Rezervasyon

son günlerde isteksiz ve kısa kısa yazmamın sebebi bundan sonra anlatacaklarımın bu kadar neşeli olmamasından dolayı. kusura bakmayın beklettim. her ne kadar içimi de döküyor olsam buraya bazı şeyleri yazmak zor geliyor göreceksiniz.

10 şubat 2016 bizimkiler yine hastaneye gitmiş ben de okuldaydım o gün. akşam eve geldim kimse yoktu. yemek ısıttım bilgisayar başında yiyordum. kapı çaldı gittim açtım. annem anneannem ve dedem içeri girdi. böyle tuhaf bir bakışları var bana
annem:oğlum bir şey dicem de üzülme
k:yok ya söyle
a:cidden ama yani üzüleceğin bir şey üzülme geçecek yani ben biliyorum
k:tamam söyle
a:kanser olmuşum o yüzden sarılık falan geçirmişim
şok oldum ama sakin karşılamaya çalışıyordum sanırım
k:sarılık niye olmuş ki
a:pankreas kanseriymiş. öyle oluyormuş kitle yüzünden
k:anladım. ben üzülmem de sen de üzülme yani. kemoterapiyle falan atlatılıyor artık sağdan soldan duyuyorum
a:yok iyiyim ben abine söyleme bir süre askerde kafasına takmasın şimdi
k:tamam söylemem
sonra geçtim içeri yemeğime normal devam etmeye çalıştım ama yapamadım. lokmaları yutamaz oldum. boğazımda bir yumru oldu. döktüm yemeği bizimkiler duymasın diye onlardan uzak bir odaya geçtim kapıyı kapatıp maliyi aradım
m:alo
k:napıyon
m:kanka hiç müsait değilim tiyatro başlamak üzere
k:kusura bakma. annem kanser olmuş bizimkilere söyler misin konuşamıyorum bile. bize gelsinler
sonra kapattım telefonu. ağlamak üzereydim kendimi tuttum. duşa girdim. dalıp gittiğimi hatırlıyorum boş boş. sonra çıktım ünal erk ifo gelmişti evin aşağısına.

k:anne ben çıkıyorum
a:nereye
k:bizim lisedeki çocuklarla çıkacam. gündüzden sözleşmiştik
a:tamam
aşağı indim bunlarda bir buruk buruk bakıyor bana amk. en son ünala selam verirken salya sümük ağlamaya başladım. bir süre ağladım amk. bizimkiler bazen susuyor bazen teselli ediyor ama oralı olamadım. sağolsun erk baya yardımcı olacağını söylemişti o gün oldu da. biraz toparlayınca bir iki bira içtik sonra beni eve bıraktılar. bu saatten sonra yapacağım tek şey bu hastalık çok büyük birşey değilmiş gelip geçecekmiş gibi davranmaktı.

eve çıktım ikimiz de bu konudan bahsetmiyoruz birbirmize ama ikimizde de tuhaf bir ruh hali var. hala şok dönemi olabilir.
k:bu kanser net bilgi mi
a:evet. bir iki haftadır o doktordan o doktora gönderiyorlardı. demek bu yüzdenmiş
k:kim dedi ki sana
a:numune eğitim ve araştırma hastanesinde test yaptılar işte orda çıktı. adnan ku... diye bir doktor var o bakıyor. onun haricinde sefa özyaz... hüseyin var bir tane
k:baya doktor var
a:önemliymiş ondan. ameliyat olmam lazımmış
k:ne zaman
a:24 şubatta
k:iki hafta sonra? niye öyle hemen
a:bu hızlı yayılandanmış
k:tamam.
k:anne
a:efendim
k:merak etme iyileşirsin
a:sen de üzülme
k:yok yok iyiyim ben

