evet beyler buda benim son zamanlarda yaşadığım bir olay. Şöyle söyleyeyim Malatya'da bir deli var belki bileniniz vardır. sürekli bağırıyor falan. işte o adama kafayı takmıştım. neden bağırıyordu? niye sürekli sigara içiyordu? bu feryad kim için selo? diye düşünürken baktım ki ben delirmeye başladım.

2 rezervasyon yeter beyler. çok fazla hikaye paylaşan biri değilim ancak yaşadığım için bu olayı anlatmak istiyorum.

bu arada söylediğim adam fotoğraftaki adam.

Yemek yerken onun da acıkmış olduğunu düşünerek yanına giderken 2 simit aldım. Yanına gittim uzattım hiç gibine bile takmadı. Sınıfın olduğu paketi yere koydum yanına uzattım ve biraz uzaklaşıp seyrettim. Biraz kendi kendine konuştu etrafı yokladı ve aldı. Anladığım kadarıyla bu adamda güvensizlik duygusu da vardı. Aslında çokta farklı değildik o sadece bağırıyordu ve bakımsızdı. Evine giderken izlemek istiyordum onu ama eve ne zaman gideceğine dair bir fikrim yoktu. O an için oradan ayrıldım ve en azından çabalarımın sonuç vereceğini düşünerek eve gittim. Kafama koymuştum onunla konuşacak belki de onu normAle çevirecektim. Tabi bu ihtimal düşüktü. Çünkü ben ne bir pgibolog, nede bir uzmandım.

Araştırmalarım sonucu bir taka ulaşamadım. Onu kendim gözlemleyecek, teşhisi kendi adıma kendim koyacaktım. Kafamı derslere bu kadar çalıştırsam şu an burada bu hikayeyi yazmazdim. Bu adamın birşeyler yaşamış olma düşüncesi aklımı kemiriyordu. Kahvede oturan yaşlı amcalara sordum. Herkes farklı birşey anlattı. Karısı ölmüş delirmiş diyenler. Evi yanmış diyenler. Cin musallat diyenler bile vardı. ( Cinli falan değil merak etmeyin) bazıları ise sadece deli olduğunu söyledi. Ama ben bu işi kafama takmıştım

Karl marx bu amm

Aslında bu adamı ilk görüşüm değildi ama kafama takıldığı ilk gündü. Bir gün sabah evden çıktım ve Yeşilyurt durakları olarak bilinen yerde çay ocağı var orda oturdum. Mustafa dayıyı bekliyorum. Ben de deli sayılırdım. Neyse bir baktım kenarda kaldırımın gölgesinde yatıyor. izlemeye başladım ne zaman kalkacağını merak ediyordum. Uyandığında ben sıkıntıdan patlamış incide geziyordum. Sigarasını yaktı ve konuşmaya başladı. Neler söylediğini anlamıyordum. Ama derdi vardı biliyorum. Bu düşünceler içimi kemirirken çayımdan 1 yudum daha içip ayaklandım

Mustafa dayıya doğru yaklaştım ve söylediklerini dinlemeye başladım. Sanki japon milli takımını sayıyor gibiydi. Çok garip şeyler söylüyordu. Ne tepki vereceğini anlamak amacıyla ona doğru "ğaaaaağ" diye bağırdım. Hiç bir tepki vermedi. Şaşkınlıkla bana bakan 18-20 yaş arasındaki bayanlar bir deli daha çıktı gibi bir ifadeyle siritmaya başladı. Eve doğru gittim. Ve internetten bazı araştırmalar yaptım.

Adres vererek anlatcam kimseden çekincem yok. Bir gün arkadaşlarla internet cafeden çıktık geziyoruz. Bilen vardır belki imaj internet cafe. Counter 1.3 attık ve tartışarak eve doğru gidiyoruz. Mustafa dayı yani fotodaki adam yine bağırıyor ve sigarasını sanki evladıymış gibi içine çekerken kafama takılmaya başladı. Neden bağırıyor bu adam diye düşünmeden edemedim. Sonunda bu düşüncelerim uykularimi bile bölmeye yetti.

