sex bağımlılığı olan komşu kızı

4s kuralını bilirsiniz, giben sevilir seven gibilir. hep böyle mi olacaktı? bir gün evliliğimi ciks üzerine mi kuracaktım?
lise zamanından beri kadın pgibolojisi, kız tavlama sanatıyla ilgili tonla şey okudum, ilk başlarda sadece okuyordum. totomu kaldırıp,
erkek gibi gidip kızlarla konuşamıyordum. ödleğin tekiydim işte.

iki yıl boyunca okuyunca, farkettim ki okumakla yannan büyümüyor. kapıyı çalıp kızın biri "sen çok okudun gel biraz gibişelim" demiyor.
sakallarınız çıkıyor, büyüyorsunuz. hayat zütünüzden kan almak zaman kolluyor. arkadaşlarınız hayatla boğuşuyor, batuhanın annesini
gibmişlerdi mesela, fakirlerdi, gece kondu tarzı biyerde oturuyorlardı. iyi çocuktu ama, kapıyı kırıp anasını gibmişler. üzüldüm,
ama o artık bir huur çocuğuydu mesela.

benin gençliğim rütbelilerden emir almakla geçti. askerlik anılarım 7 sene anlat anlat bitmez.
ama >>> ben sadece hafta sonlarında ve tatillerde dışarı çıkabiliyordum. şimdi elinizi başınızın arasına alıp düşünün.
bu kadar boş vaktiniz var, özgürlüğünüz var, eğer benden daha başarılı değilseniz, suç kimin? tabii ki dr.oetker'in, huur çocukları sizi.

herneyse, tecrübelerden öğrendiğim şey : kadın erkek ilişkileri %60 ciks üzerine kurulu. dokunuşlarla kız tavlamaktan
bahsettim bütün başlık. laf olsun diye söylemiyordum. çünkü kalan %40 karşıdakinin size güvenmesini gerektiriyor.
karakterinizin ışıltısını görmesini gerektiriyor, veya ne kadar şerefsiz olduğunuzu.

kızları güldürebilen bi tip olduğumu sanıyorum. ama kızlar insanı kitap gibi okur ya, belki de alnımın ortasında huur çocuğu yazıyordur,
ona gülüyorlardır. ulan ben %60 ile mi yaşayacaktım? ya eşim de ilerde beni aldatırsa ? selini kaybetmeyi hakediyordum belkide.

windsurf yarışına gittim, kafama bumba düştü, paraşüt kursuna kaydoldum, sanki kıbrısa başkan atıyor huur çocukları, bi ton
evrak istediler, ona da gidemedim. biraz yannanlardaydım bu aralar. gusül de fayda etmemişti. artık incide taksim gibertmesi
yapanda yoktu, hani mavi kot beyaz tişörtle istiklalde milleti işbankasının altına toplayanlar.. kameradan canlı yayın
izleyenler, yoktu, onlarda kaybolmuştu.

son günlerde yaşadığım heyecanı hayat burnumdan getirmek istiyordu. ama yemezler! hemen abazan arkadaşlarımdan birine mesaj attım,
"kardo senin şu becermek istediğin bi kız vardı, melis. yolunu buldum becermenin, dön bana"

planım belliydi, kızı tavlayıp yatağa atıp, gözlerini fantezi ayağına bağlayıp arkadaşa gibtirmek. bunu da zamanında bi ferreda
görmüştüm, hep denemek istemiştim. beğendiğiniz on kızdan beşini gibebiliyorsanız, böyle fantezilere siz de girişirdiniz. tabi
bu plandı daha, başıma geleceklerden habersizdim, can sıkıntısını yenmeye çalışıyordum.

eve dönerken fantezi hayalleri kuruyordum ki,
hayat kulağıma eğilip lafı soktu : "olum ne fantezisi, senin kız arkadaşını daha geçen gün gibtiler uslanmadın mı"

