onlardan üstünsünüz ama

sadece benim yazdıklarım için http://ccc.incisozluk.cc/...¼nüz-ama/@la-olm-niye-la
bunu gösteremiyosunuz değil mi. zekisiniz hepsinden. kat kat daha kültürlüsünüz.
ama bilinçaltınız size onların daha üstün olduğunu söylüyor olmalı, siz kabul etmek istemeseniz bile.
ve korkuyorsunuz. ya terslerse? ya yanlış anlarsa beni diye. bazen kendinizden nefret ediyorsunuz

aynaya bakıp duruyorsunuz. caddelerde yüyürken camdaki yansımanıza bakıp kontrol ediyorsunuz duruşunuzu.
hatta geceleri gölgenizin kötü göründüğünü bile düşündüğünüz zamanlar oluyor. bazen arkadaşlarınızdan sendeki zeka,tip,boy vs bende
olsa... diye başlayan cümleler duyuyor, sesinizi çıkartmıyorsunuz. içten içe gülüp geçiyorsunuz bunlara. sonra pek de
kaliteli olmayan bi kız görüyorsunuz, en azından sizin seviyenizin altında olan. aşık oluyorsunuz ona çünkü onun üstündekilerle zaten aynı ligde olmadığınızı düşünüyorsunuz. ama ona bile açılamıyorsunuz.

bazen sosyalleşeyim diyorsunuz. çıkıp bi kafeye oturuyorsunuz. genelde terası olan mekanları tercih ediyorsunuz çünkü sigaranın dibine vuruyorsunuz. aç değilsiniz, bi çay istiyorsunuz. ikinci, üçüncü geliyor. sigara içip oturuyorsunuz. bişey düşünmüyorsunuz. garsonaa eyvallah diyorsunuz, giblemiyor. kızmıyorsunuz çünkü giblenmemeye alışkınsınız.

eve gelince ailenizle iyi geçinmeye çalışıyorsunuz. espriler yapıp güldürüyorsunuz onları. hayat dolu olduğunuzu göstermeye, onları üzmemeye çalışıyorsunuz. kapıyı kapatıp dışarı çıktığınızda sigarayı yakıp başınızı eğiyorsunuz. suratınız asılıyor. sonra dik durmalıyım diyip düzeliyorsunuz. amaçsızca yürüyorsunuz. genelde bi markete gidip gibimsonik şeylerle eve dönüyorsunuz çünkü gidecek yeriniz yok.

bazen hep bu inci yüzünden bu hale geldim diyorsunuz. bir daha girmemeye and içiyorsunuz. ama bir gün bile tutamıyorsunuz sözünüzü. neden mi? çünkü dışarıdaki dünyada giblenmiyorsunuz. arada girdiğiniz ortamlarda susup kalıyorsunuz çünkü. kimsenin hatırlamadığı bi insansınız. bazen yılbaşında, bayramlarda gelen mesajlar oluyor. onun dışında arayıp soranınız da yok. eğer ilişkiniz olduysa cemaatin adamları arıyor bazen, kullanabilmek için. operatörünüzün bazı bilgi servislerine abone oluyorsunuz. saat kaçta hangisinin mesaj gönderdiğini ezbere biliyorsunuz. bazen o mesajlar bile gecikince şüpheye düşüyorsunuz

bazen 3-4 yıl aynı ortamda bulunduktan sonra samimiyet kurduğun insanlar oluyor. özellikle aralarında kızlar varsa keşke seni daha önceden tanısaydım diyorlar. onların sıkıntılarıyla ilgileniyor, yardım ediyorsunuz. sonra birisi çıkıp gün sonunda iyi ki varsın diyor. sen tav oluyorsun bu söze. aslında çaktırmasan da diğer kızlara da potansiyel sevgili olarak bakıyorsun. iyi ki varsın diyen kızı seçiyorsun. ayrı bi özen gösteriyorsun ona. bazen yarım yamalak açılıyorsun salağa yatıyorlar. sonra bigün tam olarak açılınca arkadaşım olarak görüyorum, öyle kal diyorlar. çünkü kendine hayrı olmayan sen, onu mutlu edemezsin. sadece bir eşya gibisin onun için, değerli, ama bir eşya.

