ne kadar boktan bi dunya

adam iki dakikada ağzımıza sicti aq

yazsana be ustaaa

bir cafede canlı müzik yapan, ciks yapmak için gitar çalan tiplerin söylediğisarkilara ağlayan insanlardan nefret ediyorum. elinde bir bira ve sigara ile zeki müren, neşet ertaş dinlemek varken,o uzun saçlı dövmeli gerizekalilarin söyledikleri dinlemek bana sacma geliyor.

kaçak çay ve camel, gece başlıyor. saat 1 galiba yine bir sahildeyim. etrafta herzamanki sarhoş insanlar, translar ve huurlar var. kavga etmek isteyen tipler, bira içip ağlayan insanlar,her içen adama yaklaşıp ne dersin ? diye soran huurlar.o kadar güzeller ki,dünyanın en zor ve iğrenç mesleğini yapıyorlar ve yinede çok güzeller.o kadar pislik insanla yatıp kalkmak, işi bittikten sonra kadına pislik gibi bakan adamlar. asıl huur onlar ışte.

içtiğim zaman dertler bitmiyor dedi yanımdaki adam.
tahminen 40 yaşlarındaydı ve saclari beyazlamisti. bıyıklı ve esmerdi.
seni hergün burada görüyorum dedi, hergün buraya geliyor ve birşeyler yazıyorsun,ama hala ne yazdığını anlayamadım.
bende evet genellikle burada içerim dedim.
sorusunun cevabını alamadıgi için bozulmuştu ve bana bira icermisin diye sordu.bu reddedilemeyecek bir teklifti.
biralar geldikten sonra, eşinin öldüğünü ve yalnız yaşadığını söyledi.
saatlerce konuştu ve ben tek bir kelime bile söylemeden içiyor ve onu dinliyordum. ilgili olduğumu gördükçe seviniyor ve bana bira ismarliyordu.
saatlerce oturduk ve sonunda kalkarken kulağıma,
bugece intihar edeceğim dedi.
donuk gözlerle ona baktım ve,
bence de yapmalısın dedim.
hiçbir şey söylemeden hesabı ödedi ve gitti.
o adamı bir daha görmedim.

hiçbir şekilde mutlu olamayacağımı anladigimda içimden ölmek geçti, öylesine susuyor ve evimde oturuyordum, varligimdan kimsenin haberi yoktu.bir defter,bir kalem ve bol sigara vardı sadece.

git marsta yaşa

devam

nerdesin be reyiz

bizler bu kentin arka sokaklarıyız,
bir insanın uykusuzluğu, açlığı ve yalnızlığıyız.
kimsesiz bir tinerciyiz ve çok kızgınız,
gündüzlerimizi kravat takarak harcıyoruz,
geceler bizim, yazıyoruz.
ölmeyi ve öldürmeyi biliyoruz,
bir öksüzün gözyaşıyız,bir polis kurşunuyuz.
bir işaret,bir inancız hepimiz,
susmadan, usanmadan ve yıkılmadan güneşe küfür eden adamlarız bizler.

bizler bu dünyanın gereksiz insanları olarak hayatta ki yegane amacimizi yaşamak olarak algılıyoruz. oysaki bizden istenen yaşamamız değil sadece tuketmemiz. yani kimin fazladan bir koltuğa ihtiyacı olabilir ki ? biraz pisliği çamur ve tahtayla buluşturup, önümüze inanılmaz fiyatlara konulan ikea koltuklarına gömülüp, üzerinde bir adamın ismi yazan külotlar giyip, televizyon ile beynimizi gibmemiz isteniyor. yaşayın,böyle yaşıyor ve mutlu oluyoruz zaten. kimse fazladan kitap yada bira istemiyor ama herkes fazladan bir koltuk istiyor.

uykusuz ve alkollü bir şekilde yolda yürürken anladım ki,aşk beni bitirecekti.her aklıma geldiğinde göğüs kafesimin tam ortasına bir şarapnel saplanacak ve yıllarda orda kalacaktı, üstelik beni öldüremeyecek aksine geri gelebilir düşüncesi ile yasamami sağlayacaktı. aşk benim yazdıklarımın başlangıcı olup ruhumun sonu olacak sanırım. defterler,sayfalar, kalem,bira ve ot kokan bir adam olacaktım. hayattan beklentilerini ve istediklerimi değiştirdiğini anlamıştım, aşık olduğumda.

hiç tanımadığınız bir yazar yada,
yıldan geçerken suratına igrenerek baktığınız dilenci olabilirim.
evinizin arka bahçesi,bir bank,
bir sahil yada bir bira olabilirim sizin için.
asla değer vermediginiz bir huur,
sevdiğiniz adam dahi olabilirim.
sizin aşık tarafıniz yada nefretiniz.
bir geceniz yada yıllardır beklediğiniz bir günaydın olabilirim.
ama ben,
herkesin içindeki hiç kimseyim.

uzun yıllar kısacık bir kaç kelime ile bitiyor. sevdiğiniz herşey olan kişi, ayağa kalkıyor ve gözleri dahi dolmadan size arkasını çevirip gidebiliyor. kimse bağlı kalmadan yasama isteği yıllardır en çok düşündüğün şey oluveriyor bir anda. yani bitti diyorsun, gidiyor işte,bir anda herkes susuyor sanki, saatler geçmiyor ancak bir yandan da dalga gibi bitiveriyor o yokken. bizler evi yanan insanlar gibiyiz. terk edildik.

bizim bir tanrıya, inanca yada bir davaya ihtiyacımız yok,
ihtiyacımız olan şeyler, kitaplar,
şarap, çorba ve sprey.
duvarlara aşk ve yumruk dolu kelimeler yazıp,bir ağacın altinda sevismeliyiz.
ölüm ve yaşamı düşünmeden,her gunu son günümüz gibi,
özgür, mutlu ve alkollü geçirmeliyiz.
birşeyleri başarmak istiyorsanız, birkaç dakikaliginada olsa kendinizi herşeyin sahibi gibi hissetmek istiyorsanız hemen sokağa çıkın.
bir hayat kadını bulup sevisin.
mutluk ve orgazm.

...

... yani devam ediyordum.
sözde yaşdıbına,
kitaplar, ciks,ot,alkol ve deniz.
hicbirseyim yoktu.
ancak,
koca bir sahil ve hayallerim vardı.
geceleri sarıp, iciyordum.
bazen sigaram bitiyordu,o zaman seni düşünmeyi hiç istemiyordum.
sigaram yokken seni düşünmek.
bu canımı öylesine yakiyordu ki,
sanki bütün kitapları gözlerimin önünde yapıyorlarmış gibi hissediyordum.

@827 ...

sana sayfalarca şiirler yazdım, sordum istersen atarım.
şiirden hoşlanmadığını söyleyip bi köşeye at onları, kendince haklısın sen.
peki duygularım? pardon saf duygularım. üstüne basıp geç, onlar da sorun değil.
lan harcadığım ciğerlerim peki? canımın hesabını ver.

peki hayatımız neydi?
izinli bir ciksten oluşan, iğrenç,değersiz, hızlı bir spermin urunlerimiyiz?
biraz ferregrafi ve aşktan mi ibaret iz yoksa?
düşünen, sakalları uzayan, ciksten zevk alan yaratiklar,
sınırları içerisinde düşünebilen zavallılar miyiz ?