tıbbı kazanmam şerefine

böyle devam etti bir süre, illa ki düzelir diyordum ama düzelemedim.. düzelemedik.

sordum ona sorun mu var filan diye,
bana bağırarak anlayışlı ol biraz hayır bir şey yok ama ben bir kızım hepiniz böylesiniz çok mu ilgi göstermek zorundayım hep? demişti

anlamamakla beraber, aptal gibi yine hatayı kendimde bulmuştum. acaba ona karşı daha mı iyi olmam gerekirdi?? kafamda bin soru vardı.. sınıflara beraber yürümeye başlamıştık, onu kavgaya rağmen bırakmadım, sınıfına kadar yürüdüm ardından kendi sınıfıma geçtim..

o günüm, o haftam zehirdi... bir yandan o pislik ayşe her gün sınıftaydı, bir yandan artık ayşen kopuyordu..

olur ya her şey elinizden gidiyor sanarsınız, sakladığınız inciniz, yoktur artık, gidiyordur ellerinizden.. ne kadar saflıkla, sevgiyle onu ellerinizde tutmaya çalışsanız da gider ya... gidiyordu işte... engellemek için hiç bir şey yapamazdım. hiç ama hiç bir şey..

kendimi başka şeye yönelttim, gitar öğrenecektim.

bu fikrimi aileme açtım, sağolsunlar her şeyi ayarladılar, artık gitar öğreniyordum, hocam da gayet iyiydi, yani oraları kısa kesiyorum iyi gidiyordum işte.. yeteneğim de varmış..

bu gitar mevzuları devam ededursun, muratla ben dolayısıyla ahmet daha da yakın arkadaş oluyorduk.. murat anladığımızdan gördüğümüzden daha değişik bir insanmış, onu anlamıştık..

murat uzun boylu, esmer biriydi.. tipi de düzgün biriydi diyebilirim..

o hafta evet..

o hafta hayatımda en garip şeylerden birini yaşayacaktım..

ne olduğunu tam hatırlamıyorum, ama ayşen, herkesin içinde beni göğsüne bastırmıştı..
ama yani öyle böyle değil, amk sanki senaryo gibi, şey demişti bana,
bak bakalım nefes alabiliyor musun..

aklımı hep başka şeylere yönlendirdim o an, zira terso bir şey olsa, junior kafa atsa olmayacaktı, bozulacaktı o an.. nefes de alıyordum beyler.. ama bitmesin diye almadım yalan söylemeyeyim...

keşke her şey o hafta gibi kalsaydı...

ayşen gibi bir güvencem olduğundan kimseyle arkadaş olmadım, kimseye yazmadım; o hayatımın her köşesini ben farketmeden doldurmuştu.. ya o giderse ne olacak diye düşünmekten kendimi alamaz hale gellmiştim...

derler ya ne düşünürseniz gelir başınıza diye...

gitmişti. fiilen olmasa da gitmişti..

artık okulda giblemez olmuştu, serviste başkalarını takar olmuştu.. hiçbir adetimiz artık tekrarlanmıyordu; filmler, beraber müzik dinlemelerimiz...

şimdi bakınca tabi basit şeyler, ama o zaman bana öyle gelmiyor ki, kapıldım bir şeye gidiyorum, ne olduğunu da bilmiyorum..

ayşenin geldiği bir hafta galiba dünyanın en pozitif insanı olmuştum.

onun her şeyini, zevklerini, amaçlarını.. öğrendiğimden sürekli onun hoşuna gidecek şeyler yapmaya başlamıştım. o zamanlar aklımdan zerre kötü bir şey geçiyorsa ne olayım..

sınıf ise, popülasyon azaldığından daha sıkı fıkı olmuştu, ama bu kavgaların da artacağı manasına geliyordu...

