ağlıyordum ölecekmiş gibiydim. kendime geldiğimde bakırköydeydim elimde bir broşürle acile girdim ve kurtarın beni diyerek ağlamaya başladım. kolumda bir serum vardı tekrar kendime geldiğimde. her şey çok berrattı

nisadan sonsuza dek ayrılmış ve kendimi tımarhaneye kapattırmıştım ve bunlar hayatımın en doğru kararlarıydı.

yemekten sonra iki saat kavga ettik. bana iki tane tokat attı. sonra seviştik ve uyuduk. sabah uyandık ve öpüştük. beraber duş aldık. kahvaltı hazırladık ve yerken birbirimize komik bulduğumuz haberleri okuduk. ağlamaya başladı ve ben gidiyorum varoluş dedi. sarıldık yarım saat ve gitti.

okul başladı. ben de okula farklı bir yerde başladım. hangi okula geçtiğimden sadece 2 arkadaşımın haberi vardı. yeni okulda kimseyle tanışmamıştım. derslerde en arkaya oturup sadece ders dinliyordum. okuldaki 4. günümde öğle arası olmuştu. kantine gittim. birden onu gördüm. ilkayı. oturmuş birini bekliyordu. o biri bendim. koşarak yanıma geldi. "bu kadar saçmaladığın yeter yarın okula geri dön varoluş" dedi. tartıştık yarım saat kadar. eski okuluma dönmeye ikna olmuştum. annemlere söylediğimde sevinçten havalara uçtular. hemen ertesi gün eski okuluma kaydımı aldırdılar.

yıllar geçti ve çeşit çeşit ferre kategorisi fantazi dünyası keşfettim. ayaklar kadar olmasa da bondage, public humiliation, facial gibi sadist ve karşındakini aşağılamaya yönelik şeyler ciddi anlamda ilgimi çekiyordu. hayvanlarla kadınların birlikte olduğu ferrelerde hoşuma gidiyordu. ama hala ayak ve çorap fantazi dünyamın temeliydi.

okuduklarımı, izlediklerimi, yaşadıklarımı, ailemi, sıkıntılarımı herşeyimi anlatıyordum ona. onun ailesi örnek aile gibi bir şeydi. babası müteahhit annesi eczacıydı. kendinden 5 yaş küçük bir kız kardeşi vardı.

okul başladı. erasmusa başvurdum. dersleri falan kovalayacaktım. karı kızdan bir süre uzak duracaktım. düzenli spora gidiyordum. içim atom bombası atılmış gibiydi. bana dair hiç bir şey kalmamıştı benden geriye.

bir gün alp aradı beni. telefonu açarken hala beni unutmayanlar olduğu için mutluydum. neredesin abi seninle bir şey konuşacağım dedi. arabayla aldı beni. kampüsün dışına çıktı bana baktı ve nisayla ben beraberiz dedi.

ben hala ilkayın masumiyetine inanıyordum ve o lanet günü tamamen aklımdan çıkarmaya çalışıyordum. senenin ilk dersinde sınıf öğretmenimiz yerlerimizi değiştirmişti. ilkay bana ben önde oturmak istemiyorum varoluş senle yer değiştirelim mi demişti. olur demiştim. sonuçta yine bir arka sıramda oturacaktı. daha sonra sınıf öğretmenimiz yer değiştirdiğimizi gördü ve kızgın bir sesle neden yer değiştirdiğimizi sordu. ilkay hiç bir şey demeden astigmatım var hocam o yüzden ben istedim ilkaydan dedim. ilkay bana öyle bir baktı ki o an dünyanın en büyük kahramanı olduğumu hissettim.

ayrıca beni ilkay gibi de dinleyip anlamıyordu betül. bunu ona yılbaşı hediyesi almam gerektiği zaman farkettim. ne alacağıma dair hiç bir fikrim yoktu. kitap film albüm gibi şeyler alamayacağımı hissediyordum. daha sonra üşüdüğü o gün geldi aklıma. hırka almaya karar verdim. aldım işte bir şeyler. yılbaşında memleketine gidecekti. ben o gitmeden bir mektupla beraber ona hediyesini verdim. daha sonra onu hava alanına kadar zütürdüm. eve döndüm. ertesi gün 31 aralıktı. ben yine abim ve arkadaşlarıyla takıldım. hayatımda ilk defa hap attım. vosvostu...

liseye gittiğimde sınıfta yüzüne bakılır tek kız ilkaydı. ben de doğal olarak kendimi ona yazmak hatta ona aşık olmak zorunda hissettim. ilkay sarışın mavi gözlü balıketli şişe zütü gözlük takan bir kızdı. normalde yolda görsem ikinci kez dönüp bakmayacağım bir kızdı ilkay.ama insan bazen kendini zorunlu hissediyor bazı şeylere.

adam 4 aydir nasil muallak oldugunu yazamadi vay amk

Çok iyiydi de batırdın be panpa son 2 sayfa fail

"bu muydu istediğin?" dedim. baktı ve kahkaha atmaya başladı. gülüyorduk karşılıklı deli gibi. hayattan kana kana içmek ister gibi gülüyorduk. o maili yok sayıyoruz bence dedim. sen nasıl istersen dedi. nisa tarafından ilk terkedilişim çok kısa sürmüştü ve sevres anlaşması gibi ölü doğmuştu.

takipçi var mı takipçi? varsa yazsın.

huur cocugu bu nasil hikaye amk coraptan girdi hayvanlardan cikti ne bulsa gibecek zütveren

puanlar geldi sonra. bulunduğum şehirde tutmayan çok az yer vardı. nisanın istediği yerler olmuyordu ama. konuşmaya başladık. "ben istanbula gideceğim varoluş" dedi. ben de dedim. saçmalama falan muhabbetlerinden sonra bir anda hayat bizi istanbula savurdu. ailemi ikna etmek zor oldu ama başardım. ülkenin sayılı üniversiitelerdinden birinde güzel bir mühendisliğe girdim. nisa da mühendislik okuyacaktı ama farklı bir okulda.

doğumgünüme bir hafta kala nisa beni terketti. benim bundan haberim yoktu. beni bir e-mail ile terketmeye karar vermişti ve ben evden kovulduğum için e-mailini okuyamamıştım. doğum günümde nisayı çağırdım. geldi. saçma sapan kafelerden birine oturduk. "hiç param yok bana yemek ısmarlasana." dedim. "ne yersin?" diye sordu. tonbalıklı makarna dedim. yemek geldi. evden kovulduğumu falan anlattım. acıdı bana. hediye olarak sigara tabakası almıştı. onu verdi. daha sonra kırıp atacaktım o tabakayı. sonra bana attığı maili anlattı. tutkusuzluktan falan bahsetti. öpmeye başladım onu. deli gibi öpüyordum. gözlerini kapamış zevkten delirecek gibi hafif hafif titriyordu.

var mıdır takip eden cevap yazın yorum yapın lütfen arkadaşlar.

akıl hastanesinin kaurismaki filminden farkı yoktu. hayatımda tanıdığım en düzgün insanları o hastanede tanıdım ben iki haftada. hepsi dertleri başına ağır gelmiş zavallılardı. durmadan batak oynuyorduk.