türkiyede adam olmaya çalışan bir genç

türkiye de zengin değilsen bi gibim olamazsın güzel karşim. adamlık bile parayla bu devirde

adam kaymakam beyler dinleyin.

anlat kenkz

nick uyumuna ilgi çekmek istiyorum

sonu intiharla bitecekse dinlerim

anlat bin

özet yok beyler. tamamiyle gerçek. inanmayan olursa, gider eski evin capsini getirip, züt etmeğe niyet edebilirim.

herşey beş sene önce başladı. kendimi bildim, bileli yaşadığım mahalleden sekinci sınıftan mezun olmaya yakın ayrıldık. taşındığımız yeni ev, eski mahallemize on, yirmi kilometre yakınlıktaydı. o, taşındığımız bir ay içinde başladı herşey. ilk günler iyiydi, eski okuluma otobüsle gidip, geliyordum. zaten kısa bir süre kalmıştı mezun olmamıza.. yaklaşık bir ay sonra mezun olacaktım. babama eski mahallemdeki liseye kayıt yaptırmasını, buradaki çocuklarla anlaşamayacağımı söyledim.
lise dedi.. e baba lise ama dedim? hayır. kabül etmedi. göndermedi. zaten yapacak başka çarem yoktu. ailevi sorunlar yüzünden liseye ilk sene gidemedim.

babam yeni taşındığımız evin kirasının pahalı olduğunu, söyleyip duruyordu. kısa bir süre sonra ilk okulu tamamladım, mezun oldum. yaklaşık bir hafta sonra taşındığımız gecekondunun karşısındaki markette "eleman aranıyor" yazısını görünce herşey değişti. liseye gönderilmedim. ilk zamanlarda paramı kazanır, havamı atarım diye düşünüp duruyordum. markete girdim, bir kaç konuşma sonrasında yaşımın 15 olduğunu söyledim. cık, mık demeden kabül ettiler. tabii ki karşısındaki evde oturduğumu duyunca.. işe alındım. maaşım 400 liraydı. hafta içi 1 gün izinliydim. ve çalışma saatlerim: sabah: 8 (açılış) akşam: 9 (kapanış, bu süre hafta da bir gün olan temizlik günü eklenince, saat: 01:00'i buluyordu. şayet: 01:00'de geldiğimi bilirim.)

hızlı yazsana lan

ilk haftalar çok sıkıcıydı, sigaram ve başka bir alışkanlığımda yoktu. iş, güç uğraşıyordum. :') sanki eşi olmayan, evli gibiydim. maaşım 400'liraydı, tabii ki bu 15 yaşındaki bir çocuk için çok büyük paraydı. (bunun %80'i aileye katkıda bulunsanda) bu yüzden marketten akşamları alış-verişler yapardım. eve bir gün boş geldiğimi kimse söyleyemez. ayrıca komşu, teyzelerinden iltifat sözlerini, hatta kızlarını bana ayarlamaya çalışanları bile gördüm. beyler tamamiyle anlattığım gibi. biliyorsunuzdur böyle ortamlar.

@1 entry nick

ilk ay maaşımın 225lira kaldığını öğrendim. direk pedere havale ediyordum. otomatik ödeme gibiydim. hergün hep aynı saatte öğrenciler gelirdi onlar istetikleri gibi takılırlar, alırlar, yerler, içerlerdi. kendimi türkiyeye feda edilmiş köle gibi sanıyordum. tamamiyle geri gitmeyi düşündüm, babamda olsa karşı gelip bu sene ki kayıtlara kendimi yazdıracaktım. burada 8 ay çalıştım. son 2-3 ay maaşımdan aşırmalar yapıyordum. hatta hiç unutmama abimin, askere gidince evdeki tesisatı tam 175liraya satmıştım. amacım 500lira yapıp, şuan ki kız teknik olan liseye kaydolmak için. aslında kimseye boyun eğmek istemiyordum. reşit biri, beni okula kaydetmesini isteyesiye kadar. aslında işimden memnundum fakat, okulların kapanması o aşkın küllerini tekrar alevlendirmeye çalıştı.

ya verem ettin amk hızlı yaz bin

yaz amk. sanki başka derdimiz yokkk

kararım sonrası o akşam ki evde konuşmalarımız şöyle oldu.

ben-ben çalışmak istemiyorum. millet giymiş kıyafetlerini okula gidiyor, hayatını yaşıyor.
baba+okumak boş iş. bak abinin şimdi sigortası tam ikibin yevmiye oldu.
abi+olum bana okuyarak adam olan birini göstersene? başka çaremiz varmı? bak serdar ortaç'a.. ne güzel paranı kazanıyorsun. bu işi bırakma. hayal bunlar.
anne+(aslında annem kendi halinde birisidir. ortak kararlıdır.)

reserved

gibertme var yardım binler http://inci.sozlukspot.com/e/67912334/

annem memleketten olan bir kadını tanıyordu. ve evde olan biten herşeyi konuşurdu. yeni evliydi bu öğretmen eşi. kimi, kimsesi yoktu.(kocası özel bir okulda yabancı dil öğretmeniydi.) annem bu durumu ona anlatınca, o akşam ev telefonu çaldı. açtım,
+dream boy sen misin?
-a, evet abla benim
+n'ber.
v.s...
+yarın akşam 8'de sizdeyiz. iyi akşamlar.
-... (niye, neden. birşey diyemeden kapadı telefonu)

ben çok merak etmiştim. anneme sordum, bizimkiler salonda kikireşiyorlardı. halbuki biliyorlarmış, kocasının beni istediğim bir okula yazdıracağını.

beyler, nasıl anlatsam bilmiyorum ama tahmin etmişsinizdir. sevinmek çok değişik birşey eşi, tarifi yok.
o gece sabaha kadar pc'de,
-hangi okul kabül eder?
-hangi okul şu belgeler olmadan almaz.?
-acaba diploma puanım tutarmı?
bunları araştırdım. sabaha aklımda birşey kalmamıştı. akşam oldu. dedikleri gibi saat: 20:00'de kapıdalardı.
hoşgeldiniz vs. çay felan ikram.. karı-koca çift bana başladılar bana kolay, kolay sorular sormaya
-istanbulun fethi
-istiklâl marşı
-atatürk doğum, ölüm
vss. böyle konuşma gitti. 1 saat sonra kalktılar. kapıda yarın 10'da hazır olmamı istedi. :') o akşam, o insanlara ne kadar çok teşekkür ettiğimi unuttum. çünkü ailem pısırık, biraz babam da baskıcı biriydi kayıt ettirmiyorlardı. benimde kimseye gidip, söyleyecek yüzüm yoktu. ama annem sağ-olsun konuyu açmış. burdan annemin ellerinden öperim.