saat 05 00 gibi intihar edeceğim son notlarım

son notlarımı yazacağım buraya. belki birilerinin yüreğinde güzel duygular uyandırabilirim.

Belki düşünmenizi sağlarım.Bu son yaşam pırıltılarında o soylu düşleriniz de bir kere bile bulunmak beni çok mutlu edecektir

ölümden sonra bir dünya varsa eğer büyük bir azap çekeceğim inanmadığım için bir yaratıcıya.
eğer yoksa büyük bir kurtuluş olacak benim için sonsuz uyku.

sheakspeare in dediği gibi düşün ki yalnız uykuda bitebilir tüm acıları yüreğin

edit:sadece başlığın dikkat çekmesi için yaptım intiharı düşündüm gerçekten çok düşündüm fakat yorgun kollarımı kaldırıp kalbime bir bıçak saplayamayacak kadar korkuyorum ölümden.o kimsenin gidipte dönmediği o dönülmez dünya korkutuyor beni. Sonsuza kadar yanmaktan korkuyorum. tüm hislerimi yazmak istiyorum buraya.bu hasta ruhu dinleyin lütfen. belki bir şeyler söylersiniz benim için

saat:19 48

öncelikle dosyoyevskiden bir alıntı yapmak istiyorum beni yansıttığı için.

Ben hasta bir adamım... Kötü bir adamım. Suratsız bir adamım ben.

Dinlemek isteseniz de,istemeseniz de,şimdi size niçin bir haşare bile olamadığımı anlatmak istiyorum baylar. Tamamıyla ciddi olarak söyleyeyim ki,böcek olmayı çoğu zaman arzuladım. Yazık ki buna bile layık olamadım. Baylar yemin ederim ki herşeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır;gerçek tam manasıyla bir hastalık

saat:19 53

uzaklaşmak istediğim bir noktadayım. çoğu zaman bu aptal şehirden kaçmak istediğim zamanlar oluyor. sevmiyorum bu aptal şehrin insanlarını onların istedikleri boş şeyleri, kontrol edilmesi zor arzularını, kadınlarının tek düzeliğini, aptallıklarını ve hayata karşı boş bakışlarını. mutlu görünmeye çalışan bu insanları sevmiyorum. bazen birşeyler hisssedemediğiniz zamanlar olur. hissetmek istersiniz hissedemezsiniz. ağlamak istersiniz ne yazık ki ağlayamazsınız işte tam o anın ortasında karanlık odamda otururken yazıyorum bunları.

saat:19 56

bazen umutlanıyorum tekrar huzura kavuşacağım konusunda. bekliyorum bekliyorum ve daha çok bekliyorum. kafamın derinliklerinde bir düşünce pırıltısı kendini gösteriyor. umut acımızı uzatmaktan başka hiçbir işe yaramaz ve bu aptal varlık umudu olmadan da yaşayamaz.

beklemek cehennemdir ama beklerim seni
iyi kötü demeden suçlamadan keyfini.

saat:20 02

ilgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum
nasıl kaçabilecğeime dair hiç fikrim yoktu
diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa
benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki.
Bende bir ekgiblik vardı belki de.Mümkündü

Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum.
Gidecek yerim yoktu ama. intihar?Tanrım çaba gerektiriyordu
Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi

saat: 20 09

intihar edebilirmiyim sizce.

o kadar yorgunum ki kaldırabilirmiyim kollarımı göğsüme bir bıçak saplamak için

saat: 20:16

nasıl ikna edebilirsiniz beni ?

her nefes alışımda ölümü tatmaktan bıktım. Göğsümün acımasından, içimdeki o tarif edemediğim boşluğun büyüyüp beni ele geçirmesini izlemekten bıktım.

nasıl ikna edebilirsiniz gözlerinden yaşlar damlayan bu hasta ruhu

saat: 20:19

bir yaratıcı neden bu kadar acımasız ki.

kendine inanmayan bir varlığı yakıcak kadar egoist mi inandığın tanrı

saat:20.36

@37 kesinlikle aptallık kesinlikle

doğadaki bu kadar canlı yaşamak için avcıdan kaçıyorsa, ölmemek için yemek arıyorsa biz neden yaşamımıza son veriyoruz.