bir gün, sınıftaki pek önemli olmayan bir çocuk yatmıştı sıraya, kıçı açık olacak şekilde..e durur muyuz kıçına vurucaz işte arkadaşımla. kızlar filan açıldı tabi ,işte bekliyorlar vurucaz gülücez. neyse bu kızların arasında o ayşe de var.. vurduk taaak diye ses çıktı gülüyoruz filan,

sonra bir ses sen napıyorsun diye, baktım bu ayşe pisliği.. ona vurduğumu iddia ediyor...

kör olmayan her göz, sana vurmadığımı söylerdi. kendisi zütse eğer :D...

kavga çıktı bağırış çağırış... işime de geliyordu. kurtuluyordum. gibtiriyordu etrafımdn mükemmel olmuştu hatta. herkes de benim yanımda olduğundan daha da alevlendirdim kavgayı, millet zaten cepheydi, bir temiz gibtik belasını.. herkes döktü içindekileri filan, tak gibi kaldı..

meseleyi ayşen de öğrenmişti, o da kıza iyice kin besledi, bu çıkış noktamdı..

ne zaman mesele tıkansa hakkında olan bir şeyi anlatır söverdik.. çok yanlış hareketti biliyordum ama ayşenle tıkanmaktansa, sesini duyamamaktansa, bunu yapardım daha iyiydi..

evet, yaz bitti demiştim..

beni aslında geçirdiğim en zor sene bekliyormuş, farkında değilmişim..

okula başladığımda sınıfımızı ikiye ayırdıklarını öğrendim..not farkı nedeniyle. sayısal seçmiştik bir de..

sınıfta zaten yakın arkadaşım ahmet vardı, mehmet ise eşit ağırlığa geçti,

yeni birisi gelmişti sınıfa, adına murat diyelim. çocuk kararsızdı biraz, birkaç kez tm fm arası gidip gelmişti, dalgası geçmişti hatta ama sonradan fm de kaldı, bizim sınıfımızdaydı.
iyi birine benziyordu fakat fazla değer veriyordu insanlara, iyiydi ama bir yere kadar, zütlük yapan oluyordu ona, biz de ahmetle zütlük yapardık ona, yalan söylemeyeyim ama iyiydi işte.

ayşen, ayşen,ayşen...

yaz bitip yine bir araya gelince, daha da ısınmıştı aramız, 3 ay boyunca görüşmeyince herhalde, onu bilmem ama özellikle bende mükemmel bir özlem olmuştu ona karşı, çok yer kapladı hayatımda.. zaten ilk hafta da tatile gitmişti, rahat kızdı...

onun gelmesini beklediğim bir hafta neredeyse geçmemişti. o ayşe de sürekli yamanmaya çalışıyordu artık fenalık gelmişti..

panpalar, olur da takip eden filan olursa ses edin..

@28 panpa bahsettiklerini ben de okudum, özellikle enlarge etkileyiciydi sonu hele... buraya içimdekileri yazıyorum; dinleme kısmı sana kalmış.

@27 panpa taktan değil emin ol, yalnız ne olur ne olmaz diye yazmayacağım. marmara bölgesinin büyük şehirlerinden birinde, ve özel değil.

liseliler bile hikaye yazar olmuş amk. kreş terk sözlük.

biz enlargeyourpenisin hikayesini okurduk şimdi... çıplak gezen balerin vardı lan bir de:(

hANGi TIP takTANSA DiNLEMEM

@23-@24 gelme okuma, kafana silah dayamadılar ya?

o yaz hiçbir şey olmadı, ta ki temmuza kadar...

ilkokuldan beri arkadaşım olan bir kız vardı, betül olsun adı..
kızın doğum günüymüş, ayıp olmasın diye fbden yazdım, bu kızı duyacaksınız..

bu yazın kalanı da klagib geçti; sadece ayşenle mesajlaşmalar, o kadar...

