beni daha önce bilenler bilir. uzun zaman önce kendi başımdan geçen olayları burada anlatmış sizinle paylaşmıştım. o dönem yaşadığım zor dönemler beni yazmaya itmiş ve hem içimdekileri dökme hem de terapi amaçlı inci sözlük ahalisine içimi dökmüştüm. şimdi yine zor bir dönemden geçiyorum. tekrar ilacımı burada arıyorum. dinlediğim ve hoşuma gidip araştırdığım gerçek bir hikayeyi biraz da süsleyip sözlük ortdıbına uydurarak hikaye tadında anlatıp, geçirmekte olduğum bu zor dönemimi sözlük ahalisi ile atlatma niyetindeyim. umarım bunu başarabilirim. merhaba ahali. ben geldim yeni hikayelerle. hepinizi çok özlemişim.

hikayem giriş ile başlıyor... uzun geceler bizi bekliyor..

adetimiz yerini bulsun ilk şarkımızı paylaşalım.

https://www.youtube.com/watch?v=yYsEN0YgVT0

yaverinin lafıyla kendisini toparlayıverdi. yaveri tahsin elinde ki tahta bavulu alman subaylarına teslim edip hazır ola geçti. tahsin'de kendisini zor tutuyordu bu manzara karşısında. enver paşa yata doğru giderken boğazın karşı yakasında demirlemiş olan yavuz zırhlısına gözü ilişti. ışıkları sönmüş olan zırhlı harbiye nazırı enver paşa ya son seldıbını veriyordu adeta. yavaş adımlarla yata yaklaşan enver son kez yaveri tahsine döndü. tahsin'nin gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı bile.

ağlama evladım.

dedi envar paşa.

uzun yıllardır hizmetimdesin, bizimle gelmemen senin ve eşin için en hayırlısıdır. hakkım sana helaldir. sende helal et.

helal olsun paşam.

diyerek gözyaşları sel olup akmaya başladı tahsin'nin. ve enver paşa daha hızlı adımlarla alman subayların yardımı ile yata geçti.

yat yavaş yavaş limandan demir alıp boğazdan marmaraya doğru yol alırken imparatorluğun başkenti sessiz, karanlık ve adeta küskün bir şekilde enver ve üç hafta öncesine kadar koca imparatorluğu yöneten talat, cemal ve diğer ittihatçılar bundan on sene evvel büyük bir gürültüyle geldikleri istanbul u sessiz sedasız terk ediyorlardı.

enver paşa çok uzun zaman sonra üniformasını çıkarmış ve sivil kıyafet giymenin rahatsızlığı içerisindeydi. yüzü solgun, kırgın ve sapsarı idi. henüz 37 yaşında olmasına rağmen 60 yaşında ki çökmüş bir adamı andırıyordu.

daha 3 hafta öncesine kadar koca bir imparatorluğun tek hakimi olan enver paşa. şimdi ise asırlık çınar osmanlının yok oluşuna şahit oluyordu.

1 kasım 1918

sisli hafif yağmurlu bir istanbul gecesi.

sis bütün ürkütücülüğü ve kasveti ile bir örtü gibi çökmüştü bu güzel şehire. saatler gece yarısını çoktan geçmiş insanlar sokaklardan el etek çekmişti. istanbul yüzyıllardan beri olduğu gibi derin komalık bir uykudaydı.

alman askeri demiryolları kurmay başkanlığına ait küçük bir yat, topkapı sarayının marmara denizine bakan ucunda ki deniz fenerinin önüne geldiğinde ışıklarını söndürüp boğaz'a girdi.
şehr'i istanbul'un en ihtişamlı dönemlerinde devlet-i aliyye osmaniyye'ye ev sahipliği yapmış olan topkapı sarayı bu alaman yatını bi çare izleyerek gözünün önünden geçmesini izlemekle yetindi.

alman yatı, önce sirkeci iskelesine uğradılar, alman subayı kıyaya yanaşır yanaşmaz kendilerini bekleyen sivil giyinimli kişiyi hemen yata binmeleri için işaret verdi. kendisini geçirmek için gelen yakınlarıyla son kez vedalaşarak tahta bavulunu alıp yata hızlı adımlarla yüreyek içeri girdi.

ilk misafirini alan yat ardından karaköy, sonrasında üsküdar ve kuzguncuk sahillerine uğradıktan sonra son misafirini almak için ortaköy'e yanaştı. ağır misafini karşılamanın heyacanı içerisinde olan iki alman subay hemen yattan karaya atlayarak misafiri beklemeye koyuldu.
kısa bir süre sonra beklenen yolcu yanında ki bir grupla limana geldi. alman askerler osmanlı'nın son harbiye nazırını büyük bir istekle selamladılar ve yata buyur ettiler.

enver paşa yanında gelen eski ittihat ve terrakki mebusları ile tek tek vedalaştıktan sonra biricik eşi naciye sultan'a uzun uzun sarıldı. ağlamamak içini kendisini zor tutan enver paşa'yı yaveri mülazım-ı evvel tahsin'in sözleri yerine getirdi.

paşam.. geç kalıyorsunuz.

YAZ BARIS AZTEKIM YAZ YAZ DA HIKAYE GORSUN AMK OYBIRINCILERI SENI UNUTURMUYUZ HELE SENI BAHADIRI. OZLEDIK BE REYIZ

Bilmeyen amk oybirincileri bu sahis efsanedir.
Sozlugun astegmenidir.
(bkz: 1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum)

vay vay vay asteğmenim hoşgeldin. Ulan yıllar sonra be

Görmedi, bilmedi demesinler. Ayıp olur.

Hoşgeldin tekrar.

hoşgeldin abicim okumadan söylüyorum kesinlikle on numaradır eminim

LAN OLUM BARIŞ ASTEKE AYIP ETMEYiN TUTTURUN ŞU BAŞLIĞI YA UP UP UP

Yaz barış abi okuyoruz
oybirinciler bilmez

barış astek be seni burada görmek istiyodum gördüm ya bişey istemem * )

Lan adam geri dönmüş bu sefalet yere yazmış giblenmemiş ayıp olmuş lan

Barış abi?

Barış asteğmenim hoşgeldin

Rez bebeyim

Başlık resmen taşşak kokuyor amk neden yeni görmüşüz

Reis devami yok mu bunun

Ooooo ozledik valla ya hosgeldiniz astegmenim