Onun bir ailesi var mıydı? Olmalı çünkü sigara alacak parayı nereden bulacaktı? Kimse kimseye 1 paket sigara almazken ona hayatta vermezler. 1 dal sigara uzattım onu bile almadı. Sonra kendi paketinden 1 dal çıkarıp yaktı ve bağırmaya başladı. ilk bağırdığında korktum. Ama bunu herkes yaşıyordu. O yüzden çekinmedim. Acikmaya başladım ve gidip donas yemek istedim. Masaya oturdum ve düşündüm neden acaba. Neden?

Kahveci abinin ağzından:

Bir zamanlar karısı varmış. Çok severmiş. ilk başlarda evlendirmek istememiş büyükleri. Öyle sevdalıymışki kızı kaçırmış. Gel zaman git zaman karısı başka biriyle konuşmaya başlamış. Bir gün Mustafa dayı uyandığında karısının olmadığını görünce sinirden delirmiş...

Vallahi bizim bildiğimiz bu oğlum. Sen de kafana takma bu kadar. Kaç gündür gelip gidiyorsun bak senin de pgibolojin bozulur.

Kahveci bir adamdan pgiboloji lafını duymak beni şaşırtan başka bir konuydu.

Yüzüne baktım Mustafa dayının. Ne derdin varmış be Mustafa dayı. Diye iç çekerken. Sabahki samimiyetin karşılığında ona bir dal sigara uzattım ve aldı. Bu beni mutlu ediyordu. Neden kaçar bir kadın kendini seven bir erkekten??? Bu soru beni delirtiyor aynı zamanda sinirlendiriyordu. Mustafa dayı bunu hak edecek ne yaptı acaba? Sadece sevdi mi yoksa?

Param olsaydı onu en iyi hastanelere zütürmezsem namerdim. Ama işte elimde olan ile yardımcı olmaya çalışıyorum.

Evden yine aynı hız ve aynı istekle çıktım. Yerine gittiğimde yoktu. Şerbet çeşmesinin oraya gittim yoktu. Yeni camii önüne gittim yoktu. Yeşil sinemada yoktu. Biraz ilerde soykan da oturduğunu gördüm. Mutlu görünüyordu. Hiç güldüğünü görmedim. Yine de mutlu görünüyordu. Aç olmadığını anladım ve köşeye geçip sigaramı yakıp sözlükte takılmaya başladım. Soykan dan bir hışımla çıktı ve büyük adımlarla ilerledi. Ortaya geçip " ğaaaaağ aaaa" diye bağırdı yine. Bu sefer güldüm çünkü o da mutlulukla atıyor gibiydi o çığlığı. Acaba ev hayatı nasıl geçiyordu? Bu sorunun beni ilgilendirmediğini anladım ve bu soruyu kafamdan silmeye çalıştım. Peki nerede oturuyordu? Takip edemezdim. Bir deli de olsa özel hayat ve Mustafa dayının yerinde durduğu yok. Belki gece 3 te eve dönecek. Bunu göze alamazsdim.

Derken yine mekanı olan yere gitti. Bence orayı seviyor. Mustafa dayı kimseye zarar vermiyor. Yumruk bile atsan bişey demeyecek gibiydi. Zaten buna müsade edemem. Mustafa dayıya değer veriyordum. Belki herkesten çok...

Akşam yatacağım zaman aklıma geldi her zamanki gibi Mustafa dayı. " Ah be Mustafa dayı!! Sana nasıl yapılır bu? Daha da önemlisi seni bu hale getirdikten sonra kadın ne düşündü?" Diye düşünürken uykuya dalmışım. Sabah uyandım güzelce kahvaltı yapıp evden ayrıldım. Yolda giderken 1 paket sigara aldım. Az ilerde simitçi var oradan da 2 poğaça 1 simit alıp yola koyuldum. Gittiğimde yoktu. Yine nerde lan bu diye düşünürken yine sesini duydum. Kahveden 1 çay alıp ona zütürdüm. Simiti ve poğaçayı yanına koydum. Utanacagini düşünerek kenarı geçtim ve onu izlemeye başladım. 5 dakika sonra poğaçayi aldı yedi. O yemek yedikçe ben mutlu oluyordum. Kimse benim kadar baktı mı acaba ona? Herkes güldü geçti. Veya alay ettiler. Ben ona göre iyi bir insanmi yoksa diğerleriyle aynı kefede bir insan mıydım? Onu izlerken kahveci abinin sesini duydum. " Yeğenim bardağı getir ha!!" Dedi. Bardağı aldım ve kahvenin içinde eski püskü bir vantilatörun karşısına geçip düşünmeye başladım. Kahveci abi:

— oğlum yeter! Bak sen kafayı yiyeceksin. Ne bu kadar taktın la? Dersine çalış, sevgilin yok mu senin?, Arkadaşınla gez. Ne uğraşıyon bu avelle?