not:o günden sonra kronik uykusuzluk başladı

ertesi gün erkle hastaneye gittik. sağolsun beni arabasıyla zütürdü daha doğrusu. genel cerrahi yataklı hasta bölümüne çıktık. hemşirelerin olduğu tarafa gidip
k:iyi günler adnan ku... beyi arıyordum
o sırada da ordan geçiyormuş şansıma duydu geldi
a:buyrun benim
k:merhaba doktor bey. annem dün buraya gelmiş. pankreas kanseri olduğunu söylemişsiniz doğru mu?
a:hatice hanım mıydı
k:evet
a:evet malesef öyle
k:peki tam olarak ne durumu. kusura bakmayın vaktinizi çalmak istemem eğer işiniz varsa
a:yok sorun değil. dur anlatim sana şimdi
adam sağolsun kağıt kalem alıp çizdi anlattı güzelce
a:bu şekilde bazı organları çıkaracaz
k:hangilerini
a:mideye kapak takılacak. pankreas başı çıkarılacak. on iki parmak bağırsağı ve safra kesesi çıkarılacak. bide karaciğerden küçük bir bölüm
salak gibi bir soru sordum gözlerim doldu amk bu kadar şey sayınca
k:o kadar organ çıkartırsanız yaşar mı
a:yaşar tabi. zor bir ameliyat olacak. internetten de bakabilirsin. whipple ameliyatı. 7-8 saat sürecek. ama annenin en büyük artısı erken teşhis olması.
k:peki riski var mı bu ameliyatın
a:yüzde otuz ihtimal ameliyattan çıkamayabilir. çıkınca da kemoterapi ve radyoterapi alacak. ondan sonraki altı ayda hastaların yüzde ellisi kurtulabiliyor.
k:anladım çok teşekkür ederim açıkladığınız için
a:rica ederim
hastaneden çıktık erk beni geri eve bırakıyordu
e:sen bakma böyle dediklerine doktorların. hep böyle en kötüsünü söylerler.
k:adam düzgün düzgün anlattı ya genel durumu söyledi gibi
e:yok olum ya annem hemşire değil mi benim ordan biliyorum.
k:yüzde otuz beş ihtimal var yani.
e:lan öyle düşünme
k:neyse çok düşük bir ihtimal değil. atlatılır inşallah.

Umudum insAllah atlatmistir kardesim atlatamadiysada Allah rahmet eylesin gulduk eglendik bu kadar fazlaydi zaten ki seninde anlatmadin ama benim fark ettim bir cok durumda var sen iyisini anlatiyorsun sadece burda bir gibintin derdin olursa bir kardesinde ben varim ozelden yazman yeterli elimden geleni yaparim

abime söyledik ev izni aldı geldi. 24 şubat 2016da da sabah 8de ameliyata girdi annem. girmeden bol bol dua okuduk. vedalaşıyor gibi falan değildik zaten normal küçük bir ameliyata girecek gibi davranıyorduk. bir türlü yıkamadım o donuk kalıbımı. sağolsunlar yine erk ünal ve ifo sabahın köründe gelmişlerdi hastaneye.
ameliyat dokuz saat sürdü akşama kadar dışarda biraz dolandık yemek yedik hastanede turladık. en sonunda saat 4 sularında bir tane hemşire yakaladım sordum
k:pardon ameliyattan mı çıktınız?
h:evet
k:ben hatice... nin oğluyum durumu nasıl öğrenebilir miyim?
h:evet onun ameliyatındaydım. durumu iyi birazdan yoğun bakıma alınacak. ameliyat başarılı geçti.
k:teşekkür ederim.
bir saat sonra da yoğun bakımdan haber geldi bir yakını gelebilir diye. abim anneannem ben gidim diye ısrar ettiler. ben de gitmek istemiyordum durumunu tahmin ettiğimden. ama belli etmedim çıktım yoğun bakıma. gösterdiler kaldığı yeri gittim yanına. yatakta hareket edemiyordu ağlıyordu. konuşmaya bile mecali yoktu. zor tuttum kendimi. dıbına koyim kendimim hiç kendimi salamadım rahat rahat ağlayamadım.
a:oğlum gelme bir daha
k:ya ne alaka öyle diyorsun.
a:beni böyle görmeyin gelmeyin bir daha. git eve yarın okula git gelme.
k:ya saçmalama iyi geçmiş ameliyatın işte. birkaç güne iyileşirsin zaten
a:tamam sen gelme yine de
k:iyi tamam yorma kendini. öpemiyorum yasakmış. gidiyorum ben görüşürüz

çıkarken orda yoğun bakımda çalışan çocuklara sordum. 4 5 gün kalacakmış orda. görme izni de günde 10 15 dakika falandı. annem yoğun bakımdan çıktıktan sonra demişti fırsatım olsa intihar ederim diye. acısı ve yatakta bile kıpırdayamayışı insana fenalık veriyormuş