ahahaha deneme sınavlarını mı anlatacan kaç net yaptığını a1 sınıfında oldugunu falan ahahahaha gibtir git lan burdan bin

tıp okuyan adamın lise hayatından ne olur lan dıbına koydğumun asosyali ahahahahahaha tıp okuyo bide lise hayatını anlatacakmış züt oğlu züt

dinleyen @15 panpama teşekkür ediyorum..

sene sonunu adeta iple çekiyordum..

sene sonuna yakın bir zamanda bir yere gittik yine okulca, yalnız hatırlamıyorum neresi olduğunu, tek hatırladığım çiçekler vardı, çok güzel çiçekler.

kopardım bir tanesini, baktım millet koparıp kızlara umutlarla veriyor, böyle anlık sadece, gülücük almak için.. kimisi yakın arkadaşına, kimisi sevgilisine.. içim ısınmıştı. madem benim de hedefim vardı ben de verecektim.. ama öyle amcık gibi uluorta değil, daha beklenmez bir şekilde...

dönülmüştü oradan.. baktım koridorda yürüyor. endamlıydı beyler..

yanına sokuldum, elinden tutup avcuna topladıklarımı bıraktım..

şaşırmıştı beyler, bundan eminim, yalnız pek cesaretli olmadığımdan yanından yürüyüp geçtim öylece..

bu dipnottan sonra, sene sonuna geleceğim.. efsane bir ortalamam var tabii ki..

kızı sınıfın önüne çağırdım, o zamana kadar az biraz tanışıklığımız olmuştu, yoksa tanımadığım kıza dızzo gibi keh keh gel gazoz vericem çikolata vericek bak amca orda muamelesi yapamazdım. :D

geldi ve ben aklımdaki sözleri söyledim.. kız şaşırdı. kelimesi kelimesine:

-yani benim hiç çıktığım olmadı şu ana kadar, iyi birisi olabilirsin, ama senle düşünmüyorum..

tamam demiştim, kolay bırakmayacağım demiştim ama anca şunları kekeledim..

-hiç..mi..olmaz... ama giderek azalan bir ses. farkettiğiniz gibi gayet saçma sözcükler. yok olmuştum beyler, kızla ilişkimizin kurulma aşamasına fazla değinmesem de, kim görse iyi gidiyorsun derdi..ki ayşen'in fikrini almıştım, ahmetin, mehmetin..

kız bana o kadar ağır bir laf etti ki, kuş tutsan seninle olmaz demişti beyler... bu bana çok ağır geldi, kaçtı ki o zaman yaşım. yumruk gibi yutkundum...

hafif gözlerim kızarmıştı ama ağlamayacaktım.. sınıfımın kapısının önüne geldim, açıktı. hayatımda attığım en sert yumruğu kapıya atabildim.. çıktığı ses dolayısıyla sınıftan küfür yedim (tenefüstü).. üstüne bir de elimde inanılmaz bir acı vardı.. sınıfa üzgün girdiğimi gören arkadaşım ahmet anlamıştı çoktan meseleyi, ama yanında insanlar olduğundan hiç açmadı bile konuyu...

@18 panpam, yalan olduğuna inanmak sana kalmış, yalnız gördüğün gibi kimseyi havada karada gibmiyorum. bunlar içimdekiler, buraya dökeceğim.

o zamandan sonra, neredeyse okulun bitimine kadar hiç bir şey olmadı. zaman hızlı geçiyordu gerçekten de, dersanedeki arkadaşımla da gayet yakın olmuştuk, o olmadan ben gitmiyordum ben olmadan o gitmiyordu, hep kafa kafaya idik.

ayşenle durumlar stabil, ayşeden tamamen kurtulmuştum. resmen etrafımı çevirmişlerdi.. belli kişiler arası gidip geliyordum.. ta ki...

bir kız vardı beyler, karşı sınıfta.. kızın akılalmaz bir fiziği vardı. tarif bile edemem.. tabi junior bunu anladığında ben çoktan 'vurulmuştum' diyeyim.. hemen planları yapmaya başladım. etrafını öğrendim, arkadaşlarıyla ilişkiler kurdum, yüzeysel bile olsa, hafiften ortama girmeliydim...