önceden korkak, özgüvensiz amcığın tekiydim. bırakın kadınlardan yana şanslı olmayı, erkeklerin yanında bile ezilmiş hissediyordum. çevremde benden zengin, yakışıklı, tipsiz ama ortamı güzel huur çocukları dolanıyordu. üstelik bu gavatlar nedense benle aralarını iyi tutmaya çalışıyorlardı. ailelerini ortamlarını gördükçe özenmiyor değildim. kız arkadaşlarım (normal arkadaşlarım) "yakışıklı değilsin ama sempatiksin" derdi. friendzone dedikleri
olay bu. anlattıklarımda kendimi övüyor gibi gözükebilirim, kusura bakmayın. mütevaziliğin hiçbir gibime yaramadığını öğrendiğimde, bunu karakterime oturttum.
artık doğal olarak yapıyorum. zaten yapmacık olsam bu kadar adam oturup okumazsınız, insan doğasına aykırı.

avukat bir arkadaşım, okumak çok önemli derdi. 50-60 yaşında geldiğinde bir sürü tecrüben oluyor, ama o yaştan sonra zütüne mi sokacaksın? derdi. yaşamış insanların hayatlarını, tecrübeleri oku ki hayatına şekil ver, bir taka yarasın diyordu. adam haklıydı beyler.

ilk başlarda utangaçlığımdan, güzel kızlara saati soruyordum. bir zaman sonra yaşını sormaya başladım. terslediler tabi, yaş sorulmazmışmış. ama terslemeyenler de vardı? gayet sıcak kanlı insanlar vardı.. artık iltifatlara geçmiştim, bazen daha önce iltifat ettiğim kızlara rastlayıp utanıyordum. eee güzele güzel demek suçmu sayın seyirciler? böyle acemiliklerim, karşımdakinin de sonuçta bir insan evladı olduğunu farkedene kadar sürdü.

bir zaman sonra, artık yaptığım şeye alıştım. hafiften muhabbete girebiliyordum. üstümdeki çekingenlik gitmişti her açıdan. her gören farkediyordu. "özgüven gelmiş vay goçum göğüs kası da yapmış" diye sataşan bıyıklı pekekentler de bunun kanıtıydııı ,, konuşurken gözleri parlayan güzel kızlar da..
ama birgün bişey farkettim, okuduğum kitaplar bir konuda haklıydı.

kendini kanıtlama çabası! bir kıza soru sorarsanız, tanımaya çalışırsanız samimi olarak, kendini önemli biri gibi hissetmeye başlıyor. size öyle şeyler söylemeli ki, çok hoşunuza gitmeli. tabi soruyu samimi sorduğunuz sürece. peki bi insan kime kendini kanıtlar? kendinden daha yüksek
birine. işte bu noktada üstünlüğümü kabul etmiş oluyorlardı. beğenilme duygusu onları benim kölem haline getiriyordu. önceden ben de bu duygunun kölesi değilmiydim?

soruları ben sorduğum halde, kızlar benden çok konuşur hâle gelmişti. bu sadece ayak üstünde değil, buluşup konuşurken de. tanımaya çalıştıkça, farklı hikayeler. farklı huurluklar görüyorsunuz. dışardan sizi izleyenler, özgüveninize hayranlıkla bakanlar da cabası. düşünün bak, binin biri alev alev yanan bi hatuna yaklaşıyor. ayak üstü
konuşup gülüşmeye başlıyorlar. elini kızın beline atıp yürüyerek uzaklaşıyor. ne dersiniz? tabiki huur çocuğu..

yavaştan konuya dönelim. melisi gibebileceğime inanıyordum açıkçası. ben inanmazsam o da inanmazdı çünkü. seziyorlar arkadaş. gibinizin kalktığını daha bakmadan seziyolar. ama yanımdaki eleman iyice huysuzlanmıştı, bu kızı seviyordu herhalde. çekip vurabilirdi beni. ama çavuşun hatrına sabrediyordu..

parmaklarım acı içinde. kolum yanıyor, kanıyor. ama en çok selinin bana yaptığı koyuyordu. hasta bile olsa, yediremedim lan
kendime. ne diyecektim, "hasta kız, boşver gibişsin" mi diyecektim? bu selin için girdiğim ikinci kavgaydı. hoş ikincisinde
sıyrık bile almamıştım. ama inzibat her an gelip alabilirdi beni. olaylardan ihsan amcanın da haberi olacaktı, benim
ailenin de.