Diyince sinirlendim ve " avel mi? Nasıl insanlarsınız la siz? Biraz anlayışlı olun. Bu mu sizin sevginiz saygınız? " Dedim ve abinin sessiz bakışları beni ürkütmeye başladı.

— haklısın gardaş. Biz de seni düşündük ama kötü bir niyetimiz yok.

- biraz da o adamı dusunseniz? ihtiyaçlarını karşılasanız? Kötü mü olur?

insanlığın geldiği bu seviye beni üzdü ve Mustafa dayının sigara yakisini mutlulukla izledim. Karnı doymustu sonuçta. O sigaranın tadı başka olacaktır. Tabi bağırırken ağzından parçalar çıkarsa insanlar sinirlenebilir.

Not: seri seri atmaya çalışıyorum

En son konuşma kararı aldım. Deliyse deli banane amk diyerek çay ocağına gittim ve gariplik o ki ilk defa insan gibi oturuyordu. Malatyalı şivesi ile yaklaşıp " napıyın mustafa dayı" dedim. Bir cevap alamadım. Cevap alamayınca bir çay aldım ve yan tarafına oturdum. Bazı kadınlar onun yanından geçerken korkuyordu. Ben ise onun kendinden başka kimseye zarar vermeyeceğini biliyordum. Mustafa dayı çok garipti. Diğer delilerle konuşabiliyorsun ancak o çok farklı. ilk başta şizofreni dedim. Ama olmadı sonra hafıza kaybı dedim, konuşmayı da unutacak değil ya diye düşünmeye başladım. Biliyorum bir pgibolog değilim veya mükemmel bir gözlemci ama ben merak eden biriyim. Umarım fazla merak züte yarak konusuna düşmem.

Bir sabah kalktım ve her zamanki gibi derme ilköğretim okulu taraflarına gittim. Etrafta arıyorum bir deliyi deliler gibi. Etrafta yoktu. Nasıl olur ya diye düşünürken kendimi emekliler parkının orada buldum. Biraz ilerde kahveciler sokağı derken merkezi tavaf ettim. Yok! Nerede lan bu? Derken sesini duydum metrelerce öteden. Babanın kızına sarılmak için koştuğu misal koştum. Kendisi şerbet çeşmesinin önünde oturuyordu. Nasılsın Mustafa dayı dedim ve bir sigara uzattım. Gördüklerim karşısında şaşırıyordum sigarayı almıştı. Bu beni mutlu etmişti. Belki de beni artık tanıyordu. Köşeye geçtim sigarasını içerken onu seyrettim. Seyrederken bir tane de kendim yaktım. Bunu hak etmiştim.

Kimsesi yoktu sanırım. Belki evde o etrafında gördüğü şeylerle yalnız kalıyordu... Uyurken ne görüyordu. Kaçan karısını özlüyor muydu? Kim dayanabilir ki bu acıya? Herkes tarafından terk edilmek!!

Herkesten daha fazla çilesi vardı belki de.

Bir gün yine mekana doğru gittim. Yerinde yoktu. Yine aynı çizelgede önce soykan, sonra emekliler parkı, sonra yeni camii, ve şerbet çeşmesi. Hiç bir yerde bulamadım. Sonra bizim mahalle aklıma geldi. Belki yine orada geziyordu. Ama baktığımda yine yoktu. Neredesin Mustafa dayı?? Başına bir şey mi geldi? Araba mı çarptı? Bir çocuk gibi bakıyordum ona. içimi bir korku kapladı ve eve doğru dönüş yaptım. Biraz pcde uğraşıp. Metin2 de pazarı kurup 2-3 ws atıp evden tekrar çıktım. Mekana doğru gittim ve hala yoktu. Kahveye gidip sordumcve kahveci abi :

— bu gün hiç görmedim. Arada olur böyle. Yarın gelir %100.

