ne garip hayatim var amk

sabah yedide kalkiyorum arabaya atliyorum ise gidiyorum. bi saatim yolda geciyo, isyerine variyorum. yine gibtigimin butun park yerleri kapilmis. sabahin aminda da gelsem boyle amk, sanki orada nobet tutuyo huur cocuklari. yasak bi yere yine altini carpa carpa koyuyorum arabayi. kapiyi aciyorum hemen soldaki parmakliklara carpiyo. aradan cikayim derken hep bi tok ediyo. binaya giriyorum, taa ebesinin amina kadar yuruyorum ofise varmak icin. laptopu felan acarken gidip bi kahve aliyorum. beles ama igrenc bi kahve, midesini gibiyo adamin. gegiriyorum agzima raki ile karigibsarmisak kokusu geliyor.

kahveyi alirken bisuru dalyaragin sosyallesme, goze girme cabalarini dinliyorum. ya da bi mudurun arkasindan atip tutuyolar. igreniyorum hallerinden, zaten cok cok bi selam veriyorum coguna kafamla. sanki bi tak olacak amk oyle kahve makinasi sirasinda terfi alacaklar. hepsi genc akli gibinde jilet gibi giyiniip ise gelen tipler. ne o amk dugune mi geldin. benim uzerimde bi gomlek oluyor, baska bisey olmaz. bazen takiyorum kulakligi kahve makinesinin orada hicbirini duymayayim diye. bi riyakarlik bi ikiyuzluluk. o elestirdikleri adamlarin da yeri geliyor gotunu yaliyolar.

kahveyi alirken birgun x kisisi hakkinda iste dedikodu yapiyolar. ki adami biliyorum, iyi adam. neyse, dedim onunla konusmayi denesenize. ne efendim felan dedi bunlarin icinde cok atlayip ziplayan bi tip. dedi madem bu kadar gibintiniz var, konusun bence kendisiyle. ben hakkinda bukadar gibayet edilen insan gormedim dedi. hemen yalaka bi siritma ehehe ... bey biz aramizda dedikodu yapiyoruz, kahve molasi verdik. ciddi bisey yok, iyi taraflarini da konusuyoruz dedi. konusmuyorsunuz dedim, kahveyi aldim uzadim. tabi bunlarin gotu tutustu, sanki gidip ispiyonliycam. bu kadar cocuk zekalilar iste, ben boyle biseyi ispiyonlasam ne kadar cocukca salak bi duruma duserim bunu bile anlamiyolar. dedim ya laptopu aciyorum, haberlere bakiyorum, yine memleketin anasi gibiliyo. olenler, gotune cubuk batanlar, isid kelle kesti. onlara ayri bi igreniyorum. yalniz bu noktada ne kadar igrengidimi bi hesaplayin;

raki ile karigib sarmisak kokulu gegirme + igrenc tiplerin bir bir dedikodu yapmasi + igrenc mideyi eksiten bi kahve + haberlerdeki igrenc tipler, olaylar, kavgalar, olumler

ogleni ediyorum. zaten ne taksa saatin onikiye vurmasini bekliyorum. sanki gunu yarilamisim gibi geliyo, halbuki ilk uc saatten ibaret. parkyeri bul, ofise gel derken yarim saatimi kaybediyorum. kalip restorana dogru ilerliyoruz, kimlikleri kapilara dokunduruyoruz kapilar aciliyor. her gun ayni rituel, herkes her gun yediginin aynisini yiyor. corba icen her gun corba iciyor, et iyen hergun et yiyor. kendini sportif saglikli gostermek isteyen uc bes kasar almislar yesillik dolu tabagi sanki hic acikmiyolar, sanki versen domuz gibi bi iskendere saldirmayacaklar gibi gulucukler dagitarak yemeklerini yiyolar. zaten amk yeri tam bi flort, gibis, sokus yeri. surekli iliskiler, ayrilanlar, birlesenler, yalakalik yapmaya calisanlar, komiklik yapmaya calisanlar, degigib gorunmek isteyenler

ogleni ediyorum. zaten ne taksa saatin onikiye vurmasini bekliyorum. sanki gunu yarilamisim gibi geliyo, halbuki ilk uc saatten ibaret. parkyeri bul, ofise gel derken yarim saatimi kaybediyorum. suru gibi restorana dogru ilerliyoruz, kimlikleri kapilara dokunduruyoruz kapilar aciliyor. her gun ayni rituel, herkes her gun yediginin aynisini yiyor. corba icen her gun corba iciyor, et yiyen hergun et yiyor.