ertesi gün hastaneye gittik dedemle anneannemle. bu sefer önce abim sonra anneannem çıktı yoğun bakıma. sonra bir kişi daha çıkabilir dediler dedem çıkmak istemedi ben çıktım. (dedem çok üzülüyordu beyler ondan görmek istemiyordu) yoğun bakıma çıktığımda geniş alanda hastaları yürüten birkaç yakınları vardı öyle volta atıyorlardı. yanlarından geçtim içeri odaya girdim kimse yoktu. sonra gittim orda çalışanlardan birine sordum çocuk eliyle gösterdi annenle anneannen bu değil mi diye. beyler inanamadım yine dıbını gibim şoka girdim daha büyüğüne hatta ama yine metanetli olup belli etmemem gerekiyordu.
annen bir deri bir kemik kalmıştı. yanından geçip tanıyamamışım. sonra bozuntuya vermedim girdim koluna ağır ağır yürüdük beş dakika sonra yatağına yatırdık anneannem başında konuşuyordu. ben bir dışarı çıkim diyerek attım kendimi koridora. o kadar inanılmaz bir kasılmam vardı ki gerginlikten korkudan kusmak üzereydim kendimi tutuyordum. kalbim çok hızlı atıyordu hayvan gibi kan ter içinde kaldım. hayatımda bu kadar gerildiğimi hatırlamıyorum. inanamamıştım annemi öyle gördüğüme.

not:okuyan varsa lütfen şükredin beyler cidden nolursa olsun şükredilmesi gerektiğini unutmayın

sonra okula gittim. okuldaki hocalara özel okul olduğu için durumu anlatmak zorundaydım. kimseden yardım beklemem istemem de normal şartlarda ama okula devam edemezdim adam akıllı hem de kaşırsam zütüme girerdi yıllık 20 bin tl. o yüzden söylemek zorundaydım.
sağolsunlar bazı hocalarım vardı anlayışlı karşıladılar devamsızlığı düşünme dediler. bir tane oya hoca vardı ingilizceci. okul bitene kadar ne zaman görse bana halimi hatrımı sorup durdu. ilk zamanlarda gelip sürekli konuşurdu benimle. çok iyi kadındı. bir de ibrahim hoca vardı. durumu anlatmak için odasına gittim özellikle çünkü biraz ne diceği belirsiz bir adamdı.
k:hocam merhaba gelebilir miyim
i:gel gel. ne vardı söyle bakalım
k:hocam ben direkt konuya girim. benim annem hastalandı kanser oldu şuan da yoğun bakımda. bir süre de hastanede kalacak...
i:çok geçmiş olsun
k:sağolun hocam. ben bakıyorum ona. sizden devamsızlık konusunda tolerans göstermenizi istemek için geldim.
i:burakcım anlıyorum ama herkesin bir derdi. herkese eşit davranmak zorundayım. ben sana farklı bir muamele edemem. halan teyzen yok mu ona bakacak.
k:benden başka bakacak kimse olsa sizden bunu istemezdim. hocam ben sizden bunu istemedim farzedelim. herkesin bir derdi var dediğinizde bitti benim için konuşma. sağolsun

dıbına kodumun anlayışsız zütvereni bide tatlı tatlı konuşarak gibiyordu. sanki çok normal bir şey yaşıyordum dıbına koyim. not da istemedim üstelik. işin tuhaf yanı iki hafta sonrasında benim sunumum vardı o arada oldu. kalktım tahtaya yarak kürek bir sunum hazırlamışım zaten onu okuyorum. bu adam da okunmasını hiç sevmezdi
i:durumunu biliyorum ama hiç çalıştın mı
b:yok hocam bunu yaptım geldim
i:olsun sıkıntılı bir dönemden geçiyorsun anlıyorum
b:yok hocam gayet iyiyim niye sınıfın ortasında bunu dile getiriyorsunuz. ben kimseye söylemedim durumumu. siz de bunu konuşmazsanız sevinirim
i:peki nasıl istersen

not:kin tutmadım o adama. yapısı gereği yavşaktı

hastaneden okula okuldan eve evden hastaneye git gel üçgeninde dolaşıyordum. bazen orda kalıyordum bazen de tek kalıyordum. bir ay böyle geçti. ama inanın hiç kolay olmadı beyler. annem 19 kilo vermişti. bir ay sadece serumla beslendi. vücuduna giren hortumlar ve vücudundan cıkan hortumlar vardı. ama Allah yüzümüze güldü ve o hastaneden sağlıklı bir şekilde çıkmayı başardı. martın sonlarıydı hastaneden çıktık. birkaç gün sonra kemoterapi ve radyoterapi tedavisi başlatıldı. dedem bizi arabayla zütürüyordu her yere. benim ehliyetim yoktu ayrıca arabamız da yoktu. yaklaşık bir ay böyle devam etti.
3 mayısta abim askerden geldi. 4 mayıs günü ilk defa üşengeçlik yapıp radyoterapiye dedemle annemi tek gönderdim. annem de toparlanmıştı eski haline göre birazcık.
5 mayıs günü sabah dayım aradı. abim açtı telefonu sesi yükseldi birden ağlamaya başlayınca baktık noluyor diye. abim anneme döndü dayım aradı dedi annem de anneanneme bir şey oldu sandı. çünkü anneannemde bir çok hastalık vardı. ama hiç bir hastalığı olmayan dedem vefat etmişti. hepimiz anneme çok üzüldüğü için olduğunu düşündük ama kim bilir Allah'ın takdiri.