o sırada öğrendim ki d. günü de birkaç gün önceymiş, şans kaçtı be deyip gülmüştüm içimden..

kızı acaba notla mı tavlasam demiştim, ağzım iyi laf yapmasa da iyi yazardım..

acaba birisi yoluyla mı aklına serpseydim kendimi..

sonrasında sene sonu, adam gibi karşısına çıkmaya karar kıldım.. kılmasaymışm...

yalanına sokayım amk

sınıfça bir etkinliğe zütüreceklerdi bizi.. hani şu klagib bilimsel olanlardan..

sanki oraya gidip herkesin ufku açılacak, boş boş işler anasını satayım, mecbur gideceğiz tabi..

sonradan öğrendim ki gideceğimiz yer evime inanılmaz yakın, ulan dedim c.i.t.a., şansı buldun parla...

baktım herkes sıkılıyor, 1-2 kişiye kaçma fikrimi anlattım, onlar da fırsat beklercesine herkese yaydılar.. sonradan bir toplandık ki 10-15 kişi varız. liderleri benim tabi.. zütürdüm onları çok hoş bir cafeye, yeni açılmıştı o zamanlar. diğer kekolar 'bilim şenliği' nde takıladursun, biz mükemmel vakit geçiriyor, hem de birbirimizi daha yakından tanıyorduk..

o zamanlar yine, ayşen sevgilisinden ayrılmış.. derdine ortak oldum tabii ki. benim için çok önemliydi, doğrusu, iyi insanların yapacağı şey bu olmalıydı..

acılar insanı daha da yakınlaştırıyor demişti tsi panpamız...

kız yıkılmış tabii ki.. tam o gün de sınıfta never back down izlenmişti.. türk milletiyiz, çabuk gaza geliriz. övünürüm de bununla.. gelmiştim gaza, ulan demiştim sen misin kızı üzen..

sonrasında çocuk işte heralde özür dilemeye filan okula geldi, bir baktım ki kolkolalar filan, kız öğretmenlerle tanıştırıyor. garipsemiş, deyim yerindeyse de tak gibi oturmuştum. sen kimsin amk demişti resmen hayat bana, bir film izledin de adam mı oldun, milleti mi gibecen..

bahara doğru tek açılan güneş değildi,

etek mevsimi de başlamıştı. her ne kadar şöyle böyle desek de, hele ki üst dönemlere, içimiz yanar giderdi be..

baharın getirdiği bu güzelliğin yanında, tabi ki ayşen de güzelleşmeye başlamıştı.ve ne kadar şanslıydım ki hep yanındaydım.

--hep iyi bir arkadaş oldum beyler, hep insanların yanındaydım. aptallık yapmışım ama tabi bunu şimdi idrak edebiliyorum, gerçekten her insan hata yapıyor. aptalı da zekisi de normali de, izmirlisi konyalısı vs vs..---

ayşenle film seanslarımız yavaştan artıyordu, filmi izleme şeklimiz de değişiyordu. başı arada omuzlarıma düşüyordu, bazen ben onun omzuna yaslıyordum.

o aralar da bu ayşe aptalı bize bakıyor öyle. mal.. baksın.

sonradan ceren, önceden yazdığım işi kız anlatmak olan bin çocukla beraberdi. ne kıskanmıştım amk veledini.. pek iyi bir tipi yoktu ama işte işin sırrını biliyordu, veya bilmiyordu ama öyle gösteriyordu. o zamanlar anlamıyordum.. sonradan çözecektim gerçi işi..

bu çocuk asalak gibi işte etrafında insan toplanan kişilere sarkıyor, sadece o ortamda bulunduğundan bile arada kız düşürüyordu... ne boşlar var düşünün işte.