bu arada yedigim et parcasi da lastik gibi. uzerindeki sosun icindeki sirke sidik gibi kokuyor. patatesler kayis gibi olmus. yanimda yine laklak, dedikodular yerini yalakaliga birakmis. yemegion ardindan karnim gurulduyor, bu sesin uzerine ben gideyim de kendime bi tuvalet bulayim diyorum. biyik altindan guluyolar, kizli erkekli ortamdayiz ya. sanki sicmiyolar, taklari gozeneklerden cikip buharlasiyor. neyse kendimi kapatiyorum tuvalete. tam otuz dakika. bi sure hicbisey yapmamanin tadini cikartiyorum. sonra cikip kapinin onunde bi sigara tutturuyorum. ozellikle yalniz kalabilecegim bi kose buluyorum.

yani onikide yemek, ustune sicmak, sigara icip geri yerine oturmak. oglen bire kadar hayatimdaki tek degisken ve heyecanli anlar bunlar.

bisuru zirzopun yanina gidiyorum, isleri takip ediyorum. ben gelince hemen pirt bi parmak hareketiyle facebook u kapatiyolar. uzerine de yakalanmis olmanin verdigi bi suclulugu gosteren yalaka bi gulumseme. onun sacma sosyal hayati benim hic umrumda degil. onun paylastigi sacma sapan seyler, kim kac kisi begenmis diye bakmalari, arkasinda kanli gul resmi olan sacma bir arka planin onunde arka plandan daha sacma yazilari okumaya hic niyetim yok. sorumu soruyorum, cevabimi aliyorum. sonra giderken facebooka bakman umrumda bile degil demeyi ihmal etmiyorum. ofisime dogru yola cikiyorum. karsima yine kapilar cikiyor, kimligimi degdirip geciyorum. doner kapilardan ve turnikelerden gecerken kendimi fabrikasyon hale getirilmis bi mezbahanedeki sigir gibi hissediyorum.

@16 yoneticiyim ve isimi kusursuz yapiyorum. yillarca ayni sistemin icerisinde isleyen bir komponent oldugum icin istesem bile hata yapamiyorum. zaten benim seviyemdeki yoneticiler o kadar rahatlar ki, bu isi kim halletti diye sordugunda patron, hic utanmadan ben hallettim diyolar. tepki vermiyorum bile. itiraf edeyim, bu hareketi ilk bir iki kere yaptiklarinda utanip gibilmislardi. bir anda karin gurultum toplantiyi kesiyor ve bir sessizlik oluyor. tuvalete gitmem lazim diyorum ve aceleyle cikiyorum. aslinda acele etmeme gerek yok ama sirf kafalarindaki senaryo tamamlansin diye bunu yapiyorum. ve yirmi dakika tuvalette oturuyorum. tek basima tuvalet kagidini aciyorum ve yine ayni mukemmellikte rulo yapmaya calisiyorum. bu oyunu ben buldum, gorev tuvalet kagidini fabrikadan ciktigi kadar mukemmel geri dolayabilmek.

geldigimde bana insani bir afet gibi bakmalarindan hoslaniyorum aslinda. hepsi sacma salak seylerin pesinde, bi tanesi kocasindan bosandi ve kocasi simdi kendinden otuz yas kucuk bi kadinla evli. bi digerinin kucucuk bi karavani var, ceker o karavani besyuz tane karavanin ortasina. sanki maceraci, sanki evereste tirmaniyo. bin kere nalatir, yok efendim bi yere durmus kamp yeri sanmis, megerse bulgar uzum toplayan cingenelerin kampiymis orasi. ee derseniz gerisi yok, hadi eyvallah deyip kalkip ertesi gun baska yere gitmisler. oyle baska bi atraksiyon yok. bi tanesi evli, isi gucu ise baslayan kadinlari gibmek. bi kere giber, sonra karisiyla bi calkanti yasar, sonra kizi birakir. kiz isine tak gibi bi basllangic yapmis olur. bu binte en sevmedigim ozellik, sisman cirkin igrenc kilari bile sirf skor yapmak icin gibmesi ve sonrabirakip bundan bi haz almasi.