dedem akrabalarım arasında en sevdiğimdi. herkes sevdiği insana mübarek der ama dedem cidden inanılmaz mübarek bir adamdı. 5 vakit namazını hiç aksatmadı. alkol sigara falan zaten günaha dair herşeyden uzaktı. ya adam namaz kılacam diye misafirliğe geleceği saati ayarlardı. hastanede bile hiç kaçırmadı namazını. sadece namaz da değil yani kendisine şerefsizlik yapan bir adamla olayına tanık olmuştum. 'olsun kendisi bilir' diyip geçebilecek kadar iyiydi gerçekten. hep surardı öfkelenmezdi. kızacağını anlayınca uzaklaşırdı ordan. yani daha neler neler. anası babası yoktu yetim büyümüştü. fakirlik içinde. ama ergenlikteyken bile çok temiz düzgün biriymiş. bilmiyorum daha gelmez sanırım öylesi.
vefat ettiği gün de sabah kalkmış anneanneme kahvaltı hazırlamış. abdestini alıp namazını kılmış. sonra kuran okumuş sonra da geri yatmış. yatarken ölmüş. bu kadar güzel ölüm olabilir mi sizce

kusura bakmayın eğer hikayeden saptıysam kendisini biraz anlatmak istedim sizlere.

not:bu arada eğer kaldıracak bünyede değilseniz ölmüş birini son kez görmek için yıkama yerine girmeyin. aylarca uyuyamadım ve hala kronik uykusuzluğum var

aklım baya bulanıktı işte o zamanlar. aile anne baba dede her taraftan olumsuz etkileniyordum. begüm diye bir kızla sevişiyordum bazen ama duygusal boşluğun dibindeydim. sevişmek beni hiç tatmin etmiyordu zihinsel olarak. sanırım bu kadar boşlukta olduğum içindir. bizim üst katımızdaki kıza biraz hoşlantı gözüyle bakar gibi oldum. ama çok kısa süreli boşluğumdan ötürüydü.
bu kızın köpeği vardı bir kaç kez görmüştüm. bir gün akşam kafam çakır keyif apartmana girdim. o da asansör bekliyordu. selamlaştık karşılıklı. komşu selamı iyi akşamlar işte o kadar. bu sefer iki kelam edim dedim alkolün de cesaretiyle
k:köpek sizin sanırım
kız sağına soluna baktı bana baktı sonra(köpek yanında değilken köpeği sordum amk)
-evet
k:yaşıyor mu hala hiç sesini duyamıyoruz
-evet pek havlamıyor
k:hiç havlamıyor ya. çok şirindi ama dobermandı dimi
-kaniş
k:anladım iyi akşamlar tekrar
-size de

kız bidaha benle asansöre binmedi. denk gelince oyalanıyor gibi yapıyor

park ediyorum şuraya

Reis cok buyuk gecmis olsun allah sifa versin takipteyim reis hep burda olucam yeterki yaz

günler sıkıntılı ve stresli geçse de bir şekilde eğlenmesini becerebiliyordum işte. karamsar olmak insanı en kötü duruma sokan şeydir beyler. olabildiğince taşak geçin acınızla da yaşantınızla da herşeyle. ben öyle yapıyordum. tabi bunca uğraşın arasında zaten derste çok gözü olmayan ben çalışmaya mental ve fiziksel olarak güç bulamıyordum. sınavlar da gelmiş çatmıştı. yine de hepsinden geçer not alacak kadar yapıyordum. muhasebe final sınavında ama kalacağımı anladım. ilk dönem de kalmıştım zaten amk. ikinci dönemin de vizesi kötüydü. kalsam yaz okuluna verecek para da yok. özel okul olunca çok para oluyor. yaz okulu parası ders başı 1800 tl civarıydı bizde. o yüzden ben de sınav kağıdına not yazdım çaresizce
-hocam annemin kemoterapi işleriyle ve fazlasıyla uğraştığım için çalışamadım. yardım ederseniz sevinirim

adam beni geçirdi o dönem. yanına gidip teşekkür etmek istedim üniversite boyunca ama hiç yapamadım tuhaf bir çekingenlikten. benim kim olduğumu biliyor mu onu bile bilmiyorum. diğer sene de alttan ilk dönem dersini almıştım sınavda yapamadığımızı görünce gelip ya nasıl çözemiyorsun çıldıracam falan gibi şakalar yaparak düzeltirdi yanlışlarımızı veya biraz çözerdi geçirmek için. iyi adamdı Allah razı olsun