ama biz insanlar aptal bir varlığız ve bizler için normal bir durum.

ben hiçlikte kaybolduktan sonra. siz aptallar birbirinizi öldürmeye ve sürekli kazanmaya çalışıcaksınız.

ben bu kazanma kaybetme oyununda daha fazla bulunmak istemiyorum hayır gerçekten istemiyorum

saat: 20:42

dertlerimi sana anlatmam o kadar gereksiz ki.zaten tüm acılarımı istersen, sen de hissedebilirsin. sana anlatıcaklarımı sen daha iyi biliyorsun. sanırım ben insanların acılarını biliyorum ve hissedebiliyorum dediğim gibi bazılarımız farkındadır bazılarımız da görmezden gelir.ben görmezden gelmemeyi seçtim.
ama çok güzel düşünüyorsun dostum bir insanı dinlemek gerçekten güzel bir histir. karşındakine bir yol gösteremesende (çoğu zamanda gösteremezsin) o anlatarak kendini tedavi edebilir çünkü çözüm her zaman bizdedir.

@47 seni tanımasam da seviyorum seni

dinlemek istemiyormusunuz beni. bütün gün o doyurulması imkansız olan arzularınızı konuşmaktan bıkmadınız mı üstelik sex için bile hiçbir şey yapmıyorsunuz çünkü korkuyorsunuz.hem de çok korkuyorsunuz

@51 birkaç alıntı dışında benim teşekkür ederim

yaşım 21 pgiboloji öğrencisiyim

benim gibi hasta insanları tanımak için seçmiştim bu bölümü

saat 21.00

hiç düşündünüz mü neden hislerimizi anlatmak için bu cansız kelimelere ihtiyaç duyuyoruz.ben neden bu soylu hislerimi aptal cansız kelimelerle anlatmak zorundayım

saat: 21.03

bazen boş bir yolda yürüyorum,yol aydınlık... güneş pırıltıları gözümü kamaştırıyor ve insan gülüşmeleri her yerde yankılanıyor. fakat birşey içimi kaplıyor... büyük bir hüzün sanırım her zamanki gibi geliyor hiç haber vermeden. şimdiki zamanın o tek düzeliğinde sıkışmış gibi hissediyorum kendimi ne geçmişteyim ne gelecekte anın içinde hapsolmuşum. evet şu cümle hapsolmuşum... kendi bedenime ve şu zamana.

dediğim gibi yol boş, yolda hiçbir çukur ve engel yok. fakat ben kendi ayaklarıma takılarak düşüyorum her zamanki gibi

@64 çok severim o kitabı

bukowski ekmek arası o da güzel kitaptır sevgili dostum

saat:21 39

özür dilerim yalan söylediğim için. ölümün bir kurtuluş olacağını düşündüm hem de çok düşündüm.ama çok korktum yaratıcının beni sonsuza kadar yakacağından. yazmak istedim sadece yazmak. biraz daha yazmak istiyorum dinlemek isteyen var mı ?

Yapacağım tek şey düşünmekti. Yağmurdan ıslanmış karanlık yolda yürürken tüm korkularımızın kaynağı ölümdür diye düşündüm

Kederin yine yayılmaya başladığını hissediyorum tüm vücuduma korkuyorum yine. Seslere kulak vermek istiyorum

insan sesleri geliyor kulağıma bazıları hırıltıyla konuşuyor bazılarıysa hırlayarak, nedendir bilinmez birbirleriyle konuşurken ne konuştuklarıyla hiç ilgilenmediklerini anlıyorum. Yazık !
Kulak verseler birbirlerine aslında öyle güzel konuşuyorlar ki.Daha fazla dinlemeye dayanamayacağım. Tüm bunları hissetmenin ne kadar acı vereceğini bilemezsiniz. Hatta kimse bilemez.

neden açayım panpa ? amacım birilerini eğlendirmek veya şov yapmak değil sadece hislerimi yazmak buraya

Tüm korkularımızın kaynağı ölümdür birazda mırıldanarak söylüyorum bu cümleyi. içimdeki keder korkuya dönüşüyor şimdi. Gerçekten duymuş olabilirler mi ?