yeni zaman teoremi

bir arkadaşımız durup dururken bu teoreme nasıl ve neden ulaştığımı sormuş

soru güzel...

işin mantığını sıfırdan alalım ele.

dünyamız var oluş şekli itibariyle elips

ve diğer bütün gezegenlerde

tüm gezegenlerin güneşin kendi etrafında dönüşü cizgi yörünge bir biri etrafında dönüşleri

hepsi birbirini tamamlayan dairesel düzlemler.

en güçük zaman dilimi saniye sayıp sayıp başa dönüyor.

dakika saat güneşin doğup batması mevsimler hep saniyenin başa dönmesi gibi.

sahneyi daha da büyütelim saniyeyi tarihsel bir eşiğe getirirsek bizim bilmedğimiz bir sayaç tamalanıp tekrar sıfırdan başlıyor.

peki bu ne oluyor da tekrarlara sebep oluyor. ne oluyorda zamanın aynı yolda ilerleyip aynı yerlerde aynı olaylara sebep olduğunu ortaya atıyoruz.

eğer dünya zaman olarak bir tencere suyun içinde dönen bir parça gibi içe yaklaştıkça hızlanan hızlandıkca daha çabuk ilerleyen bir sey işe bizden önce binlerce kez bu sahnenin yaşanmış olması muhtemel.

yani kısıtlı bir zamanda bu işin mantıgını acıklayabiliyoru.

söyleki sabah oluyor. olacagını biliyoruz. ve ne zaman olacaıgnı biliyoruz ona göre hareket ediyoruz.

yaz geliyor biliyoruz. kışın gelecegini de biliyoruz. cünkü kısıtlı zamandaki tekrarlar bizim elimizde

neler yetişeceginden havanın ne kadar soğuyacagına kadar hepsini biliyoruz.

resmi mevsimlerden yıllar döngüsüne alırsak 30 senelik takip sürecinde oluşan büyük depremler seller meydana geliyor.

biz şuan bunları 6 senelik takiplerde yaşamaya başladık.

yeni yine bir sistem var lakin bir şeylerin tekrarı çok daha hızlı oluyor.

bir şeyin merkezi dış cephesinden çok daha hızlı için tekrarlarımızda ona göre oluyor.

insanlar ne oluyorda aynı şeyleri yaşıyor.

yağmur yağmadan önce romatizması olan

ay ışığından migreni tutan

insanlık büyük çekimlerde aynı akıl tutulmalarına sebep olacak olaylar dizisinde

ve ortada çok açık bir sey var

biz bir şey keşfetmiyoruz. birileri bişeyleri kopya çekiyor.

yani insan oğlunun dil keşfetme yetenği yok sadece olanı geliştiriyor.

ilk motor yapıldığından bu yana olan süreç gibi.

işte bu tekrar eden saniye dakika gün ay yıl ve yıllar örgüsü en sonunda en büyük çemberi ceviriyor

iç içe geçirilmiş çarkların en küçügünde biz duruyoruz

eğer biz sıfırdan başlayıp sıfıra gidiyorsak aynı şeyleri yaşıcaz.

1 yaşındaki bir bebek ile 90 yaşındaki bir insanın aynı şeyleri yapması gibi.

imkanlar yada imkansızlıklar

aradan 90 sene geçmesine rağmen yine yürüyemeyen konuşamayan az çok anlayan bir canlı oluyoruz.

ve bir spermden meydana gelen insan yine bir zerreye dönüşüp yok oluyor.

bizim için ip uçları bırakmışlar. ve şimdi bunları okuma zamanı