tabi akıllarda yine bir soru işareti oluşmuştur. bunca zaman baboli naptı?
baboli yeni avların peşindeydi ve buldu da. zeynep diye bir kız buldum aynı ilkokula gitmişiz bende bir yaş küçükmüş. sıska cılız bir tipti at gibi olmuştu atttttt. (pardon dıbına koyim cidden gözüm döndü)
zeyneple bir kere buluştuk sonra eve gelmesini teklif ettim kabul etti. seviştik güzelce bir süre sonra gibmek istedim.
z:ben bakireyim
k:ya zeynep cidden böyle yalanlara gerek yok ben de bakirim hadi yapalım
z:cidden bakireyim
k:e iyi tamam napacaz ben şimdi nasıl indirecem bunu
z:ben sakso çekerim ama sonra sen de beni yalayacaksın
k:daha önce am yalamadım ben
z:sen yalamazsan ben de yalamam
k:iyi yala hadi
idare eder bir saksosu vardı. ama ben boşalacağım zaman verip veriştirdim göğüslerinin arasına. şlak şlak vurarak boşaldım üstüne. sıra geldi benim onu yalamama. amk dilimi attığım gibi deniz suyu yutuyor gibi oldum. neyse dedim devam edim. iyi yalıyormuşum ama doğuştan gelen bir yetenek. iki dakika sürmedi rahatladı. amın kızı saçımdan da bir tutam kopardı ama orgazm olurken. yalamayı bitirince farkettim dilim uyuşmuş resmen ağzımda da tuzlu bir tat. bir iki saat boyunca tükürdüm ağzımı çalkaladım gitmedi o tat amk.

not:siz siz olun temiz am yalayın sadece

https://i.imgyukle.com/2019/04/25/kkdWqb.jpg

zeynep ve bu açıdan bile görünen bızırlı amcığı

sonra 15 temmuz olayı yaşandı. asıl olay diğer hafta bizi yine ankete çağıran çağdaş abiyle oldu başladı. bu sefer de kandırdı bizi amk. sihirli lafları vardı adamın. ayda iki bin garanti, fena kolay, çok eğlenecez... gittik yanına bize vadettiği herşey anında söndü amk. boş bir daire tutmuş kendine tek başına çalışıyor. herifin kafada örümcek bile gördüm yemin ederim. tam bir fukara haldeydi. yine de yaparız dedik. ne bir yaka kartı ne bir kalem ne de fotokopi çekti amk. aptal gibi eliyle kağıda yazdı verdi anketi. yunus dayanamadı
y:abi taşak geçer gibi el yazısıyla anket yapsak kim katılır
ç:nasıl yapalım abim
y:bilgisayardan yazak cıkarak abi olur mu öyle şey
ç:iyi tamam öyle yapın
dıbını gibim fotokopi parasını bile vermiyordu yunus aldı ısrar edip. zar zor 20 tl verdi.
başladık kapı kapı dolanmaya yazın sıcağında. darbe girişimi olalı bir hafta olmuş olmamış tabi kimse güvenip kapıyı açmıyor bize. 2 saat dolandık anca 6 tane anket yaptık. giberler öyle işi dedik. kaç tane su içtik yemek yedik sigara aldık zaten olmuştuk adam başı 15 lira. anketlerin değeri toplasan 9 lira amk. oturduk kaldırıma bir sigara yaktık. yunus da yeni pantolon almış kirlenmesin diye anketleri attı yere üstüne oturdu.
y:dıbına koyarım biz de mi bir yanlış var niye yapacak adam bulamıyoz
k:olum anket işi amelelik yine kandık geldik gibecem ya
a:valla ben daha devam etmicem şu sigara bitsin atlayıp eve giderim geri de dönmem.
y:olum adamı arayak bari ayıp olur
a:giberim ne araması ya kimse yapmıyor şu işi bize yaptırıyor. yok ayda iki bin falan diyor yalan dolan konuşuyor ya.
k:kalkın hadi gidek
ayağa kalktık yunus anketleri almak için eğilince altımıza sıçtık amk. yunusun zütünün iki yanağının resmi terden anketlere çıkmış. bunu görünce dellendi niyeyse
y:giberim lan şuna bak zütümüzden ter akıyor dıbına koyim iki kuruş kazanacaz diye ben de gidiyom eve

Usta Allah gani gani rahmet eylesin