Bu en azından beni sevindirdi çünkü bir şey oldu sanıyordum. içim rahatladı. Eve gittim yemeğimi yiyip uykuya dalmak için süre saydım. inşallah başına birşey gelmemiştir umuduyla uykuya daldım.

Onu izlerken babam aradı ve eve gelmemi söyledi. Ayıptır söylemesi fırına yemek vermiştik. Yemeği yedim ve evden hızla çıktım. Artık arkadaşlarım ve ailemden çok Mustafa dayıyla vakit geçiriyordum. Sonunda Mustafa dayı kendi yerindeydi. Yanına gittim ve ne oldu Mustafa dayı söylesene dedim. Cevap yok! Söyle artık kaç gündür uğraşıyorum. Derken arkadan gelen dayı elini omuzuma koydu ve o cevap vermez oğlum zorlama dedi. Neden? Diye sorduğumda ise verdiği cevap çok basitti " çünkü o deli hahaha!!!" Bu seviyesiz konuşmadan sonra döndüm ve Mustafa dayı ne oldu da bu huur çocukları seninle böyle alay ediyor derken kahveci abinin anlattıkları karşısında şok oldum.

Sabah erkenden kalkıp önce bir duş alıp, kahvaltımı yaptım. Pazarı kurup evden ayrıldım. Hızlı adımlarla gidip simit poğaça aldım. Ve kahveye gittim gelmesini bekledim. Sesini duyduğumda sanki içimi bir huzur kapladı. Kahveden bir çay alıp yanına koydum. Bu sefer sağol dercesine baktı. Gitmemi beklemeden simiti poğaçayi gömdü. Gülerek izledim onu. Kahveci abinin " çok güzel sevap isliyorusn helal olsun kardeşim" demesiyle mutluluğum daha da arttı. Acaba benden başka böyle davranan var mı?

Bütün dünya onlara böyle davransa nasıl olurdu? Kimsenin anasına bile hayrı yokken bir yabancıya hele de bir deliye niye yardım etsin? Ah ah petrolden daha önemli sorunlarımız var...

Yine mutluluk sigarasını yaktı ve bu sigara benim de canımın çekmesine sebep oldu. Bir yandan çayımı yudumluyor bir yandan sigaramı çekiyor bir yandan da onu izliyordum.

Onu düzeltemem ama yardım edebilirim. Bu düşünce beni orada tutan asıl nedendi. Belki vicdanım da rahat bırakmıyor olabilir. Veya ben gösteriş meraklısı biriyim. Peki o ne, ben neyim? Karısı hala onu düşünüyor mu? Lanet kadın!! Kahveye gelen yaşlı bir amcaya bunun durumu ne diye sorup daha fazla bilgi almak istedim. Amca yerinde biraz toparlanıp anlatmaya başladı.

Evde boş boş dururken biraz internete bakayım dedim. Onun hakkında paylaşım yapan herkes " çok tatlı adam yhaaa(:" vs yazmış. Peki günlerce oradaydım kim vardı? işte sosyal medyanın yüzü!!

Dışarı çıktım ve Mustafa dayının mekanına doğru gidiyorum. O da ne??

Çocuklar bir tarafa doğru bağırıp duruyor. Ne olduğuna bakmak amacıyla yukarı çıktım ve Mustafa dayiyi orda gördüm. Çocuklara gibtirin gidin lan dedim ve hepsinin kaçışını izledim. Mustafa dayıya sigara uzattım ve aldı. Ben ki babama sigara vermeyen adam bu adama kaç para harcadım.

Karşı kaldırıma geçtim ve izlemeye başladım. Yanında biri varmış gibi konuşuyordu. Bir kaç kez " yok yok!!!" Dediğini duydum. Eminim yanındakiler birşeyler söylüyor. Korkma Mustafa dayı!

Kimse onu takmıyor. Neden rabbim? Bu adamın suçu ne? Diye sormaktan kendimi alıkoyamıyorum. Kenarı kaldırıma geçip yattı. Ben de eve gitme kararı aldım. Yolda giderken çocukları da uyarmayı ihmal etmedim. Gerçi beni dinlediklerini sanmıyorum. Ben üstüme düşeni yaptım. Ve yapacağım da!!!