karşı apartmanda iki uydu muharebe cihazı, üç high frequency telsiz, çatıda gönderilmeye hazır 29 kuzgun, bir cinci hoca ve
bir de falcı vardı. israil türkiyeye atom bombası atsa, bu dedikoduc halsiyetsizler yine de aileme kavga haberini uçururdu.

bi kız için yapılmayacak şeyler yapıyordum. bazen kendi kendime soruyordum, bu folloş olmuş kızla evlenecek değilim ya, bu kızla
ne işim olur benim? böyle büyük konuştuğum için başıma her musibet geliyor arkadaş. böyle olmazdı, kızın kapısına dayanıp
tuvalette gibişmedik mi seninle, ne zaman unuttun sevgili? diye haykırmalıydı...

yukarı çıktım, kapıyı çaldım, sessizce delikten baktı karartıdan anladım. açmadı, ama kapının ağzında bekliyor. bi kaç kez
daha çaldım,

-ne var neee!! ne istiyosun, diye bağırdı.
+konuşmamız lazım
-seninle konuşucak bişeyim yok benim
+emin misin
-eminim
+aç kapıyı, istersen hakaret edersin, önce konuşalım ( komşular duyacak diye de korkuyorum )

kapı nihayet açıldı, "kapı ağzında konuşmayalım" dedim, başını eğdi. içeri girip oturdum. bu işin üstesinden gelmeliydim.
bi limana gidiyorsanız, o limanın halkı ne dil konuşuyor bilmelisiniz. yoksa samimi olamaz, iyi alışveriş yapamazsınız.
aynı şekilde amlıların da dilinden anlamak gerekirdi. okuduğum onca kitabın hakkını vermeliydim, gibtiğim onca kızın da..

+ bak selin, bana kızgın olduğunun farkındayım
+ seni kırdığımın da farkındayım, eşşeklik yaptım, sen varken başkasına bakmamalıydım
--- evet..
+ şimdi özür dileyeceğimi sanıyorsundur muhtemelen, dilemiycem. bugün senin için ikinci kavgamı ettim,
+ ailem, ailen duyacak hepsini, birsürü şeyi riske attım, zaten şüphelenen olmuştur.
+ bak senden önce ben hergün farklı bi kızla takılıyordum
--- hâla yapıyosun değişmemişsin hiç o zaman
+ önceden her gece biriyle takılıyordum, her gün değil. seninle sırf yatağa atmak için mi birlikteyim sanıyosun?
+ bak seneye mesleğimi elime alıyorum, annem babam sıkıştırıyor beğendiğin biri varmı diye. böyle bi durumda
+ seni öğrenseler iş ciddiye binecek farkında mısın?
--- bu kadar mı korkuyosun?
+ sen hiç düşündün mü böyle bişeyi? ne bileyim ben. neyse bak senle tanıştığım günden beri kötü şeyler yapmıyorum,
--- belli, gördük mesajları
+ ulan benden ayrılır ayrılmaz çocukla yattın be!
--- aaa, çok mu üzüldün, vah vah
--- senden önce de yatıyordum, tedavi olmuştum, mahvettin herşeyi sen
+ anlamıyo musun? senin için neleri göze aldım. seviyorum lan seni
+ iki senedir kimseye demedim, al diyorum aşığım lan seviyorum seni
+ benim yerimde başaksı olsa yüzüne bakmaz, aldatırken yakaladım, çocuğun kemeri elindeydi
+ aşağıda hüngür hüngür ağladım bak gözlerim şişti senin yüzünden
+ sokakta seni becerecek yüz tane çocuk bulursun, ama beni artık tanıyosun, kendin düşün benim gibisini bulabilirmisin!

daha konuşmadım, kapıyı çekip indim aşağı. beklediğim gibi gitmemişti. ama gururuma da yediremedim daha alçalmayı. ne yapacağımı
bilmiyordum, gidip biyerleri yumruklamalıydı, duvarı falan, elimi kırsam belki hafiflerdi sinirim. veya gidip inadına
gibebildiğim kadar kız gibmeliydim, hatta eve getirip evde bağırta bağırta gibmeliydim, sesini duyup kudurmalıydı. çok sinirliydim
beyler, bunun biraz daha ilerisine cinnet deniyor..