çocukluğunuzu özlüyorsunuz deli gibi. o hiçbirşeyin farkında olmadığınız zamanları. 90lar çocuğuysanız taso resmi görünce çıldırıyorsunuz. ağlıyorsunuz bazen. her gününüz önceki günlerde yaptığınız mallıkları düşünmekle geçiyor. keşke şunu yapsaydım, bunu yapsaydım diyorsunuz. uygulama dersinde elleriniz titrerken arkadan gizli gizli gülen kızları hatırlayınca acı çekiyorsunuz.

yazılar, şiirler yazıyorsunuz bazen. çok iyi yazıyorsunuz. ya da resim çiziyorsunuz. mükemmel resimler. kimseye gösteremiyorsunuz internette yayınlamak dışında. o sevip açılamadığınız kıza yazıyorsunuz, onun resmini çiziyorsunuz günlerce uğraşıp, veremiyorsunuz. sonra umudu kesince resimleri, şiirleri yakıp küfretmeye başlıyorsunuz. bazen spor yapıyorsunuz. basketbol oynuyorsunuz tek başınıza,3lük kaçırmıyorsunuz. takıma girmek istiyorsunuz, birileri izlerken pota altından bile basket atamıyorsunuz.

ezilmeye, umursanmamaya o kadar alışmışsınız ki internette biyerlere yazı yazarken bile giblenmicem diye düşünüp çekinerek yazıyorsunuz. birileri nickinizi bie umursayınca mutlu oluyorsunuz. yeter ki fark etsinler diyorsunuz, iyi ya da kötü hakkımda bişey hissetsinler. nefret edebilirler, küfredebilirler ama görmezden gelmesinler diyorsunuz

uyandığınızda yataktan çıkmak istemiyorsunuz. çünkü yapacak bir işiniz yok. ya da var ama yapmak istemiyorsunuz. gitmek yerine günü evde geçirmeye karar veriyorsunuz. saçma sapan bi kahvaltıdan sonra evde mal mal dolaşmaya başlıyorsunuz. sonra her zamanki gibi pc başına geçip inciyi açıyorsunuz. kendinizi geliştirmek adına bişeylere rastlayıp okuyorsunuz bazen. kızlarla nasıl ilişki kurulur okuyorsunuz günlerce. sonra dışarı çıktığınızda bi takun değişmemiş olduğunu görüyorsunuz. tek yapabildiğiniz yanlarında geçip gitmek. yüzlerine bakamıyorsunuz çoğu kez

bazen çok iyi bir insan olup enerji saçtığınızı hissediyorsunuz etrafa. öyle de oluyor o zman. kendinize şaşıyorsunuz. hep böyle olucam diyorsunuz. ama bi süre sonra ne olduğunu anlamadan eski halinize dönüyorsunuz. yine asabisiniz. yine kendiniz dahil herşeyden nefret ediyor, çevrenizdekileri mutsuz ediyorsunuz. düşünüyorsunuz hep neden böyle oldu diye bulamıyorsunuz. bazen buluyorsunuz sebebini bişeyler geliyor aklınıza unutmak istiyorsunuz. çünkü bunların sebebi en sevdikleriniz, onları suçlamayı yakıştıramıyorsunuz kendinize

geceleri çok enerjik hissediyorsunuz kendinizi. özellikle 2-4 arasında. aynanın karşısına geçip mimiklerinize bakıyorsunuz dışarıdan nasıl görünüyorum acaba diyip. sonra traş oluyorsunuz geceninbi vakti. değişik şekillerle daha iyi görünmeye çalışıyorsunuz.