dedim ya bu tiplerinbana insani bi facia gibi bakmalari hosuma gidiyor. beni kovamamalarindan zevk aliyorum, cunku beni kovarlarsa hicbisey yapamazlar. cogunun arayip da bulamadigi bi elemanim ben. yillardir ayni saatin icinde bir cark olarak gorev alirsaniz, zamanla koseleriniz asinir ve artik bosa donmeye baslarsiniz. o zaman iste sizi cimbizla alir bi kenara koyarlar. bahcede domates ekersin, biber ekersin, sacma sapan emekli sohbetlerine katilirsin. 60 yasinda kendi evinde oturmayi bir marifet sayarsin. is hayatin boyunca sayikladigin kucuk de bir tekne alicam lafi giderek gercekligini kaybeder. iste orada bulunan herkesi boyle igrenc bi son bekliyor. ve bu sona ulasmak icin bana ihtiyaclari var.

aksami ediyorum arabamin ya yan tarafinda bi tampon izi, olmadi camima gibistirilmis bir ceza ile isyerime veda edip agir bi kufur salladiktan sonra eve dogru yola cikiyorum. yolda bisuru insan bana korna calip soyle yapsana, boyle kullansana diye akil veriyor. sanki benim meslegim soforluk ve ben cok super araba kullanip kimseyi rahatsiz etmemek zorundayim. sag taraf kamyon dolu oldugu icin sol seride geciyorum. igib hiziyla bile gitsem arkama bi araba takilip selektor yapiyor. umrumda bile olmuyor. eve geliyorum, kopegi alip evimin karisisndaki ormana daliyorum. daracik bi patikadan gidiyoruz. kopek hep ayni yerlere isiyor ve ayni yere siciyor. ben bi sigara iciyorum, sigaram bitiyor ve ayni patikadan eve donuyoruz.

evde dunden kalan yemegin yarisini soguk soguk yemege baslarken dusunuyorum. ulan ben neredeyse her gun dunden kalani yiyorum. ee o zaman yemegin yapildigi gunleri neden hatirlamiyorum diye dusunuyorum. haberleri aciyorum, operasyon, kadin oldurulmus, instagramda unluler. nasi beceriyolar bilmiyorum ama instagramdaki fotograflarinda genelde kafalari helyum balonu gibi kocaman cikiyor. ve selfie cekiyolar, allahtan cep telefonu var. eger ortacagdaki gibi sadece yagliboya tablolar olsaydi, selfie cekmek hakikaten de zor bi is olacakti. yemegi yedikten sonra genelde kalanini dolaba koyuyorum. yarin yerim felan derken gozum dolabin alt rafindaki raki sisesine takiliyor.

raki sisesi kusmuk dolu. dun aksam olanlar gozumde canlaniyor. onumde bir tabak haydari, bi ufak raki, su unlulerin icloud daki resimlerine bakarak otuzbir ckemeye calisiyorum. bi rakidan cekiyorum, uzerine iki kagib haydari. alet kalkmiyo bile. aslinda otuzbir cekmemin amaci, hala oyle bi ozelligim oldugunu teyit etmek. vazgeciyorum ve google mapste street view e girip garip sehirlerin sokaklarina bakiyorum. gordugum seylerin hikayelerini anlamaya calisiyorum. o sirada kapi caliyor, bilmemne kandili falan fisman derken elime koca kase asure tutusturuluyor. ictigimi belli etmeden tesekkur edip pc min basina geciyorum. asureyi kagiblayip bitirmemin ardindan, asurenin ve tarcinin sarmisak ile olan tarif edemiyecegim kombinasyonunu hissedip kusmaya basliyorum. iste o sirada raki sisesini alip, icine kustuktan sonra dolaba koyuyorum. boylece butun gun genzimdeki o yanma hissinin sebebini de bulmus oldum.

daha sonra t yi aciyorum. surekli biseyleri cok onemseyen hirsli hirsli insanlar biseyler anlatiyor. hickimse de cikip neyin pesindesin demiyo. kopegin oyuncagini iki metre oteye firlatip getir diyorum. kpoek gidip oyuncagi aliyor ve minderinin uzerine koyuyor. ya benimke oynamak istemiyor, ya da oynamaya calistigimi anlamiyor. esneyip kenari yirtilmis torbadan kafasina gore istedigi kadar mama yiyor. televizyonda seda sayan bana cinlilerin yilbasindaki ejderha maketlerini animsatan hareketlerle kameraya yaklasiyor. kanali degistiriyorum, ekranin altinda dovmesi olan bir kisi abdest alabilir mi yaziyor, prof. bilmemkim onu anlatiyor. bu saatte benimle ayni kafada olan tek kisi x ydir diyorum ve a9 u aciyorum. ohh amk, beynime oksijen gidiyor. oturmus rahata bi koltuga, karsisinda bebek gibi kizlar. insallah hocam masallah hocam diyolar. anlattiklari deli sacmasi seyleri dinleyerek uykuya daliyorum.