öncelikle kız kardeş konusuna değineyim, ben tek çocuk olduğumdan nasıl bi duygudur bilemem gençler. arada sister ferresi falan izlerim fantezimdir. ama kız kardeşim
olsaydı herhalde böyle diyemezdim. olmadığından böyle rahat gevşek konuşuyorum, tek çocuk varsa anlar belki halimden. neyse ben giber geçerim

anı yaşamaya odaklamıştım kendimi. sırasıyla göğüs kaslarımı, karın kaslarımı ve taşşaklarımı hissediyordum isteyerek. o nası oluyor demeyin amk,
kol kasınız var diyelim kol kasınızı hissedip daha bi gerinerek yürürsünüz ya. onun gibi. bu üçünü hissedip anı yaşıyordum. öyle olunca hiçbişey gibinde olmuyor
insanın. şınav çekerken de öyle. az önce çektim mesela. iflahım gibildi amıma kondu. ama "ulan daha bilmem kaç şınav var" dersem yoruluyorum hemen arkadaş.

bigün hartakulunda koşu sınavındayız. zütüme kadar terlemişim. diyorum ki şuraya ayağım takılsa da atsam kendimi yere. yuvarlansam bişey demezler. ama öldüm bittim.
sırılsıklam lan denize girmiş gibi terledim. baktım daha 5 tur var iki kilometre. dedim anasını giberim bi attım kendimi çimlere. dudağım patladı taş vardı taşa vurdum falan. o an kurtuldum sandım. sonraki bi ay anamı gibtiler herkes izne çıktı, ben cuma günü okulda koştum sınavın telafisini verdim. yapamassan koyarım zütüne tekmeyi dedi binbaşı. haklı adam. sırf "daha iki kilometre var" dediğim için bir ay anamı gibtiler.

o gün bugündür "bana faydası olmayacaksa" sonrasını düşünmüyorum. ne gerek var lan? ya gibim sertleşmezse. ya kız beni beğenmezse. anasını gibeyim beğenmezse.
bakın kızlar üç saniye içinde karar veriyor sizinle sevgili olup olmayacağına, veya yatıp yatmayacağına. ilk görüşte yani. o yüzden gibtiredin, olmuyorsa devam
edersiniz sonrakine, ne takıyonuz kafaya "ya beğenmezse ya terslerse.." giberim öyle tasayı derdi. derdiniz bu olsun adamların kolu bacağı kopuyor trafik kazasında
hayata tutunuyorlar. millet kanseri yeniyor ulan..

o gün hava kararana kadar adalarda takıldık. plaja da girdik tabi. o zaman kasım vardı, ama baklavam dört taneydi, şu an altıncılar da çıktı. gene de deltoid kasım
falan vardı plajda rahat ettim yani. arkada tenha hoş bi plaj vardı adını hatırlamıyorum oraya gittik tekneyle. millet yüzmeyi bilmiyor aristlik yaptım baya.
kızı mıncırdım suyun içinde biraz, ama ileri gidemedim pek yüz vermiyordu. gerçi bikinili gördüğüme dua etmeliydim. amcam görse ağzına sıçardı izelin. onun da işine
geliyordu, gözlerden uzak ya, oooh. amcamı da sevip sayarım ama hafiften muhafaazakarlık var onda da.. ahlaktan da olabilir.

neyse akşam oldu yorgun bitkin dönüyorduk. vapurda uyumuşuz ikimizde bi açtım gözümü kız bağrıma yatmış tatlı tatlı uyuyor. ben de uyumuşum, elini de bağrıma atmış.
o kadar hoş ki. etrafıma baktım, millet bizi kesiyor. sevgili sandılar. halbuki kuzeniz biz kuzen. dıbına kodumun içsestleri sizi, huur çocukları fesat bunlar yav.