Belki de yanında gördüğü şeyler beni iyi biri olarak gördüğü için Mustafa dayı benden fazla çekinmiyordu. Artık kahveci abi beni tanıdığı için her gittiğimde çayım hazır oluyordu. Her şey yolunda gidiyordu. Mustafa dayının yanına geldim yine. Nasılsın?" Dedim. Tahmin ettiğiniz gibi cevap yok.

Aç mısın?" Dediğimde. Boş sigara paketinin içine baktı.

Anladım be Mustafa dayı sigaran yok dedim. Hahaha. Sigarasının olmadığını göstermek için pakete bakıyor. Az değilsin sen Mustafa dayı. 2 dal sigara çıkardım verdim.
Biraz ileri doğru gidip oturdum.

Kahveci abiyle sohbet ederken 2-3 tane huur çocuğu Mustafa dayının sigarasını aldı. Yani benim sigaram. Ayağa kalkıp çağırdım ipneleri. Ellerinden aldım 2 tane de çarptım yolladım.

Akşam eve giderken o huur çocukları beni beklemiş. Yanlarında 2 tane daha var. Yine hepsine vurdum ama 4 kişiye ne yapayım amk. Beni güzel bir dövdüler.

Orda çerezci bir abi araya girdi. Bende eve doğru gittim. Ulan Mustafa dayı senin yüzünden bir de dayak yedik amk. inşallah yarağı da yemeyiz.

Ertesi gün mor bir göz ve sınırlı bir vücut haliyle gittim Mustafa dayının yanına. " Gördün mü bak senin yüzünden ne hale geldim". Bu gün son kez çaba sarf edecek ve son kez bir şey umacaktim.

Mustafa dayı beni gibine bile takmadı. Onun için dayak yediğim halde. Orada ki kahveci abi:

— oğlum ben seni uyarmadim mı? Yazık değil mi kendine? gibtir et şunu git hayatını yaşa.

— abi ben de sana söyledim. O da bir insan. Saygıyı sevgiyi hak ediyor.

— iyi ben daha bir şey demiyorum!

Yaklaşık 1 saat boyunca izledim onu. Yanından 2 bayan geçiyordu. Bağırdı yine bizim deli (: korktular ve " ay salak ya korktum!!" Gibi bir cümle kurdular. Ve onlara seslenerek:

— ablacım o da sizin görünüşünüzden korkmuş olmalı ki bağırdı.

— aa terbiyesize bak. Sen önce kendine bir bak. Meymenetsiz.

Benim günlerce orda oluşumdan feyz alan dayılar esnaflar falan çıkıp kadınları bir güzel azarladılar. Kadınlardan biri:

— burda 1 değil 10 deli var.

Benim verdiğim son ayar ise siz inci tanelerimizin görmesine değerdi:

— evet ablacım 2 si karşımda duruyor peki diğer 8i nerede?

Kadınlar dönüp devam etti.

Belki Mustafa dayıyı düzeltemedim veya düzeltemeyecegim ama insanların değişmesinde rol aldığım için bu mutlulukla hayatıma devam ediyorum. Artık gözlemlemeyi bıraktım ancak her gördüğümde 2 dal sigara bırakır geçerim.

Okuduğunuz için teşekkür ederim PANPALARIM.

Bu arada kadın virtüözüne yaptığım göndermeye bakmayın siz.

Seviliyorsunuz.

Karısının kaçtığı doğru ama kime kaçtığını biliyor musun?

-— köyden birinedir elbet?

Evet köyden ama Mustafa'nın en yakın arkadaşına kaçtı. Mustafa günlerce onları aradı elinde silahıyla. Bulsa öldürecekti ama bulamadı. Gülerce aç kaldı. Yemek yemedi intikam almak istiyordu. Bir haber almış karısının istanbul'da olduğunu öğrenmiş. istanbul'a gitti 1 veya 1 buçuk hafta gelmedi. En son geldiğinde pantolonu gömleği kan içinde. istanbul'da soyulduğunu ve dayak yediğini söyledi. Karısının adını günlerce haykırdı. En son bu hale düştü.

Mustafa dayı şimdi Seni anlamaya başladım. Zavallı adam neler yaşamış genç yaşında.

Bazıları Mustafa dayının evinde 1 küp altın olduğunu söylüyor???

Bu doğru mu acaba?

Demek ki paradan değerli şeyler de varmış. sağlık...