Son anına kadar savaşmaktan kaçmayan birinin hayat öyküsünü anlatacağım.

Hasan abi bizim ilçenin en babacan insanlarından biriydi. 2 yaşındayken annesini kaybetmiş , anne şefkatinden yoksun büyümek zorunda kalmıştı. Hayat onun elinden anne şefkatini almıştı ama o kalbindeki şefkati hiç yitirmedi .18 yaşında ise babasını kaybetmiş ve hayat denen yolda tek başına kalmıştı. Amcaları ve anne tarafı akrabaları yurt dışında ya da başka şehirlerde kaldığı için kimse sahip çıkmamıştı. Üniversiteyi bu şartlarda kazanmış ve il merkezinde bir öğrenci evine yerleşmişti.

ilçede dershane olmadığı için hafta sonları dershane için il merkezine gidiyorduk. Abim üniversite okuduğu için onun evinde kalıyordum. En yakın arkadaşlarımın ise merkezde kalacak yeri tanıdıkları yoktu. öğrenci evinde 3 arkadaş sığışmaya çalışıyorduk ama abimin ev arkadaşları sorun yaratmaya başlamıştı. ilçe arabasıyla merkeze gittiğimiz bir gün yolda biz kara kara kalacak yer için tartışırken arka koltuktan bir abi
"Paşam derdiniz ne ?" dedi
"Abi böyle böyle dersane için geliyoruz ama kalacak yer sıkıntı"
"Desenize olum baştan bende kalabilirsiniz istediğiniz kadar"
O gün çok kaliteli bir insanla tanışmıştık.

Arkadaşlarla yurt kantininde laga luga yaptığımız bir ara telefon geldi.
"evleniyorum lan , kız istemeye gidiyoruz paşam." Sesinden mutluluğu adeta taşıyordu.
" Hayırlı olsun abim benim , ne zaman gidiyoruz ona göre hazırlık yapayım."
"Bu hafta sonu paşam , müsaitsin değil mi ? Siz olmadan olmaz . Bak zaten kimsem yok kardeşlerim gelecek dedim."
"Abi bizsiz tabi olmaz, ben bilet bakıyorum hemen."
"Tamam paşam diğerlerine de haber verdim , biletin parasını söyle atıyorum hemen."

Rez, iki ihtimal okurum

Rez, bir ihtimal okurum

Minibüs'ten inince hep birlikte hasan abilere gittik. Bizim arkadaşlara kalacak yerlerini gösterdi. Sonra da yemek hazırladı. Sohbetinden ne kadar kaliteli bir insan olduğu hemen belli oluyordu. O zamanlar 21 yaşındaydı hasan abi üniversite 3. sınıfta okuyordu. Çok sevdiği de bir kız arkadaşı vardı sude abla. Arada yemek getirir , evi temizliğinde yardım eder giderdi. Abimin evinde kalıyor olsam da dersaneden çıkınca hasan abilerin yanına giderdik arkadaşlarla. Bazen evde takılır kağıt oynar bazen de hasan abi bizi sinema/tiyatro gibi aktivitelere zütürdü.

2 yıl böyle geçti gitti. Hasan abi üniversite'den mezun oldu biz de üniversiteyi kazandık. Hepimiz farklı yerlere dağıldık. Hasan abi bi an önce işe başlayabilmek ve evlenmek için askere gitti. Bahtı hep karaydı ya doğu'da bir yere çıktı askerliği de. Askerden geldiği zaman hemen bir iş buldu. Maaşı çok yüksek değildi ama bir yerden başlamak gerek diyordu. Aradan birkaç ay geçmedi ki işinde yükseldi.

Tutar tutar

bi rezleneyim de geleyim