yalnızken düşünüyorsunuz, ulan diyorsunuz ben bunlardan daha iyiyim her türlü. yarın gidip ortamın dıbına koyucam. yatmadan önce dinlediğiniz müzikler de etkili bunda. gaza getiriyorlar sizi. sabah olunca az da olsa kalmış oluyor dünkü enerjiden, dışarı çıkıp insanlara gülümsüyorsunuz. yarım saat sonra herşey bitiyor. aynı tas aynı hamam. gittiğiniz ortamda bunalıyorsunuz. erkenden çıkıp eve dönüyorsunuz. çünkü sen geceki en değilsin, ya da geceki seni tanımıyorsun. aslında geceki sen bi tak değil, sadece senin biraz gaza gelmiş halin

izlediğiniz filmler var sonra. bilinciniz o kadar boş, karakteriniz o kadar zayıf ki oradaki karakterlerden birisi gelip kuruluyor hemen o boşluğa. bi bakıyorsunuz tyler durden olmuşsunuz bi bakıyorsunuz forrest gump. onları taklit edince onlar gibi olacağınızı sanıyorsunuz. sisteme karşı durunca tyler durden değil de aptal bi liseli olduğunuzun düşüünldüğünü farkedemiyorsunuz çünkü. farkedince de pişmanlıkların üstüne bir yenisi daha ekleniyor. gerçeğin farkına varınca koltuğa yığılıp kalıyorsunuz

@43 benim de vardı. ama bi gibim olmadı

öğrenci evi o kadar da iyi bişey değil. istediğin özellikte arkadaş bulman zor biraz. şans eseri bulursan seni asosallikten bile kurtarabilirler, o zaman güzel olur. ama sosyal insanlar da seninle takılmak istemez genelde

facebookta ilginç bi insan olduğunuzu göstermek için farklı paylaşımlar yapıyorsunuz. bundan medet umacak kadar çaresizsiniz, biliyorum. ama kimsenin gibinde değil bu. zaten anlarsınız da bir süre sonra. bazen mesaj yoluyla konuştuğunuz insanlar olur aynı sınıftan, yada aynı yerde çalıştığın. karşılaşınca suratını asıp geçersin, hiç tanımıyormuş gibi

arkadaşlar aranızda bi yere bağlıcak mısın diye soranlar, pgibanaliz üzerine eğitim mi aldın diye soranlar var. tıptayım pgiboloji dersim var ama direk olarak bu eğitimi almadım. zaten kendimi anlatıyorum aslında. haftaiçinde tüm gücümü toplayıp pgiboloji ana bilim dalı başkanıyla görüşmeye çalışıcam. hem kendim hem sizler için çözüm isticem. çözümüsizlerle de paylaşıcam burada, ya da öpm atıp isminizi bırakırsanız yollarım

biraz bakımlı bi kız görünce kaçmak istiyorsunuz. uzaklaşıyorsunuz hemen olabildiğince. çünkü siz kezban diye tabir edip sözlükte aşağıladığınız kızlarla konuşurken bile saçmalıyorsunuz, heyecanlanıyorsunuz. bakımlı bi kız sizin neyinize öyle değil mi? ona bakmayı bile hak etmiyorsunuz, konuşmak ne haddinize. bi de sosyal binlerle konuşurken de heyecanlanıyorsunuz, çünkü kabul etmeseniz bile onlar sizin idolleriniz, hep onlar gibi olmak istediniz.

belli bir dünya görüşünüz yok. bazen bir ateist, bazen yobaz bir müslüman gibi(müslümanların yobaz olduğunu söylemiyorum. anladınız siz) düşünüp hareket ediyorsunuz. ama hiçbirine ait değilsiniz. aslında hayatınız boyunca da hiçbişeye ait olmadınız. ne benimsediniz ne benimsendiniz. hep farklı olandınız, ya da o kadar sıradan ve önemsizdiniz ki sıradanlığın ötesindeydi artık bu.