldi içimi bir heyecan sardı o ana kadar hiçbir kızla bırakın çıkmayı bir iki çift laf bile edememiştim. öğle yemeğinin ardından ossbiir çektikten sonra üstümü başımı düzeltip evden ayrıldım. derhane iki sokak ötedeydi hemen vardım. derstelerdi ufak bir bekleyişin ardından o da ne! o gün gördüğüm kız bana doğru geliyordu.ben utangaçlıkla vücudumu öte tarafa çevirdim.bir ‘merhaba’ sesiyle irkildim yüzümü çevirdiğimde şaşkındım birkaç saniye cevap veremedim evet o kızdı.

gözgöze geldik bakışları içimi titretmişti. arkadaşlar gelmeden önce benim kuzeni gördüm. selamlaştık,bir çift basma kalıp laftan sonra bana geçen gelişimde bir kızın beni görüp benden hoşlandığını söyledi. hadi ya kimmiş o? dememe kalmadan çok güzel kız masmavi gözleri var dedi. hasgibtir çektim acaba o muydu ? benden hoşlanan kız... sonra sen geldiğine göre ona haber vereyim buluşup tanışın dedi. iyi olur diyerek vedalaşıp ayrıldım. o sırada bizim arkadaşlar indi bir iki çift laftan sonra dershaneden ayrılıp dışarı çıktık.

@48 eyvallah panpa. endişen olmasın en başta da belirttiğim gibi sizleri fazla sıkmamaya özen gösterecem. zaten bu olaydan 5 yıl kadar bir süre geçmiş pek çok şeyi unutmuşum. sizler için zihnimi zorlayarak yazıyorum sırf panpalarım kızlara endeksli olarak yaşamasınlar diye hayatımdan bir kesiti anlatıyorum. belki biraz yavaş yazıyor olabilirim zihnimi zorluyorum gerçekten ayrıyeten işyerindeyim geç yazıyorum fakat sizler için yararlı olacağından eminim.

benimki sorun olsa keşke eheh

ben bu sıkıcı ortamda daha fazla kalmamak için onların zaten farkettiği tüm gerçekleri kendi ağzımla açıkladım.bir yılı aşkın bir süredir beraberiz dedim. yaşlıca ama dimdik duran babam ayağa kalkıp üzerime yürüdü. gözlerinden kan fışkırıyordu.'o huurdan ayrılacaksın!' diye bağırdı. annem abim hep bir ağızdan 'huurdan ayrıl yanlış yoldasın yaşın kaç başın kaç daha'cümlelerini o gün sabaha kadar duyduğumu hatırlıyorum.ve babamın sinir krizleri nöbetleri de cabası. babamın bu denli sinir krizleri geçirmesinin nedeni ise şu olaydı; ilişkiyi öğrendikleri gün heryanımı bir korku kaplamıştı yolun sonuna mı geldim artık diye düşünüyordum. çünkü ben sevdiğim kız olmadan bu hayata tutunamayacağımı sanıyordum.ve bunun vermiş olduğu endişe ve korku sebebiyle zaten üstüme gelip 'ondan ayrıl' diye direten hane halkına karşı evi ayağa kaldırdım. 'bu evden cenazem çıkar fakat beni ondan ayıramazsınız' diye bağırıyordum. ihtiyar babam ise bu durumum karşısında daha da endişeleniyor gözlerini ateş bürüyordu.o gün en az üç defa kriz geçirdiğini anımsıyorum. annem ise içten içe üzülüyor fakat babam kadar dışa yansıtmıyordu.bu lanet olası günü atlatıp diğer günün sabahına uyandıktan sonra kahvaltımı yapıp dışarı çıktım. evden kaçacaktım daha doğrusu kaçmak sayılmazdı çünkü üniversiteye gidecektim. sadece evdekilerin haberi yoktu. terminale doğru hızlı adımlarla yürüdüm.ama yol paramın olmadığını hatırlayıp akrabam olan bir işyerine para almak üzere girdim. tekrardan terminalin yolunu tuttum biletimi aldım. yarım saat sonra otobüs kalkacaktı. beklemeye koyuldum. onbeş dakika geçmemişti ki terminalin yanında çay içmekte olduğum çayhaneye babam girdi. şok oldum. meğerse bileti kestiğim eleman bizim akrabaymış benim endişeli hareketlerimi sezip babama haber vermiş.

ailem benim son zamanlarda değiştiğimi hissetmiş olacakki ağabeyim benden habersiz dolabımda duran cüzdanımı karıştırmış ve kızın ikinci buluşmamızda bana verdiği fotoğrafını bulmuş. aradığıyda oydu zaten. akşam eve geldiğim zaman aile meclisi salonda kurulmuş beni bekliyorlardı.aha dedim bugün bir hayli zor geçecek.. elimi yüzümü yıkayıp salona geçtim. abimin elinde kızın fotoğrafı bunu açıkla bakalım der gibi bir bakış attı.ben daha oturmamıştım ki inanmayacaklarını bilerek sırf laf olsun diye o üniversiteden bir arkadaş dedim ve koltuğa oturdum. babam hemen 'ne biçim mide varmış sende' diyerek söze karıştı. haklıydı da kız fotoğrafta çok çirkin çıkmıştı.

seri ol panpa

seri anlatırsan panpa işyerindeyim sna vakit ayırıyorum şukumu unutma

gibtiri çekip dershanenin önünden ayrıldım.o gün meğer dershanedeki tüm hocalar bunu yapan romatik kim diye bahsetmişler bu olaydan.bu arada kızla olan beraberliğim bir seneyi bulmuştu.her geçen günle beraber kıza kendimi daha fazla kaptırıyordum. ailemin henüz haberi yoktu bu ilişkiden. geceleri gözüme uyku girmiyor sabahlara kadar onu düşünüyordum. gündüzleri kızın evlerinin biraz ilerisindeki bir mezarlıkta buluşuyorduk. o mezarlıkta babaannem de vardı. ne zaman kızla buluşmaya gitsem bir fatiha okuyup geçiyordum rahmetliye. kızla beraberken yaptığım tek hayırlı işin bu olduğuna inanıyorum.. geceleri ise dar sokaklardan geçip evlerinin karşısında oturup pencereye çıkmasını bekliyordum hergün hergece... pencereye çıkıp onu gördüğüm zaman içimdeki huzur dolup taşıyordu.