isyerinde insanlar genelde islerinin arasinda genelde facebooka bakarlar. ben yapacak biseyim olmadigi halde, ne yapacagimi bilemiyorum. buraya giriyorum ve saat uc beyler nasi vakit gecireyim gibi basliklar aciyorum. diger basliklara bakiyorum ama ferre morno cikar diye bakamiyorum. o sirada iceri ahu gibi bir kiz suzuluyor. staj yapmaya gelmis, sunu yapmak istiyormus ama boyleymis. bisuru cekici gorunmeye calismalar, bisuru cilveler. dinliyorum sadece, bana raporunu verirken gozlerinin icine bakiyorum. ilk defa, ama bakislarim gozunden girip gotunden cikiyo. sen burada guzelligini kullanip menfaat elde edecegini mi saniyosun diyorum. sok oluyor. bak kizim, bana kurnazlik yapma. burasi benim, hayir oyle demek istemedim. burasi 'ben' im, bi ise yararsan kalirsin, yaramazsan gibtirir gidersin okuluna geri, yarayan gelir dedim. aglamaya basladi, çik çik çik dedim. seninle mi ugrasicam, yuz liraya gibiyosun bunlari dedim icimden. neyse stres atmam lazim. ebay e giriyorum, bisuru reklam fesmekan arasinda arama yerini buluyorum.

@27 sakiz aromali yunan rakisiydi. oyle denk geldi.

ulan sunun aleti var midir diye aratiyorum. karsima liste cikiyo. cin honkong bilmemne uzak, oralardan cok gec geliyo. ingiltere avrupanin geri kalanindan bi gun uzun suruyo. amerika iki haftada ebenin aminda olsan getiriyor. aslinda evime paket gelmesinden hoslaniyorum. soyle, kendime ebayden bi hediye aliyorum, bazen cok gereksiz seyler olabiliyor. neyse, parasini kredi kartiyla oduyorum. o yuzden sanki ben odememisim gibi oluyor, kredi kartinin ayligini sanki su elektrik oder gibi oduyorum. yani aldigim seylerin manevi guzelligini bozmuyorum. sonra paket geliyor, aciyorum, icine mutlaka biseyler koyuyolar, kucuk bi hediye. cimrileri de kartvizit koyuyor. sanki hediye almisim gibi seviniyorum.

oglen oluyor saat tam oniki yine suruler halinde yemege gidiyoruz. aslinda biraksan milleti, sabah onda da ogle yemegine giderler. gibici bi ortamda ogle yemegi balo gibi, kahve almaya gitmek de dugun gibi geliyor insanlara. aslinda hicbirinin calistigi sirketi dusundugu yok. hepsi kendini dusunen egoist dallamalar, ama akilli birileri butun bu ise yaramaz yigini bir sekilde birbirine bagliyor ve onlardan bir saat yapiyor. eger bu sirket bir saat ise zemberegi de sabit beydir. surekli birilerini kovuyor, veya sovalye ilan ediyor. ama devran donuyor onu da kovuyor. departmaninda iki sene tecrubeli insan yok. kendi ayagina gibiyorsun sabit bey diyorum. benim filmimi cekip facebooka koymus diyor. eh be kardesim, koca muhendisi kovdun, git bul bakalim baska bi tane o zaman diyorum gulup geciyorum. ben giderken adama hala pilini pirtini diyor, bunu on kere soylemenin bi anlami var mi. hadi diyelim almadi, o zaman o pili dedigin ve pirti dedigin neyse, al cope at kardesim. kanun sana yirmibes gun gecince bu hakki veriyor.

kahve almaya gidiyorum, bu sefer ayni yavsaklar ben gelince lafi degistiriyorlar. bahar geldigi icin keyfim yerinde mi ne, gulumsuyorum onlara. onlar da sinifi gecmis tifillar gibi buna seviniyolar. ben gidince arkamdan kendilerini kurnaz olarak ifa eden laflar edeceklerini biliyorum. daha dogrusu bundan banane. o sirada bozdugum kiz onumu kesiyor. hocam siz beni yanlis anladiniz diyor. bak kizim diyorum cevrene, burasi bir universite degil, bir dernek degil, bir devlet kurulusu degil. burai vahsi kapitalizmin gobegi, burada yanlis anlama olmaz. yanlis anlatma olur. sansini iyi kullan diyorum ve uzaklasiyorum. yine de bu kurdugum uzun cumleyi kendince iyi bir isaret sanyip biraz rahatliyor. bu gun ne kadar iyi bi gunumdeyim.