yalnızlık

sağ tarafta yanıp sönen ışığı bi an inbox sanıp heycanlanmaktır.
gibtimin olan biten'i.

ruhsal özgürlük denilebilir.
saf-i duyguların karşılık bulamadığı durumların esas-i sonucudur yalnızlık..
Paylaşılırsa yanlızlık olmaz demiş şair...
istanbuldaysanız yalnızların mekanıdır galata,
Uğur yücelin Gemide On board parçası ve efes birayla tüm istanbulu dolaştırır adama bu his !!

yalnızlığın değerini zaman geçtikçe anlıyorum , farkında değilmişim meğer , hep elimden tutan ve yanımda olan bir yalnızlık varmış , yardıma muhtaç olduğumda zora düştüğümde bana destek olan bir yalnızlığın eseriymişim aslında . bu sessizliğimin , sadakatimin ve sevgimin altında bir yalnızlık varmış , yıllarca büyütmüş beni herkes den gizli. belli ki koruyamamış beni, ama olsun sevmiş beni yıllarca bırakamamış. nereye gidersem benle gelmiş hatta yatağıma bile girmiş. seviyorum deyip de gitmemiş ve ortada bırakmamış beni. hem ana hem baba olmuş bana belli , pastamı bile paylaşmış benle ama artık seninde gitme vaktin geldi, bu hasta bedenin ve bu metruk ruhumun artık tamiri yok , sana yalvarırım terk et git beni , sen tanırsın beni ; gidemem gitmeden , unutamam çoktan unutulmadan , eğer biraz sevdiysen beni, git artık..

Defansta sadece senin olman kadronun sadece senden olusmasidir amini yordamini gibiyim

@300ün gönderdiği şarkıyı dinliyorum şu anda: http://www.youtube.com/watch?v=XaSVkb_XLt4

yalnızlık bir ömür boyu sürecek olan dünyanın en gibten durumudur.o elindeki telefonun yalnızca operatör mesajlarıyla ötmesidir.telefon deyince sabah telefonum çaldı, merakla açtım kim bu diye belki dışarı çağırır gezer tozarız kafasındaydm
aldığım cevap oğuz abi sen misin oldu,oğuz abinin de dıbına koym senin de

yalnızlık dostum var derken yalnızca işi düşünce etrafında biten orusbu çocuklarrıyla arkadaşlık ettiğinin farkına varmaktır

bütün gününü 4 duvar arasında geçirmektir sabah kalkıp bilgisayarın düğmesine basmayla başlar saat 2-3 gibi masanın arkasındaki yatağa geçiş ile son bulan bir gün

dışarı çıkabilecek konuşabilicek iki çift laf edecek bir insan çok mu şey acaba

belki de biz seçtik bu kararı tavırlarımız davranışlarımız sallamadığımız insanlar yüzünden bu haldeyiz belki de

ANANI gibiYiM YALNIZLIK...

bazen iyi bazen kötü..

ondan yakınmak aymazlıktır, salaklıktır, şairin dediği gibi bir ovanın düz oluşu gibidir...

sözlügün var olus nedeni mk... bir de gün gectikce batmak var ki bu batakliga o en kötüsü iste.

ansını gibim ne zaman ki nişanlandım benin kız 180 derece döndü lan eskiden ne kadar özel ne kadar anlayışlı bi insandı çok farklıydı lan bakışları insanı rahatsız etmiyordu tam dersi umut veriyordu cesaretlendiriyordu ama ne zaman ki yüzüğü taktık bi anda değişti hayatı zindan etti lan hayatımda kendii bu kadar yalnız hissetdiğim bi dönem olmamıştı amk

hiçkimseyim

yalnızlık çok zor be inci ailesi.. çevremde iki laf edeceğim derdimi sırrımı paylaşacağim telefondan ardı sıra mesajlar atacağim bir dostum arkadaşım yok sevgili desen o da yok dıbına sokayım.. hadi kendime bakiyorum tipsizmiyim diye asla değilim elim yüzüm düzgündür.. sıkıcı muhabbeti boş biri desen o da değilim.. güzel gelecek vaad eden bir işim olacak yakın zamanda... ama olmuyo işte olmayınca.. aynanın karşısına geçince diyorum ben nerde yanlış yaptım diye? cevap bulamiyorum dıbına koyayım sonra giberim böyle işi diyorum ve bir sigara yakiyorum..

büyük nimetsin

bazen çok sever bazen lanet edersin
(bkz: kedi)

ççok yalnızım lan herşeyi içime ata ata nereye kadar

kışın sahte güneşini bir nebze gösterdiği o gün binmiştim öğlen sularında bir otobüse nereye gideceği umrumda bile değildi belkide indiğimde bakırköydeydim farkında bile değilim indim otobüsten o an otobüsten inen diğer insanlara baktım hepsinin elinde ya bir telefon yada arıyacağı gözler vardı ben mi,sadece etrafa bakıyordum nereye gideceğini bilmeyip sadece deliler gibi ağlayan pazarda kaybolan o çocuk geldi aklıma derdime tercüman olabilecek tek kişi oydu belkide. biraz ilerledim bakırköyün kalabalık meydanından aşağı doğru indim her tipten insanlar vardı çoğu sömestr tatiliğinin verdiği mutlulukla sevgilisiyle buluşan öğrencilerdi. baktım onlara hepsinin yüzünde masum bir mutluluk sonunun neye varıcağını zerre kadar umursamayan o tebessüm, sadece izledim onları ve yapmayacağım bir şey yaptım avmye gittim girdiğimde içerisi sevgili ve arkadaş gruplarıyla dolu insanlarla doluydu kendimi o an dünyanın en dışlanmış insanı hissettim gitmek istedim oradan sadece gitmek, ağlamak istedim hemde deliler gibi belkide ışık hızında çıktım oradan sadece yürüdüm kendimi bir anda huzurun ortasında buldum sanki karşımda minicikte olsa bir deniz görüntüsüne rastladım gitmeliydim oraya heme hızlandıım sahile gittiğimde oradada durum çok farklı değildi yine tatilin verdiği mutlulukla genç sevgililer bırakmış kendini oraya ama hiç birine bakasım gelmedi çünkü sonsuz sevgilim hemen 10 metre önümdeydi hoşgeldin diyordu bana evet ,bana dedi cevap verecek yüzüm yoktu çünkü bayadır ihmal etmiştim onu hemen bir banka geçtik elimi hemen cebime attım bir sigara ikram ettim ona istemedi ama sonra yaktım sigaramı ve sadece onu izledim sadece ona baktım çok soğuktu belli, biraz bakıştık karşılıklı ve sonra anlık bir vedaydı görüşmemiz ama söz verdim ona tekrar gelecektim onu görmeye ona daha anlatacağım çok şey var

genel olarak içinde bulunduğum durumdur. severiz birbirimizi.

ömrüm boyunca tanımadığım bir yabancıydı
onunla şimdilerde beraber uyanıyoruz
her yeni güne iki yalnız
şarkılar yazıyoruz

genellikle insanların bulunduğu bir yerde otururken onların anlattıkları şeyleri sanki onların arkadaşıymışsın ve anlatılanlar seni ilgilendiriyormuş gibi büyük bir hevesle dinlemek; o anda konuştukları konuya göre çeşitli ruh hallerine bürünmek, bazen acırken, bazen üzülürken ve genellikle anlattıkları komik şeylere içinden gülerken fark edilen/hissedilen durumdur.

ne arayan var ne soran var öyle bişey amk

:(