lan piçler ankaralı ola

lan binler tekrar soruyorum cafe graffitiyi bilen var mı ankarada?

iyiymiş duygusal panpam lokasyon verebilirsen adını sanını söyleyebilirim sanırım

madem anlatıyorsun bende anlatayım. 2007 yılıydı. babam üniversite kaydına zütürdü. hava nasıl sıcak ama ölüyorum. halbuki bana serin olur demişlerdi. gittik kızılaya. babam aç mısın dedi. sorulur mu baba dedim. * bir balıkçı var adını hala bilmem çünkü babam beni bırakıp gittikten sonra hiç gitmedim oraya. oraya oturduk hayvan gibi yedim. sonra kayıt yaptırıp döndü babam. 6 yıl hiç uğramadım o balıkçıya. önünden dahi geçemiyordum. mezun oldum tören bitti bu sefer ben zütürdüm ailemi o balıkçıya. babamın gözleri doldu. hatırladın mı dedim. nasıl unuturum dedi. ulan var ya ben sıkıyorum kendimi o sıkıyor çatlıcaz ama. mezuniyet belgemi aldım son günümdü artık yine gittim oraya. hem yedim hem hayvan gibi ağladım. :(
(duygusalım sanırım ben)

neyse şu ana kadar hatırlayan çıkmadı ara ara girip yazacam yine hatırlayan ve müşterisi olan varsa her türlü ulaşsın bana

ama olsun lan yine de seviyorum sizleri bin oğlu binler

ulan ipneler uzun yazıları görünce nasıl da açıp geri kapatıyorsunuz saniyesinde zütelekler sizi

bi gün pederden koparmışım parayı gittim kafeye söyledim domates çorbamı içiyorum geldi kaltağın biri balgamlı balgamlı tükürdü çorbama, iç şimdi huur çocuğu dedi hiç anlamamıştım neden yaptı hatırladıkça midem bulandı dıbınakoyayım

hiç unutmam o yıkılan binadaki sidik ve kusmuk kokulu stüdyoya girdik birinde liseli yavşaklar çağırdılar gel abi sende takılırsın diye, bir de bateriye oturttular bu simonayla bi kız daha vardı biri bi bacağıma diğeri bi bacağıma heyt be, ilk ve tek threesome hikayemdi dıbınakoyayım ha gibiş sokuş yoktu ama benim gibi birine çoktu

parası olan ipneler giderlerdi büyülü fenere iki bilet alırlardı, simonaya da bi paket sigara oyş gel keyfim gel sonra gelen pantolona su damladı numarası

az gitmedim o kafeye az da kovulmadım tuvaletinden simona vardı simona kaltaktı maltaktı ama iyi somururdu bi dal sigaraya gelirdi beş dakikalığına konur ipnesine de bi dal fişeklemessen tuvalette basar kovardı seni

bir çeşit terapi gibi eski günleri hatırladıkça mutlu oluyorum dıbınakoyayım

olm ister gelin ister gelmeyin kendi kendime anlatır dururum

o zamanlar liseli mekanıydı ama liseliler de adam gibiydi en azından biz geldik mi televizyon karşısını bize verirlerdi

varsa da boşalmalık capslere gitmişlerdir ipneler

şimdi bilmem kaç bin yazarın olduğu şu sözlükte o kafeyi hatırlayan bir domates çorbasını içen kimse yok mu?

peki büyülü fenerin hemen karşısındaki binada, yıkılmadan önce bir stüdyo vardı amatör gruplar falan takılırdı orada onun ismini hatırlayan var mı?

2008 yılıydı sanırım bizim hatunla gidelim dedik tuvaletinde yiyişmeye bi baktık adam kapıya kilit vurdu ben gidiyorum giberim kafesini dedi gibtirdi gitti konur muydu neydi ismi herifin biz zannettik bi yere kadar gitti meğer moruk kafeyi kapatmış

en son dershane oldu kapandı diye biliyorum ben. girmedim hiç ama onun önünde düşmüştüm yardım etmişlerdi bana :(

artık yok panpa orda nesibe aydın dershanesi var bide başka bi cafe var öyle bi yer yok

birini bulana kadar up